Καλημερα φιλη!Πως θα σου φαινοταν αν σε ακουγε το Music Heaven?
Δηλαδη αν ανεβαζες ενα ηχητικο ντοκουμεντο σου εδω ωστε να το ακουσουμε και να σου πουμε αποψεις?
Σε ενδιαφερουν?
Αυτο ειναι παγιδα γιατι αν η αγαπη σου για το τραγουδι βασιστει σε καλα λογια τοτε μπορει να μην ειναι πραγματικη.
Αν μας πουν οτι κατι το κανουμε καλα αυτοματως το αγαπαμε.Αν μετα καποιος αλλος μας βρει μειονεκτηματα τοτε δυο τινα μπορει να συμβουν:Η να θεωρησουμε πως αυτος εχει αδικο και να μη δεχτουμε την αποψη του,η να απογοητευτουμε εγκαταλειποντας αυτο που αρχικα ''αγαπησαμε''.
Θα παραθεσω τη δικη μου ιστορια και επαφη με το τραγουδι.
Ηταν καιρος που ακομη δεν ειχε ασχοληθει πολυς κοσμος με αυτο(πριν την εξαρση των talent show)και δεν μπορω να πω πως ειχα ασχοληθει απο μικρος με αυτο η πως ειχα καποια ιδιαιτερη κλιση.
Το μονο που ελεγα ως ανιδεος με τη μουσικη γενικοτερα ηταν πως οι διαφοροι μουσικοι που παιζουν οργανα κανουν κατι αξιολογο,αλλα ο τραγουδιστης τι το ιδιαιτερο κανει?Απλα μιλαει με τη μουσικη...απαγγελόντας στιχους με καποια ''θεατρικοτητα''
Δε θυμαμαι καν πως ξεκινησα,αλλα θυμαμαι ενα ονειρο στο οποιο εβγαζα ηχους για τραγουδι.
Την επομενη μερα προσπαθουσα να παραγω ηχο.Ξεκινησα να ακουω μουσικη απο το ραδιοφωνο,η απο cd.
Παρατηρησα πως μερικες φορες ειναι ευκολο να τποθετησω ηχητικα τη φωνη μου κι αλλες αδυνατο.
Ξανα και ξανα προσπαθουσα.Αλλες φορες πιστευα οτι θα πρεπει να εχω μεγαλη εκπνοη κι αλλες απλα πολυ ασυτηρο αυτι για να πιασω τις νοτες.
Τραγουδια που ξεκινησα ηταν του Σωκρατη Μαλαμα και του Ορφεα Περιδη.
Επισης με ΣΙδηροπουλο.
Δεν ειχα ιδεα απο μουσικη.
Η φωνη μου στην ηχογραφηση μουντη και σιγουρα οχι ομορφη.
Δεν ξερω ακομη τι ηταν εκεινο που με ωθησε σε μια υπερπροσπαθεια να τραγουδησω σωστα.
Πανε 14 χρονια απο τοτε.Εμαθα στοιχειδως να παιζω κιθαρα,οπως και βασικες γνωσεις μουσικης θεωριας που ωστοσο λιγο βοηθησαν στην καλλιεργεια της φωνης.
Σημερα τραγουδω.Οχι επαγγελματικα.Οχι αριστα.Αλλα εχω εμπιστοσυνη στη φωνη μου και εκταση 2 οκταβων που μπορω να κινηθω με ασφαλεια.
Και συνεχιζω παρα τις κατα καιρους απογοητευσεις για διαφορους λογους(πχ η φωνη αποκτα τραχυτητα και ανεπιθυμητο γρεζι)
Το τραγουδι μου αρεσει ως μια φυσικη διαδικασια και αισθηση κατα την οποια νοιωθω ευχαριστα και ανετα τη μελωδια να παραγεται απο το σωμα μου.
Κατα καιρους ειχα ακουσει ασχημες,αλλα στην πορεια και καλες αποψεις για τον τροπο που τραγουδω.
Τις πολυ σκληρες η τις πολυ κολακευτικες αποψεις τις παραμεριζα παντα.
Ακουγα μονο τις προσγειωμενες.
Και κατι αλλο.Οσο προχωσουσα στη μελετη,τοσο μικραινε η ιδεα που ειχα για τον εαυτο μου.
Πχ τον 4 ο χρονο μελετης μου πιστευα πως με δουλεια καποιων χρονων θα μπορουσα να γινω μεγαλη φωνη.
Οσο ο καιρος περναγε και τα κριτηρια αυτοαξιολογησης αλλαζαν,παρολο που σαφεστατα βελτιωνομουν,αρχισα να βλεπω και πιο καθαρα ποσο μακρινη ειναι η αποσταση του σημειου να εχει καποιος σπουδαια φωνη.
Δεν με πειραξε ομως που ποτε δεν θα γινω Καζαντζιδης η Μητροπανος.
Η δουλεια και η προσπαθεια εχουν σημασια.Κυριως δε η ευχαριστιση του καθε μερα που περνα να εισαι κατα ενα μικρο κομματι η αμεσως λιγοτερο βελτιωμενη εκδοχη του εαυτου σου.
Οποτε μεσα απο ολο αυτο:
Μη νοιωθεις ασχημα αν ντρεπεσαι να τραγουδησεις.Δικαιολογησε τον εαυτο σου αν τρεμει η φωνη σου.Ανθρωπινο ειναι.Ομως να δουλευεις σωστα.Με πιστη και ευχαριστηση.
Μπορεις και μονη σου να κανεις τα πρωτα σου βηματα.Αν εχεις πραγματικα καλη φωνη αυτο ας ειναι μια θετικη δυναμη.
Οπως εξηγω και σε προηγουμενο ποστ μου μπορεις να δουλεψεις και μονη σου με ταπεινοτητα.Μην περιμενεις θαυματα και μη βιαζεσαι να γινεις επαγγελματιας.
Μονο να αγαπας αυτο που κανεις.Αν το αγαπησεις εσυ αληθινα,τοτε θα το αγαπησουν και οι αλλοι γυρω σου.
