Κυρία Μούσχουρη με όλο το σεβασμό στην τεράστια καριέρα σας θα ήθελα να κάνω μερικές ερωτήσεις.
Φυσικά δεν περιμένω απάντηση.
Βρεθήκατε ποτέ στης 5 και 6 το πρωί στις συνοικίες της ΑΤΤΙΚΉΣ ή της ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις μεγάλες πόλεις γενικότερα,για να δείτε τον κόσμο να πηγαίνει για το μεροκάματο των 25 και 30 ευρώ?
Βρεθήκατε ποτέ σε κάποια βιοτεχνία ή σε κάποιο εργοστάσιο ή σε εργοτάξιο ή σε αγρό για να δείτε με τα μάτια σας το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων να μοχθεί για να μπορέσει να ζήσει περήφανο την ζωή του?
Μπαρκάρατε ποτέ και να αφήσετε πίσω ολόκληρη την ζωή σας έχοντας στην άκρη του μυαλού σας την σκέψη ότι μπορεί και να μην ξαναγυρίσετε ποτέ?
Κουβαλήσατε ποτέ τις βαλίτσες του αγενέστατου τουρίστα που έρχεται να κάνει διακοπές στην Ελλάδα να σας βάλει στο χέρι 50 λεπτά και να έισαστε υποχρεωμένη να του πείτε και ευχαριστώ κύριε?
Ματώσανε ποτέ τα πόδια σας μετά από 8 και 10 ώρες εργασίας κάνοντας τον σερβιτόρο ή την κομώτρια ή την πωλήτρια ή ή ή, θα μπορούσαμε να γράφουμε σελίδες ολόκληρες με τετοια επαγγέλματα.
Υπάρχουν φορές που έρχεται το τέλος του μήνα και τα χρήματα έχουν τελειώσει.Και σκέφτομαι τότε, γιατί ζω θεέ μου για να μπορούν οι άλλοι να γλεντάνε την ζωη τους?
Και εγώ???
Η δική μου ζωή???
Εκ του ασφαλούς μιλάτε κυρία μου.
Η σουϊτα σας κυρία μου είναι ως φαίνεται πολύ ψηλά και το βλεμμα σας δεν φτάνει εδώ.
Υ.Γ. Οι ΦΙΛΟΙ σας οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ αντί να αναπαράγουν τα λεγόμενά σας στα ΜΜΕ καλύτερα να μας αποζημιώσουν για όσα έπραξαν κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και ετοιμάζονται να κάνουν τα ίδια με διαφορετική μέθοδο αυτή τη φορά.
