Γράφετε δικούς σας στίχους;

Ιδού ένας στίχος που όποιος τον διαβάση δέν θά...ξανακοιμηθή

ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ
Δέν μ’άρεσε το όνειρο που είδα
μέ έκανε να χάσω κάθε ελπίδα
καί μ’έριξε σε άβυσσο βαθειά
Δέν μ’άρεσε το όνειρο καθόλου
μέ έδειχνε σάν κάλτσα τού διαβόλου
τίς μπότες νά φοράω τού Σατανά

Γι’αυτό λοιπόν καθώς κοιμάμαι
θ’αλλάξω εγώ πλευρό
θά πάψω νά θυμάμαι
Γι’αυτό λοιπόν στόν ύπνο επάνω
θά σκέφτωμαι διαρκώς
πώς την ζωή μου χάνω
Γιά νά τρομάζω καί να μένω ζωντανός

Μέ γέμισε αηδία ο εφιάλτης
πως ήταν τής κηδείας μου ο ψάλτης
που μού’χε πεί δυό λόγια φιλικά
καί είδα νά περνούν από μπροστά μου
αυτοί που κλέψαν τά οράματά μου
να ασελγούν στο πνεύμα μου ξανά

Quote:

Το μέλος W4TT4N4B3 στις 10-08-2005 στις 16:28 έγραψε: λαβετε 1 τιτλο για τραγουδι, Ψαξαμε γυναικες και βρηκαμε σκιες. μπορει να εμπνευσει καποιον να γραψει μερικους στιχους.

Τι ακριβώς θέλεις να πεις με αυτό τον τίτλο? Τί έχεις υπόψην? Ή μήπως αφήνεις ελεύθερο το πεδίο να γράψει αυτός που θέλει ότι σχετικό του έρχεται στο νου? Δεν είμαι κατάλληλη για να γράψω με βάση αυτό τον τίτλο, θα δοκιμάσω όμως να δω τι μπορεί να θέλεις να πεις, ή τι μπορεί να θέλουν να πουν πολλοί:

Ψάξαμε γυναίκες με χρώματα μελιά
ψάξαμε γυναίκες ανδρειωμένες
ψάξαμε γυναίκες με ξέπλεκα μαλλιά
μέσα στην αλήθεια βουτηγμένες

Ψάξαμε γυναίκες και βρήκαμε σκιές
πενιχρές μορφές που γυροφέρνουν
χάνονται σε κρύες μαύρες αγκαλιές
και στο πουθενά τα πόδια σέρνουν

Ψάξαμε γυναίκες με μάτια καθαρά
βρήκαμε σκιές χωρίς το βλέμμα
βρήκαμε χαμόγελα σε άγρια θωριά
να υπηρετούν πιστά το ψέμα

Ψάξαμε γυναίκες και βρήκαμε σκιές
είναι που τα πάντα γίναν ένα...

Quote:

Το μέλος Hastaroth στις 11-08-2005 στις 00:35 έγραψε: Ιδού ένας στίχος που όποιος τον διαβάση δέν θά...ξανακοιμηθή ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ Δέν μ’άρεσε το όνειρο που είδα μέ έκανε να χάσω κάθε ελπίδα καί μ’έριξε σε άβυσσο βαθειά Δέν μ’άρεσε το όνειρο καθόλου μέ έδειχνε σάν κάλτσα τού διαβόλου τίς μπότες νά φοράω τού Σατανά Γι’αυτό λοιπόν καθώς κοιμάμαι θ’αλλάξω εγώ πλευρό θά πάψω νά θυμάμαι Γι’αυτό λοιπόν στόν ύπνο επάνω θά σκέφτωμαι διαρκώς πώς την ζωή μου χάνω Γιά νά τρομάζω καί να μένω ζωντανός Μέ γέμισε αηδία ο εφιάλτης πως ήταν τής κηδείας μου ο ψάλτης που μού’χε πεί δυό λόγια φιλικά καί είδα νά περνούν από μπροστά μου αυτοί που κλέψαν τά οράματά μου να ασελγούν στο πνεύμα μου ξανά

Hastaroth brrrrr, όντος σκοτεινό το ποιηματάκι σου, αλλά πολύ ωραίο, keep it up!

Στους αδικοχαμένους του αεροπορικού δυστυχήματος του Helios:

Είσαι ψηλά

Κλείνω τα μάτια να σε δω
αφού έχεις πια πετάξει
με ένα ψεύτικο φτερό
τον κόσμο έχεις αλλάξει

Είσαι ψηλά και με κοιτάς
λυπάσαι που λυπάμαι
στιγμές παλιές τώρα μετράς
κι όσα αγαπάς θυμάμαι

Είσαι ψηλά, γυρνάς παντού
με νιώθεις, με αγγίζεις
πως είναι όμορφα αλλού
γλυκά μου ψυθυρίζεις

Μαζεύω τα κομμάτια μου
σου γράφω μια μπαλάντα
και θέλω να ρθω να σε βρω
για μια στιγμή, για πάντα

Κι όμως, μου λες να μη βιαστώ
έχω πολλά να ζήσω
μ΄εκλιπαρείς να μη χαθώ
πριν φως διασφαλίσω...

Θα εύχομαι... Να εύχεσαι... Καλή αντάμωση! Καλό Παράδεισο!

"Το φεγγάρι απόψε έχει χαθεί σε ψάχνω στ'όνειρό μου μα δε σε βρίσκω
η σκέψη μου τρέχει εκεί που'χεις κρυφτεί μουδιασμένη ξανά κ μέσ'το
ρίσκο.Νύχτωνε αργά παλιά μα τώρα δεν προλαβαίνω να σε δώ μέσα στη νύχτα ακούω τα λάγια σου ξανα,μια οσμή ξεχασμένη κ μπλεγμένη σε δύχτια"

Πολύ χαίρομαι που πήρε "μπρος"αυτό το τόπικ....
Με συγκινήσατε με τα γραπτά σας....
είχα και καιρό να μπώ να δω τί κάνετε...
κι από μένα αυτό...

Φίλησα το βάτραχο και δε μεταμορφώθηκε
Δάγκωσα το μήλο και δεν πέθανα
Έπαιξα τη μαγική φλογέρα και μαζεύτηκαν πέτρες...
...καιρός να χτίσω την πραγματικότητα!

...

Δρόμο πήρα, δρόμο αφήνω,
δεν υπήρξα εγκλωβισμένος.
Κι αν βουλιάξει η ιστορία
άλλος θα ‘ναι ο χαμένος.

Διεκδικώντας μια θέση
στις ρωγμές αυτής της φράσης
Κάνω αγώνα για ότι αντέξει,
με ενδοιασμούς κι ενστάσεις.

...


...



Άφησες να σε στοιχειώνουν
της ζωής τα λερωμένα
Εγώ τα φοράω και πάω,
Δεν χρεώνομαι ούτε ένα!

Ποιος είναι ο ανεπίδεκτος
και ποια η επιτήδευση?
Κρατάω τις ιδέες μου,
κράτησε την επίδειξη.

...



Κι αν είμαι ο χαμένος,
λερώθηκα μα έζησα.
Εσύ είσαι ο κερδισμένος
κι ο αποστειρωμένος.




Απόσπασμα από το "Δεν χρεώνομαι"

Εγώ γράφω αλλά κανείς δεν τους διαβάζει, περνούν απαρατήρητοι, είμαι κ εγώ ένας ανάξιος στιχοπλόκος που ανάξια στιχουργώ!

Μπα, μπα! Γιατί τόσο παραπονιάρης; Στείλε μερικούς κ θα τους παρατηρήσω εγώ ;)) Με αντάλαγμα να μου πεις τη γνώμη σου γι' αυτό που έστειλα παραπάνω. Είμαι συμφεροντολόγα!!

stipiothliptis, steinway, πολύ ωραίοι οι στίχοι σας... Πραγματικά ωραίοι με περιεχόμενο... Σε τέτοιες στιγμές χαίρεσαι να βλέπεις τόσο μεγάλο εσωτερικό πλούτο που ο καθένας εκφράζει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο...

12plus μοιράσου τις σκέψεις σου μαζί μας, κι εμείς (εγώ τουλάχιστον) ανάξιοι ερασιτέχνες είμαστε που απλά εκφραζόμαστε με παρόμοιο τρόπο...

Μη με κοιτάς
σκιά είμαι ενός γερασμένου και γκρίζου αγγέλου
μη μου μιλάς
οι ήχοι της τρέλας δεν άφησαν χώρο για ξένους
μη με ακούς
τα λόγια που βγάζω στη γη κάτω πέφτουν και σκάνε
μη μ' αγαπάς
η καρδιά μου καθρέφτης, τα αισθήματα πάνω κτυπάνε...

Neerie-ωραίο-, σ' ευχαριστώ απο καρδιάς που τους διάβασες και τους σχολίασες κιόλας!! Συμφωνώ πως είμαστε όλοι παιδιά που βρίσκουν μια μυστική δίοδο μέσα απ' τις λέξεις... Φαντασία αν υπάρχει, όλα μοιάζουν μαγικά!..
Καλά ταξίδια σε όλους, και να βρούμε όλοι μια στεριά να μας κρατήσει κάπου πιο ουσιαστικά απο δω.... Περιμένω να δω κι άλλες λέξεις σου Neerrie!!

.......Το ειδα την στερνη μου ωρα τρελλαμενος....
Θαυμα...Ζωη πως στρεφεις πισω ?
Εγω.. που απο διαβολους και τρελλους
μοναχα φιλημενος
Λεω....πως εσενα θα μπορουσα να αγαπησω



ΥΓ

Μια δικη μου παραλλαγη του Καββαδια

Μάλιστα ! Γράφω κάτι τις...αλλά κάποιος -καλή του ώρα- τους στερεί τη δημοσίευση, για λόγους που ξέρει μόνον αυτός !
Σ όλους τους φίλους :

Ευτυχώς...πτωχεύσαμε !


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Spilman44 on 02-09-2005 19:41 ]

Γεια σας και από μένα....
Είπα να γράψω και εγώ κανένα στιχάκι μου εδώ....!
Γιατί το να τα γράφεις και να τα κρατάς για σένα δεν έχει αξία....!
Αν θέλει κάποιος να κλέψει ένα τραγούδι ας το κάνει....Θα γίνει τόσος ντόρος μετά με την μήνυση που και την δίκη να μην κερδίσεις πάλι κερδισμένος θα βγεις!!!!!

Είναι η αγάπη:

Άλλο ένα δάκρυ κύλησε
και έπνιξε τον καημό μου
η καρδιά ακριβά πλήρωσε
αυτό το χωρισμό μου.
Είναι άλλη μια πληγή
που την καίει το δάκρυ
ίσως να 'ταν απ' την αρχή
κρυμμένη σε μιαν άκρη.

R:
Είναι η αγάπη μια φωτιά
που δεν σβήνει μ' ένα δάκρυ
όλα τα όνειρα τα παλιά
βυθισμένα στο σκοτάδι.

Και αναρωτιέμαι αν θα αντέξω
αυτή τη νύχτα τη μεγάλη
με τι κουράγιο να παλέψω
για μια σταλιά αγάπη.
Και η ψύχη σου τώρα ξένη
σε ένα ξέφρενο κυνηγητό
τι να 'ναι αυτό που απομένει
τι να 'χει μείνει ζωντανό.

Μα όσο τα θυμάμαι
τόσο με πονάνε
παράξενα αισθήματα με κυριεύουν.
Να 'ξερα τι να κάνω
τώρα που σε χάνω
και τα όνειρα όλο και λιγοστεύουν.

O άλλος δεν είναι αυτός που είδες στην τελευταία σας συζήτηση... Είναι αυτός που είδες σε όλη σας τη σχέση!


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ikaros19 στις 04-09-2005 03:17 ]

Είναι ένα κίτρινο θεριό που λέει καλημέρα
που με τυφλώνει το πρωί και μου πουλάει φοβέρα
είναι κι ένα άλλο σκοτεινό σεντόνι μουδιασμένο
που απλώνεται στον ουρανό με πέτρες στολισμένο

Κι εγώ που τόσο προσπαθώ να μοιάσω στην αλήθεια
και που μαζεύω μανιωδώς καπνούς και παραμύθια
απ' το θεριό να σκιάζομαι και να το πολεμάω
να χάνομαι μες στο όνειρο κι αγγέλους να ζητάω

Είναι που δεν έχω μορφή και κόκκαλα να στήσω
είναι που τους αφέντες μου δε θέλω να κτυπήσω
είναι που μένω στο όνειρο και στους μεγάλους δρόμους
κι αντί τον ήλιο να κοιτώ, φιλώ τους παρανόμους...

Κάποτε μου είπες πως μ'αγαπάς
κι όμως έφυγες.
Φαντάσου να μην μ'αγαπούσες...

Η σκέψη κάποτε στεκόταν ακίνητη
Παραδινόταν στην ενατένιση εκείνων που διαδραματίστηκαν
και την αναμονή της επόμενης κύησης.
Ένας μελανός ομφάλιος λώρος ξετυλιγόταν
και το χαρτί έπαυε να είναι λευκό για να υιοθετήσει τα παιδιά της.

πεταμενα στο σιρταρι
γραμματα σου ειδα παλυ
αναμισεις μας παλιες
ξεχασμενες απτο χθες

τα ανοιγω και δακριζω
δεν μιλω μονο ελποιζω
πωσ θα γυρισεισ να με βρεις
και για μια ζωη μαζιμου εσυ θα ζεις

Τι να ζητάς από το χθες
από όσα έχουν τώρα σβήσει
Τι να θυμάσαι από καρδιές
που δεν έχουν ακόμ' ανθίσει

Γιατί περνάς από σκιές
ψάχνεις να δεις σε ποιον ανήκουν
μετά τα όνειρα σου καις
που τη ζωή σου νιώθεις σφίγγουν

Είναι που δεν πατάς στη γη
και ψιθυρίζεις στον αγέρα
ότι δε μπόρεσε να δει
η ομορφιά σου σε μια μέρα

Μαζεύεις τώρα μια αφορμή
κάνεις δειλά δυο μέτρα πίσω
κοιτάζεις δίπλα μια ευχή
"Καιρός να φύγω, μην αργήσω!"

Αμέ, αμέ ! Βεβαίως και γράφω, ως Ελλην εξ Ελλάδος...