Ο νέος είναι ωραίος ή ο παλιός είναι αλλιώς;

Oi diaskeues tragoudiwn einai kati pou polloi kallitexnes epixeiroun, ta teleutaia xronia malista akoma suxnotera apo oti sunh8izotan palaiwtera!
Exete loipon akousei kapoies diaskeues kommatiwn pou na 8ewreitai oti einai kaluteres apo to original tragoudi?

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: jorge στις 12-04-2003 02:02 ]

Ορισμένες διασκευές είναι πραγματικά αξιόλογες.
Το "Σπασμένο Καράβι" από Μπάση ή το "Σκλάβος σου για πάντα" από 4 Εποχές είναι πολύ καλές διασκευές. Η το "Δημοσθένους Λέξις" από Νταλάρα... Σίγουρα είναι και άλλες πολλές που θα αναφέρω όταν τις θυμηθώ

Kai egw pisteuw oti kapies diaskeues einai kaliteres apo tis 1es ekteleseis!To "ti sou kana kai pineis"me tin diaskeui apo tous apenadi pisteuw oti oxi mono einai mia sovari kai kali diaskeui alla episis edesan kalitera oi stixoi me tin diaskeuasmeni mousiki!

Auto omws pou einai simantiko kata tin gnwmi mou einai oi diaskeues pou ginonte na min prosvaloun tin 1h ektelesi kai na tin sevonte!

Kai na exoun san gnomona na provaloun kati kainourgio alla oxi diaforetiko!

Συνήθως κατακρίνω τα λεγόμενα remix γιατί είναι συνήθως μια απελπισμένη και απελπιστική ταυτοχρόνως προσπάθεια των τραγουδιστών να πουλήσουν όπως πχ έχουν κάνει η Βανδή με το "Γεια" (που ήταν τελείως "γεια σου") και ο Τσαλίκης που ένωσε όλα του τα.....τραγούδια? και έφτιαξε νέο single με το summer remix κάτι που έκαναν και οι Antique. Aλλά αυτά που αναφέρατε είναι όντως πού ωραία και καλοδουλεμένα κομμάτια.Ειδικά το "Σπασμένο καράβι" είναι τέλειο. Θα ήθελα να προσθέσω κάποιες διασκευές του Δημητριάδη....μόνο που δεν ξέρω τους τίτλους. Το ένα είναι εκείνο που λέει "στην αγκαλιά μου απόψε σαν άστρο κοιμήσου..." και το άλλο εκείνο που λέει " μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι, το μεγαλύτερο ανάκτορο μοιάζει μ'ένα μικρούλι πιόνι...."

Εξαιρετικές διασκευές είναι τα "Μαλαματένια λόγια" με Παπακωνσταντίνου - Υφαντή - Κάλημέρη και το "Ένας κόμπος η χαρά μου" με Στόκα - Νταλάρα...

Quote:

12-04-2003 στις 17:04, eva wrote: Θα ήθελα να προσθέσω κάποιες διασκευές του Δημητριάδη....μόνο που δεν ξέρω τους τίτλους. Το ένα είναι εκείνο που λέει "στην αγκαλιά μου απόψε σαν άστρο κοιμήσου..." και το άλλο εκείνο που λέει " μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα, μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι, το μεγαλύτερο ανάκτορο μοιάζει μ'ένα μικρούλι πιόνι...."

Μίκης Θεοδωράκης - Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου
Κώστας Χατζής - Αεροπλάνο (νομίζω αυτός είναι ο τίτλος)

-----------

Δεν είναι απαραίτητο οι διασκευές/επανεκτελέσεις να είναι αναγκαστικά καλύτερες του πρωτότυπου, μπορούν να μας προσφέρουν μια άλλη οπτική του τραγουδιού που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί, αρκεί πάντα αυτό να γίνεται με σεβασμό. Γενικά πιστεύω πως το πρωτότυπο είναι και τις περισσότερες φορές καλύτερο, ωστόσο υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Είναι πολλές, αναγκαστικά λοιπόν θα ξεχωρίσω :

- Ολόκληρο τον αριστουργηματικό διπλό δίσκο "Γραμμές των οριζόντων" του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Νίκου Καββαδία, με Γιώργο Νταλάρα, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον ίδιο τον συνθέτη (απείρως καλύτερος του αυθεντικού).

- Δρόμοι παλιοί, Όμορφη πόλη, Τι 'ναι αυτό που μας ενώνει, Άσπρο περιστέρι, Θεός αν είναι, Σαββατόβραδο στην Καισαριανή, Ήτανε μια φορά, Η μικρή Ραλλού, Aσημένια σφήκα, Η μπαλλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων (live με την ΒΒC Symphony Orchestra), Canto General του αγαπημένου μου Γιώργου Νταλάρα.

- Ο παλιάτσος κι ο ληστής, Υπόγειο, Ποιος τη ζωή μου από Κατσιμιχαίους, όπως και ο Φάνης μαζί με τον Γ. Ντ. στη συγκλονιστική συναυλία στη Νέα Υόρκη το 1994.

- Μια που είναι και επίκαιρος δίσκος, 3 τραγούδια-διφωνίες : Αθανασία, Το πέλαγο είναι βαθύ και O mare e tu στο δίσκο "Μαζί" με την μεγάλη Μαρινέλλα και τον Γ. Ντ. (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω ούτε στο ελάχιστο την μοναδική φωνή και την μοναδική ερμηνεία της Dulce Ponte, απλά το αυθεντικό υστερεί στην ενορχήστρωση αλλά κυρίως στον παρτενέρ της, Andrea Bocceli).

"Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν σ' αυτόν τον κόσμο είναι αυτοί που προχωρούν και διαλέγουν τις συνθήκες και τις περιστάσεις που θέλουν, κι όταν δεν τις βρίσκουν, τις δημιουργούν." (George Bernard Shaw)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: Giorgos στις 13-04-2003 06:44 ]

Quote:

13-04-2003 στις 01:32, An_yparxei_logos wrote: Εξαιρετικές διασκευές είναι τα "Μαλαματένια λόγια" με Παπακωνσταντίνου - Υφαντή - Κάλημέρη και το "Ένας κόμπος η χαρά μου" με Στόκα - Νταλάρα...

Δυο κομματια καταπληκτικα ανεφερες αν_υπαρχει_λογος τα οποια ερμηνευθηκαν μοναδικα στην δευτερη εκτελεση τους.Ειμαι υπερ των προσπαθειων απο καλλιτεχνες να επανεκτελεσουν παλια αγαπημενα κομματια αρκει να προσπαθουν για ενα αποτελεσμα αν οχι καλυτερο απο την παλια εκτελεση αλλα τουλαχιστον στα επιπεδα του να μην το καταστρεφουν.
Υπαρχουν παρα πολλα κοματια τα οποια θα ηθελα να ακουσω & παλι.Κομματια που λογω των μικρων τεχνολογικων δυνατοτητων εκεινης της εποχης θα μπορουσαν τωρα να αναδειχτουν να το πω λαικα σε κομματαρες.
Εκανα μια βολτα στο site που ανακαλειψε η gate για τον Χορν.ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.Ερμηνευσε κομματια που δυσκολα θα τολμουσε καποιος να τα πει τωρα αφου ο ανθρωπος ηξερε αυτο που εκανε να το κανει τελεια.Αλλα θα ηθελα τα κομματια που εχει πει με μια νεα ενορχηστρωση & με την τωρινη δυνατοτητα που παρεχει η τεχνολογια να ακουστουν & παλι.
Μακαρι να συνεχιστουν οι προσπαθειες καλλιτεχνων να φερνουν στο φως τραγουδια που αξιζει να μην ξεχασουμε ποτε.
"Ο ταχυδρομος πεθανε" ειναι ενα κομματι που θα ηθελα να το ακουσω ξανα.Μανος Χατζιδακις!!!

Παιδια ,προτεινω την ακροαση της «Ομορφης πολης» με την Edith Piaf. Η ηχογραφηση εγινε το 1962 στο Παρισι . Οι στιχοι, στη γαλλικη εκδοση, είναι του Jacques Piante , και ο τιτλος «Les amants de Teruel». Με επιφυλαξη αναφερω ότι μαλλον προκειται για την πρωτη εκτελεση του τραγουδιου , και χωρις επιφυλαξη ότι προκειται για την καλυτερη.

Έχω κι εγώ πολλά παραδείγματα με επανεκτελέσεις καλύτερες από τις πρωτότυπες. Δεν έχει όμως αξία να παραθέτω καταλόγους. όμως θέλω να τονίσω πως υπάρχουν κάποιες δεύτερες εκτελέσεις σε τραγούδια είτε ξεχασμένα τελείως, είτε σε τραγούδια που πέρασαν απαρατήρητα. Αυτές οι περιπτώσεις είναι που μου αρέσουν περισσότερο.

Θα σας αναφέρω δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Πρώτον, εγώ έχω ένα κόλλημα με τον τραγουδιστή Γεράσιμο Ανδρεάτο. Ήταν αυτός που ξανατραγούδησε μετά από καμιά σαρανταριά χρόνια ένα άγνωστο τραγούδι των Χατζιδάκι-Γκάτσου στο πρόγραμμα της Δήμητρας Γαλάνη στο Χάραμα πριν κάμποσα χρόνια. Το τραγούδι αυτό, "ο γκρεμός" έτυχε να ηχογραφηθεί κι έτσι γνωρίσαμε ένα σπουδαίο τραγούδι που σήμερα το έχουν αναγνωρήσει όλοι.

Εξίσου χαμένο και κρυμένο σε κάποιο δίσκο εκτός κυκλπφορίας ήταν μέχρι πέρυσι κι ένα ρομαντικό τραγουδάκι του Λοϊζου. Αναφέρομαι στο "κι αν τα μάτια σου" που ξανατραγούδησε πέρυσι ο Μανώλης Λιδάκης σε ένα δίσκο του " Μελωδία" αφιέρωμα στο συνθέτη. Εγώ, τουλάχιστον, όταν το πρωτάκουσα εντυπωσιάστηκα και αναρωτήθηκα πως ήταν δυνατό να μην έχω ακούσει την πρωτη εκτέλεση. Παρεπιπτόντως, ακόμα να την ακούσω.

Ελπίζω να συμφωνείτε με τις παρατηρήσεις μου.

Ο παλιός είναι σαφώς αλλιώς :) Να κάνουμε όμως έναν διαχωρισμό ανάμεσα στις επανεκτελέσεις (με τις οποίες δεν έχω τίποτα, ίσα ίσα...) και τις διασκευές με τις οποίες προσωπικά διαφωνώ απόλυτα... ο δημιουργός δίνει κομμάτι από την ψυχή του σε αυτό το οποίο παράγει και προφανώς βγάζει αυτό το οποίο ο ίδιος σκέφτεται. Το να πατήσω στη δημιουργία κάποιου και να την τροποποιήσω έχω την αίσθηση ότι το μόνο που προσφέρει είναι (παροδική) δόξα και χρήμα σε εμένα... μου φαίνεται εκμετάλλευση του κόπου κάποιου άλλου, σχεδόν ιεροσυλία...