Γράφετε δικούς σας στίχους;

Μια στιγμή μόνο φτάνει να χαθούν τα βηματά μου
και τότε θα ξέρω πως έχει έρθει η σειρά μου
σε μια ευχή αντί για λόγια μελωδία θ' αφήσω
θα τη θάψω βαθειά και δεν θα κοιτάξω πίσω....
ΤΗ ΖΩΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ....

Οι έρωτες

Οι έρωτες λυγούν Νινόν
Παρόλο που αιώνια στη καρδιά δεν ζούν, λοιπόν
Είναι ευλογία των θεών
Βάλσαμο στις καρδιές των τρελαμένων εραστών

Οι έρωτες γελούν Νινόν
Και Θυμάσαι που γελούσες δεκαεννιά χρονών
Ερωτας των αστεριών
Ερωτευμένη και δωσμενη των τρελών ρυθμών

Οι έρωτες γλυστρούν Νινόν
Οτι κι αν κάνεις πάντα γίνονται παρελθον
Κι ας είσουν παντοτε παρων
Παραδωμενη Στο σώμα ψυχή και στο μυαλό

Δεν ξαναγυρνούν Νινόν
Θα γίνονται θεατες ασέληνων ουρανών
Η κατάρα των θεών
Και ζουν στις μνήμες μελαγχολικών ματιών

Για να σωθούν στο φώς
Μοναχικοί συγκάτοικοι των Κιβωτών
Θύματα κατακλυσμών
Ταξίδι των λυγμών στη Χίμαιρα των γυρισμών

(το έχω ήδη αφιερώσει στη tzoy... νά'ναι καλά)

ευχαριστώ τον Kkandral για την πολύ όμορφη αφιέρωση... αυτός ναναι καλά....

Γράφω, αλλά... παιδιά, sorry, δεν τα μοιράζομαι, μόνο ελάχιστοι πολύ δικοί μου άνθρωποι ξέρουν...

Με πλήγωσε η αγάπη μου να ζώ μ' άφησε μόνο
το πιο βαρύ ζειμπέκικο της το αφιερώνω
κερασμένα τα ποτά κερασμένη κι η ζωή
η άρνησή της ήτανε μαχαίρι στην πληγή

Απόψε θέλω ν' αφεθώ χωρίς ντροπή να κλάψω
να χορέψω ζειμπεκιά και όλα να τα κάψω
απόψε θέλω ν' αφεθώ στον ουρανό να φτάσω
να πω στις νότες προσευχή για να σε ξεπεράσω

Το πιο βαρύ ζειμπέκικο εσένα μου θυμίζει
το 'χω για παρηγοριά μα πίσω με γυρίζει
τις φλόγες που μου άναψες με ποτό θα σβήσω
θα χορέψω μια στροφή βρε μπας και σε λησμονήσω

Το μέλος whitetiger στις 06-06-2006 στις 20:50 έγραψε...

Παράθεση: Με πλήγωσε η αγάπη μου να ζώ μ' άφησε μόνο το πιο βαρύ ζειμπέκικο της το αφιερώνω κερασμένα τα ποτά κερασμένη κι η ζωή η άρνησή της ήτανε μαχαίρι στην πληγή Απόψε θέλω ν' αφεθώ χωρίς ντροπή να κλάψω να χορέψω ζειμπεκιά και όλα να τα κάψω απόψε θέλω ν' αφεθώ στον ουρανό να φτάσω να πω στις νότες προσευχή για να σε ξεπεράσω Το πιο βαρύ ζειμπέκικο εσένα μου θυμίζει το 'χω για παρηγοριά μα πίσω με γυρίζει τις φλόγες που μου άναψες με ποτό θα σβήσω θα χορέψω μια στροφή βρε μπας και σε λησμονήσω

Αν και δεν ξέρω σε τι φόρμες πρέπει να είναι γραμμένοι οι στίχοι για να είναι σε θέση να μελοποιηθούν(υπάρχουν πιο ειδικοί από μένα να το κρίνουν), μου άρεσε πολύ!Μπράβο σου!

Κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη
δώς της κλώτσο να γυρίσει
παραμύθι ν' αρχινήσει
η ζωή ένα παραμύθι
το κουκί και το ρεβύθι
κι αν γλυκά την ξετυλίξεις
εμπειρίες θα κρατήσεις
στις πολλές τις δυσκολίες
μάγους όμως δεν θα βρεις
στην καρδιά είν' η μαγεία
και οι λύσεις της ζωής

Νυχτερινό αστέρι

Τρέχω να κρυφτώ νύχτα σκεπασέ με
μεσ'το ονειρό θέλω πια να ζώ
Νύχτα τώρα κρύψου κρύψου απ'το φεγγάρι
και τα άστρα να χάσουν τον δρόμο του ουρανού

Στον ξύπνιο έχω μόνο εφιάλτες στον ύπνο όμως θα σε ξαναδώ
κι αν δε σε βλέπω κι αν δεν σ'ακούω
μεσ'το ονειρό μου θα σε ξαναβρώ

Τα δυό σου χέρια απλώνεις και την καρδιά μου αγκαλιάζεις
τόσο σφιχτά,αχ με πονά
να με πονάς να μ'αγαπάς

Η ΚΑΤΡΙΝ και ηεκδίκηση των 50 γυναικών

Την ΕΥΤΥΧΙΑ
Κάποτε βΡΙΚΑ
ΕΥΑλα στα στήθια
Τη ΧΑΡΑ για τη ΚΑΤΡΊΝ

Παλιά ΜΑΡΙΝΑ
ΣΕΛΗΝΗ στό ΜΙΝΑ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΙΑ ΑΓΝΗ
Με ΑΣΤΕΡΙΑ στα μαλλιά

Τι ν’ ΑΝΝΑστύση?
Τι να ΧΑΡΙΣει?
Μια ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
ΜΕΝΕΞΙΑ
Για την ΚΑΤΡΊΝ

ΣΟΦΙΑ δώσμου
ΕΙΡΗΝΗ φως μου
Η ΑΛΗΘΙΝΗ
ΕΛΠΙΔΑ και μονΑΚΡΙΒΗ

Είσαι ΑΝΘΗσμένη
Κι ΑΓΑΠΗμένη
Μα η ΑΛΗΘΕΙΑ
Ειναι μόνον
Η ΚΑΤΡΊΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Και ο θανατός μου
Η ΠΟΛΗ-ΞΕΝΗ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ανΕΦΗκτη
Δεν θα βρώ

Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Δεν είναι η ουσία
Μόν’ η ΦΩΤΕΙΝΗ
ΗΛΙΑκτίδα
Η ΚΑΤΡΊΝ

Η ΕΥΦΗΜΙΑ σου
Με ομορφαίνει
Την ΛΕΥΚΗ μου ΑΥΓΗ
ΧΡΥΣΑ-ΑΝΘΗ για την ΚΑΤΡΊΝ

Την ΑΡΕΤΗ μου
Μην ΗΡΩνΕΥΗς
Ω, ΔΕΣΠΟΙΝΑ των
ΛΗΤΩν μου στεναγμών

Τα ψεύτικα
ΝΑΤΑΛΙΑνίσεις
Και να μη χαραμίζεις
Άλλο τη ΖΩΗ

Μια συνουΣΙΑ
Που κρΗΒΗ ΑΝΝΥα
Δεν με τρΕΛΕΝΗ
ΑΓΓΕΛΙΚΗ όσο εσύ
γλυκειά ΚΑΤΡΊΝ

Ησουν ωΡΕΑ
Σαν ΔΩΡΟ-ΘΕΑ
Ήσουν ΚΑΤΡΊΝ
Ερωτευμένη
ΧρόΝΙΑ πριν

Τα όνειρα σου μη κρατάς

Τα όνειρα σου μη κρατάς
Μες τη ψυχή κρυμένα
Τις κρύες νύχτες που πονάς
Να σκέφτεσαι εμένα

Βαρέθηκες τη μοναξιά
Να ψάχνεις στα χαμένα
Και μ’ένα πείσμα μοναχά
Να μη γυρνάς σε μένα

Αν είμαι όνειρο κι εγώ
Όπως εσύ για μένα
Να μη μ’ αφήσεις να χαθώ
Να ζω άλλο θλιμένα

Ανοιξε τη καρδούλα σου
Να μπει ο ήλιος μέσα
Με το νερό της νίοτης σου
Να’ναι όλα μαγεμένα







KK without KK

Φεγγάρι ταξιδιάρικο,
ταξίδεψε στο ήλιο
το μίσος του το ένοιωθε
μαδεν γυρνούσε πίσω,
καιγότανε κ έκλαιγε
μα ζήταγε αγάπη
ο ήλιος δεν την χάριζε
έδιωχνε το φεγγάρι,
το πίκρανε το έκαψε
μάτωσε την καρδιά του
κ ας έσβηνε κ ας πέθαινε
μέσα στην αγκαλιά του.

Για όσους επιμένουν να αγαπάνε.Η ελπίδα πεθαίνει τελαιυταία ......

Σ' ευχαριστώ yokor. Έχει μελωποιηθεί από δύο συνθέτες ο ένας εξαφανίστηκε
ο άλλος ψάχνει να βρεί ερμηνευτή. Νο problem όμως αυτά θέλουν το χρόνο τους...

Θα θελα πολύ να το ακούσω όταν θα είναι έτοιμο...

Το μέλος uNick στις 24-05-2006 στις 21:35 έγραψε...

Παράθεση: Γράφω, αλλά... παιδιά, sorry, δεν τα μοιράζομαι, μόνο ελάχιστοι πολύ δικοί μου άνθρωποι ξέρουν...

Μια απο τα ίδια βέβαια σε εμένα φταίει το οτι δεν έχω και ιδιαίτερη αυτοεκτίμηση τέλοσπαντων συγχαρητήρια στα παιδιά !

Μπα δεν γράφω.

Δεν μου βγαίνει.
Πώς να πω.... Δεν μου βγαίνει.....

Ορφέα μου δεν σε πιστεύω... και ξέρεις πολύ καλά το γιατί!!!!!!!

Σταμάτησες να δίνεις χαρά
Ως και το χαμόγελό σου ξέφτισε…
Ο ουρανός κατέβηκε στη γη
Τέλος τα όνειρα….
Η εποχή της προσμονής δεν θα γυρίσει
Έχει μεταλλαχτεί η βροχή σε δάκρυα
Δάκρυα που όμως στάζουν φωτιές
Και καίνε τα πάντα όταν εκρύγνυνται στο έδαφος
Σταμάτησες στη σιωπή… κ ι οι λέξεις έσβησαν στα χείλη
Το χρώμα της καρδιάς δεν είναι κόκκινο…
Γίνηκε γκρίζο από τις στάχτες..

Το μέλος tzoy στις 11-06-2006 στις 18:03 έγραψε...

Παράθεση: Ορφέα μου δεν σε πιστεύω... και ξέρεις πολύ καλά το γιατί!!!!!!!

Το ξέρω ότι δεν με πιστεύεις...

"Μελαγχολικό Μπλουζ"

Όταν σε χάνω χάνομαι
και ψάχνω να σε βρω.
Σε ψάχνω στο λιμάνι,
σε γυρεύω στο σταθμό.

Μονάχος μεσ’ τη νύχτα,
γυρίζω σα σκυλί.
Δεν έχω που να πάω
με πνίγει η σιωπή.

Πίσω απ’ το παράθυρο
κοιτάζω τη βροχή.
Δυο λόγια θα σου πω
και ας μην είμαι ποιητής.

“Όταν δεν σε βλέπω
χάνω την έμπνευση
και χάνω το μυαλό μου
σαν με κοιτάς εσύ”.

Οι λέξεις χάνονται απ' το νου όταν μ' εγκαταλείπεις
κι οι ρίμες παίζουνε κρυφτό όποτε εσύ λείπεις
συχνά σε σκέφτομαι κι αναζητώ εκείνο εκεί το στίχο
που έγραψες για μένανε κάποια στιγμή στον τοίχο


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : tzoy στις 11-06-2006 18:22 ]

Θα θελα να τους δημοσιευσω αλλα κολλαω δεν ξερω αλλωστε κανεις δεν τους εχει διαβασει....