Στίχοι που μπορούν να μελοποιηθούν.

ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ

κουπλέ

Φεγγαρόφωτο, ήταν Απρίλη 
που ξεκλείδωνα γλυκά, τα δύο σου χείλη
φεγγαρόφωτο, που τον καημό σου
μενταγιόν, ξεκρέμαγα απ’ το λαιμό σου.
Φεγγαρόφωτο, διπλά στο κύμα
εσύ, σκάλιζες για μένα, ένα ποίημα 
φεγγαρόφωτο, ήταν θυμήσου
που σου έλεγα, στον ώμο μου, κοιμήσου.

Ρεφρέν 

Τώρα όλα, έχουν γίνει αναμνήσεις 
χτυποκάρδι μου εσύ δεν, θα γυρίσεις…
Στ’ ακρογιάλι μας, με σεργιανάει ο πόνος
αδιάφορα, με προσπερνάει ο χρόνος, 
φεγγαρόφωτο απόψε, κι’ είμαι, μόνος.

Κουπλέ

Φεγγαρόφωτο, μ’ άστροκαδένα
πλέκαμε τα όνειρά μας, ένα ,ένα 
φεγγαρόφωτο και, το ασήμι 
απ’ τη θάλασσα στα μάτια σου, να σβήνει.
Φεγγαρόφωτο, μες’ το ξωκλήσι 
έλεγες  εμάς κανείς δεν, θα χωρίσει
φεγγαρόφωτο, ήταν καρδιά μου
π’ έγερνες γλυκά, γλυκά, στην αγκαλιά μου.

Ρεφρέν 

Τώρα όλα, έχουν γίνει αναμνήσεις… 

Υπέροχο Αρτέμη,,,,Χρόνια πολλά,,,Χριστός Ανέστη,,,

Τώρα…

 

Κάποτε , κάθε  ματιά σου

μ’  αιχμαλώτιζε

το  αθώο,  κοίταγμα  σου

με συντρόφευε

τώρα,  όταν πλησιάσω

βλέπεις  χαμηλά

αποφεύγεις,  μην …διαβάσω

ένοχη  ματιά.

 

Έμοιαζαν, τα  δυο σου χείλη

γάργαρη  πηγή

έσκυβα, να ξεδιψάσω

στο  κάθε φιλί

τώρα, ερμητικά  κλεισμένα

στέρεψαν  κι’  αυτά

μ’  απωθούν,  να  μην  αγγίξω

χείλη  αμαρτωλά.

 

Άφηνα,  στα  δυο σου  χέρια

ολόγυμνό  κορμί,

στα  βελούδινα  σου χάδια,

γιόρταζε  η  ζωή

τώρα,  στέκουν  παγωμένα

βρώμικα,  απεχθή

ντρέπονται,  ν’ αποκαλύψουν…

…πρόστυχη   ψυχή.

Το καρνέ και ο άγιος

Κουπλέ

Την προσοχή σου θέλω λίγο, να μου δώσεις.

Κι’ αν είν’ λάθος ,όλα αυτά που, θα σου πω

σου επιτρέπω, να ρθεις,  να με διορθώσεις

κι’ εγώ την  γνώμη σου μωρό μου, θ’ ασπασθώ.

Μ’ αν είν’ αλήθεια  οι  δικές μου, διαπιστώσεις

που τελευταία έκανα περί ζωής,

θέλω να βγεις και δημοσίως, να δηλώσεις

πως έχει δίκιο, σ’ ότι γράφει ο ποιητής.

 

 

Ρεφρέν

Δύο πράγματα θέλει η ζωή

εκτός, από κουράγιο

το ,ένα είναι το καρνέ

και  τ’ άλλο, να χεις άγιο.

 

 

Κουπλέ

Την άποψη μου τούτη δω, την καταθέτω.

Κάθε αντίρρηση, θα είναι σεβαστή

αν  σε όλα τούτα, που εγώ σου παραθέτω,

μια άλλη άποψη βγει ,πιο αληθινή.

Μ’ αν είν’ αλήθεια οι  δικές μου διαπιστώσεις

που τελευταία έκανα, περί ζωής,

θέλω, να βγεις και δημοσίως, να δηλώσεις

πως έχει δίκιο, τούτος ο τραγουδιστής.

 

Ρεφρέν

Δύο πράγματα θέλει η ζωή…

Το  παγκάρι.

 

Κουπλέ

Το  ήξεραν, επίτροπος

μα και ,καντηλανάφτης

πως  το παγκάρι άδειαζε

στο κόλπο, κι’ ο παπάς.

Και, μέτρα έφτανε η στιγμή,

για, να μας  πάρει ο ...ράφτης

όσο για τα  υπόλοιπα,

μην  το παρατραβάς.

 

Ρεφρέν

Υπό την σκέπη του σταυρού,

τον  οβολό σου δώσε

για, να χεις  Φίατ  του συρμού

κι’ εκείνοι… μόνο  Πόρσε.

Και  μέσα στις  μετάνοιες σου

σαν βλάκας  ξαναρώτα,

η  κότα, έκανε τ’ αυγό

η το αυγό, την κότα?

 

Κουπλέ

Το γνώριζαν ιθύνοντες

μαζί,  κι’ όλο τ’ ασκέρι

πως  στο  παγκάρι, έμπαινε

γνωστό, ελαφρύ χέρι.

Στο  πόρισμα, συμπέρασμα

εδώ,  γελάν  κι’ οι κότες

έφταιγε  η  καθαρίστρια

που, άνοιγε τις  πόρτες.

 

Ρεφρέν

Υπό την σκέπη του σταυρού…

 

Κουπλέ

Τώρα, αργά  αλλά,  σταθερά

τις  κλειδαριές  αλλάζουν

απ’ το παγκάρι ολόγυρα

παντού, κάμερες  βάζουν.

Κάθε  πιστό, από έλεγχο

εντατικό,  περνάνε

τα  χέλια  όμως, …ξεγλίστρησαν

και, την καλοπερνάνε.

Πολύ καλή δουλειά! Εσύ τους έγραψες;

Φίλε μου καλησπέρα να ξέρεις ότι σηκώνω φέρει την δική μου ...πνευματική σφραγίδα σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Δώδεκα  δεύτερα…

 

Κουπλέ

Δεν  ήσουνα  ο  έρωτας,

δεν  ήμουν  η  αγάπη

απλώς,  παιχνίδι  κάναμε

μαζί , ερωτικό.

Σ’ αυτό, το συναπάντημα

ποτέ, αυτό το κάτι

δεν  βγήκε από την σχέση μας

το… συγκλονιστικό.

 

Ρεφρέν

Κι’ αν  το  βαπτίζεις  όπως  θες,

ήμασταν μόνο, εραστές

που  ξεγελούσαν  δυο  κορμιά

σ’,  ένα  κρεβάτι  αγκαλιά.

Μικρό, διάλλειμα  ζωής

Φλόγες,  που ανάβανε στιγμής

κι’  έσβηναν  πάλι  ξαφνικά,

δώδεκα δεύτερα, μετά.

 

Κουπλέ

Δεν  ήμουνα  χαμόγελο,

δεν  ήσουν ούτε  δάκρυ,

συναίσθημα  αναπάντεχο,

που  ορίζει  τις  καρδιές.

Αλληλοσυμπληρώναμε

στης  μοναξιάς  τ’ αδράχτι

αχόρταγα,  πικρά  κενά

τις  έρημες , βραδιές.

 

Ρεφρέν

Κι’ αν  το  βαπτίζεις  όπως  θες…

Πολύ όμορφοι στίχοι...που προσεγγίζουν το θέμα ουσιαστικά...

Να συμπληρώσω κάτι όμως...12 δευτερα ειναι πολυ λιγος χρόνος τόσο για να καπνίσεις ένα τσιγαράκι,όσο και για το πριν...

12 λεπτα αντίθετα θα ηταν ενας χαλαροτερος χρονος για το τσιγαρακι να αργοκαιει και που και που καμμια ρουφηξια χαχα

 

Παραμυθένια, μουσική χροιά καλό.

Συλλυπητήρια

 

Κουπλέ

Έμαθα , πως  την  πάτησες

έμεινες , αμανάτι

ότι,  προσφάτως  σ’ έριξε

κι’ η νέα  σου αγάπη

για, να σερφάρεις,  σου έστρωσε

χαλάκι  με πινέζες

γι’ αυτό, μουλιάζεις  δάκρυα

μελαχρινές  πλερέζες.

 

Ρεφρέν

Μα, τέλος  πάντων ξώφαλτσα,

αν  χαίρεται  η  καρδιά  μου

και,  πίνω τα  ουίσκι μου

κερνώντας, στην  υγειά  μου

σου  συμπαρίστανται  αφειδώς,

τα συναισθήματα μου

και, δέξου  τα  …ειλικρινή,

συλλυπητήρια  μου.

 

Κουπλέ

Εμένα,  πάντα  φώναζες

αλήτη,  προικοθήρα

όμως,  γιατί  οι  επόμενοι

σου  έδειξαν,  την  θύρα?

Κατάμουτρα,  ομορφονιά

στο  είπαν, κάνε  κράτει

τα  πήραν στο κρανίο  τους

και, σου  γυρίσαν,  πλάτη.

 

Ρεφρέν

Μα, τέλος  πάντων ξώφαλτσα…

Όλα, τα εύσημα.

 

Κουπλέ

Σαν  παραφέρθηκε, μου  φέρθηκε,

αλήτικα

εγώ, της  φέρθηκα αντρίκια ,

μπεσαλίδικα.

Έδωσα τόπο στην οργή και,

το  προσπέρασα

γέμισα πίκρα το ποτήρι μου

και, γέλασα.

 

Ρεφρέν

Πες  μου την γνώμη σου, για εκείνη

αφέντη, ήλιε μου…

Σ,’ ένα …λουλούδι, δεν σηκώνεις

 χέρι, φίλε μου.

Κι’ αν σε κατήφορο, σ’ έσπρωξε

απότομο

όλα τα  εύσημα, στ’ αντρίκιο σου,

φιλότιμο.

 

Κουπλέ

Η  αδιόρθωτη, μου τ’  έπαιξε,

αλανιάρικα

παρ’ όλα αυτά,  άψογα φέρθηκα,

κιμπάρικα.

Πάντοτε, ήμουν στην υπομονή

μυστήριος

το δάκρυ έκρυψα, αποχωρώντας,

κύριος.

 

Ρεφρέν

Πες  μου την γνώμη σου, για εκείνη…

Μην,  με  διαψεύσεις.

Έχτισα τα όνειρα

πάνω, στα όσα είπες

όταν σαν την άνοιξη,  

στην ζωή μου, …μπήκες.

Σ’ άφησα στον κήπο μου

να μπεις  για, να διαλέξεις

τα άνθη, που καμάρωνα

μα, μην  με διαψεύσεις.

Στις  ελπίδες  έδωσα

φτερά, για να πετάξουν

στα ζεστά  τα χέρια σου

να τρέξουν, να κουρνιάσουν.

Δέχτηκα απ’ τα χείλη μου

την πίκρα, ν’ αφαιρέσεις

ηλιόλουστε Απρίλη μου

μα,  μην  με διαψεύσεις.

 

Κέντησα τους  όρκου σου

δικό μου μαξιλάρι,

γέρνοντας  ευλαβικά

για δική σου, χάρη.

 Στο βλέμμα σου τ’ ανάγλυφο

άφησα, να μου γνέψεις

φεγγάρι  Αυγουστιάτικο

μα, μην με διαψεύσεις.

 

Όλα, τα κατέγραψα

προσευχή, για σένα

έστω και, αν ήτανε

χιλιοειπωμένα.

Όμως,  σ’ εμπιστεύτηκα

και,  μην  επιτρέψεις,

να μαι,  κορμί δίχως  ψυχή

αν , θα με διαψεύσεις.

Είσαι, σαν το τσιγάρο μου

 

Κουπλέ

 

Όσες φορές προσπάθησα

μακριά μου, να σε διώξω

μετάνιωσα, δεν μπόρεσα

στιγμή, να χαλαρώσω.

Είσαι, σαν το τσιγάρο μου

που προσπαθώ, να κόψω

όμως, μόνο στον ύπνο μου

μέχρι, να ξημερώσω.

 

Ρεφρέν

Μετά, στην κάθε ρουφηξιά

δίνω όρκο η τελευταία

μα  μοιάζει, με τα  χείλη σου

πικρή  πλην,  αναγκαία.

 

Κουπλέ

Κι’ αν το μυαλό μου λοιδορώ

σταμάτα, αυτό το ρίσκο

δικαιολογίες  διαρκώς

στα  πάθη μου, εφευρίσκω.

Λιώμα, να είμαι στο πιοτό

την δύναμη, δεν έχω

κόβω, ξεκόβω τον  καπνό

σε σένα,  πίσω τρέχω.

 

Ρεφρέν

Μετά, στην  κάθε ρουφηξιά…

Φταίει.

 

Κουπλέ

Σκόνη στα μάτια μου

δάκρυα, φέρνει

όρκοι, που έσπασαν

άνεμος  παίρνει.

Βάλαμε  κόκκινο

γύρισε η μπίλια

στο μαύρο έμεινε

φταίει, η ζήλεια.

 

Ρεφρέν

Φταίει, ανήθικος  βοριάς

στα φυλλοκάρδια της καρδιάς,

που έφερε την αφορμή,

το κρύο.

Η  γκρίζα, φταίει μοναξιά

μαζί, με  άχρωμα  φιλιά,

που κάνουν κάθε σ’ αγαπώ

στερνό,  αντίο.

 

Κουπλέ

Κλείνει η  παρένθεση

με αστερίσκο

κάποτε, θα βρεθεί

ποιος, είχε δίκιο.

Ρήγα, κρατούσαμε

πήγαμε, πάσο

το ψέμα έφταιξε

κρυφό, είχε  άσσο.

 

Ρεφρέν

Φταίει, ανήθικος  βοριάς…

Κάποιο,  απόγευμα.

 

Κουπλέ

Με την φίλη μου …Σοφία

είπαμε στην παραλία

την ζωή μας  εξ’ αρχής,

να ξεφυλλίσουμε.

Στην παρέα μας, κι’ ο χρόνος

απροσκάλεστος  και, μόνος

βοηθούσε τα παλιά,

ν’ αποτιμήσουμε.

 

Ρεφρέν

Δίπλα  η  θάλασσα,

με φλοίσβιο νανούρισμα

…έκλεβε, της  μοναξιάς  μας

το φτερούγισμα.

Κι’ έγερνε, στο πλάι  ο ήχος

καθώς  λιόγερμα,

μας  καρφίτσωνε στο στήθος

κάποιο, απόγευμα.

 

Κουπλέ

 

Με  την φίλη μου …Εμπειρία

αραχτοί και, την …Σοφία

αργοπορημένο κύμα ,

…διαφεντεύαμε.

Απροσδόκητα  ο  χρόνος

είν’ αργά, είπε εντόνως

άκαιρο, αυτό  το δείγμα,

που συλλέγαμε.

 

Ρεφρέν

Δίπλα  η  θάλασσα…

 

Κουπλέ

Με τις φίλες  μου ωστόσο

αφού, ήπιαμε καμπόσο

στην  βεγγέρα μας  εκείνη

και, ξεδώσαμε.

Τα κλειδιά στον γέρο χρόνο

της  ψυχής  μας  κι’, ένα δάκρυ

από των ματιών την άκρη,

…παραδώσαμε!

Η  Ρουφιάνα.

 

Κουπλέ

Το πρώτο, που αντίκρισα

σαν βρέθηκα μαζί της

το βλοσυρό της  πρόσωπο,

με γέλιο ειρωνικό,

να μου κουνά, το δάχτυλο

λες,  κι’ ήμουν ισοβίτης

καθώς, χρωμάτιζε ριγέ

τ’ αθώο μου, μυαλό.

 

Ρεφρέν

Έκτοτε, πάντα βιαστική

περνά από μπροστά μου

κι’ όλο στο παρά τέταρτο

κοιτά, να μου την βγει

κάρτα, μου βγάζει κόκκινη

για τα παράπονα μου

θαρρεί, σαν με πολέμησε,

θα κάνω, ανακωχή.

 

Κουπλέ

Τον ταύρο, από τα κέρατα

θα ρθεί στιγμή ν’ αδράξω

και, θα τις δείξω τι εστί

ανθρώπινη,  αντοχή.

Στα σκάρτα μου υποδήματα

συντόμως, θα την γράψω

φωνάζοντας  κατάμουτρα

ρουφιάνα, είσαι ζωή.

 

Ρεφρέν

Πόρνη, που εμφανίζεσαι

σε σκοτεινά σοκάκια

αναζητώντας  βίζιτες,

μ’ ανθρώπινα  κορμιά,

μαζί μου αν ζορίζεσαι,

δεν είμαι απ’ τα παιδάκια,

να σου χαρίσω ότι χρωστάς

έχω, ιδανικά.

Θεωρία.

 

Κουπλέ

Πες το περίεργο, σύμπτωση πες το

έστω, αν θέλεις, της τύχης ειρωνεία.

Μπορεί κι’ η μοίρα στο αδιέξοδο

ν’ έπαιξε  ρόλο μα, δεν έχει σημασία.

 

Ρεφρέν

Κι’ αν καθορίσουμε τι φταίει,

είναι αργά

ακόμη και, τα σκοτεινά

 αν φωτίσουμε σημεία.

Η  αγάπη, έσβησε

αυτό είναι που μετρά

όλα τα άλλα,

μου θυμίζουν, θεωρία.

 

Κουπλέ

Πες  το παράξενο, άδικο πες  το

όποια,  νομίζεις  δώσε, ερμηνεία

η  αλήθεια,  πάντα  κυνική το μαρτυρά,

δεν ζει ο έρωτας σαν  γίνει, τυραννία.

 

Ρεφρέν

Κι’ αν  καθορίσουμε τι φταίει…

Η σχεδία.

 

Κουπλέ

Κάθισα κι’ έραψα, μικρή σχεδία

που την ονόμασα, νέα ζωή

φώναξα στο όνειρο, σήκωσε ιστία

ούριο άνεμο, σαν είχα βρει.

Η  φαντασία μου, γαληνεμένη

κανένα εμπόδιο, ρηχά  νερά

η ελπίδα δίπλα μου, ευτυχισμένη,

με καθησύχαζε, ψιθυριστά.

 

Ρεφρέν

Δελφίνο …αδέρφια μου, γοργόνες  είδα

σε ρότα υπεύθυνη και, γελαστή

μα στον ορίζοντα, μαύρη κηλίδα

είχε παράξενα, εμφανιστεί.

 

Κουπλέ

Σε λίγο κύματα, ποιο αφρισμένα

στην αυτοσχέδια , βάζουν νερά

τ’ όνειρο τρόμαξε, πανιά, σκισμένα

η ελπίδα, δάκρυσε δίχως, μιλιά.

Στην αγωνία μου, να την αδειάσω

εκείνα, μ’ έβρεχαν,  ειρωνικά

την ξαναγέμιζαν πώς, να προφτάσω

ώσπου, στα άπατα  πήγε ,βαθιά.

 

Ρεφρέν

Γοργονοδέλφινα, για βοηθήστε

γλάροι  γοργόφτεροι, που είστε ψηλά

χάρη απ’ την θάλασσα, ευθύς  ζητήστε,

να βρω ανέπαφος  άλλη, στεριά.

Φεγγαροανεύθυνα.

 

Κουπλέ

Διαφημίζεις  διαρκώς πως,

 μ’ αγαπάς

με τ’ όνομα μου  ότι, κοιμάσαι

και, ξυπνάς.

Αυτή η αγάπη, σ’ έχει κάνει

όλο, να κλαίς

πάντα οι ίδιες, παιδικές

υπερβολές.

 

Ρεφρέν

Έχω ακούσει κι’, άλλα τέτοια ηρωικά

φεγγαροανεύθυνα και, ψυχαγωγικά

στο δια ταύτα όμως,  διαχρονικά

μόνο, ηχορύπανση μου άφησαν, τελικά.

 

Κουπλέ

Εγώ δικέ μου, στα είχα πει

απ’ την αρχή

σε, μια αγάπη ευχολόγιο,

δεν αρκεί.

Βάλε στο έγγραφο, σφραγίδα

υπογραφή

ειδάλλως  κράτει, να απολαύσεις 

το… γιατί.

 

Ρεφρέν

Έχω ακούσει κι’, άλλα τέτοια ηρωικά…