Η αλήθεια είναι πως προσωπικά δεν έχω κάποια πειστική απάντηση επί του θέματος ούτε προς τον ίδιο μου τον εαυτό, και γι΄αυτό θάθελα να ακούσω και άλλες απόψεις. Οι δικές μου, πάντως, έχουν αλλάξει αρκετές φορές με τον καιρό.
Θεωρώ πως το θέμα είναι τόσο σύνθετο -όσο απλό κι αν, εκ πρώτης όψεως, μπορεί να φαίνεται- που ό,τι και να ειπωθεί όχι μόνο θα είναι πολύ «λίγο» αλλά θα μπορούσε και να αναιρεθεί από μία αντίθετη/διαφορετική αλλά εξίσου πιθανή άποψη.
Πάντως, νομίζω πως θα πρέπει να διαχωρίσουμε το «τι μου αρέσει» από τον όρο «ποιοτική/καλή». Η ποιότητα δεν μπορεί να είναι κάτι που βρίσκεται μόνον εκτός ενός αντικειμένου, μιας κατάστασης ή ενός φαινομένου, δηλαδή σε αυτούς που γίνονται αποδέκτες ή αξιολογητές του. Είναι πρωτίστως μια εγγενής ιδιότητα του αντικειμένου.
Δεν είναι, κατά την άποψή μου, επαρκής εξήγηση να λέμε πως κάθε μουσική είναι καλή επειδή στηρίζεται ή γράφεται σε 7 νότες. Όλοι, λίγο-πολύ, μαγειρεύουν το μουσακά με τα ίδια υλικά αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι εξίσου καλό. Το ότι όλα τα αυτοκίνητα γίνονται από τα ίδια υλικά(μέταλλα, πλαστικά κ.τ.λ.) δεν σημαίνει πως όλα είναι εξίσου καλά ή ποιοτικά, υπάρχει διαφορά μεταξύ Μερσέντες και Χιουντάι.
Γενικώς, και πριν εκφράσω την προσωπική μου άποψη για το τι θεωρώ ως «καλή/ποιοτική» μουσική, νομίζω πως κάτι που είναι «ποιοτικό» θα πρέπει να μπορεί να ορίζεται ως τέτοιο και με βάση κάποιους παράγοντες που να βρίσκονται πέραν του προσωπικού γούστου μας. Να μπορούμε, δηλαδή, να λέμε πως η τάδε μουσική είναι πραγματικά καλή/ποιοτική, άσχετα αν εμένα δεν μου αρέσει.
