Πρώτη ιστορία
θες καφέ ? στον ψυχίατρο
Απόψε έκανε πολύ ζέστη..Ήταν ένα Αυγουστιάτικο βράδυ..και όπως πάντα καθόμουν ξάγρυπνή μέχρι να ξημερώσει ή τουλάχιστον μέχρι να..
κρατώντας στο χέρι ενα γράμμα , ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε και έπεσα στο πάτωμα και λιποθύμησα αμέσως μετά, αντικρίζοντας μια κατσαρίδα ανάσκελα!! Φωνάζοντας ανέβηκα στην καρέκλα μόνο για να διαπιστώσω ότι μόλις είχα ξυπνήσει.. "που είμαι πάλι?" σκέφτηκα...όνειρο ήτανε είχα αποκοιμηθεί... ...πολύ άβολα στην σαιζλόγκ..σηκώθηκα να φτιάξω καφέ και κατάλαβα πως τελείωσε τότε άρχισα να βρίζω ναταν ο καφές μόνο..
και τώρα τι κάνουμε ? μήπως να πιω τσάι? μάλλον θα πάω σε ψυχίατρο, κάνει καλό καφέ αλλά έπρεπε να κλείσω το κινητό μου γιατί με έπρηξαν πάλι πρωινιάτικα . Δεν βαριέσαι είπα. Καλλίτερα να πάω στον ψυχίατρο μπας και βγάλω άκρη αλλά δεν είμαι ασφαλισμένος είστε όλοι τρελοί για δέσιμο σκέφτηκα όταν διάβασα εφημερίδαπου βρήκα στο ψυχιατρείο τελικά έκανα το καλύτερο ναι πήγα στον ψυχίατρο.
προσπάθεια λύσης προκλητικής άσκησης των τεστ της εφημερίδας έκανε διάγνωση, και σκεπτικός...
είπε: πως τον πίνεις? και απάντησα γλυκύ βραστό γύρισε με δύο καφεδάκια "λεφτά θα πάρω" είπε... δείχνοντας την κούπα του . λες και την κούπα? Μόνο αν είναι πορσελάνινη είχε όμως σοβαρή αλλεργία (Στην πορσελάνη?????) Έτσι μου τις χάρισε τυλιγμένες σε τσαλακωμένο χασαπόχαρτο... ήτα τελικά πολύ φθηνιάρα.
Τι καλό που είναι...; καλό κακό αυτό είναι . φτάνοντας στο δρόμο έβρεχε και ήμουν αρκετά μούσκεμα για μπαρότσαρκα και ξύδια... ίσως έπινα μια μπύρα στα όρθια και γρήγορα...Aυτά έχει η ζωή άτιμη καινονία και σκάρτη( κλαψ)
Που να πάω ? σκέφτηκε
Δεύτερη ιστορία
Ένας πρόλογος ίσως ,,,,,,,ενός βιβλίου
θρασύβουλε δε σ αγαπάω αυτά που μου είπες με έδιωξαν μακριά σου μα καλά, τι νόμιζες; καλά με είχες σίγουρη? ή μήπως μου πούλαγες φύκια για μεταξωτές κορδέλες? είπε και έφυγε κλαίγοντας μετανιώνοντας για ότι είπε....αλλά τώρα ήταν αργά .. θα σπουδάσω σκέφτηκε ξαφνικά θα πάω κάπου μακριά ελπίζοντας πάντα στο αύριο ακλουθώντας τα όνειρα μου ας πάρω και χάρτη πλοίο καράβι τραίνο αεροπλάνο? με τι να φύγω? Ίσως καλύτερα με αερόστατο... Σαν τον Ιούλιο Βερν
Έτσι τελείωνε η παράσταση. Ο κόσμος χειροκροτούσε επίμονα. Στο βάθος μια κοπέλα, με κοίταζε πολύ περίεργα. Ήθελα Να Ήξερα Γιατί.......... Φορούσε ένα γαλάζιο φόρεμα, και κρατούσε ένα ηλιοτρόπιο! Μάλλον ήταν μια μάγισσα . Ίσως να ήταν γλάστρα... σε πρωινάδικο στην τηλεόραση...Μοστράροντας τα μπούτια της!… μέχρι να γυρίσω χάθηκε, ,σαν του καπνού αιθάλη!... Παιχνίδι του μυαλού? Μπορεί... να φταίνε οι «μπάφοι»… Τραβάμε χι ....πάμε παρακάτω . και άναψε ένα τσιγάρο. κοιτώντας το ραγισμένο φλιτζάνι ολόιδιο η ζωή της Που τελείωνε τώρα πια... πολύ αργά να μετανιώσει όμως ξαφνικά κάτι άλλαξε Η γλάστρα δίπλα της! Φώτισε τόσο.... σαν αστέρι ! αστρολούλουδο αυτό των παραμυθιών τα θέλω άρχισαν να χορεύουν γύρω της τα πρέπει την κοιτούσαν μα τα έδιωξε μακριά και γύρισε στα θέλω "Θέλω... να γίνω... αστέρι"! φώναξε πετώντας στον ουρανό και από τότε ξέφυγε συνεχίζοντας να στροβιλίζετε ελεύθερη. 'Έτσι άρχιζε το βιβλίο . Σταμάτησε να δακτυλογραφεί σκεφτότανε……
Νομίζω παιδιά ότι σχετικά ολοκληρώθηκε μια μικρή ιστορία θα βάλω ένα τίτλο αν κάποιος έχει να προτείνει έναν καλύτερο μου λέτε και το αλλάζω..
Το αποτέλεσμα από το παιχνίδι των λέξεων είναι αυτές οι δύο ιστορίες που σε γενικές γραμμές παρ ότι γράφουμε πολλά και διαφορετικά άτομα έχουν μια δομή πολλές φορές πολύ καλή μάλιστα
Ας ξεκινήσουμε μια καινούργια λοιπόν
και ας κάνει την αρχή κάποιος με τέσσερα γράμματα
