Γράφετε δικούς σας στίχους;

Καλημέρα σε όλους, παιδιά κάνετε φοβερή δουλειά με τους στίχους-ποιήματα που γράφετε. Δυστυχώς δεν διαθέτω το χάρισμα να αποτυπώνω τις σκέψεις μου με λέξεις, αν και εχω γράψει 2-3 τραγουδάκια στις μεγάλες λύπες και χαρές που περνούσα ενίοτε (τα οποία δεν διαθέτω σε ηλεκτρονική μορφή ούτε η ώρα είναι κατάλληλη για γράψιμο πράγμα που θα γίνει σύντομα). Διαθέτω όμως το χάρισμα της μουσικής και αφού απόψε ειμαι στις μαύρες μου και δεν κατεβάζει τίποτα το κεφάλι μου, βρήκα δικούς σας στίχους που με αγγίζουνε και τους μελοποίησα.
Το αποτέλεσμα αυτής της μαύρης νύχτας είναι έξι τραγουδάκια τα οποία όταν τα έπαιζα τα ηχογραφούσα για να τα στείλω στους δημιουργούς.
Τα τραγούδια είναι:

outopios - Το ταβερνάκι
neerie - Άργησα
neerie - Κίτρινο θεριό
neerie - Μη μ'αγαπάς
neerie - Χθες
Emaki - Ιστορία αγάπης

Θα ήθελα τα mail των δημιουργών για στείλω τα τραγούδια που δυστυχώς ερμηνεύω με την θεσπέσια αγριοφωνάρα μου αλλα η μελωδία πιστεύω πως είναι καλή.
Όσο για την πνευματική ιδιοκτησία δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας γιατί ούτε δίσκο προτίθεμαι να βγάλω ούτε να πάω σε κανένα fame story να γίνω διάσημος! Το θεωρώ όμως πολύ όμορφο να μπορεί ενα ποίημα να γίνει τραγούδι και αντίστοιχα μια μελωδία να αποκτήσει ταυτότητα.

Αυτά απο μένα ελπίζω να τα πούμε σύντομα.


Υ.Γ.
neerie βάζεις κάτω πολλούς που αποκαλούνται στιχουργοί και κάνουν τους καμπόσους.

Σας καταθέτω κι εγώ τα τραγουδάκια μου. Μπορεί να έχουν λίγο παράξενη δομή αλλά γράφτηκαν μαζί με την μουσική...για την μουσική.



ΞΑΝΘΗ ΝΕΡΑΙΔΑ

Του κήπου μου μονάκριβο λουλούδι, της ψυχής μου αύρα μαγική
Της άνοιξής μου ήλιε και φεγγάρι, του έρωτά μου ελπίδα κι αφορμή

Στείλε μια σκέψη να μ’ανοίξεις τα φτερά
Να’ρθω κοντά να σου χαϊδέψω τα μαλλιά
Να σ’αγκαλιάσω να πετάξουμε μαζί
Σ’ένα ταξίδι μ’ένα άστρο για ευχή

Μαζί ανθισμένο κορίτσι μου
Μαζί ξανθή μου νεράιδα

Να σ’ακούω να μιλάς, να μου λες πως μ’αγαπάς
Κι αν σε βλέπω να πονάς να σε κάνω να γελάς
Να φωνάξω σ’αγαπώ, πως μακριά σου δεν μπορώ
Θέλω απόψε να σε δω, πλάι σου να κοιμηθώ
Την ανάσα σου να πιω, να μεθύσω, να καώ

Κι αν έχεις κάτι να πεις, πρόσεξε λίγο θα δεις
Έχει μείνει στην καρδιά, χαραγμένη μια βαθιά ζωγραφιά

Εσύ ανθισμένο κορίτσι μου,
Εσύ ξανθή μου νεράιδα
Εσύ ηλιαχτίδα της σκέψης μου
Εσύ πριγκίπισσα μου

Του κήπου μου ολάνθιστο λουλούδι, μ’εχεις κάνει να σ’αναζητώ
Του ονείρου μου τον έλεγχο έχεις πάρει…κι όταν σε σκέφτομαι φωνάζω Σ’ΑΓΑΠΩ

Αααααααααααχ, παλιές καλές εποχές!


Το κομμάτι είναι γραμμένο τον Μάιο του 2000 στα φοιτητικά στέκια της Κοζάνης.

Κι αυτό είναι το καλύτερο που έχω γράψει, σε απελπιστική κατάσταση βγαίνουν πάντα τα καλύτερα!!!




ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

Βλέπω απόψε το φεγγάρι να μου λάμπει γλυκά
Πρέπει εσένα να κοιτάει δες πως σου χαμογελά
Βλέπει πόσο μου λείπεις και σε φέρνει κοντά
Σε αρπάζει απ’το χέρι και παίρνει ψηλά

Να σε βλέπω να χορεύεις με τα αστέρια στα μαλλιά
Να χορεύεις στα ουράνια σαν πριγκίπισσα παλιά
Αχ, πόσο μου λείπει τώρα η ζεστή σου αγκαλιά

Βλέπω απόψε το φεγγάρι και του λέω ευχαριστώ
Που μ’έκανε να σε νιώσω πιο κοντά το βράδυ αυτό

Μου λείπεις……

Βλέπω τους τοίχους κοιτώ το ταβάνι
Κανένα νόημα κανένα σημάδι
Βγαίνω στους δρόμους μιλώ με τα δέντρα
Ψάχνω στον ουρανό στα αστέρια
Κάπου εκεί είσαι κρυμμένη και μου γελάς
Εκεί είσαι κρυμμένη και γελάς

Μου λείπεις………




Αυτό είναι πιο παλιό, πάλι στην Κοζάνη, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου.





Το καλό όταν αφιερώνεις τραγούδια σε άλλους ανθρώπους είναι οτί του δίνεις ένα κομμάτι απ'την ψυχή σου να το έχει πάντα μαζί του.
Το κακό όμως είναι όταν στο τέλος σου επιστρέφει αυτά τα κομμάτια, μαζί με φωτογραφίες, δίσκους, και λοιπές.........αναμνήσεις, αυτά δεν χωράνε πουθενά...και χάνονται...




Άντε στην υγειά μας

Το μέλος AlienP στις 20-02-2006 στις 02:30 έγραψε:

χάρισα τα κουπιά μου σε κάποιον ναυαγό
τρύπησα τη σχεδία μου να πάει στο βυθό
όσο αυτό με βρέχει τόσο θα μένω εδώ
όνειρα να ψαρεύω στο γαλανό νερό