Η αποκαλυπτική συνέντευξη της Μαρίας Ιακώβου
στην Espresso της Κυριακής!
Η Μαρία Ιακώβου, στην συνέντευξη που έδωσε στον Γιάννη Βίτσα και στην Espresso της Κυριακής, μίλησε για πρώτη φόρα για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε μετά το διαζύγιο των γονιών της, τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε, την απόφαση της να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι και τις λάθος επιλογές που έκανε, αλλά και για τον ρόλο του έρωτα στην ζωή της και για την σχέση της με τους άντρες.
Για τα παιδικά τις χρόνια:
Δεν συγκαταλέγομαι στα παιδιά που είχαν ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν εννιά. Το περιβάλλον ήταν πάρα πολύ τεταμένο στο σπίτι. Μεγάλωσα ουσιαστικά μόνη μου, γιατί η μητέρα μου επειδή ήταν τραγουδίστρια έλειπε συνεχώς από το σπίτι μας. Στα δεκάξι μου έχασα οριστικά τον πατέρα μου σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Όταν τον έχασα ένιωσα μεγάλη απώλεια αλλά όχι τον τραγικό πόνο ενός παιδιού που λείπει ο μπαμπάς από το μεσημεριανό τραπέζι ή που το πρωί το ξυπνάει για να το πάει σχολείο.
Ένιωθα μοναξιά, παρά το γεγονός ότι δεν ήμουν μόνη μου. Μεγάλωσα με νταντάδες. Ήμουν γενικότερα μοναχικό παιδί, αν και τα τελευταία χρόνια του σχολείου κατάφερα να γίνω πολύ κοινωνική. Μου πήρε χρόνο όμως.
Όλα τα χρόνια με θυμάμαι δύσκολα οικονομικά. Μεγαλώνοντας, όταν πια οι ανάγκες μου ξεπερνούσαν αυτές του παιδιού, δυστυχώς η καριέρα της μαμάς μου είχε πάρει την κατιούσα. Ήταν μόνη της και δεν είχε βοήθεια από κανέναν απολύτως.
Όλα αυτά με σημάδεψαν με πολλούς τρόπους. Έμαθα να αυτοσυντηρούμαι από μικρή. Ένιωθα την ανάγκη να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Από την άλλη, ωρίμασα βίαια και απότομα.
Η μητέρα της γνωστή τραγουδίστρια Ρένα Βιολάντη:
Η μητέρα μου έλειπε πολύ από το σπίτι λόγω δουλειάς. Μου έλειπε πολύ, όσα υλικά υποκατάστατα και αν είχα διαθέσιμα. Προσπαθούσε να συμπληρώσει τα κενά της απουσίας της με δώρα. Πήγαινε στην Αμερική και μου έφερνε τρεις βαλίτσες πράγματα. Με έπνιγε όμως το παράπονο της απουσίας της.
Δεν είχε άλλη επιλογή όμως. Μεγάλωνε ένα παιδί μόνη της. Έπρεπε να δουλέψει. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που μπορούσε να συντηρήσει την οικογένεια. Το ήξερα. Δεν την κατηγόρησα ποτέ γι’ αυτό. Για το μόνο που στεναχωριόμουν -και μου πήρε χρόνια να εμπεδώσω- ήταν ότι δεν έφυγε νωρίτερα από κάτι που δεν έκανε καλό ούτε στη ζωή της ούτε στην καριέρα της, ούτε πουθενά.
Δεν συμφωνεί καθόλου με την επιλογή μου, να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι, και δεν νομίζω ότι θα συμφωνήσει ποτέ. Χαίρεται, θαυμάζει συγκινείται, αλλά δεν κοιμάται ήσυχη.
Η σχέση της με τους άντρες:
Ήμουν στα δύο άκρα. Ήμουν εντελώς απόμακρη και επιθετική ή εντελώς ανασφαλής και υποχωρητική. Τη μέση οδό την έχω βρει τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου με πάρα πολλή προσωπική δουλειά. Δεν μπορώ τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν συνεχώς σαν άλλοθι το «έχω περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια». Έχεις υποχρέωση απέναντι στον εαυτό σου να καλυτερεύσεις. Όλοι κουβαλάμε έναν σταυρό.
Κάποια στιγμή κουράστηκα με τον εαυτό μου. Με εξάντλησε η προσωπική καταστροφολογία. Αντί να ελκύω καταστροφικούς ανθρώπους στη ζωή μου προσπαθούσα να δω ποιοι είναι γύρω μου καλά παραδείγματα.
Αν και ερωτεύομαι δύσκολα, ναι, έχω ερωτευτεί πολύ δυνατά. Όλες μου οι σχέσεις ήταν με ανθρώπους που γνωριζόμασταν αρκετό καιρό και η ερωτική διάθεσή μου απέναντί τους προέκυπτε μέσα από μία φιλική σχέση.
Έχω απατήσει, όχι για να απατήσω, ούτε για να απολαύσω το σεξ. Όσες φορές είχε συμβεί αυτό ήταν με την αμέσως επόμενη σχέση μου. Είχα υπάρξει από πριν ξεκάθαρη ότι έχω πάψει να είμαι ερωτευμένη. Ξέρεις, έχω μεγαλώσει με τον φόβο της απόρριψης. Όταν έχεις μεγαλώσει με έναν μπαμπά που έχει φύγει από το σπίτι, ο φόβος της απόρριψης ριζώνει μέσα σου. Γι’ αυτό φοβόμουν να απορρίψω τους άλλους. Όταν έβλεπα ότι η απόρριψή μου δεν γίνεται δεκτή, παρέμενα στη σχέση ενώ ήξερα ότι είχα φύγει.
Λάθος άνθρωποι και επιλογές:
Υπήρξα επιπόλαιη και ανεύθυνη. Δεν ήξερα τι θέλω. Ήμουν μπλεγμένη σε όλα τα είδη της μουσικής, το έκανα ερασιτεχνικά, γιατί φοβόμουν να πατήσω στα πόδια μου και αδιαφορούσα για όλα. Αποτέλεσμα αυτών, για μεγάλο χρονικό διάστημα δίπλα στο όνομά μου να υπάρχουν οι λέξεις «προβληματική περίπτωση».
Ήμουν στον «Σταυρό του Νότου» πάρα πολλά χρόνια. Ήταν σαν οικογένειά μου. Ο Αντώνης Βαρδής και ο Γιώργος Νταλάρας μου έλεγαν «Είσαι γεννημένη λαϊκή τραγουδίστρια», οι Κατσιμιχαίοι και μέλη των Πυξ Λαξ έλεγαν «Είσαι ροκ». Επειδή ήταν είδη που μου άρεσαν εξίσου, ανέβαλλα την επιλογή. Μου γίνονταν προτάσεις και εντελώς ανώριμα αδιαφορούσα.
Όταν ξεκίνησα την δισκογραφία με τα «Μαύρα Μεσάνυχτα» υπήρχε στον κύκλο των συνεργατών μου ένας άνθρωπος που χειριζόταν τις υποθέσεις μου και τις οικονομικές συνδιαλλαγές μου εν αγνοία μου με τρόπο που τελικά με εξέθετε. Όταν ένας άνθρωπος δίνει για σένα δεδομένα τα οποία δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, σίγουρα σου κάνει ζημιά. Με έβλαψε.
Διαβάστε όλη την συνέντευξη της Μαρίας στο Link:
http://espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=2&catid=0&artid=1422187&pg=1
