Μα ούτε κάν σχέδιο νόμου δέν είναι αυτό που τέθηκε σε διαβούλευση-απλώς τα ζητήματα που το υπουργείο θεωρεί ότι χρήζουν νομοθετικής ρύθμισης.

Ελπίζω ότι οι κουβικουλάριοι τού υπουργείου δέν ξεχνούν την βασική αρχή που λέει ότι ο δημιουργός ενός πνευματικού έργου είναι αυτός που έχει τον τελικό λόγο γιά τον τρόπο χρήσης τού έργου του,είτε τον καθορίζει μέσω ενός ΟΣΔ είτε επ'ευθείας ο ίδιος.

Πάντως το να συναποφασίζουν από κοινού χρήστες και δημιουργοί γιά το ύψος τής αμοιβής που οι πρώτοι θα καταβάλουν στους δεύτερους είναι κάτι αυτονόητο και απορώ πώς τόσες δεκαετίες δέν το είχε εφαρμόσει το κράτος...

 

Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι που έλεγε κάποτε και ο νιόνιος..... αλλά.... Ζήτω και όλοι οι File Hosters: Rapidshare, Megaupload, Hotfile κ.τ.λ αλλά και οι Τorrent Clients και φυσικά όλα τα ελεύθερα blogs και forums που μας δίνουν απλόχερα την ευκαιρία να μοιραζόμαστε ΔΩΡΕΑΝ ότι είδους καλλιτεχνικό έργο επιθυμούμε !!! Και άσε τους Τουρνάδες και τους δημιουργούς soundtracks του Φώσκωλου να κλαίνε όσο θέλουν μαζί με την ΑΕΠΙ και όλα τα φιλαράκια τους στην Heaven !!!

Το κομμάτι που ακολουθεί,είναι σε στίχους Νίκου Βαξαβανέλη και το τραγουδά ο ίδιος.

Ανήκει στους υπογράφοντες την παραπάνω απαγόρευση.

Το βρήκα στο κανάλι του ίδιου του στιχουργού,καθώς και μεγάλο μέρος του έργου του.

Άρα δεν φταίνε μόνο οι File Hosters κ.λ.π.

Απαγορεύει μήπως και να μπούμε στο κανάλι του?

Αγαπητοί φίλοι μην τσιμπάτε. Όλη αυτή η ενέργεια προέρχεται από την ΑΕΠΙ και όχι από τους καλλιτέχνες, επειδή η ΑΕΠΙ βλέπει με το νέο νομοσχέδιο τον κίνδυνο (γι αυτή) να μπει μια τάξη στα πνευματικά δικαιώματα και να πάψει να κλέβει τους δημιουργους που δεν ανήκουν σ' αυτή (εισπράττοντας χωρίς λίστα ανεξέλεγκτα από τα καταστήματα δικαιώματα που δεν της ανήκουν), αλλά και να κλέβει τα μέλη της διανέμοντας τα δικαιώματα χωρίς κανένα σοβαρό και αξιόπιστο κανονισμό (που θα έπρεπε να ελέγχεται από το κράτος, αφού αυτό την αδειοδοτεί να εισπράττει) δίνοντας τη μερίδα του λέοντος στα "καλά παιδιά" της εις βάρος των άλλων συναδέλφων της και φυσικά κρατώντας τεράστια κέρδη για την ίδια.

Το επάγγελμα του δημιουργού τραγουδιού σήμερα έχει καταργηθεί πρώτα από την πειρατεία και μετά από την ΑΕΠΙ που στερεί τη δυνατότητα από εκατοντάδες καλλιτέχνες να προσπορίζονται τα προς το ζην από τη δουλειά τους, αφού τους πληρώνει κατά προσέγγιση και σύμφωνα με το πόσο "¨γκρινιάζει" κανείς ή με το πόσο δύναμη έχει από άλλη ιδιότητα (π.χ. δημοσιογράφος) να την υπερασπίζεται δημόσια. Έτσι καταργείται σιγά σιγά και η δισκογραφία

Η ανακοίνωση των δημιουργών αυτών είναι προσχηματική, δεν τους κατηγορώ όμως, γιατί προσπαθούν να περισώσουν ότι μπορούν. Οι περισσότεροι από τους πρωτεργάτες της πρωτοβουλίας αυτής είχαν ηγετική θέση στην ΕΜΣΕ που χρόνια πολεμούσε για μια καλύτερη αυτοδιαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά ποτέ δεν έδρασαν τόσο δυναμικά τότε, όσο τώρα, παρά αναλώνονταν σε λεονταρισμούς και ύβρεις εναντίον της ΑΕΠΙ την οποία τώρα προσκυνούν. Και φυσικά εξηγείται κάπως και το γεγονός γιατί τότε δεν προχώρησαν κάποια πράγματα σε σχέση με την πολυπόθητη αυτοδιαχείριση.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι αν τα έργα μας γίνονται κοινόχρηστο κτήμα, αλλά το πώς θα παραμείνουν ανεξέλεκτο κτήμα της ΑΕΠΙ. Η κατάσταση όμως έχει φτάσει στο απροχώρητο και ασφαλώς απαιτείται νέα νομοθετική ρύθμιση και ουσιαστική κρατική προστασία. Κάθε προσπάθεια να διατηρηθεί η παρούσα κατάσταση είναι ανεξήγητη και μόνο συγκεκριμένα συμφέροντα μπορεί να εξυπηρετεί

Ω Μένανδρε,τό ότι η ΑΕΠΙ επωφελείται τόσα χρόνια από το γενικό μπάχαλο που επικρατεί στο θέμα τών πνευματικών δικαιωμάτων γιά να εισπράττη δικαιώματα και να τα αποδίδη κατά το δοκούν είναι γνωστό.Βέβαια,άν δέν απατώμαι,η ΑΕΠΙ δέν είναι ο μόνος ΟΣΔ (Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης) πνευματικών δικαιωμάτων,απλώς επειδή τώρα δέν υπάρχει κάποιο νομικό πλαίσιο λειτουργίας αυτών τών οργανισμών,η ΑΕΠΙ μπορεί και κάνει ό,τι θέλει.Με τό επιχειρούμενο "νοικοκύρεμα" θα υποχρεωθή να λειτουργή κι'αυτή με τίς προδιαγραφές που θα καθιερωθούν και προφανώς θα μπορούν τα μέλη της να την ελέγχουν πιό συστηματικά,όπως θα μπορούν τα μέλη οποιασδήποτε άλλης εταιρίας διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων να την ελέγχουν γιά το πώς τους αποδίδει τα οφειλόμενα και πώς κανονίζει τά αμοιβολόγιά της.

Τους συγκεκριμένους δημιουργούς πάντως εγώ τούς "κατηγορώ" γιατί άν τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λές,θα έπρεπε πρώτοι αυτοί να θέλουν να μπή τάξη στο μπάχαλο.Ενώ τώρα κάνουν σάν το μόνο που τους ενδιαφέρει να είναι η διατήρηση μιάς κατάστασης που τους βολεύει.Γι'αυτό περιμένω ακόμη να εμφανιστούν και να μάς πούν την γνώμη τους όσοι από τους υπογράφοντες την απαγόρευση είναι εξέχοντα μέλη τού Musicheaven.

ΥΓ 1."Αυτοδιαχείριση" ώς γνωστόν σημαίνει να διαχειριζόμαστε εμείς οι ίδιοι κάτι που μάς αφορά,χωρίς να το αναθέτουμε σε τρίτους.

ΥΓ 2.Καλή χρονιά σε όλους μας και καλό κουράγιο.

Παράθεση: Το μέλος Spoiler στις 24-12-2011 στις 20:36 έγραψε.. Δηλαδή σύμφωνα με αυτήν την ανακοίνωση, θα μπορεί κάποιος να ζητήσει τα χρήματα που δίνει στην ΑΕΠΙ για να έχει το δικαίωμα μετάδοσης πίσω;

Οχι.

Τα λεφτά που δίνει κάποιος στην ΑΕΠΙ δεν είναι ανάλογα με τον αριθμό των καλιτεχνών εκπροσωπεί η ΑΕΠΙ. Κατα συνέπεια είτε τα εργα 100.000 δημιουργών μπορεί να μεταδόσει έιτε τα έργα 100, το ποσό που ζητάει η ΑΕΠΙ δέν αλλάζει, απλά μοιράζεται σε λιγότερους.

ΚΑΘΕ δημιουργός έχει δικάιωμα να απαγορεύεσει τη μετάδοση του έργου του, είτε εκπροσωπείται από την ΑΕΠΙ είτε όχι. Αυτονόητα δεν θα πάρει λεφτά απο την ΑΕΠΙ από την περίοδο της απαγόρευσης και μετά. Είναι η μόνη μορφή απεργίας που έχουν οι δημιουργοί.

Παράθεση: Το μέλος Hastaroth στις 26-12-2011 στις 19:45 έγραψε... Κατ'αρχάς δέν νομίζω ότι ο "Ριζοσπάστης" είναι και η πλέον αντικειμενική πηγή άντλησης πληροφόρησης. Δεύτερον,το πρόβλημα που ανακύπτει με την ενέργεια αυτή τής ΑΕΠΙ (διότι περί αυτής πρόκειται) είναι ότι ώς άλλος Παττακός "αποφασίζει και διατάσσει" την απαγόρευση μετάδοσης και αναμετάδοσης τών έργων τών μελών της από επιχειρήσεις που πληρώνουν στην ΑΕΠΙ γιά να έχουν το δικαίωμα να προβαίνουν στην εν λόγω μετάδοση τών έργων αυτών,η οποία μετάδοση συμβάλλει στην λειτουργία τών επιχειρήσεων αυτών και οι ιδιοκτήτες τών οποίων βεβαίως δέν φταίνε που το υπουργείο αποφάσισε τώρα ξαφνικά να βγάλη έναν νόμο που αφορά τα πνευματικά δικαιώματα (ασχέτως άν όντως ο νόμος αυτός θίγη τά πνευματικά δικαιώματα τών καλλιτεχνών). Μπορεί να έχουν δίκιο οι υπογράφοντες δημιουργοί ότι ο νόμος αυτός θίγει τά πνευματικά δικαιώματα τών καλλιτεχνών εν γένει,αλλά δέν μπορούν να αντιδρούν παραβιάζοντας και οι ίδιοι νόμιμα δικαιώματα άλλων επαγγελματικών κλάδων.

Η απεργία είναι νομίμο δικάιωμα κάθε πολίτη ενός δημοκρατικού κράτους. Γιατί πρέπει οι δημιουργοί να λάβουν υπόψην τους άλλους επαγγελματικούς κλάδους. Εκτός αυτού δεν παραβιάζει η "απεργία" ΚΑΝΕΝΑ νόμιμο δικάιωμα.

Παράθεση: Αν,δηλαδή,ένας που έχει liveάδικο και επομένως πληρώνει στην ΑΕΠΙ γιά να έχη το δικαίωμα να βάζη μέσα μουσικούς (που προφανώς θα παίζουν ΚΑΙ τραγούδια τών υπογραφόντων) ζητήση τα λεφτά του πίσω,τί θα τού απαντήση η ΑΕΠΙ;Οτι "καί θα πληρώνης καί δέν θα σ'αφήνουμε να παίζης τα τραγούδια μας στο μαγαζί σου";

Όχι. Η ΑΕΠΙ θα του πεί "μπορείς να παιξεις αυτά τα τραγούδια, τα άλλα δυστυχως δεν μπορείς". Η σύμβαση που κάνει το "liveάδικο" με την κάθε ΑΕΠΙ (καλώς ή κακώς) δεν έχει να κάνει με τον αριθμό τραγουδιών ή δημιουργών που διαχειρήζεται η ΑΕΠΙ ούτε με συγκεκριμένα έργα.

Παράθεση: Το μέλος menandros στις 31-12-2011 στις 10:18 έγραψε... Αγαπητοί φίλοι μην τσιμπάτε. Όλη αυτή η ενέργεια προέρχεται από την ΑΕΠΙ και όχι από τους καλλιτέχνες, επειδή η ΑΕΠΙ βλέπει με το νέο νομοσχέδιο τον κίνδυνο (γι αυτή) να μπει μια τάξη στα πνευματικά δικαιώματα και να πάψει να κλέβει τους δημιουργους που δεν ανήκουν σ' αυτή (εισπράττοντας χωρίς λίστα ανεξέλεγκτα από τα καταστήματα δικαιώματα που δεν της ανήκουν), αλλά και να κλέβει τα μέλη της διανέμοντας τα δικαιώματα χωρίς κανένα σοβαρό και αξιόπιστο κανονισμό (που θα έπρεπε να ελέγχεται από το κράτος, αφού αυτό την αδειοδοτεί να εισπράττει) δίνοντας τη μερίδα του λέοντος στα "καλά παιδιά" της εις βάρος των άλλων συναδέλφων της και φυσικά κρατώντας τεράστια κέρδη για την ίδια.

Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στη GEMA. Εισπρατει ως μονοπολιστικός (ακόμα) οργανισμός, όλα τα δικαιώματα και μοιράζει τις εισπράψεις άναλογα ως εξής:

Ένα πόσοστο κρατιέται για λειτουργικά έξοδα.

Ένα ποσοστο πάει για υποστήριξη πολιτιστικών εκδηλώσεων

Τα υπόλοιπα μοιράζονται ώς εξής:

Με βάση τις λίστες ποιά έργα ποιανού καλιτεχνη μεταδόθηκαν (ραδιο, συναυλια, τηλεοραση, ιντερνετ)  ή εκδόθηκαν σε CD και σε τι αριθμο (π.χ. 1000 CD).

Τα λεφτά που πληρώνονται χωρίς λίστες μοιράζονται με βάση το εισόδημα που φερνουν οι δημιουργοί στην GEMA. Π.χ. ένας Θεοδωράκης θα πάρει ενα μεγάλο ποσοστό από τα λεφτά αυτα, και εγώ τιποτα... Γιατί όμως μπορεί η GEMA και τα μοιράζει έτσι και γιατί δεν μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτα εγω να αλλαξω αυτή την κατάσταση.

Η εξήγηση βρίσκεται στο τρόπο που οι διάφοροι εππαγγελματικοί κλάδοι που επωφελουνται και βγάζουν εκαττομύρια απο τη μουσική χειριζονται το θέμα. Αν κάθε liveάδικο, ή άλλως χώρος με μουσική και ακόμα ακόμα και διάφοροι ραδιοφωνικοί σταθμοί δίνανε ακριβείς λίστες ποιά έργα παιξανε τότε τα λεφτά θα μπορούσαν να μοιραστουν πολύ πολύ πιο δίκαια. Δυστυχώς όμως οι εν λόγω εππαγγελματικοί κλάδοι μόλις μετα δυσκολίας (και με την φοβέρα μηνύσεων και ποινικών διώξεων) δεχονται να πληρώσουν ένα γενικό ποσό (και μάλιστα μεμονωμένοι επιχειχηματίες πορσπαθουν με κάθε μέσο να το αποθύγουν και αυτό και εδώ στη Γερμανία) για το δικάιωμα μετάδωσης μουσικής. Πόσο μάλλον να κάνουνε λίστες με ακριβή αναφορά έργων. Πώς λοιπόν μπορώ εγώ να πω στη  GEMA  ότι το CD μου πάιχτηκε εδώ και εκεί και δικαιούμε τάδε ποσοστό, όταν ο ίδιος ο εππαγγελματιας που το χρησιμοποίησε δεν έχει ιδέα αν και πότε το επαιξε.

H GEMA ισχυρίζεται ότι τα Ελληνικά εστιατόρια στη Γερμανία πάιζουν περισοτερο Θεοδωράκη παρά Τρύπες. Και τό ενα και μοναδικό καφέ που παίζει Τρυπες δεν δίνει στη GEMA καμία λίστα μουσικής. Ποιός θα πάρει αυτά τε έσοδα άραγε; Και ποιός φταέι για αυτό, ο Θεοδωράκης;

Δεν σε καταλαβάινω...

Παράθεση: Το μέλος Spoiler στις 01-01-2012 στις 13:57 έγραψε... Ναι ΟΚ, αλλά στους καλλιτέχνες που έβγαλαν απαγορευτικό είναι κάποιοι, αν όχι όλοι, μέλη της ΑΕΠΙ. Εσύ πιστεύεις ότι αν εγώ ζητούσα χρήματα πίσω από την ΑΕΠΙ ότι θα μου τα έδιναν; Δεν το νομίζω.

Φυσικά όχι, πως σου΄ρθε τέτοια ιδέα;

Παράθεση: Κι αν αυτά τα χρήματα που πληρώνω για να έχω το δικαίωμα αναμετάδοσης μου έδιναν το συγκριτικό πλεονέκτημα να πάρω λεφτά από τους δικούς μου χορηγούς και ξαφνικά δεν το είχα αυτό το δικαίωμα, δεν μένω με τα δικαιώματα στο.... χέρι; Πώς μετά να δικαιολογήσω τα χρήματα που πήρα στους δικούς μου χορηγούς; Θέμα!

Ούτε αυτό το καταλαβαίνω. Ξέρεις τι ακριβώε πληρωσες και τι δικαιώματα σου δίνει; Έχεις πληρλωσει για δικαιώματα να παίζεις τα έργα του π.χ. ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΥ; Αμφιβάλω. Αυτό που πλήρωσες (πέρα ότι είναι περιορισμένου χρόνου) δεν έιναι για συγκεκριμένο έργο ή δημιουργό. Άμα ο εν λόγω Μικρουτσικος φύγει του χρόνου από την ΑΕΠΙ πιστεύεις ότι δικαιούσαι να πληρώσεις λιγότερα; Πραγματικά δεν καταλαβάινω!

Φυσικά μπορείς να πάρεις τηλεφωνο το ΑΕΠΙ και να ζητησεις λεφτά πίσω. Αν θα στα δώσει (όπως στα δίνει και το κράτος οταν εχείς μηνιαία κάρτα συγκοινωνιών και δεν μπορεις να τα χρησιμοποιησεις  λόγω απεργίας!! ) το αμφιβάλω, όπως και αμφιβάλω ότι καποιος "χρηστης" έχει πληρώσει δικαιόματα να χρησιμοποιήσει ΣΥΚΓΕΚΡΙΜΈΝΑ έργα.

Να το πώ και αλλοιώς. Υπάρχουν ένα σωρό δημιουργοί που δεν είναι στη ΑΕΠΙ. Είτε εσύ τους παιζεις στην εκπομπή σου, στο καφενείο σου, στο μαγαζί σου, είτε όχι δεν επηρεάζει το ποσο που σου ζητάει η ΑΕΠΙ για τους δημιουργούς που εκπροσωπεύει.

Επισης για τα χρήματα που πήρες από τους χορηγούς σου (αν και εφόσον πρεπει να τα δικαιολογήσεις με βάση το ρεπερτοριο, και όχι με βάση πόσους ακροατές έχεις - ασχέτως ρεπερτορίου) τότε στην πιό απλή περίπτωση μπορείς να τους παραμπέψεις στη ΑΕΠΙ ή ακόμα ακόμα στους υπογράφοντες.

Καί άμα στα ζητησουν πίσω γιατί δεν μπορείς να παίξεις Μικρούτσικο τοτε, δυστυχώς έχασες όπως χάνεις όταν λογω απεργίας σου κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα και χαλάνε τα πράγματα στο ψυγείο. Ευχομαι να μη σου συμβει, αλλά δεν βλέπω το λόγο εγώ σα δημιουργός να λάβω υπόψη μου τα λεφτά των χορηγών σου (καί τους εππαγγελματίες που πλήτονται κατά τον Hastaroth) και να "το βουλώσω" γιατί μπορεί εσεις να χασετε καποια λεφτα, σόρρυ.

Παράθεση: Και τι πάει να πει ότι είναι το μοναδικό μέσο "απεργίας" των καλλιτεχνών;

"μοναδικό μέσο " πάει να πεί ότι δεν έχουν άλλη δυνατοτα

Παράθεση: Αφού έχουν πάρει χρήματα για τη διάθεση των έργων τους. Δε θα πάρει μεν λεφτά από την ΑΕΠΙ αλλά η ζημιά θα έχει γίνει για εκείνον που τα έχει δώσει. Μπλέξιμο!

Ενώ ο δημιουργός βγαίνει κερδισμένος, ε; Κανένας δεν πήρε λεφτά για τη διάθεση των έργων. Λεφτά παίρνουν για τη ΜΕΤΑΔΟΣΗ! Εάν δεν μεταδοθουν, εκτελεστουν, κλπ τα έργα δεν βλεπει ο κ. Μικρουτσικος, φράγκο (δραχμη, ευρω, δολλάριο κλπ. Τα λεφτά που πληρώνεις εσύ στην ΑΕΠΙ σου δίνουν το δικαίμα να πάιξεις έργα από τον κατάλογο της, ασχέτως ποσο μικρός η μεγάλος είναι αυτός ο καταλογος.

Το γιατί η ΑΕΠΙ (και η GEMA, η BMI, η ASCAP, η SESAC, κλπ .κλπ.) ζητάνε πληρωμές προκαταβολικά (ενώ οι δημιουργοί πληρώνονται ΜΕΤΆ απο τη μετάδωση) είναι αλλο θέμα και κυριώς ευθύνη των "χρηστών" μουσικής που χρονια τώρα (και ακόμα και σήμερα) πιστέυουν ότι οι δημιουργοί τρέφονται από αγάπη, έμπνευση και καθαρό αέρα και δεν χρειάζονται ταπεινά πράγματα όπως λεφτά, νοικι, θερμανση...

 

• ΚΑΘΕ δημιουργός έχει δικάιωμα να απαγορεύεσει τη μετάδοση του έργου του, είτε εκπροσωπείται από την ΑΕΠΙ είτε όχι. Αυτονόητα δεν θα πάρει λεφτά απο την ΑΕΠΙ από την περίοδο της απαγόρευσης και μετά. Είναι η μόνη μορφή απεργίας που έχουν οι δημιουργοί.

 

Αφού έχουν το δικαίωμα, κακώς γίνεται συζήτηση για την κίνηση αυτή. Είναι δικό τους δικαίωμα και καλώς το εφαρμόζουν ως αναφαίρετο δικαίωμά τους.

 

Ένας δημιουργός μισθώνεται με περίπου 0,01 ευρώ για κάθε αναπαραγωγή του κομματιού του, κι ένας εκτελεστής φτανει να μισθώνεται ως και με 50 ευρώ για το ίδιο (40 μουσικά κομμάτια σε μία συναυλία με πλούσιο μεροκάματο των 2000 ευρώ σε γάμους και συναυλίες). Αλλά ακόμη και με 50 ευρώ νυχτοκάματο, ένας μουσικός απολαμβάνει 10πλάσια απο τον δημιουργό του εκάστοτε κομματιού. Ένας καταστηματάρχης λειτουργεί το μαγαζί του με άξονα τη μουσική και παράγει εκατομμύρια ή χιλιάδες ευρώ. Κι ούτω καθεξής...

 

Δεν καταλάβαμε ακόμα τί το ανάποδο συμβαίνει στις κοινωνίες μας;

-----------------
Λίστα αγνόησης σχολίων των μελών: Spoiler

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 01-01-2012 16:39 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 01-01-2012 16:41 ]

Κανένας εκτελεστής δέν παίρνει 2000 ευρώ γιά να παίξη 40 κομμάτια σε μιά συναυλία-και όσο γιά βαφτίσια,γάμους και λοιπά γλέντια,μπορεί να παίξη έως και 200-300 τραγούδια σε μιά βραδυά (που έστιν ότε συνεχίζει μέχρι το πρωί άνευ διακοπής) μέ αμοιβή γύρω στά 100 ευρώ.Και όποιος δέν έχει κάνει τέτοια "projects" δέν ξέρει πόσο κουραστικό είναι,ακόμα κι'άν πρόκειται γιά μιά μόνο φορά.So much γιά τά "πλούσια μεροκάματα" τών 2000 ευρώ.

Οπότε λέμε:έπαιξα ώς εκτελεστής 300 τραγούδια,πήρα 100 ευρώ,άρα πήρα 0,33 ευρώ ανά τραγούδι.Πόσα πρέπει να πάρη ο δημιουργός τού κάθε τραγουδιού,άν υποθέσουμε πως κάθε τραγούδι έχει δύο συντελεστές-στιχουργό και συνθέτη-και πως μόνο ένα τραγούδι ανά "ζευγάρι" συντελεστών" παίχτηκε στην συγκεκριμένη βραδυά,οπότε πρέπει να μοιραστούν πνευματικά δικαιώματα σε 600 δημιουργούς;Κι'άν παίχτηκαν και τραγούδια που ανήκουν όχι σε συγκεκριμένους δημιουργούς αλλά στην δημώδη μουσική παράδοση,δηλαδή είναι αγνώστου/ων δημιουργών,τί γίνεται;Κι'άν είναι τραγούδια γραμμένα από δημιουργούς που περάσει στην Ιστορία εδώ και δυό αιώνες;

Οπως καταλαβαίνουμε,τέτοια προβλήματα δέν λύνονται έτσι απλά και μάλιστα θα'πρεπε να χρησιμοποιούνται πολύπλοκοι μαθηματικοί αλγόριθμοι γιά να πούμε πως κάπως προσεγγίσαμε το πρόβλημα τής απόδοσης αμοιβής πνευματικών δικαιωμάτων πρός δημιουργούς.Το να έρχεται η ΑΕΠΙ και η κάθε άλλη εταιρία διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων και να λέη ετσιθελικώς "τόσα θα πληρώνουν τα εστιατόρια,τόσα τα liveάδικα και τόσα τα αεροπλάνα" είναι η πιό ασφαλής εγγύηση γιά την δημιουργία τού μπάχαλου-όπως και έγινε επειδή το πρόβλημα αυτό δέν αντιμετωπίστηκε σωστά από την αρχή-και νομίζω όχι μόνο στην Ελλάδα....

Αντί όμως οι δημιουργοί (τουλάχιστον εδώ) να κάτσουν να τα εξετάσουν όλα αυτά και να καταθέσουν απόψεις στο αρμόδιο υπουργείο,βγάζουν ένα Παπαδοπουλοχουντικό διάγγελμα "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" και απαγορεύουν την μετάδοση (και το να παίξης ένα τραγούδι σ'έναν γάμο,μετάδοση θεωρείται) τών έργων τους χωρίς όμως να σκεφτούν ποιές θα είναι οι συνέπειες γι'αυτούς από τους οποίους αξιώνουν να πληρώνωνται γιά να τους δίνουν το δικαίωμα να μεταδίδουν τα έργα τους.  

Παράθεση: Το μέλος Spoiler στις 01-01-2012 στις 15:30 έγραψε... Excuse me αλλά από οποιονδήποτε μπορείς να ζητήσεις μέρος των χρημάτων για διακοπή υπηρεσιών ή βλάβη. Να σου πω ένα παράδειγμα; Όταν ο πάροχός μου είχε ένα θέμα και με άφησε για 5 ημέρες χωρίς internet μου είπε πως το ποσό που αναλογεί στο λογαριασμό θα αφαιρεθεί.

Αυτο το καταλαβαίνω και συμφωνώ

Παράθεση: Δεν βλέπω κάτι τέτοιο να ισχύει για την ΑΕΠΙ.

Γιατί δεν σου προσφέρει υπηρεσίες η ΑΕΠΙ! Απλό.

Παράθεση: Και δεν είναι καθόλου απλό σε πληροφορώ το όλο θέμα με τα δικαιώματα που προκύπτουν όταν εσύ πληρώνεις για να τα έχεις και να τα χρησιμοποιήσειςς όπως δικαιούσαι να το κάνεις. Καταλαβαίνεις πως αν εγώ είχα δώσει χρήματα για να διαφημιστώ σε ένα χώρο που έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα όπως μου είχε παρουσιαστεί και τελικώς αυτό το πλεονέκτημα έπαυε να ισχύει αλλά εγώ είχα δώσει τα ωραία μου λεφτάκια, θα τα αξίωνα πίσω και με όλα τα δίκαια του κόσμου. Ο ενδιάμεσος όμως δεν μπορεί να τα ζητήσει πίσω από την ΑΕΠΙ, αφού εκείνη δε φέρει ευθύνη για την απόφαση των δημιουργών. Οπότε αν τα ζητήσω από τους δημιουργούς, δε γίνεται μπλέξιμο;

Κατά τη γνώμη μου (που μπορεί και κάλιστα να μην είναι σωστή) το βλέπεις λάθος το θέμα.

Δεν σου πρσφέρει η ΑΕΠΙ καμιά υπηρεσία. Η ΑΕΠΙ (και ολες οι παρομοιες) υπάρχει για τον εξής λόγο:

Ένα μουσικό έργο είναι πνευματική δημιουργία ενός φυσικού προσώπου. Για να δημιουργηθέι δεν χρειάζεται ούτε ΑΕΠΙ, ούτε ραδιο, ούτε μαγαζιά ούτε κάν όργανα. Μεχρι εδώ όλα καλά. Από τη στιγμή που εγώ χρησιμοποιώ ένα μουσικό έργο για να εισπράξω λεφτά (και δε μιλάω για κέρδος) είμαι υποχρεωμένος (γιατί άραγε;) να ζητήσω την άδεια του δημιουργου.

(Προσοχή: για να τραγουδήσω  τα τραγουδια του Πορτοκάλογλου στο μπανιο μου δεν χρειάζεται να ρωτήσω ΚΑΝΕΝΑΝ, και δεν μπορει να μου το απογορέψει ουτε καν ο ίδιος ο Πορτοκάλογλου.)

Σε ένα ιδανικό κόσμο, κάθε χρήστης θα έπερνε τηλεφωνο το δημιουργο (ή τους κληρονομους του κλπ) θα δήλωνε τι μουσική σκοπευει να χρησιμοποιησει για πιο σκοπό και ο δημιουργός θα του έλεγε ναι/οχι και κάνει 00,003 ευρώ/κομμάτι.

Επειδη αυτο ειναι πολύ βάσανο, και μερικοι δημιουργοι δεν θα δημιουργούσανε αλλα θα ήτανε όλη την ώρα στο τηλέφωνο, έγιναν οι ΑΕΠΙ ανα τον κόσμο. Έτσι ώστε ο χρηστης  στον ιδανικό μας κόσμο να πάρει την ΑΕΠΙ να πει, θελω 30 τραγουδια Μικρουτσικο, 1 Συμφωνία  Beethoven κλπ. Οπότε μολις μου πεί η ΑΕΠΙ "αυτο το μηνα δεν εχουμε Μικρουτσικο, μηπως σας κάνουν οι Αφοι Κατσιμιχα; εχουν κατι ωραία καινουργια" να μπορεί να πώ οχι, και πόσο κάνει μονο ο Beethoven.

Επειδη καί αυτο θα ήτανε βάσανο για τον χρήστη, αλλα πολυ περισσοτερο δεν ζουμε σε ένα ιδανικό κόσμο και μετά απο ΕΚΑΤΟΝΑΕΤΙΕΣ που οι χρήστες (μαγαζια, ραδια, τηλεορασεις - καλα όχι εκατονταετια και η τηλεοραση- κλπ κλπ ) όχι μόνο δεν πήραν ποτέ τηλέφωνο, αλλά ουτε καν πληρωσαν και ας έβγαλάν λεφτα με τη σέσουλα, βρέθηκε η εξής λύση:

Για να μήν κάθεσε κε. χρήστη να γράφεις λιστες, για να μήν παιρνεις τηλέφωνα και γενικά μην κουραστεις, αλλα και για να πάρουμε και εμεις κατιτις και να μη τρεχουμε να παρακαλαμε, να μηνυουμε (τοτε γινόμαστε και κακοι, αλητες και ποιος ξερει τη άλλο) δώσε μας μια προκαταβολή και πάιξε ότι θελεις απο τα έργα που εκπροσωπούμε. Θα πάιξεις 10 από αυτα; 1000; 1; Δεν έχει σημασία. Το όλο γίνεται για να έχεις τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις τη μουσική χωρίς να παρανομήσεις.

Δεν αγοράζεις έργα, δεν αγοράζεις υπηρεσίες, δεν νοικιαζεις προιόν. Δεν αγοράζεις καμιά εγγύηση.

Τώρα το αν ο τρόπος αυτός είναι σωστος, ή λάθος ή θα έπρεπε να αλλάξει: άλλο θέμα. Κατά τη γνώμη μου οι τελευταίοι που φταίνε για αυτή την κατάσταση - άν φταινε- είναι οι δημιουργοί.

 

Παράθεση: Γι' αυτό λέω πως η ανακοίνωση του στυλ κομμένο μαχαίρι φέρνει προβλήματα. Για να ήταν ακριβοδίκαια η απόφαση θα έπρεπε να δίνει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα επιβολής του μέτρου. Έτσι όπως έγινε είναι σα να βάζει το μαχαίρι στο λαιμό όσων πλήρωναν την ΑΕΠΙ.

Μπορεί.. εδώ δεν θα διαφωνήσω. Αλλά δεν καταλαβάινω πια η διαφορά αν ξέρεις ότι απο Μάρτιο μερικοί δημιουργοί θα σου απαγορέψουνε να παιξεις τα τραγούδια τους εφόσον εσύ πάλι το ίδιο ποσο θα πληρώσεις  (σαν ραδιοφωνικός σταθμος π.χ.) όταν έρθει η ώρα.

Παράθεση: Το μέλος Hastaroth στις 01-01-2012 στις 17:36 έγραψε... Κανένας εκτελεστής δέν παίρνει 2000 ευρώ γιά να παίξη 40 κομμάτια σε μιά συναυλία-και όσο γιά βαφτίσια,γάμους και λοιπά γλέντια,μπορεί να παίξη έως και 200-300 τραγούδια σε μιά βραδυά (που έστιν ότε συνεχίζει μέχρι το πρωί άνευ διακοπής) μέ αμοιβή γύρω στά 100 ευρώ.Και όποιος δέν έχει κάνει τέτοια "projects" δέν ξέρει πόσο κουραστικό είναι,ακόμα κι'άν πρόκειται γιά μιά μόνο φορά.So much γιά τά "πλούσια μεροκάματα" τών 2000 ευρώ.

100 ευρώ για να παιζεις μέχρι το πρωι ανευ διακοπής; !!!!Πωπωπω!!!!

Παράθεση: Οπότε λέμε:έπαιξα ώς εκτελεστής 300 τραγούδια,πήρα 100 ευρώ,άρα πήρα 0,33 ευρώ ανά τραγούδι.Πόσα πρέπει να πάρη ο δημιουργός τού κάθε τραγουδιού,άν υποθέσουμε πως κάθε τραγούδι έχει δύο συντελεστές-στιχουργό και συνθέτη-και πως μόνο ένα τραγούδι ανά "ζευγάρι" συντελεστών" παίχτηκε στην συγκεκριμένη βραδυά,οπότε πρέπει να μοιραστούν πνευματικά δικαιώματα σε 600 δημιουργούς;

Γιατί πρέπει ο δημιουργός να πάρει ανάλογα με τα λεφτά που εισεπραξες εσύ? Δηλαδή άμα βγαλεις πραγματικά 2000 (λέμε ρε παιδί μου) κάνει να παίρνει ο δημιουργός παραπάνω κατα τη γνώμη σου;

Παράθεση: Κι'άν παίχτηκαν και τραγούδια που ανήκουν όχι σε συγκεκριμένους δημιουργούς αλλά στην δημώδη μουσική παράδοση,δηλαδή είναι αγνώστου/ων δημιουργών,τί γίνεται;Κι'άν είναι τραγούδια γραμμένα από δημιουργούς που περάσει στην Ιστορία εδώ και δυό αιώνες;

 

Πολύ απλά: τα λεφτά πάνε στην ανάπτυξη του πολιτισμού μέσω εκδηλώσεων, κλπ (για τα αγνώστου δημιουργου)  ή και σε μερικές περιπτώσεις , δεν πληρώνεις τίποτα (για τα public domain)

 

Παράθεση: Οπως καταλαβαίνουμε,τέτοια προβλήματα δέν λύνονται έτσι απλά και μάλιστα θα'πρεπε να χρησιμοποιούνται πολύπλοκοι μαθηματικοί αλγόριθμοι γιά να πούμε πως κάπως προσεγγίσαμε το πρόβλημα τής απόδοσης αμοιβής πνευματικών δικαιωμάτων πρός δημιουργούς.Το να έρχεται η ΑΕΠΙ και η κάθε άλλη εταιρία διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων και να λέη ετσιθελικώς "τόσα θα πληρώνουν τα εστιατόρια,τόσα τα liveάδικα και τόσα τα αεροπλάνα" είναι η πιό ασφαλής εγγύηση γιά την δημιουργία τού μπάχαλου-όπως και έγινε επειδή το πρόβλημα αυτό δέν αντιμετωπίστηκε σωστά από την αρχή-και νομίζω όχι μόνο στην Ελλάδα....

Και ναι και όχι. Πολύπλοκοι μαθηματικοί αλγόριθμοι (στατιστική και πιθανότητες) χρησιμοποιούνται ήδη και αυτό είναι μερος του μπάχαλου. Και το προβλημα έιναι παγκόσμιο. Αλλα κατα τη γνωμη μου όχι γιατί η ΑΕΠΙ κόβει χαράτσι αλλά γιατι ακόμα και σήμερα παιζονται κομμάτια σε μεγάλες εκπομπες στην τηλεόραση (π.χ. USA) και ο σταθμος ή ο παραγωγος ΔΕΝ ΤΑ ΔΗΛΩΝΕΙ προσπαθοντας να λιγοστεψει τα έξοδα.

Παράθεση: Αντί όμως οι δημιουργοί (τουλάχιστον εδώ) να κάτσουν να τα εξετάσουν όλα αυτά και να καταθέσουν απόψεις στο αρμόδιο υπουργείο,βγάζουν ένα Παπαδοπουλοχουντικό διάγγελμα "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" και απαγορεύουν την μετάδοση (και το να παίξης ένα τραγούδι σ'έναν γάμο,μετάδοση θεωρείται) τών έργων τους χωρίς όμως να σκεφτούν ποιές θα είναι οι συνέπειες γι'αυτούς από τους οποίους αξιώνουν να πληρώνωνται γιά να τους δίνουν το δικαίωμα να μεταδίδουν τα έργα τους.

Δεν είναι ΑΞΙΩΜΑ να λάβεις οφέλη για το έργο που δημιούργησες, είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ! Ξυπνήστε!!!  Που φτάσαμε!!!!

Και το να κάτσουν να καταθέσουν απόψεις στο υπουργείο είναι μια καλή ιδεα αλλα: Μήπως δεν ρωτήθηκαν καν; Και αραγε στις απεργίες που γίνανε προσθατα γιατι δεν κάθησαν οι απεργούντες να καταθέσουν απόψεις, παρά βγήκαν στους δρόμους;

Παράθεση: Το μέλος Spoiler στις 01-01-2012 στις 18:39 έγραψε.. Μα εδώ είναι το θέμα αγαπητέ. Η ΑΕΠΙ σου δίνει λοιπόν αυτό το δικαίωμα και εισπράτει χρήματα γι' αυτό το σκοπό. Δεν ξέρω αν θες να αλλάξω τη λέξη "υπηρεσία" με όποια λέξη θες. Αλλά το να εισπράτει κάποιος χρήματα για λογαριασμό άλλου με τη συναίνεσή του, τότε αυτό φίλτατε δίνει το δικαίωμα σε αυτόν που δίνει τα χρήματα να χρησιμοποιεί τα δικαιώματα για όποιο σκοπό θέλει, αρκεί αυτός να είναι νόμιμος. Για παράδειγμα να έχει μια καφετέρια, ένα σταθμό, ή ό,τι άλλο και να έχει το δικαίωμα της αναμετάδοσης. Και με αυτό το πλεονέκτημα να εισπράτει και αυτός χρήματα για την υπηρεσία που προσφέρει.

Διαφωνω και πάλι. Αν είναι υπηρεσία αυτό που προσφερει η ΑΕΠΙ, είναι ότι σε "διευκολύνει" (ασ πούμε) να παξεις μουσική στο μαγαζί σου. Δεν υποχρεώνεται όυτε η ΑΕΠΙ ούτε κανενας (έτσι όπως έχουν τα πραγματα σήμερα) να σου επιρτέπει να παιζεις Μικρουτσικο η οποιονδήποτε άλλον.

Παράθεση: Λες μετά ότι από το Μάρτιο θα γνώριζες ότι θα απογορευτεί κλπ. Πως το ξέρεις;

Δεν εγραψα εγω κατι τετοιο. Εγράψα οτι ακομα και ΑΝ γνώριζες, δεν θα άλλαζε τίποτα για σένα.

Παράθεση: Και μεταξύ μας τώρα.... η μουσική είναι για να μοιράζεται. Έτσι δεν είναι;

Φυσικά. Ο καθε άνθρωπος έχει προσβαση στη μουσική και μπορει να τη δημιουργησει ανα πάσα στιγμη. Αν όμως εννοείς ότι τα μουσικά έργα ειναι για να μοιράζονται, συζητιέται το θέμα. Και αν εννοείς ότι τα  προΐντα μουσικών έργων (π.χ CD, ηχογραφήσεις) είναι για να μοίραζονται και δη τζάμπα, τότε εισαι 200% λάθος.

Παράθεση: Κάθε έργο, από τη δημιουργία του και μετά είναι αυθύπαρκτο. Δεν αλλάζει αυτό, όσο κι αν τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν σε εκείνον που το δημιούργησε. Τι πάει να πει απαγορεύω να παίζεται η μουσική μου;;;;;;

Α τώρα φτάσαμε στο ψητό. Στο ξαναγράφω: κανένας δεν μπορέι να σου απαγορέψει να τραγουδήσεις ένα τραγουδι που δημοσιευτικε. Αλλα όταν εσύ χρησιμοποιήεις ένα τραγούδι για επιχειρηματικούς λόγους το θέμα αλλάζει κατα πολύ. Και "απαγορεύω να παίζεται η μουσική μου" σημαίνει π.χ. ότι δεν θελω να χρησιμοποιθεί η μουσική μου σε μία νεοναζιστική συγκεντρωση. Που αρκιβώς είναι το προβλημα σου, και με ποιο δικάιωμα με θεωρεις "σκλαβο" και πολιτη ανευ δικαιωμάτων;

Αυθύπαρκτο δεν σημαίνει "ελευθερα εκμεταλευσιμο" υπάρχει διαφορα.

Παράθεση: Κατάντια, στο βωμό του κέρδους έχω να πω. Και μετά έρχεται το υπουργείο, πάει να βάλει μια τάξη (υπ' όψη, λογικά μάλλον θα πρέπει να υπάρχει πίεση από την Ε.Ε. για να λυθεί το μπάχαλο) και έχουμε τους δημιουργούς που μουλάρωσαν γιατί βλέπουν να χάνουν χρήματα που τα έπαιρναν από όλες τις πάντες! Αυτά βλέπω εγώ σαν απλός ακροατής πάντως και χρήστης της μουσικής.

Και για πές μου και το άλλο. Στο κάτω κάτω ας  μην παιχτει Μικρουτσικος στις καφετέριες και τι έγινε. Ας παιχτει καποιος νέος δημιουργός που δεν απαογόρεψε τα τραγουδια του. Ή μήπως πιστεύεις ότι ένας νέος δημιουργός δεν αξίζει όσο ο Μικρουτσικος; Και εφόσον η απαγόρευσει πιάνει όλους το ίδιο δεν τίθεται καν θέμα "πλεονέκτηματος" του ενός χώρου επι ενός άλλου.

Οι δημιουργοί έχουν χάσει από χέρι εδώ και χρόνια. Όταν μορφωμένοι, πολιτισμενοι και άνθρωποι των τεχνών, θεωρουνε βασικά δικαιώματα "Αξιώσεις",  όταν μοιραζουν ηχογραφήσεις τζάμπα, που για να γίνουν ξοδεύτικε, ρευμα, νοικι, χρόνια σε δασκαλους, ωδεία και εξάσκηση, πειρα, ώρες και ώρες δουλειάς  και μάλιστα το θεωρούνε αυτονόητο δικάιωμά τους, τότε οι δημιουργοί το χάσαν το τράινο προ πολλού. Και δεν γυρίζει πισω. Αλλα να τους βάζουμε και χέρι στην όποια προσπάθεια κάνουν να το σταματήσουν το αναθεματισμένο το τραινο, ειναι πλέον λυπηρό.

(άκου πάιρνουν οι δημιουργοί χρήματα από όλες τις μπαντες!!! μα που ζουμε;)

Αλβέρτο,

γράφεις

 

• "Κανένας εκτελεστής δέν παίρνει 2000 ευρώ γιά να παίξη 40 κομμάτια σε μιά συναυλία-και όσο γιά βαφτίσια,γάμους και λοιπά γλέντια,μπορεί να παίξη έως και 200-300 τραγούδια σε μιά βραδυά (που έστιν ότε συνεχίζει μέχρι το πρωί άνευ διακοπής) μέ αμοιβή γύρω στά 100 ευρώ.Και όποιος δέν έχει κάνει τέτοια "projects" δέν ξέρει πόσο κουραστικό είναι,ακόμα κι'άν πρόκειται γιά μιά μόνο φορά.So much γιά τά "πλούσια μεροκάματα" τών 2000 ευρώ.
• Οπότε λέμε:έπαιξα ώς εκτελεστής 300 τραγούδια,πήρα 100 ευρώ,άρα πήρα 0,33 ευρώ ανά τραγούδι.Πόσα πρέπει να πάρη ο δημιουργός τού κάθε τραγουδιού,άν υποθέσουμε πως κάθε τραγούδι έχει δύο συντελεστές-στιχουργό και συνθέτη-και πως μόνο ένα τραγούδι ανά "ζευγάρι" συντελεστών" παίχτηκε στην συγκεκριμένη βραδυά,οπότε πρέπει να μοιραστούν πνευματικά δικαιώματα σε 600 δημιουργούς;Κι'άν παίχτηκαν και τραγούδια που ανήκουν όχι σε συγκεκριμένους δημιουργούς αλλά στην δημώδη μουσική παράδοση,δηλαδή είναι αγνώστου/ων δημιουργών,τί γίνεται;Κι'άν είναι τραγούδια γραμμένα από δημιουργούς που περάσει στην Ιστορία εδώ και δυό αιώνες;"

 

 

 

Καταρχήν θέλω να προσέξουμε ότι αναφέρομαι γενικά σε εκτελεστές. Εκτελεστής είναι ο Μπάμπης ο Ντράμερ από τα πατήσια, αλλά εκτελεστής είναι και ο εκάστοτε κιθαρίστας των Metallica ή ο εκάστοτε Pavarotti... Δεν έγραψα ότι όλοι οι εκτελεστές αμοίβονται με 2000 ευρώ για μία εμφάνιση, αλλά ότι τα 2000 ευρώ για την εμφάνιση δεν είναι ακραία περίπτωση. Υπάρχουν και πιο ακραίες. Σε προσωπικό επίπεδο γνωρίζω ανθρώπους που αμοίβονταν με 750-1000 ευρώ για μλια συναυλία τους...

 

Μάλιστα, έγραψα παρακάτω ότι ακόμα και με τον μισθό των 50 ευρώ, ένας εκτελεστής έχει περισσότερες απολαβές από τον δημιουργό για την αναπαραγωγή του ίδιου έργου κάτι που πιστεύω ότι είναι γνωστό. Τα ίδια και με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, που ένας παραγωγός παίζει ένα τραγούδι, βγάζοντας περισσότερα χρήματα για το συγκεκριμένο τραγούδι, από όσα βγάζει ο δημιουργός του. Κι εδώ θα μου πεις: "αυτό δεν είναι το νόημα του ραδιοφωνικού σταθμού;". Και φυσικά θα απαντήσω "αυτό είναι;".

 

Εφόσον πιστεύετε, όσοι πιστεύετε, στην ελεύθερη αγορά, γιατί εδώ δεν αναφέρεστε σε ελεύθερη αγορά και να υποστηρίξετε ότι ο εκάστοτε δημιουργός πρέπει να ζητά ΟΣΑ εκείνος νομίζει, κι αν ο χρήστης θέλει ή μπορεί να του τα δίνει, ή αν πάλι δεν θέλει και δεν επιθυμεί, δεν αγοράζει το έργο του και δεν κάνει χρήση του 'προϊόντος', αλλά παίρνει του διπλανού, όπως γίνεται με τον μπακάλη ή τον βενζινοπώλη; Πού πήγε ο φιλελευθερισμός που ευαγγελιζόμαστε διαρκώς στις συζητήσεις; Ποιος κοστολογεί τα έργα του δημιουργού και γιατί;

 

Γράφεις παρακάτω:

 

• "Οπως καταλαβαίνουμε,τέτοια προβλήματα δέν λύνονται έτσι απλά και μάλιστα θα'πρεπε να χρησιμοποιούνται πολύπλοκοι μαθηματικοί αλγόριθμοι γιά να πούμε πως κάπως προσεγγίσαμε το πρόβλημα τής απόδοσης αμοιβής πνευματικών δικαιωμάτων πρός δημιουργούς.Το να έρχεται η ΑΕΠΙ και η κάθε άλλη εταιρία διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων και να λέη ετσιθελικώς "τόσα θα πληρώνουν τα εστιατόρια,τόσα τα liveάδικα και τόσα τα αεροπλάνα" είναι η πιό ασφαλής εγγύηση γιά την δημιουργία τού μπάχαλου-όπως και έγινε επειδή το πρόβλημα αυτό δέν αντιμετωπίστηκε σωστά από την αρχή-και νομίζω όχι μόνο στην Ελλάδα...."
• Αντί όμως οι δημιουργοί (τουλάχιστον εδώ) να κάτσουν να τα εξετάσουν όλα αυτά και να καταθέσουν απόψεις στο αρμόδιο υπουργείο,βγάζουν ένα Παπαδοπουλοχουντικό διάγγελμα "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" και απαγορεύουν την μετάδοση (και το να παίξης ένα τραγούδι σ'έναν γάμο,μετάδοση θεωρείται) τών έργων τους χωρίς όμως να σκεφτούν ποιές θα είναι οι συνέπειες γι'αυτούς από τους οποίους αξιώνουν να πληρώνωνται γιά να τους δίνουν το δικαίωμα να μεταδίδουν τα έργα τους.

 

 

Δηλαδή, Αλβέρτο, εσύ όταν πηγαίνεις και ζητάς την αμοιβή σου ως εκτελεστής καταθέτεις αλγόριθμους για να δείξεις το πόσα πρέπει να παίρνεις; Αν όχι, τότε γιατί επιμένεις να ρυθμίζονται αλγοριθμικά οι αμοιβές όλων των υπολοίπων πλην των δικών σου; Εσύ ή εγώ, θα αποτελούμε απομαθηματικοποιημένη ζώνη της οικονομίας, ενώ ο δημιουργός θα περιλαμβάνεται στην μαθηματικοποιημένη;

 

Δεν δημιουργείται κανένα μπάχαλο (μεγαλύτερο από την υπάρχουσα λαμογιά της μουσικής βιομηχανίας περιλαμβανονμένων και των μπαρς με τα μουσικά σχήματα) όπως το περιγράφεις και θα σου εξηγήσω και το γιατί. Κάθε εστιατόριο, αεροπλάνο, Liveάδικο έχει το δικαίωμα να μην παίξει το κομμάτι του εκάστοτε δημιουργού. Το εστιατόριο (κλπ) κάνει την επιλογή των τραγουδιών που θα παίξει. Δηλαδή, έχεις μπροστά σου ένα τιμολόγιο των δημιουργών, και κάνεις την επιλογή σου, όπως θα την έκανες αν ήσουν μέσα στο εστιατόριο ως πελάτης: αν έχεις αρκετά χρήματα τρως μπαρμπούνι και μπριζόλα, αν δεν έχεις τόσα τρως ...γαύρο ή φασόλια γίγαντες. Έτσι, αν έχεις χρήματα θα απολαμβανεις Μικρούτσικο ή Θοδωράκη, Τριπολίτη και Αλκαίο, κι αν δεν έχεις θα απολαμβάνεις Managiatimegennises Rock Festival.

 

Πρόσεξε ξανά ότι αναγάγω τα πάντα στην οικονομία, ώστε να καταφέρω κι εγώ να μπω στο κλίμα της εποχής μας. Δεν με απασχολούν ηθικές και πνευματικές 'ανοησίες' επί του παρόντος, δεδομένου ότι κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί για εκείνες όσο έτρωγε με 'χρυσά κουτάλια' τις προηγούμενες δεκαετίες, και οδηγηθήκαμε σε αυτό το μπάχαλο της αριθμολογίας. Και οι περισσότεροι θίγονται επειδή εμπλέκονται άμεσα οικονομικά με το ζήτημα, είτε ως χρήστες είτε ως επαγγελματίες του χώρου. Δηλαδή, το μεγαλύτερο μέρος των 'επιχειρημάτων' κατά του δικαιώματος των δημιουργών να απαγορέψουν την κυκλοφορία των τραγουδιών είναι στην πραγματικότητα κραυγές αγωνίας για τα κεκτημένα με χρησικτησία δικαιώματα επάνω σε έργα των άλλων. Επομένως, όπως έγραψα και παραπάνω, θα απαντώ και θα σχολιάζω με τον ίδιο κυνικό τρόπο με τον οποίο μάθαμε πλέον να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.

Επανέρχομαι λέγοντας ότι η διαμάχη δεν είναι ανάμεσα στους δημιουργούς και τους χρήστες. Είναι σαφές ότι οι χρήστες μουσικών έργων πρέπει να πληρώνουν και δεν νομίζω ότι δεν το αποδέχονται. Όμως με συγκεκριμένο πλαίσιο με αυστηρούς όρους και με δίκαια και συμφωνημένα αμοιβολόγια και όχι με το έτσι θέλω και το μπάχαλο που ισχύει μέχρι σήμερα από την ΑΕΠΙ

Όταν εισπράτει χωρίς λίστα κλέβει ασύστολα εμάς που δεν ανήκουμε στην ΑΕΠΙ και δικαιολογημένα δίνει επιχειρήματα στους χρήστες να ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια

Όταν διανέμει τα κέρδη κατά προσέγγιση στους ευνοόυμενούς της καλλιτέχνες που κλέβουν τους συναδέλφους τους δίνει επιχειρήματα στους χρήστες να ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια

Αν είναι δύσκολο να υπάρξει λίστα, τότε να συφωνήσουμε ποιο ποσοστό αντιπροσωπεύει, να κρατάει αυτό και το υπόλοιπο να αποδίδεται στους άλλους φορείς συλλογικής διαχείρισης. Αντιπροσωπεύςι το 90%, το 95%; Ας το βρούμε και ας το συμφωνήσουμε έστω και με διαιτησία. Σίγουρα όμως δεν αντιπροσωπεύει το 100%

Δικαίως οι χρήστες θέλουν να ξέρουν τι αγοράζουν ποιον πληρώνουν και γιατί το πληρώνουν

Το να διακηρύττει η ΑΕΠΙ μέσω των υπογραφόντων καλλιτεχνών ότι καταργούνται τα πνευματικά δικαιώματα και ότι γίνονται κοινόχρηστι κτήμα είναι και αφελές και προσχηματικό και γελοίο

Υπάρχει κι ένα άλλο λεπτό σημείο. Κάθε δημιουργός είναι κατά 50% ιδιοκτήτης ενός τραγουδιού, αν τους στίχους ή τη μουσική έχει γράψει άλλος. Η απαγόρευση της μετάδοσης ενός έργου βλάπτει σοβαρά τα συμφέροντα του έτερου δημιουργού σε σημείο που θα μπορούσαν εύλογα να δημιουργηθούν αστικές απαιτήσεις και αξιώσεις για αποζημίωση από το μέρος που βλάπτεται οικονομικά από την απαγόρευση

Και η άποψη του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Θα ήθελα να ξέρω από που πηγάζει το συμπέρασμά του πως το νομοσχέδιο θα "προβλέπει τη δημιουργία ενός και μόνο φορέα συλλογικής διαχείρισης". Πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο, στο κείμενο που έχει βγάλει το υπουργείο ως βάση συζήτησης. Καλό θα ήταν όποιος γνωρίζει κάτι που να υποστηρίζει αυτό που αναφέρει ο κ.Παπαδόπουλος, να μας το παραθέσει.

 

Λευτέρης Παπαδόπουλος – Το Φρικώδες Νομοσχέδιο του Υπ. Πολιτισμού

 

Νέα δεινά περιμένουν το ελληνικό τραγούδι, εξ’ αιτίας των προθέσεων του κατ’ ευφημισμού Υπουργείου Πολιτισμού, να στριμώξει στη γωνία τους δημιουργούς, βάζοντάς τους στο ίδιο σακί με τους ταβερνιάρηδες, τους ξενοδόχους, τους καφετζήδες και τους χρήστες, γενικώς, μουσικής.

Συγκεκριμένα ,ετοιμάζεται νομοσχέδιο, που προβλέπει τη δημιουργία ενός και μόνο φορέα συλλογικής διαχείρισης των δικαιωμάτων, μουσικοσυνθετών ,στιχουργών, εκτελεστών στον οποίο φορέα θα ενταχθούν και οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές αλλά και οι ξενοδόχοι, οι εστιάτορες ,οι ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων κ.τ.λ. Δηλαδή, εκείνοι που πρέπει να πληρώσουν δικαιώματα για τη χρήση προϊόντων λόγου και μουσικής, θα αποφασίζουν μαζί με τους δημιουργούς, πόσα χρήματα πρέπει να τους δίνουν.

Πρόκειται για απίστευτη ιστορία, που θα θολώσει ακόμη περισσότερο τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση, που επικρατεί στο χώρο. Σήμερα ,οι κεντράρχες ,οι ξενοδόχοι κ.λ.π., σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αρνούνται να πληρώσουν δικαιώματα για τα τραγούδια που παίζουν –τραγούδια του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, του Γκάτσου, του Ξαρχάκου ,του Μαρκόπουλου και χιλιάδων ακόμη δημιουργών – με επιχείρημα την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας και τη μείωση των εισπράξεών τους.

Αυτό, συνέβαινε πάντοτε και για να εισπραχθούν δικαιώματα , η ΑΕΠΙ –εκπρόσωπος των δημιουργών –προσέφευγε συνεχώς ,στη Δικαιοσύνη. Τώρα, τα πράγματα έχουν γίνει απείρως δυσκολότερα. Και οι δημιουργοί, μένουν χωρίς δεκάρα, δεδομένου ότι η δισκογραφία έχει πεθάνει ,δισκοπωλεία δεν υπάρχουν και τα τραγούδια «κατεβαίνουν» από τα κομπιούτερ αμέσως δωρεάν. Το κράτος, δεν έχει αναλάβει καμιά πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση της πειρατείας, αυτής της μάστιγας, που συνθλίβει, επί δεκαετίες, τους δημιουργούς.

Να σημειώσω, ότι το Υπουργείο Πολιτισμού ,βιάζεται να ψηφίσει αυτό το φρικώδες νομοσχέδιο, γνωρίζοντας ότι τον Μάρτιο η Ε.Ε.θα στείλει «οδηγία» προς την Ελλάδα, που θα την υποχρεώνει να προασπίσει τα συμφέροντα των δημιουργών!

 

Πηγή: http://www.ogdoo.gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 02-01-2012 16:38 ]

 

Όταν αναφέρεται ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, προσκυνητής της ΑΕΠΙ, στη δημιουργία ενός και μόνου φορέα συλλογικής διαχείρισης, τι εννοεί; Έχει κάποιες πληροφορίες; Μήπως απειλείται η μονοκρατορία της ΑΕΠΙ. Μα για την κατάργηση αυτής της μονοκρατορίας δεν πολεμούσε κι ο ίδιος χρόνια ως πρόεδρος της ΕΜΣΕ; Ή μήπως συνέβαινε κάτι άλλο και δεν το ξέρουμε;

Όταν αναφέρεται στο... κατ' ευφημισμόν Υπουργείο Πολιτισμού, δεν είναι λίγο αχάριστος, όταν απ' αυτό το Υπουργείο έχει εισπράξει τα τελευταια χρόνια μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για διοργάνωση συναυλιών;

Και από πότε αυτοί που θα πληρώνουν δεν πρέπει και να συναποφασίζουν τι θα πληρώνουν, όταν αγοράζουν μια υπηρεσία; Σε μια σύμβαση δύο δεν είναι τα μέρη; Και η υπογραφή και των δύο μερών δεν είναι απαραίτητη για να ισχύσει η σύμβαση;

Για να κινητοποιούνται τα ισχυρά χαρτιά της ΑΕΠΙ σαν τον πρόεδρο (τίτλο που τον πήρε ως πρόεδρος της ΕΜΣΕ) σημαίνει ότι κάτι ελπιδοφόρο πρέπει να φέρνει το νέο νομοσχέδιο που έχει αρχίσει να τρομοκρατεί πολλούς

Παράθεση: Το μέλος StavmanR στις 02-01-2012 στις 12:09 έγραψε... Αλβέρτο, γράφεις   "Κανένας εκτελεστής δέν παίρνει 2000 ευρώ γιά να παίξη 40 κομμάτια σε μιά συναυλία-και όσο γιά βαφτίσια,γάμους και λοιπά γλέντια,μπορεί να παίξη έως και 200-300 τραγούδια σε μιά βραδυά (που έστιν ότε συνεχίζει μέχρι το πρωί άνευ διακοπής) μέ αμοιβή γύρω στά 100 ευρώ.Και όποιος δέν έχει κάνει τέτοια "projects" δέν ξέρει πόσο κουραστικό είναι,ακόμα κι'άν πρόκειται γιά μιά μόνο φορά.So much γιά τά "πλούσια μεροκάματα" τών 2000 ευρώ. Οπότε λέμε:έπαιξα ώς εκτελεστής 300 τραγούδια,πήρα 100 ευρώ,άρα πήρα 0,33 ευρώ ανά τραγούδι.Πόσα πρέπει να πάρη ο δημιουργός τού κάθε τραγουδιού,άν υποθέσουμε πως κάθε τραγούδι έχει δύο συντελεστές-στιχουργό και συνθέτη-και πως μόνο ένα τραγούδι ανά "ζευγάρι" συντελεστών" παίχτηκε στην συγκεκριμένη βραδυά,οπότε πρέπει να μοιραστούν πνευματικά δικαιώματα σε 600 δημιουργούς;Κι'άν παίχτηκαν και τραγούδια που ανήκουν όχι σε συγκεκριμένους δημιουργούς αλλά στην δημώδη μουσική παράδοση,δηλαδή είναι αγνώστου/ων δημιουργών,τί γίνεται;Κι'άν είναι τραγούδια γραμμένα από δημιουργούς που περάσει στην Ιστορία εδώ και δυό αιώνες;" Καταρχήν θέλω να προσέξουμε ότι αναφέρομαι γενικά σε εκτελεστές. Εκτελεστής είναι ο Μπάμπης ο Ντράμερ από τα πατήσια, αλλά εκτελεστής είναι και ο εκάστοτε κιθαρίστας των Metallica ή ο εκάστοτε Pavarotti... Δεν έγραψα ότι όλοι οι εκτελεστές αμοίβονται με 2000 ευρώ για μία εμφάνιση, αλλά ότι τα 2000 ευρώ για την εμφάνιση δεν είναι ακραία περίπτωση. Υπάρχουν και πιο ακραίες. Σε προσωπικό επίπεδο γνωρίζω ανθρώπους που αμοίβονταν με 750-1000 ευρώ για μια συναυλία τους...

Ναί,αλλά πήρες ώς βάση τα 2000 ευρώ που είναι μιά από τίς ακραίες περιπτώσεις και όχι τα 100-200 που είναι η μέση τιμή.και βεβαίως ο Μπάμπης ο ντράμερ από τα Πατήσια που παίζει στο συγκρότημα "Αγνωστοι τής γειτονιάς" το οποίο κάνει ένα "λαϊβάκι" το δίμηνο σ'ένα μπαράκι τών Κάτω Πατησίων παίζοντας "εκτελέσεις" (στά πέντε βήματα) ξένων κομματιών δέν έχει την ίδια καλλιτεχνική αξία με τον Billy Cobham.....

Παράθεση: Το μέλος StavmanR στις 02-01-2012 στις 12:09 έγραψε... Μάλιστα, έγραψα παρακάτω ότι ακόμα και με τον μισθό των 50 ευρώ, ένας εκτελεστής έχει περισσότερες απολαβές από τον δημιουργό για την αναπαραγωγή του ίδιου έργου κάτι που πιστεύω ότι είναι γνωστό. Τα ίδια και με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, που ένας παραγωγός παίζει ένα τραγούδι, βγάζοντας περισσότερα χρήματα για το συγκεκριμένο τραγούδι, από όσα βγάζει ο δημιουργός του. Κι εδώ θα μου πεις: "αυτό δεν είναι το νόημα του ραδιοφωνικού σταθμού;". Και φυσικά θα απαντήσω "αυτό είναι;". Εφόσον πιστεύετε, όσοι πιστεύετε, στην ελεύθερη αγορά, γιατί εδώ δεν αναφέρεστε σε ελεύθερη αγορά και να υποστηρίξετε ότι ο εκάστοτε δημιουργός πρέπει να ζητά ΟΣΑ εκείνος νομίζει, κι αν ο χρήστης θέλει ή μπορεί να του τα δίνει, ή αν πάλι δεν θέλει και δεν επιθυμεί, δεν αγοράζει το έργο του και δεν κάνει χρήση του 'προϊόντος', αλλά παίρνει του διπλανού, όπως γίνεται με τον μπακάλη ή τον βενζινοπώλη; Πού πήγε ο φιλελευθερισμός που ευαγγελιζόμαστε διαρκώς στις συζητήσεις; Ποιος κοστολογεί τα έργα του δημιουργού και γιατί; Γράφεις παρακάτω: "Οπως καταλαβαίνουμε,τέτοια προβλήματα δέν λύνονται έτσι απλά και μάλιστα θα'πρεπε να χρησιμοποιούνται πολύπλοκοι μαθηματικοί αλγόριθμοι γιά να πούμε πως κάπως προσεγγίσαμε το πρόβλημα τής απόδοσης αμοιβής πνευματικών δικαιωμάτων πρός δημιουργούς.Το να έρχεται η ΑΕΠΙ και η κάθε άλλη εταιρία διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων και να λέη ετσιθελικώς "τόσα θα πληρώνουν τα εστιατόρια,τόσα τα liveάδικα και τόσα τα αεροπλάνα" είναι η πιό ασφαλής εγγύηση γιά την δημιουργία τού μπάχαλου-όπως και έγινε επειδή το πρόβλημα αυτό δέν αντιμετωπίστηκε σωστά από την αρχή-και νομίζω όχι μόνο στην Ελλάδα...." Αντί όμως οι δημιουργοί (τουλάχιστον εδώ) να κάτσουν να τα εξετάσουν όλα αυτά και να καταθέσουν απόψεις στο αρμόδιο υπουργείο,βγάζουν ένα Παπαδοπουλοχουντικό διάγγελμα "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" και απαγορεύουν την μετάδοση (και το να παίξης ένα τραγούδι σ'έναν γάμο,μετάδοση θεωρείται) τών έργων τους χωρίς όμως να σκεφτούν ποιές θα είναι οι συνέπειες γι'αυτούς από τους οποίους αξιώνουν να πληρώνωνται γιά να τους δίνουν το δικαίωμα να μεταδίδουν τα έργα τους. Δηλαδή, Αλβέρτο, εσύ όταν πηγαίνεις και ζητάς την αμοιβή σου ως εκτελεστής καταθέτεις αλγόριθμους για να δείξεις το πόσα πρέπει να παίρνεις; Αν όχι, τότε γιατί επιμένεις να ρυθμίζονται αλγοριθμικά οι αμοιβές όλων των υπολοίπων πλην των δικών σου; Εσύ ή εγώ, θα αποτελούμε απομαθηματικοποιημένη ζώνη της οικονομίας, ενώ ο δημιουργός θα περιλαμβάνεται στην μαθηματικοποιημένη; Δεν δημιουργείται κανένα μπάχαλο (μεγαλύτερο από την υπάρχουσα λαμογιά της μουσικής βιομηχανίας περιλαμβανονμένων και των μπαρς με τα μουσικά σχήματα) όπως το περιγράφεις και θα σου εξηγήσω και το γιατί. Κάθε εστιατόριο, αεροπλάνο, Liveάδικο έχει το δικαίωμα να μην παίξει το κομμάτι του εκάστοτε δημιουργού. Το εστιατόριο (κλπ) κάνει την επιλογή των τραγουδιών που θα παίξει. Δηλαδή, έχεις μπροστά σου ένα τιμολόγιο των δημιουργών, και κάνεις την επιλογή σου, όπως θα την έκανες αν ήσουν μέσα στο εστιατόριο ως πελάτης: αν έχεις αρκετά χρήματα τρως μπαρμπούνι και μπριζόλα, αν δεν έχεις τόσα τρως ...γαύρο ή φασόλια γίγαντες. Έτσι, αν έχεις χρήματα θα απολαμβανεις Μικρούτσικο ή Θοδωράκη, Τριπολίτη και Αλκαίο, κι αν δεν έχεις θα απολαμβάνεις Managiatimegennises Rock Festival. Πρόσεξε ξανά ότι αναγάγω τα πάντα στην οικονομία, ώστε να καταφέρω κι εγώ να μπω στο κλίμα της εποχής μας. Δεν με απασχολούν ηθικές και πνευματικές 'ανοησίες' επί του παρόντος, δεδομένου ότι κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί για εκείνες όσο έτρωγε με 'χρυσά κουτάλια' τις προηγούμενες δεκαετίες, και οδηγηθήκαμε σε αυτό το μπάχαλο της αριθμολογίας. Και οι περισσότεροι θίγονται επειδή εμπλέκονται άμεσα οικονομικά με το ζήτημα, είτε ως χρήστες είτε ως επαγγελματίες του χώρου. Δηλαδή, το μεγαλύτερο μέρος των 'επιχειρημάτων' κατά του δικαιώματος των δημιουργών να απαγορέψουν την κυκλοφορία των τραγουδιών είναι στην πραγματικότητα κραυγές αγωνίας για τα κεκτημένα με χρησικτησία δικαιώματα επάνω σε έργα των άλλων. Επομένως, όπως έγραψα και παραπάνω, θα απαντώ και θα σχολιάζω με τον ίδιο κυνικό τρόπο με τον οποίο μάθαμε πλέον να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.

Κατ'αρχάς,εγώ δέν ζώ από την μουσική-ασχέτως άν περιστασιακά έχω βγάλει κάποια χρήματα ώς εκτελεστής όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το "άθλημα".

Είμαι όμως μέλος στην ΑΕΠΙ,αφού υποχρεώθηκα να το κάνω όταν με ένα γκρούπ που έπαιζα επρόκειτο να βγάλουμε ένα LP στό οποίο ένα από τα τραγούδια είχε δικό μου στίχο και αναγκαστικά έπρεπε να γίνουμε όλοι οι μουσικοί τού γκρούπ μέλη της.Θεωρούμαι λοιπόν και εγώ δημιουργός-άν και εκτός από το στίχο στο ανωτέρω αναφερθέν τραγούδι,η μόνη άλλη κατατεθειμένη δημιουργία μου είναι ένα τραγούδι δικό μου που έχει συμπεριληφθεί σε CD ετέρου γκρούπ που συμμετείχα..

Ομως ουδέποτε η ΑΕΠΙ με ρώτησε πόσα λεφτά θα ήθελα να παίρνω γιά την κάθε μετάδοση καθενός απ'αυτά τα δυό τραγούδια.Δέν θα έπρεπε,αφού είμαι μέλος της;Και όπως δέν ρώτησε εμένα,δέν ρώτησε επίσης και τους άλλους μουσικούς από τα γκρούπ στα οποία έχω παίξει και είχαμε δισκογραφική παρουσία-έστω κι'αυτήν την ελάχιστη.Και σίγουρα δέν έχει ρωτήσει και ένα σωρό άλλους δημιουργούς-διότι στην ΑΕΠΙ δέν είναι μέλη μόνο ο Θεοδωράκης και ο Γκάτσος και οι λοιποί επώνυμοι,αλλά και πάρα πολλοί άλλοι που δέν είναι και τόσο γνωστοί.Οπότε,πώς φτιάχνει η ΑΕΠΙ αυτόν τον "τιμοκατάλογο" τών μπαρμπουνιών και λιθρινιών και φασολιών;Εκεί συνίσταται το μπάχαλο στο οποίο αναφέρομαι.Στο ότι κάποιοι επώνυμοι δημιουργοί μαζεύτηκαν και αποφάσισαν ότι "τόσα θα βάλουμε να πληρώνουν τα λαϊβάδικα,τόσα τα μπάρ και τόσα τα κουρεία",χωρίς να υπάρχη κάποια αιτιολόγηση γιά το πώς προέκυψαν αυτά τα "τόσα".Αλλά εκτός τού ότι δέν ρώτησαν και τους υπόλοιπους,μή επώνυμους,δημιουργούς,δεν ρώτησαν και τους ιδιοκτήτες τών λαϊβάδικων,τών μπάρ και τών κουρείων πόσα είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν.

Οσο για την ελεύθερη αγορά,εγώ δέν ανέφερα τίποτε αλλά άν θέλης,ευχαρίστως να αναφέρω:γιατί πρέπει να υπάρχη μόνο μιά ΑΕΠΙ και όχι πολλές,που η κάθε μία θα διαμορφώνη τον δικό της "τιμοκατάλογο" αμοιβής πνευματικών δικαιωμάτων μετά από συμφωνία όλων τών δημιουγών-μελών της και όσων χρηστών θέλουν να "αγοράζουν" απ'αυτήν το δικαίωμα μετάδοσης τών "προϊόντων" της-δηλαδή τών έργων τών δημιουργών που είναι μέλη της.Ενώ τώρα έχουμε το μονοπώλιο μιάς εταιρίας προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων-γιατί αυτό είναι η ΑΕΠΙ,μιά ανώνυμη εταιρία.

Πέραν τούτου,επίσης,θα πρέπη να μήν ξεχνάμε πως ο δημιουργός είναι αυτός που έχει τον τελικό λόγο γιά την χρήση τού έργου του και πως πρέπει να μπορή να διαχειρίζεται τα πνευματικά του δικαιώματα μόνος του,άν το θέλη.Γιατί εγώ π.χ. μπορεί να μήν θέλω να μπλέξω με ΑΕΠΙ,ΣΑΛΕΠΙ κλπ κλπ αλλά να έχω βρεί κάποιον άλλο τρόπο να ελέγχω ποιός και πού χρησιμοποιεί την μουσική ή τα τραγούδια μου και να τού ζητάω αναλόγως αμοιβή.Πού υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στο σχέδιο νόμου;

Αλβέρτο,

 

• Ναί,αλλά πήρες ώς βάση τα 2000 ευρώ που είναι μιά από τίς ακραίες περιπτώσεις και όχι τα 100-200 που είναι η μέση τιμή.και βεβαίως ο Μπάμπης ο ντράμερ από τα Πατήσια που παίζει στο συγκρότημα "Αγνωστοι τής γειτονιάς" το οποίο κάνει ένα "λαϊβάκι" το δίμηνο σ'ένα μπαράκι τών Κάτω Πατησίων παίζοντας "εκτελέσεις" (στά πέντε βήματα) ξένων κομματιών δέν έχει την ίδια καλλιτεχνική αξία με τον Billy Cobham.....

 

Κάνεις λάθος σε κάτι που έχω γράψει ξεκάθαρα... Έγραψα ότι υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις, και μάλιστα αμέσως μετά έβαλα σε παρένθεση και την συνήθη περίπτωση των 50 ευρώ του εκάστοτε ...κιθαρωδου (ο οποίος μισθώνεται με περίπου 1 ευρώ ανά κομμάτι που εκτελεί σε αντίθεση με τον δημιουργό που απολαμβάνει περίπου 0,01 ανά χρήση κομματιού από τον ανωτέρω εκτελεστή). Όμως, εσύ  κλείνεις τα μάτια σου στο γεγονός ότι στις παραπάνω 'ακραίες' περιπτώσεις, θεωρούσαμε φυσιολογικό να μισθώνεται κάποιος εκτελεστής με τέτοια ποσά, δίχως ποτέ μας να αναρωτηθούμε τί συμβαίνει με τους δημιουργούς των κομματιών.

 

• Κατ'αρχάς,εγώ δέν ζώ από την μουσική-ασχέτως άν περιστασιακά έχω βγάλει κάποια χρήματα ώς εκτελεστής όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το "άθλημα".
• Είμαι όμως μέλος στην ΑΕΠΙ,αφού υποχρεώθηκα να το κάνω όταν με ένα γκρούπ που έπαιζα επρόκειτο να βγάλουμε ένα LP στό οποίο ένα από τα τραγούδια είχε δικό μου στίχο και αναγκαστικά έπρεπε να γίνουμε όλοι οι μουσικοί τού γκρούπ μέλη της.Θεωρούμαι λοιπόν και εγώ δημιουργός-άν και εκτός από το στίχο στο ανωτέρω αναφερθέν τραγούδι,η μόνη άλλη κατατεθειμένη δημιουργία μου είναι ένα τραγούδι δικό μου που έχει συμπεριληφθεί σε CD ετέρου γκρούπ που συμμετείχα..
• Ομως ουδέποτε η ΑΕΠΙ με ρώτησε πόσα λεφτά θα ήθελα να παίρνω γιά την κάθε μετάδοση καθενός απ'αυτά τα δυό τραγούδια.Δέν θα έπρεπε,αφού είμαι μέλος της;Και όπως δέν ρώτησε εμένα,δέν ρώτησε επίσης και τους άλλους μουσικούς από τα γκρούπ στα οποία έχω παίξει και είχαμε δισκογραφική παρουσία-έστω κι'αυτήν την ελάχιστη.Και σίγουρα δέν έχει ρωτήσει και ένα σωρό άλλους δημιουργούς-διότι στην ΑΕΠΙ δέν είναι μέλη μόνο ο Θεοδωράκης και ο Γκάτσος και οι λοιποί επώνυμοι,αλλά και πάρα πολλοί άλλοι που δέν είναι και τόσο γνωστοί.Οπότε,πώς φτιάχνει η ΑΕΠΙ αυτόν τον "τιμοκατάλογο" τών μπαρμπουνιών και λιθρινιών και φασολιών;Εκεί συνίσταται το μπάχαλο στο οποίο αναφέρομαι.Στο ότι κάποιοι επώνυμοι δημιουργοί μαζεύτηκαν και αποφάσισαν ότι "τόσα θα βάλουμε να πληρώνουν τα λαϊβάδικα,τόσα τα μπάρ και τόσα τα κουρεία",χωρίς να υπάρχη κάποια αιτιολόγηση γιά το πώς προέκυψαν αυτά τα "τόσα".Αλλά εκτός τού ότι δέν ρώτησαν και τους υπόλοιπους,μή επώνυμους,δημιουργούς,δεν ρώτησαν και τους ιδιοκτήτες τών λαϊβάδικων,τών μπάρ και τών κουρείων πόσα είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν.

 

Δεν σε κατηγόρησα ως κάτι, ούτε και σε χαρακτήρισα ως επαγγελματία ή βιοποριστή μουσικό. Οι αναφορές μου είναι γενικές, και πιστεύω ότι το καταλαβαίνεις αυτό.

 

Έχεις, λοιπόν, βγάλει χρήματα. Όταν έβγαζες χρήματα ως εκτελεστής είχες κάποια ΑΕΠΙ να σου ορίζει το μίσθωμά σου; Υπήρχε κάποιος 'αλγόριθμος' -όπως αναφέρθηκε- με βάση τον οποίο γίνονταν δίκαιη μαθηματική κατανομή του οφέλους; Προφανώς και όχι, παρά μόνο 'εμπειρικές' συζητήσεις περί  χρημάτων κλπ. Δηλαδή, εδώ θέλουμε να υπάρχουν αλγόριθμοι για τον περιορισμό των κερδών των  άλλων αλλά όχι για το δικό μας. Εγώ, απεναντίας, θέτω το ζήτημα ευθέως: να υφίσταται αλγόριθμος ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ (ή να μην υφίσταται για κανέναν) λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά οικονομικά ισοζύγια της εκάστοτε κοινωνίας, ώστε να φανεί το πόσο φαύλο είναι το συνολικό παρόν σύστημα. Διότι, εφόσον εφαρμοστούν μαθηματικές σχέσεις για το σύνολο της κοινωνίας, ξεφεύγουμε από την 'ελεύθερη αγορά' (αναρχική βασικά) και μπαίνουμε σε συγκροτημένη κοινωνία. Έτσι, μία κοινωνία θα βρει τον τρόπο να διανείμει τα αγαθά και τις υπηρεσίες της ορθολογικά και με βάση τις θεμελιώδεις οικονομικές της θεωρίες. Όμως, κάτι τέτοιο θα ταρακουνήσει ολόκληρο το σύστημα από τη βάση του. Και οι σεισμοί τρομάζουν τον άνθρωπο.

 

Όλοι μας γράφουμε το πόσο σημαντική είναι η προσφορά της τέχνης στον πολιτισμό. Κι όμως, κανείς δεν δείχνει την παραμικρή ευγνωμοσύνη προς τους δημιουργούς της τέχνης. Τους θεωρούμε 'δεδομένους', και θεωρούμε ότι είναι μέρος της φύσης μας αυτοί να παράγουν τέχνη κι εμείς να την μετατρέπουμε σε κρυφό προσωπικό κέρδος, λες και μας ανήκει τόσο εκείνη, όσο και ο δημιουργός.

 

• Οσο για την ελεύθερη αγορά,εγώ δέν ανέφερα τίποτε αλλά άν θέλης,ευχαρίστως να αναφέρω:γιατί πρέπει να υπάρχη μόνο μιά ΑΕΠΙ και όχι πολλές,που η κάθε μία θα διαμορφώνη τον δικό της "τιμοκατάλογο" αμοιβής πνευματικών δικαιωμάτων μετά από συμφωνία όλων τών δημιουγών-μελών της και όσων χρηστών θέλουν να "αγοράζουν" απ'αυτήν το δικαίωμα μετάδοσης τών "προϊόντων" της-δηλαδή τών έργων τών δημιουργών που είναι μέλη της.Ενώ τώρα έχουμε το μονοπώλιο μιάς εταιρίας προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων-γιατί αυτό είναι η ΑΕΠΙ,μιά ανώνυμη εταιρία.

 

Προσωπικά δεν βλέπω την διαφορά μεταξύ αυτού που συμβαίνει τώρα κι εκείνου που θα συμβαίνει τότε: τώρα, οι δημιουργοί απαγορεύουν την αναπαραγωγή των έργων τους επειδή δεν ικανοποιούνται οικονομικά. Αν ικανοποιηθούν οικονομικά θα άρουν την απαγόρευση της αναπαραγωγής. Μα και τότε, εφόσον οι δημιουργοί θα έρχονται σε συνεννόηση με τους επιχειρηματίες, δεν θα επιτρέπουν σε εκείνους την αναπαραγωγή των έργων τους αν δεν ικανοποιηθούν οικονομικά (το έργο μου κοστολογείται με 3 ευρώ ανά χρήση: όποιος θέλει, καλώς). Η ελεύθερη αγορά των ΑΕΠΙ1, ΑΕΠΙ2 κλπ. πώς ακριβώς βοηθά σε αυτήν την κατάσταση, δεδομένου ότι η ΑΕΠΙ δεν θα έχει ενεργό ρόλο στην διαπραγμάτευση, αλλά απλά θα εκπροσωπεί τον εκάστοτε δημιουργό και τις απαιτήσεις του στις συζητήσεις;

 

Με απλά λόγια, οι δημιουργοί καταφεύγουν εμμέσως, με αυτή τους την κίνηση, στις θεμελιώδεις αρχές του οικονομικού μοντέλου που κυριαρχεί σήμερα: ελεύθερη αγορά. "Είτε με ικανοποιείς, είτε θα ακούς και θα παίζεις εκείνα που μπορείς να ικανοποιήσεις". Όπως συνέβαινε για χρόνια ολόκληρα με τους εκτελεστές και τους διάφορους εκμεταλλευτές των κομματιών, που δεν εκτελούσαν αν δεν ικανοποιούνταν. Κι εδώ αρχίζει το παράδοξο, σύμφωνα με το οποίο οι περισσότεροι εκτελεστές κι εκμεταλλευτές των έργων ενίστανται διότι οι δημιουργοί ζητούν απλά ίση μεταχείριση με εκείνους. Σου λέει ο δημιουργός: "δηλαδή εγώ θα παίρνω 0,01 ευρώ από το έργο μου για κάθε του χρήση, κι εσύ θα είσαι ελεύθερος να κλείνεις όποια τιμή θέλεις εσύ για τη χρήση του ίδιου έργου; Είτε θα παίρνουμε καί οι δύο από συγκεκριμένα ποσά, είτε θα κλείνουμε καί οι δύο τις τιμές του έργου μας (παραγωγή κι αναπαραγωγή αντίστοιχα) ελεύθερα."

 

• Πέραν τούτου,επίσης,θα πρέπη να μήν ξεχνάμε πως ο δημιουργός είναι αυτός που έχει τον τελικό λόγο γιά την χρήση τού έργου του και πως πρέπει να μπορή να διαχειρίζεται τα πνευματικά του δικαιώματα μόνος του,άν το θέλη.Γιατί εγώ π.χ. μπορεί να μήν θέλω να μπλέξω με ΑΕΠΙ,ΣΑΛΕΠΙ κλπ κλπ αλλά να έχω βρεί κάποιον άλλο τρόπο να ελέγχω ποιός και πού χρησιμοποιεί την μουσική ή τα τραγούδια μου και να τού ζητάω αναλόγως αμοιβή.Πού υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στο σχέδιο νόμου;

 

Πρόσεξέ τώρα τί συμβαινει, Αλβέρτο. Το σύγχρονο μοντέλο της 'ελεύθερης αγοράς' προσπαθεί να αποθαρρύνει την μονοπωλιακή τακτική. Δηλαδή, ναι μεν, έχουμε ελεύθερη αγορά, αλλά το κάθε προϊόν θα πρέπει να παράγεται από περισσότερους των δύο παραγωγών ώστε να διατηρείται ανταγωνισμός. Αν σου δοθεί το δικαίωμα της αποκλειστικής διαθέσεως του προϊόντος σου, αναπτύσσεται μονοπώλιο. Εδώ, στην δική μας περίπτωση, το έργο τέχνης είναι ούτως ή άλλως 'μονοπωλιακό' προϊόν, καθώς παράγεται από έναν και μόνο άνθρωπο και διατίθεται στους υπόλοιπους από εκείνον (αλλιώς το κλείνει στο συρτάρι). Αυτό είναι δυνατόν να αντισταθμιστεί στον οικονομικό ανταγωνισμό, μόνο με την μεταβίβαση των δικαιωμάτων στην αναπαραγωγή του προϊόντος, κι όχι στην πρωτογενή παραγωγή του. Δηλαδή, δεν αναγνωρίζουμε στον παραγωγό την κατοχή του κομματιού καθαυτού (της παρτιτούρας κλπ), αλλά την κατοχή των δικαιωμάτων αναπαραγωγής του κομματιού.

 

Έτσι, αν λειτουργήσεις ως πραγματικά 'ελεύθερη αγορά', δηλαδή αποφασίζεις να διαθέσεις τα προϊόντα σου όπως εσύ πιστεύεις, τότε έρχεσαι σε αντίθεση με το δόγμα της αποκαλούμενης ως σύγχρονης 'ελεύθερης αγοράς' κατά το οποίο δεν πρέπει να έχεις το μονοπώλιο της διάθεσης του προϊόντος. Είσαι δηλαδή υποχρεωμένος, μέσα σε μία 'ελεύθερη αγορά' (εδώ είναι το ωραίο), να μοιραστείς το έργο σου με μεσάζοντες, πριν το διαθέσεις άμεσα προς συναλλαγή, ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα ανάπτυξης μονοπωλίου. Με απλά λόγια, κάποιος παράγει και είναι υποχρεωμένος να πουλήσει τον ιδρώτα του σε ανταγωνισμό με κάποιους που κάθονται και παίζουν το ρόλο του μεσάζοντα. Δεν χρειάζεται πλέον να ιδρώσεις για να αμοιφθείς, αλλά απλά περιμένεις έναν άνθρωπο να σου πει οτι 'έβγαλα καινούργιο τραγούδι και πρέπει να το δώσω και σε εσένα διότι διαφορετικά δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω'.

 

 

Γενικά:

 

Τέλος, σε σχέση με άλλα σχόλια, δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί καμία ΕΕ για τα συμφέροντα των δημιουργών, διότι πολύ απλά η ελεύθερη αγορά που εκείνη προωθεί απαιτεί την ισχυροποίηση των μεσαζόντων και του ενδιάμεσου εμπορίου.

 

Το θέμα αυτό, λοιπόν, δεν είναι καθόλου απλό. Όταν προσπαθούμε να το υποβαθμίσουμε, ετούτο μπορεί να συμβαίνει για δύο τινά: είτε δεν μας αρέσουν οι αλήθειες που διαφαίνονται στον ορίζοντα της συζήτησης, είτε δεν κατανοούμε στο ελάχιστο το πόσο κοινή είναι η οικονομία για όλους μας, και πόσο επηρεάζει ...ο βήχας του ενός το αυχενικό σύνδρομο του άλλου.