ελληνική μουσική
    613 online   ·  210.851 μέλη

    Ένας καλός λόγος για να υπάρχεις...

    sindy-windy
    26.06.2006, 18:34
    ειναι πολλοι οι λογοι αυτη τη στιγμη!!Ενας απο αυτους, ειναι οι φιλες μου

    MILU
    08.08.2006, 20:58
    Είναι πολλές φορές που σκέπτομαι ότι δεν θα ήθελα να υπάρχω. Διαπιστώνω ότι δεν προσφέρω σε κανέναν τίποτα, είμαι βάρος στην οικογένειά μου και δεν έχω πλέον φίλους. Κοντεύω τα 31 και έχω κρατήσει επαφή με μια φίλη, με την οποία τείνω να χάσω σιγά σιγά. Δεν έχω πολλά πράγματα να συζητήσω δεν ξέρω... Έχω στερέψει απο έμπνευση, ενέργεια, ζωντάνια, δημιουργικότητα, χιούμορ είμαι μια κανονική γεροντοκόρη. Δεν έχω πολύ διάθεση για τίποτα. Αισθάνομαι σαν γριά πολλές φορές. Άλλες πάλι έτσι ξαφνικά μου την δίνει κι αρχίζω και κάνω πράγματα όπως για παράδειγμα τις προάλλες πήγα μια βόλτα στην παραλία και πήρα μαζί μου μια σακούλα κι άρχισα να μαζεύω ότι σκουπίδι βρήκα μπροστά μου. Αισθάνθηκα πολύ όμορφα μετά σαν προσκοπάκι. Είπα να ξαναπάω αλλά τελικά δεν το έκανα. Μιά άλλη φορά βοήθησα μια συνάδελφο απ'τη δουλειά στην μετακόμιση που έκανε. Μιλάμε για πολύ ενέργεια. Πήρα φόρα κι άρχισα σφουγγάρισμα, καθάρισμα φούρνου και ψυγείου. Με φοβήθηκε το μάτι της της κοπέλας. Δεν με ήξερε και καλά... Ίσως να την έφερα και σε δύσκολη θέση. Δηλαδή σκεπτόταν ότι με κάλεσε για καφέ κι εγώ της έκανα όλο το σπίτι... Μιλάμε για πολύ τρέλα!! Απο τότε βέβαια δεν έχω πατήσει το πόδι μου ξανά στο σπίτι της. Φοβάμαι ότι θα με ξαναπιάσει...
    Γαμώτο τι μου συμβαίνει;;; Λες να λέγεται γεροντική άνοια η περίπτωσή μου; Αγαμία ίσως; Α- γενικώς… ΑΑΑΑΑΑΑ Δεν ξέρω και τι θέλω. Είμαι 31 και ακόμη ψάχνομαι. Τι θα κάνω στην ζωή μου … Ε, τι θα κάνω; Δεν ξέρω ρε γαμώτο!!
    Μελαγχολώ σχετικά εύκολα. Πέφτω σε αδράνεια πάρα πολύ εύκολα… Ειδικά αν δεν έχω ένα φίλο να με παρακινήσει… Αλλά και να με παρακινούν πολλές φορές αποφεύγω να συναντηθώ με κόσμο. Αυτό είναι πολύ κακό γιατί χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι ακοινώνητος. Ναι, αυτό το είχα πάντα και τελευταία επιδεινώνεται… Δεν πάει άλλο πρέπει να ξαναμπω στην ζωή ή να δώσω ένα τέλος. Αλλά κι αυτό το τέλος ρε γαμώτο δεν μπορώ να το δώσω, κολλάω πολύ. Φοβάμαι. Φοβάμαι τον θάνατο. Δεν τον σκέπτομαι συνεχώς αλλά αν το σκεπτώ σοβαρά τον φοβάμαι. …
    Σας κούρασά;; Δεν κατάλαβα πως έφτασα ως εδώ κάτω!! Sorry!!

    alexia-vicky
    08.08.2006, 21:21
    Μήπως απλά περνάς μια δύσκολη περίοδο στη ζωή σου? Ίσως να έχει συμβεί κάτι που σε έχει επηρεάσει και τα βλέπεις όλα τόσο μαύρα και τόσο αρνητικά....Ψάξε το και μην επιτρέπεις τίποτα και σε κανέναν να σε φέρνει σε αυτή τη θέση!!!!
    Εξάλλου, υπάρχουν ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ λόγοι για να υπάρχεις ....αρκεί να αρχίσεις να κοιτάς γύρω σου με πιο θετική σκέψη, απ'το πιο ασήμαντο πράγμα μέχρι το πιο σπουδαίο....
    theotita
    08.08.2006, 23:12
    @Milu

    Κοπέλα μου μην αγχώνεσαι!! Κι εγώ το περνάω αυτό στα 27!Ε, και?! Δικαιούμαστε μια περίοδο που να φτάνουμε στον πάτω, γιατί από κει δίνουμε ώθηση και φτάνουμε στον ουρανό! Δεν είναι τίποτα. Απλά κλείνεις ένα κύκλο τις ζωής σου... Ίσως ίσως αυτές οι φιλίες που είχες να μην ήταν για σένα και ενδόμοιχα να το ήξερες και γι' αυτό τις άφησες και σε άφησαν. Αν ήθελαν, δε θα σε αφηναν να ξεκόψεις.Στις σχέσεις μας, όποιες και να είναι αυτές, δε φταίει ποτέ ο ένας.

    Αντί να πας στο σπίτι της συναδέλφου, κάλεσέ την εσύ στο δικό σου ή έξω για καφέ για να αποφύγεται και οι 2 να κάνεται δουλειές! Το ότι είσαι 30 και δεν ξέρεις τι θες ακόμα ή δεν είσαι παντρεμένη δε σε κάνει γεροντοκόρη! Στον 21 αιώνα δεν υπάρχουν γεροντοκόρες! Στο κάτω κάτω είσαι ανήσυχο πνεύμα και δεν μπορείς να συμβιβαστείς! Ξεκόλλα λοιπόν, και μη ξαναδιαβάσω βλακίες για θανάτους και τέτοια εκτώς κι αν μιλάς στο forum των φιλοσοφικών αναζητήσεων!!

    Εις Υγείαν, λοιπόν!!
    theotita
    08.08.2006, 23:17
    αν είμαι εκτώς θέματος
    MILU
    09.08.2006, 01:09
    Εντάξει, ηρέμησα. Τα είπα και ηρέμησα. Ήταν μια στιγμή έξαρσης. Ήταν η συνέπεια συσσωρευμένων σκέψεων και προβληματισμών που είχα αυτόν τον καιρό. Με πιάνει συχνά. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι απο την μια γριά και απο την άλλη μωρό παιδί. Δεν ξέρω αν θα αλλάξει αυτό. Και γεροντοκόρη αισθάνομαι γιατί γκρινιάζω και δεν μπορώ να πάρω την ζωή μου στα χέρια μου ...
    Τα "πρέπει" που βάζω στον εαυτό μου και οι συγκρίσεις με άλλους, επιδεινώνουν την κατάσταση. Πρέπει επιτέλους να μην πρέπει!
    Θετική σκέψη! Ναι, οκ, την χρειάζομαι...
    Ευχαριστώ για την συμπαράσταση!! Με συγκινήσατε
    Φιλιά! Καληνύχτα !

    ... Θα με ξαναπιάσει ... Ελπίζω να είσαστε εκεί...
    rory166
    09.08.2006, 03:04
    ο υπνος...
    (μου εχει λειψει τις τελευταιες μερες!)
    Tyrogkofretas
    09.08.2006, 18:30
    Να θυμίζω στους γύρω μου, πως υπάρχει ζωή πίσω από τη...ζωή
    alexia-vicky
    09.08.2006, 22:13
    Το μέλος MILU στις 09-08-2006 στις 01:09 έγραψε...
    Παράθεση:

    Εντάξει, ηρέμησα. Τα είπα και ηρέμησα. Ήταν μια στιγμή έξαρσης. Ήταν η συνέπεια συσσωρευμένων σκέψεων και προβληματισμών που είχα αυτόν τον καιρό. Με πιάνει συχνά. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι απο την μια γριά και απο την άλλη μωρό παιδί. Δεν ξέρω αν θα αλλάξει αυτό. Και γεροντοκόρη αισθάνομαι γιατί γκρινιάζω και δεν μπορώ να πάρω την ζωή μου στα χέρια μου ...
    Τα "πρέπει" που βάζω στον εαυτό μου και οι συγκρίσεις με άλλους, επιδεινώνουν την κατάσταση. Πρέπει επιτέλους να μην πρέπει!
    Θετική σκέψη! Ναι, οκ, την χρειάζομαι...
    Ευχαριστώ για την συμπαράσταση!! Με συγκινήσατε
    Φιλιά! Καληνύχτα !

    ... Θα με ξαναπιάσει ... Ελπίζω να είσαστε εκεί...



    Ουφφφφφφφφ, μια χαρά Πάντα θα είμαστε εδώ και πού ξέρεις, μπορεί να χρειαστεί να είσαι και εσύ "εδώ" κάποια στιγμή!!!

    Φιλάκια
    theotita
    10.08.2006, 00:58
    Με κάλυψες φιλενάδα!!
    Και έδωσες άλλον ένα λόγω για να υπάρχουμε!!!
    Other_side
    10.08.2006, 02:56
    Άντε να σας δώσω μερικούς λόγους για να υπάρχουμε (από τους χιλιάδες που έχω σε κάποια λίστα με τις πολλές...)

    Πολύ απλά λοιπόν...

    Για την πανσέληνο του Αυγούστου. Γιατί λένε πως ο κύκλος της σελήνης συνδέεται με τον κύκλο της γυναίκας. Γιατί υπάρχει ένας απόλυτος μυστικισμός και μια δύναμη γύρω από το φεγγάρι κυρίως σαν μεγάλο άστρο κοντινό στον πλανήτη μας. Αν και θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος γιατί ξέχασα, γιατί φωτίζει η σελήνη όταν είναι ένας νεκρός πλανήτης, δηλαδή άστρο δεν είναι, όπως ο ήλιος ας πούμε που είναι το μεγαλύτερο άστρο στο γαλαξία μας...και ξεχνώ τώρα το γιατί φωτίζει η σελήνη...ας μου το θυμίσει κάποιος.

    Ξέφυγα...γιατί υπάρχουν τόσα πολλά που είναι μαγικά, όμορφα, ξεχωριστά, πράγματα που έψαχναν και μελέτησαν πολιτισμοί ολόκληροι και ακόμα δεν κατάλαβαμε ακριβώς το τι και πως και ίσως πέσει σε μας λοιπόν να καταλάβουμε, να ψάξουμε έστω...για όλα αυτά τα ανεξήγητα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν.

    Ένας καλός λόγος να υπάρχεις...να υπάρχεις για να γνωρίζεις...αυτό μου έρχεται πρώτο στο νου...να γνωρίζεις μέρη, ανθρώπους, πράγματα, γλώσσες, μουσική, τέχνες...να γνωρίζεις και για τα άσχημα που συμβαίνουν, το γιατί, να προσπαθείς να κάνεις κάτι να αλλάξεις αυτά που σε ενοχλούν...κι ας προσπαθείς μέχρι το τέλος...και ας νοιώθεις πως δεν κάνεις ουσιαστικά καμία διαφορά. Για να μην το βάζεις κάτω να υπάρχεις.

    Για να αγαπάς...αν είσαι τυχερός τυχερή αγαπάς έναν σύντροφο...αν είσαι ακόμα περισσότερο τυχερός αγαπάς έναν άνθρωπο που σε ταξιδεύει διαρκώς...ίσως να σε πηγαίνει κοντά στις απαντήσεις...στα άστρα σε όλα αυτά που θες να μάθεις...να σε κρατά πάνω από την επιφάνεια...κι όταν βουτάς μαζί του...να βουτάς πάντα πολύ βαθεία...Αυτό είναι ένας σπάνιος πολύτιμος θυσαυρός. Σίγουρα δεν τον βρίσκουν όλοι...αγάπη όμως υπάρχει παντού...και η ανάγκη της αγάπης...σε παιδιά...σε άτομα απελπισμένα...άρρωστα...που περιμένουν ένα χαμόγελο...μια στοργή...είναι μια άλλη μορφή αγάπης...που προσωπικά με καλύπτει επίσης. Είναι εγωισμός να ζητάς από τη ζωή να σου δείχνει πού βρίσκονται οι μεγάλοι θυσαυροί...ή να της το επιβάλεις...εκείνη διαλέγει πολλές φορές για σένα.

    Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι να υπάρχεις...να υπάρχεις για να νοιώσεις το κύμα κάτω από τα γυμνά πόδια σου, την βρεγμένη άμμο. Να υπάρχεις για να νοιώσεις το χάδι της σφιχτής αγκαλιάς μικρού παιδιού...μέσα στο χέρι σου...Την αγάπη της μητέρας σου. Να υπάρχεις για να προσφέρεις...ότι έχεις μέσα σου. Να μην περιμένεις κάτι από τους άλλους σαν αμοιβή...να είναι η αμοιβή σου ο κρυφός δικός σου θυσαυρός. Να υπάρχεις για ν'αντιστέκεσαι σε όσα διαφωνείς. Σαν γυναίκα...να κρατιέσαι πάντα στο ύψος σου...να γίνεσαι μέρα με την μέρα και ποιο δυνατή.

    Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι να υπάρχεις....και κανένας μα κανένας για να υπολογίζεις μια έξοδο από το πιο πολύτιμο δώρο...εκείνο της ζωής.

    Αυτό και ένα παγωτό βανίλια δεν θα με χάλαγε.
    thank
    10.08.2006, 09:23
    μετά από κείμενα όπως τα παραπάνω, ότι και αν θέλω να γράψω, το αφήνω για μετά. Καλύτερα να εμπεδώσω αυτά που διαβάζω ... Ενα από τα πιό αξιόλογα γραπτά που έχω δει εδώ μέσα. Αννα να είσαι καλά
    meltica
    10.08.2006, 14:44
    Το μέλος Other_side στις 10-08-2006 στις 02:56 έγραψε...
    Παράθεση:

    Για να αγαπάς...αν είσαι τυχερός τυχερή αγαπάς έναν σύντροφο...αν είσαι ακόμα περισσότερο τυχερός αγαπάς έναν άνθρωπο που σε ταξιδεύει διαρκώς...ίσως να σε πηγαίνει κοντά στις απαντήσεις...στα άστρα σε όλα αυτά που θες να μάθεις...να σε κρατά πάνω από την επιφάνεια...κι όταν βουτάς μαζί του...να βουτάς πάντα πολύ βαθεία...Αυτό είναι ένας σπάνιος πολύτιμος θυσαυρός. Σίγουρα δεν τον βρίσκουν όλοι...αγάπη όμως υπάρχει παντού...και η ανάγκη της αγάπης...σε παιδιά...σε άτομα απελπισμένα...άρρωστα...που περιμένουν ένα χαμόγελο...μια στοργή...είναι μια άλλη μορφή αγάπης...που προσωπικά με καλύπτει επίσης. Είναι εγωισμός να ζητάς από τη ζωή να σου δείχνει πού βρίσκονται οι μεγάλοι θυσαυροί...ή να της το επιβάλεις...εκείνη διαλέγει πολλές φορές για σένα.

    Αυτό και ένα παγωτό βανίλια δεν θα με χάλαγε.



    Κάτι τέτοιο θα έγραφα... Αν εξαιρέσεις... μπορώ να προσθέσω στο παγωτό και μια κρέπα σοκολάτα;;; SmileyCentral.com
    koini_maria
    10.08.2006, 15:17
    Φίλη other_side για ακόμα μια φορά ενθουσιάστηκα διαβάζοντας αυτά που γράφεις και θα ήθελα να σου πω πως σε θαυμάζω ιδιαιτέρως για τις παρατηρήσεις σου κι ας είμαι off-topic... Όσον αφορά την ερώτηση σου ''γιατί φωτίζει η σελήνη;'' αν θυμάμαι καλά από το μάθημα της Αστρονομίας που έκανα κάποτε στο Λύκειο φωτίζει επειδή αντανακλά το φως του Ήλιου ο οποίος φεγγγοβολά διαρκώς... Δηλαδή όταν το ένα ημισφαίρριο της Γης έχει βράδυ και φαίνεται να φωτίζει το φεγγάρι αυτό συμβαλινει γιατί ο πλανήτης καλύπτει ως ένα βαθμό το φως του Ήλιου που θα έφτανε στον δορυφόρο μας , στην Σελήνη και το φως που καταφέρνει να φτάσει ως το φεγγάρι αντανακλάται...Δεν τα είπα πολύ καλά , με συγχωρείς...Εδώ όντως ταιριάζει αυτό που λένε ''ζωγράφησέ το καλύτερα'' ...

    Τώρα , απάντηση στο γιατί να ζει κανείς δεν ξέρω αν υπάρχει... Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι αντικειμενικό , αν υπάρχει αυτή η γενική αλήθεια που λένε , μα ακόμα και να υπάρχει σίγουρα δεν είμαι σε θέση ούτε να την αντιληφθώ ούτε και να την παραθέσω...
    Γιατί να υπάρχεις ; Μα δεν μπορεί , κάποιος καλός λόγος θα υπάρχει - σε περίπτωση που δεν σου φτάνουν αυτοί που γενναιόδωρα μας παρέθεσε η other_side...Σκέψου λόγου χάρη τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής σου...
    Δεν έζησες τίποτα καλό μέσα σε αυτά τα χρόνια; Δεν γνώρισες ούτε έναν άνθρωπο που να ευχαρίστησες τον Θεό , την μοίρα , τον δρόμο , τον καιρό , οποιονδήποτε ή οτιδήποτε θεωρείς ότι το έφερε στον δρόμο σου ή σε έφερε στον δικό του , τέλος πάντων ;
    Δεν γέλασες ούτε μια στιγμή από την καρδιά σου γιατί ένιωθες χαρούμενος , γεμάτος , έστω και για ένα δευτερόλεπτο ;
    Δεν σου φανερώθηκε ούτε ένα όμορφο τοπίο και δεν αναφέρομαι μόνο σε λαγκάδια και ποτάμια που και αυτά είναι πανέμορφα , αλλά μιλάω και για ένα όμορφο - για εσένα- πρόσωπο ;
    Δεν σε ''άγγιξε'' ούτε ένα άγγιγμα, ούτε ένα χάδι ;
    Δεν απόλαυσες ούτε μια ωραία γεύση ;
    Δεν άκουσες ούτε έναν ωραίο ήχο , ένα μωρουδιακό γέλιο , την φωνή ενός αγαπημένου να σε καλεί, ένα ωραίο τραγούδι;
    Τόσο κενή είναι πια αυτή η ριμάδα η ζωή σου ;
    Τίποτα καλό δεν έχει;
    Ό,τι έχεις ζήσει ήταν άχρηστο , αδιάφορο , όλα για πέταμα ;
    Μα έλα τώρα , μια χαρά είναι η ζωή ;
    Άλλωστε τι ξέρουμε και εμείς από εκείνη ;
    Ακόμα ζούμε , ακόμα ταξιδεύουμε με εκείνη μέσα από εκείνη χέρι-χέρι πάμε με τις εμπειρίες τα χρώματα , τα αρώματα , τους άλλους ανθρώπους - τα πιο μεγάλγ και πιο γεμάτα ταξίδια μας , ακόμα μαθαίνουμε...
    Ωραία είναι εδώ ...

    Υ.Γ.:Συγγνώμη που έγραψα τόσα πολλά και είπα τόσα λίγα ...
    Nafpaktos___
    10.08.2006, 16:20
    Η οικογενεια,οι φιλοι,η μουσικη
    και το τσιγαρο μετα το φαγητο!
    F_ANGEL
    11.08.2006, 00:12
    Για τις στιγμές που είναι μοναδικές.Ότι αξίζει είναι αυτές...
    madiam
    11.08.2006, 01:38
    η ιδια η ζωη..απ'τη στιγμη που υπαρχεις εχεις την ευκαιρια και την δυνατοτητα να διορθωσεις πολλα πραγματα και να εισαι ευτυχισμενη/ος σε πολλες φασεις. και στην τελικη αν δεν υπηρχε η δυστυχια, η λυπη και η πικρια τοτε δεν θα μπορουσαμε να γευτουμε και δεν θα ειχε κανενα νοημα η χαρα!
    hey-you
    11.08.2006, 09:59
    υπάρχω, κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω


    αυτος ειναι ο μόνος λόγος
    απο εκεί και μετά βρισκεις χιλλιάδες άλλους, αν θες κι αν μπορεις


    αλλά αυτός είναι ο ένας, ο πρώτος και ο αληθινός
    Angel20
    12.08.2006, 20:44
    Συμφωνω με την F_angel!
    pa___
    13.08.2006, 03:28
    Για ένα όνειρο..