Πώς επιλέγει το κλειδί ένας συνθέτης??

Πολλές φορές, όταν θέλω να αλλάξω την τονικότητα σε ένα κομμάτι για πρακτικούς λόγους για παράδειγμα για να έρθει στα «μέτρα» ενός τραγουδιστή, το κομμάτι ‘’χαλάει’’ {σίγουρα??} και  μάλλον δεν έχει το αποτέλεσμα που είχε στο μυαλό του ο συνθέτης.

Διαθέτω διατονικές φυσαρμόνικες  σχεδόν όλων των τονικοτήτων ματζόρε και αρμονικού μινόρε και  όταν στην παρέα τραγουδώ εγώ , ανάλογα με το τραγούδι επιλέγω την τονικότητα που ταιριάζει στη φωνή μου.{ έχω σημειολογικές παρτιτούρες των τραγουδιών στις οποίες αναφέρω την τονικότητα που ταιριάζει στη φωνή μου (συνήθως C-D-Bb-Em-Dm-Am  }.

Κατά την αλλαγή κλειδιού διαφορετικού απ’ αυτό του συνθέτη ,μερικά κλειδιά σε ορισμένες μελωδίες (πχ AVE MARIA) φαίνονται να μην απηχούν στην ψυχή μου όπως το πρωταρχικό κλειδί του συνθέτη. Ακούγονται νεκρά. {πχ όταν παίζω το AVE MARIA σε Ab γεμίζει την ψυχή μου ενώ σε C όχι}

1.       Το παραπάνω είναι κάτι το υποκειμενικό ή συμβαίνει και σε άλλους;

2.       Ποιοι παράγοντες  καθορίζουν την επιλογή του κλειδιού  της μελωδίας ενός συνθέτη?

Στέφανε σε συγχαίρω για τα θέματα που ανεβάζεις και για την προσπάθειά σου που έχει βοηθήσει αρκετό κόσμο στα ελληνικά μουσικά φόρουμ...

Ενδιαφέρον το συγκεκριμένο θέμα με έχει απασχολήσει και μένα.  Πιστεύω ότι αν γίνει η μεταφορά σωστά από τη μια τονικότητα σε άλλη δεν υπάρχει πρόβλημα αλλοίωσης.  Όπου θέλει ο καθένας και όπου τον βολεύει προσαρμόζει το κάθε κομμάτι αρκεί να διατηρείται η αρμονία.

Πιστεύω ότι είναι μόνο υποκειμενικό το θέμα δηλαδή.  Όταν έχουμε ακούσει ένα κομμάτι και το φέρνουμε στο μυαλό μας ή όταν το έχουμε μάθει να το παίζουμε έτσι, μας ξενίζει να το ακούσουμε σε άλλη τονικότητα... γι' αυτό χωρίς να υπάρχει λόγος δεν νομίζω ότι κανείς μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία (εκτός αν ο στόχος είναι η διασκευή)

Όποτε μου έχει εμφανιστεί τέτοια περίπτωση και είναι ανάγκη να γίνει η αλλαγή, είναι γιατί η τονικότητα δεν βολεύει αυτόν που τραγουδάει ή όταν συμμετέχουν όργανα κουρδισμένα σε συγκεκριμένη τονικότητα όπως πνευστά.  Τότε πρέπει να προσαρμοστείς στα μέτρα της μπάντας...  Δεν έχω συναντήσει άλλη περίπτωση...

Καμιά φορά δοκιμάζουμε και άλλη οκτάβα όμως μήπως μας βοηθάει και αυτό ή μας δίνει καλύτερα το feeling του κομματιού...

Αυτά από εμένα.  Δεν είμαι μουσικός, κάποιος άλλος θα μας πει καλύτερα.

-----------------
blues on the rocks!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : trelakias στις 05-12-2011 18:19 ]

.

[ τροποποιήθηκε από τον/την apostolis55, 27-09-2016 03:12 ]

Εγώ κιθάρα παίζω και δεν έχω πρόβλημα αν θα είναι # ή όχι... ένα τάστο διαφορά έχουν 

Το καλύτερο είναι ένα κομμάτι γραμμένο σε C# για τα νυκτά και Β με υφέσεις για τους υπόλοιπους?

-----------------
blues on the rocks!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : trelakias στις 06-12-2011 15:04 ]

Όντως είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Αυτό που μπορώ να συνεισφέρω στον προβληματισμό είναι ότι γνωρίζω ότι αυτό έχει απασχολήσει τους μουσικούς – και όχι μόνο – και παλαιότερα.

Είχαν διατυπωθεί και κάποιες θεωρίες που συνέδεαν τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου με την τονικότητα που του άρεσε περισσότερο να ακούει.

Ένα αντίστοιχο παράδειγμα από τον δικό μου μουσικό χώρο είναι το ¨ζεϊμπέκικο της  Ευδοκίας¨ το οποίο στην  στην πρώτη εκτέλεση είναι από  ΣΟΛ- ,ενώ στις μετέπειτα εκτελέσεις και στα περισσότερα μαγαζιά παίζεται από ΡΕ-.

Είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος την διαφορά των συναισθημάτων του όταν ακούει την μία ή την άλλη τονικότητα αλλά εγώ τουλάχιστον είμαι σίγουρος παρατηρώντας και τον εαυτό μου και συναδέλφους και μαθητές μου, ότι αυτή η διαφορά όντως υπάρχει.

Πάντως το ότι υπάρχουν πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε αλλά μπορούμε να τα νιώθουμε, νομίζω ότι είναι κάτι από αυτά που μας βοηθάνε να μένουμε ακόμα άνθρωποι.

Προσωπικά, νοιώθω  αυτήν τη διαφορά  δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς το συναίσθημα αλλά είναι κάτι σαν "Κάτι δεν πάει καλά .. " .

Αναφέρθηκα στο AVE και ειδικά στην κλίμακα Ab και είπα μήπως το  παραπάνω είναι κάτι το υποκειμενικό ή συμβαίνει και σε σας;

Τώρα όσον αφορά τα ρεμπέτικα αν παίξω (Φυσαρμόνικα + Κιθάρα}  από Cm αντί για Dm που είναι η πλειοψηφία { ΑΡΑΓΕ ΓΙΑΤΙ?}  εκεί η διαφορά μου είναι πιο εμφανής. 
Μήπως επειδή για το Cm χρησιμοποιώ Capotastro ενώ το Dm το παίζω με ανοιχτή χορδή (όχι barre) παίζει ρόλο?

.

[ τροποποιήθηκε από τον/την apostolis55, 27-09-2016 03:12 ]

Γενικά είναι αντιληπτό ότι ο ήχος της ανοιχτής χορδής είναι διαφορετικός από της μη ανοιχτής στα έγχορδα...

Αλλά σχετικά με το ψυχολογικό φαινόμενο πιστεύω ότι δεν υφίσταται... Είναι θέμα συνήθειας για μένα.  Δεν μπορώ να πω ότι η σολ είναι χαρούμενη, η ρε στενάχωρη κλπ.  Υπάρχει βέβαια και η ψυχοακουστική που μπορεί να λέει διάφορα για το συγκεκριμένο θέμα αλλά δεν έχω ασχοληθεί.

Η συνήθεια πάντως συγκεκριμένα για το ρεμπέτικο πιστέυω ότι προέρχεται από το μπαγλαμά και το τρίχορδο μπουζούκι που κουρδίζονται συνήθως σε D A D...

@αποστόλη

Τώρα τα θεωρητικά της κλασσικής υρίως μουσικής αποστόλη ευχαριστώ που τα αναφέρεις... έγραψα τις συγκεκριμένες γιατί είπες για όσο το δυνατόν περισσότερες υφέσεις/διέσεις.  Σεβαστά όλα αλλά εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί ένα όργανο σαν την κιθάρα που την κουρδίζεις και όπως θες δηλαδή, να περιορίζει κάποιον και να λέμε ότι δεν βολεύει...

Σίγουρα κάπου θα βρίσκεται η απάντηση σε αυτά που λες αλλά πιστεύω ότι οι νόμοι και οι θεωρίες της κλασικής κυρίως μουσικής είναι "μουσική για την μουσική" (μεγάλο θέμα αυτό, πολυσυζητημένο) και όχι "μουσική για την ψυχή" και ο στέφανος νομίζω ότι ενδιαφέρεται για το δεύτερο.

Οπότε γυρνάω σε ότι είπα προηγουμένως, ότι δεν ξέρω αν η ψυχοακουστική έχει ασχοληθεί, εγώ πιστεύω ότι είναι συνήθεια και προσωπικά δεν βρίσκω διαφορά αν αλλάξει η τονικότητα.  Μπορεί και να μην το καταλάβω δηλαδή αν δεν έχω ακούσει πρόσφατα το original κομμάτι.

Πάντως ό,τι και να λέμε... ας παίζουμε μουσική όπως μας βολεύει και μας αρέσει... Ας ψάχνουμε όταν έχουμε απορίες αλλά δεν χρειάζεται όλα να έχουν κανόνες και ταμπέλες γιατί πρόκειται περί μουσικής...

Δεν χρειάζεται όλα να τα υπεραναλύουμε τόσο έως ότου χάνουν το πρακτικό και αισθητικό τους ενδιαφέρον.