καιρός που έχασα τα χνάρια σου
δε ξέρω που περνάς τώρα τα βράδια σου
δε φταις εσύ που δε μπορώ να σε βρω
φταίω εγώ που δε σου είπα πως σ' αγαπώ
εύκολα σε άφησα απ' τη ζωή μου να φύγεις
απ΄ τα όνειρα μου όμως πότε δε θα ξεφύγεις
με το μυαλό μου θα μαι πάντοτε κοντά σου
το κορμί μου θα κάνει ότι πει η καρδία σου
ξανθή μου ηλιαχτίδα εσύ που με κυβερνάς
εσύ που μου δείχνεις το δρόμο εσύ που με μεθάς
ελα και στάσου για λίγο κοντά της
πάρε το δάκρυ και καν το χαρά της
πες μου πως περνάς τα βραδιά σου μονάχη
παρέα σου ένας στοίχος και ο ήχος απ΄ το δάκρυ
βασανιστική και ατέλειωτοι η νύχτα μοιάζει
όσο είσαι ελεύθερη τίποτα μη σε τρομάζει
το χαμόγελο απ΄ το πρόσωπο σου λείπει
εκτός απ΄ τη χαρά γιόρτασε και τη λύπη
φτιάξε μια καρδία με τα δάχτυλα σου
βάλε να χωρέσουν μέσα τα όνειρα σου
