564 online · 210.848 μέλη
Ισως την δεκαετια του 70 επρεπε να εισαι τελειοφοιτος πανεπιστημιου για να κανεις καταληψη.Το 80 φοιτητης,το 90 τελειοφοιτος λυκειου,το 2000 γυμνασιου και προς το τελος αυτης της δεκαετιας θα γινονται καταληψεις στα δημοτικα σχολεια.
Αυτο ομως που πραγματικα πρεπει να αναρωτηθεις ειναι για το ποιος σου κλεβει την γνωση.Οι "χαβαλεδες" συμμαθητες σου η το ιδιο το κρατος με το απαξιωτικο εκπαιδευτικο του συστημα??
Εισαι ικανοποιημενος με τις φωτοτυπιες??Με την ακαταλληλοτητα των κτιριων?Με τους μισθολογικα πεινασμενους καθηγητες που δεν ενδιαφερονται?Με τον ανταγωνισμο που θα εχεις μεθαυριο απο τους αντιστοιχους μαθητες των ιδιωτικων σχολειων?
Εχεις δικαιωμα στην γνωση οπως ο καθενας αλλα στις μερες μας μην την υπερεκτιμας κιολας.Καποιοι εχουν αποφασισει ηδη για εσενα και δεν μπορεις να κανεις τιποτα για αυτο.Μονο να αντιδρασεις με οποιο τροπο εσυ νομιζεις.
Ηδη φτασαμε στο σημειο οπου εργατικο δυναμικο σε αυτην την χωρα θεωρειται οποιος ειναι στα 15 του χρονια.
Δεν ειμαι μαθητης αλλα εχω πολλους μαθητες γυμνασιου,που τους κανω μαθηματα μουσικης,και σχεδον κανενας δεν εχει να πει καλο λογο για το σχολειο που παει.Τυχαιο??Δεν νομιζω!!
Η άποψη μου είναι ότι η γνώση δεν είναι αντικείμενο (πακέτο δεδομένων) να μεταφέρεται από έναν σε έναν άλλο. Η γνώση είναι η ίδια το αντικείμενο που πραγματεύεται. Αποτελεί την φυσική τάση του ανθρώπου να μάθει την ίδια την συνύπαρξή του με τον κόσμο.
Επομένως, όσο κι αν περιμένουμε να μας μάθουν κάτι οι άλλοι είναι άσκοπο, εφόσον εμείς τους έχουμε αποκλείσει μαζί με την γνώση. Αντιθέτως, ένα ανήσυχο πνεύμα θα γνωρίσει πάρα πολλά παρά το γεγονός ότι θα γεννηθεί σε περιοχή δίχως 'αυξημένες πληροφορίες' ή εκπαιδευτικό σύστημα. Η γνώση βρίσκεται ήδη μέσα στον άνθρωπο, μέσα στις κοινωνίες του, μέσα στο περιβάλλον του.
Η διαφορά μεταξύ παιδείας κι εκπαιδεύσεως είναι ότι η πρώτη διδάσκει στον άνθρωπο πώς να ανακαλύψει ο ίδιος τη γνώση, ενώ η άλλη του διδάσκει πώς πρέπει να σκέφτεται αποκλειστικά με βάση έναν συγκεκριμένο σκοπό που έχει βάλει ο δάσκαλός του.
Τα παιδιά σήμερα αντιδρούν στην εκπαίδευση και τους καταλογίζουμε το ...ακαταλόγιστο, ότι δήθεν δεν καταλαβαίνουν γιατί αντιδρούν. Οι αντιδράσεις δεν είναι σχολικές, αλλά συνολικές. Εμείς εστιάζουμε στο σχολείο διότι είναι ο μόνος τρόπος να τα πιέσουμε 'νόμιμα': "είσαι μαθητής και πηγαίνεις στο υποχρεωτικό σχολείο. Θα ακούς ό,τι κι αν σου πούν και θα κάνεις ό,τι σου πουν". Η πραγματικότητα είναι, όπως προανέφερα, ότι η γνώση είναι στην πραγματικότητα εξωσχολική στη συντριπτική της μορφή προέλευσης. Οι παλαιότεροι έλεγαν ότι η κοινωνία είναι το μεγάλο σχολείο, κάτι στο οποίο δεν συμφωνώ απόλυτα, αλλά το βρίσκω ορθό σε μεγάλο βαθμό.
Καμία εξέγερση στην ιστορία δεν έχει γίνει με συνείδηση της πραγματικής αιτίας. Άλλωστε, εκείνοι που έδιωξαν την χούντα, εφαρμόζουν τρισχειρότερες τακτικές σήμερα, σκοτώνοντας στο ξύλο 'απρόσωπους' πλέον διαδηλωτές. Τώρα πια δεν έχει σημασία το πρόσωπο, έχει σημασία ο συλλογικός φόβος. Έτσι, και κακώς περιμένουμε από τα παιδιά μας να κατανοήσουν το γιατί αντιδρούν σε όσα αντιδρούν. Αυτό θα το καταλάβουν πολύ αργότερα κι ίσως ποτέ σε πλήρες βάθος.
Η ένστασή μου βρίσκεται μόνο στο εξής, και σύμφωνα με όσα έγραψα στην αρχή: εφόσον οι νέοι αποζητούν τη γνώση, θα πρέπει να την αποζητούν διαρκώς. Ακόμα κι αν προβαίνουν σε καταλήψεις, θα πρέπει να μην σταματούν να συζητούν, να ερευνούν, να διαβάζουν, να συγκεντρώνονται σε μέρη μακριά από εκείνα που τους έχει ετοιμάσει η ίδια όψη της κοινωνίας έναντι της οποίας εξεγείρονται. Το ίδιο 'σύστημα' που τα θέλει εκπαιδευμένα επάνω σε προαποφασισμένα αντικείμενα, θα βολεύονταν να τα βλέπει σε καφετέρειες και μπαρ, απομυζώντας τις τσέπες των γονέων. Το ίδιο σύστημα ικανοποιείται όταν γεμίζουν τα ιδιωτικά φροντιστήρια με τα παιδιά για τα οποία δώσαμε δωρεάν παιδεία. Είναι σαν να παρέχουμε -ως κοινωνία- κάθε μέρα δωρεάν φαγητό στον κόσμο κι εκείνος να τρέχει να αγοράσει φαγητό από φαστφουντάδικα επειδή 'τα κάνει νοστιμότερα'... Δεν έχει διαφορά ως προς τη βασική συλλογιστική.
Όπως είπε κι ο Καποδίστριας: 'θα χαρώ όταν το ανώτερο συνταγματικό δικαστήριο, το οποίο εγώ θέσπισα, θα απορρίψει για πρώτη φορά έναν νόμο που εγώ κατέθεσα'. Έτσι, λοιπόν, καθένας μας που έχει δημοκρατική νοοτροπία θα έπρεπε να χαίρεται όταν ένας νέος που αυτός ανέθρεψε και παίδευσε θα απορρίψει για πρώτη φορά μία λειτουργία που του ορίστηκε από άλλους ισχυρότερους και την έκρινε άδικη. Αυτό ονομάζεται εξέλιξη, όσο κι αν μας φοβίζει.
Παράθεση:
|
Αρχικός στόχος κάθε πολίτη της χώρας ,πρέπει να είναι η κατάληψη της βουλής .
Όχι θεωρητικά .
Πρέπει να γίνει οπωσδήποτε έμπρακτα.
Με την κατάληψη κάθε άλλου δημόσιου χώρου ,δεν τους κάνεις ζημιά τους εξουσιαστές .
Από την βουλή ξεκινάει το κακό προς τα κάτω και πάει στον λαό .
Πρέπει να κοπεί το νήμα από όπου αποκτά νομιμότητα η διαφθορά.
Ο λαός ψήφισε λάθος ,αλλά μπορεί να επανορθώσει .
Αν περιμένουμε τις επόμενες εθνικές εκλογές , θα λειτουργήσει σε βάρος μας ,αυτή η αναμονή ,διότι οι εξουσιαστές ,ήδη σκέφτονται νέα μέτρα για να μας απασχολούν 24 ώρες το 24 όρο .
Δεν θέλουνε να παίρνουμε περισσότερη ανάσα ,από αυτήν που είναι απαραίτητη για να υπάρχουμε.
Καλά κάνουνε την δουλειά τους .
Εμείς ο λαός τα έχουμε σκατώσει .
Σχετικά με τις απόψεις που προηγήθηκαν:Εγώ είμαι καθηγήτρια. Φιλόλογος. Και μητέρα. Με παιδί στο Δημοτικό. Και το "δικό μου σχολείο" (Λύκειο) είναι σε κατάληψη. Φέτος υπάρχει κι ένα μούδιασμα από τους ενήλικες γονείς και εκπαιδευτικούς , να καταδικάσουν την κατάληψη. Περίπου είναι αντεθνικό. Εγώ όμως δεν βλέπω στη συμμετοχή, στον τρόπο, στους πρωταγωνιστές στοιχεία που να τη διαφοροποιούν από τις προηγούμενες χρονιές. Έπειτα η γνώση πράγματι είναι εξωσχολική. Αυτά, κάποτε, που υπήρχε κάποιο σχολείο (αυταρχικό -αρτηριοσκληρωτικό) και κάποια επίσημη γνώση. Τώρα, να το συζητήσουμε.. Έπειτα το επιχείρημα ότι τα "παιδιά ξέρουν, τώρα είναι επαναστατικά υποκείμενα αυθόρμητα, αργότερα θα συνειδητοποιηθούν". Συζητήσιμο. Η γνώση, η συνειδητοποίηση θέλουν ένα ισχυρό σώμα διανόησης, και ένα ποσοστό επηρεαζομένων, υπάρχει;Ο Ραφαήλ , ο ζωγράφος, μάθαινε μέσα στην πόλη του, τη Φλωρεντία, γιατί υπήρχε ανάπτυξη, γενική. Το ίδιο και η νεολαία της Αρχαίας Αθήνας. Ενώ η κατάσταση άλλαξε στα ελληνιστικά -ρωμαϊκά. Έπειτα μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε το σχολείο δεν έχει και τον απλό ρόλο να "φυλάει" τα παιδιά των εργαζομένων; Αν οι γονείς δούλευαν αλλιώς, και λιγότερο, θα μπορούσε και το σχολείο να λειτουργεί αλλιώς, με στόχο την παιδεία -εκπαίδευση των παιδιών, και σε συνεργασία με γονείς -κοινωνία... Λέμε..! Αν όμως η ζωή μας κινείται συχνά στη σχετικότητα, γιατί κάθε Σεπτέμβριο -Οκτώβριο , πάνω στα κάγκελα των σχολείων εμφανίζεται η Απολυτότητα; Και τι ζητάμε άραγε; Η σχολική καθημερινότητα δεν έχει άραγε τίποτα το θετικό να τη στηρίξουμε και να την αξιώσουμε μέσα σ΄αυτή τη ζωή με τις δυσκολίες και τις ομορφιές της;
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ladina στις 07-10-2011 19:41 ]
Η κατάληψη μοιάζει, με τη μετάληψη! Δεν είναι απαραίτητη αλλά, χρειάζεται!;)
;)
Μία μόνο παρατήρηση επάνω σε κάτι που φαίνεται να γράφτηκε ως σχολιασμός σε δικό μου σχόλιο.
ladina,
Τα παιδιά δεν ξέρουν. Ούτε και οι μεγάλοι ξέρουν. Απλά συνειδητοποιούν με τον καιρό. Η εξέγερση είναι θυμική κατάσταση, όχι διανοητική. Η επανάσταση είναι πνευματική δραστηριότητα κι όχι θυμική αντίδραση. Στην εξέγερση απλώς σηκώνουμε ανάστημα απέναντι σε εκείνον που μας καταπιέζει, προβάλλοντας αντίσταση σε όσα επιβάλλει ή επιτάσσει, αντλώντας την ενέργειά μας από τα συναισθήματά μας (πόνος, μίσος, αγάπη, θλίψη, αίσθηση αδικίας κλπ). Στην επανάσταση σηκώνουμε ανάστημα απέναντι στον κακό εαυτό μας. Γι' αυτό και μπορεί να γίνει εξέγερση με τελείως αντίθετα 'ελατήρια': λχ. να μας φοβίσουν ώστε να εξεγερθούμε. Διότι, μας δημιουργείται το συναίσθημα ότι εκείνο που μας καταπιέζει δεν είναι στην πραγματικότητα εκείνος που μας φοβίζει, αλλά το αντικείμενο που εκείνος θέλει να πολεμήσει. Ας πούμε για παράδειγμα ότι έχω ένα μαχαίρι και σου προκαλώ πόνο ώστε να σηκωθείς από την καρέκλα που κάθεσαι. Πολλές φορές, βρίσκεις ότι το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι κάθεσαι στην συγκεκριμένη καρέκλα κι όχι ότι εγώ σε πιέζω. Άλλο παράδειγμα: έχω στις υπηρεσίες μου τρεις μπράβους που απειλούν να σε δείρουν και σου λέω ότι αυτός ο χώρος που πατάς είναι ιδιόκτητος. Εκεί και πάλι βρίσκεις ότι το πρόβλημα είναι είτε ότι έκανες λάθος που πάτησες σε ιδιόκτητο χώρο είτε ότι οι μπράβοι σου επιτίθενται, ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημά σου είναι η ίδια η καταπιεστική ιδιοκτησία του ιδιοκτήτη. Αυτά σε γενικές γραμμές και πολυ συνοπτικά σε σχέση με την λειτουργία της εξέγερσης.
Ποτέ δεν εξεγειρόμαστε συνειδητοποιημένα, ότι δηλαδή δήθεν γνωρίζουμε τί ακριβώς θα συμβεί μετά την εξέγερση. Εξεγειρόμαστε επειδή απλά νιώθουμε πιεσμένοι. Αργότερα συνειδητοποιούμε τί κάναμε, ή αλλιώς, πού μας έφερε η εξέγερση. Εδώ θέλω να προσθέσω ότι η εξέγερση δεν είναι μόνο της συγκεντρωτικής μορφής, όπως εμφανίζεται σε πλατείες και πορείες. Εξεγειρόμαστε απέναντι στον προϊστάμενο στη εργασία μας όταν αρνούμαστε να υπακούσουμε σε εντολές ή συνθήκες που προσπαθεί να μας επιβάλλει. Εξεγειρόμαστε απέναντι στο νόμο και το κράτος, όταν δεν υπακούμε σε εντολές ή συνθήκες που προσπαθεί να μας επιβάλλει. Εξεγειρόμαστε απέναντι στην κοινωνία, όταν δεν υπακούμε σε ήθη ή κανόνες που προσπαθεί να μας επιβάλλει. Κ.ο.κ.
Όταν οι έλληνες ξεσηκώθηκαν για να ρίξουν τη χούντα, άραγε γνώριζαν ότι θα φτάσουμε εδώ που φτάσαμε; Όταν οι έλληνες ξεσηκώνθηκαν εναντίον των τούρκων, άραγε γνώριζαν πώς θα καταλήξει το πράγμα; Θυμίζω χαρακτηριστικά πρόταση γνωστού έλληνα πολεμιστή μετά την εξέγερση κατά των τούρκων που έλεγε περίπου το εξής: 'αν ήξερα ότι θα καταντούσε έτσι η Ελλάδα, θα είχα κάτσει στα αβγά μου' (δεν θυμάμαι ποιος το είπε αλλά θα το ψάξω).
Για να ανακεφαλαιώσω, εκείνο που ζητάμε από τα παιδιά μας είναι η διαρκής επανάσταση. Η αλλαγή, η μεταβολή όλων εκείνων που συνιστούν αυτήν την βάρβαρη πραγματικότητα που ζούμε. Τα παιδιά φέρνουν στον κόσμο την επανάσταση που ονειρεύονται οι μεγάλοι μέσα από τη δική τους διαρκή εσωτερική αναμόχλευση και μεταβολή. Φυσικά εδώ ισχύει και το ρητό 'το χειρότερο πράγμα στον κόσμο είναι να γίνει το όνειρό σου πραγματικότητα'... Άλλωστε, τί άλλο μπορεί να είναι η παιδεία εκτός από εσωτερική αντίδραση, από εσωτερική εξέγερση προς το βαρβαρισμό που αναπτύσσεται μέσα μας;
Ρόλος του νέου είναι να επαναστατεί κι ετούτο το έδωσε η φύση του. Νέος που δεν επαναστατεί είναι γέρος με νεανικό πρόσωπο. Και νέος που δεν εξεγείρεται είναι νέος δίχως αισθήματα.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 10-10-2011 12:23 ]
