Καιρό τώρα αναρωτιέμαι πώς γίνεται τα δωδεκαφθογγικά έργα διάφορων συνθετών να έχουν γραφτεί σε μια συγκεκριμένη φόρμα, κι ιδιαίτερα αυτή της Σονάτας.
Δηλαδή πώς γίνεται να υπάρξει μια Έκθεση, μια Ανάπτυξη, μια Επανέκθεση, ένα θέμα, ένα δεύτερο θέμα, και τέλος πάντων ό,τι είναι αυτό που μπορεί να λέει ότι αυτό το έργο είναι σε φόρμα Σονάτας;
Έχω διαβάσει από ένα ενδιαφέρον βιβλίο -φαντάζομαι και αξιόπιστο- ότι, για παράδειγμα, η Συμφωνία, Op. 21 του Anton Webern -το πρώτο μέρος- είναι σε φόρμα Σονάτας, ενώ το δεύτερο σε Θέμα και Παραλλαγές.
