Τον Απρίλιο του 1992, πέθανε σε ηλικία 81 ετών στο Ρέθυμνο, ο
Φουσταλιέρης (Στέλιος Φουσταλιεράκης).
Ανιψιός του μεγάλου λυράρη Α. Καρεκλά αρχίζει το 1922, να μαθαίνει
μπουλγαρί που εκείνη την εποχή συνόδευε την λύρα μαζί με το μαντολίνο.
Το μπουλγαρί είναι η κρητική εκδοχή του νεοελληνικού ταμπουρά, απογόνου της αρχαίας ελληνικής πανδουρίδας (τρίχορδον) και της βυζαντινής θαμπούρας (το όργανο του Διγενή Ακρίτα).
Ο Φουσταλιέρης , όπως αναφέρει και ο Λάμπρος Λιάβας, “το ’μαθε μέσα από την προφορική παράδοση, ακούγοντας τους μερακλήδες στις ταβέρνες του Ρεθύμνου, που ήταν τότε γεμάτες μπουλγαριά.”
Σιγά – σιγά, ο Φουσταλιέρης θα δημιουργήσει τη δική του “σχολή” στο χώρο της κρητικής μουσικής, αναδεικνύοντας το μπουλγαρί σε σολιστικό όργανο:
“
Σιγά - σιγά πήρα δρόμο, πετάχτηκα, έφυγα, απομακρύνθηκα από τη λύρα κι έκανα δικιά μου κυβέρνηση, δικό μου συγκρότημα…”
Από το 1933 μέχρι το 1940, το “Στελλάκι από την Κρήτη” θα καθιερωθεί στο χώρο της δισκογραφίας των 78 στροφών.
Εγκατεστημένος στον Πειραιά, θα γνωριστεί με όλους τους μεγάλους του ρεμπέτικου (Μπάτης, Βαμβακάρης, Παπαϊωάννου, Παγιουμτζής, Κερομύτης, Μπαγιαντέρας, Στελλάκης) και θα τους ενθουσιάσει.
Μαζί με τον Γιάννη Μπερνιδάκη ή “Μπαξέ” (1910-1972) θα ηχογραφήσουν τραγούδια που άφησαν εποχή: Όσο βαρούν τα σίδερα, Μερακλήδικο πουλι, Τα βάσανά μου χαίρομαι κλπ
Στις ηχογραφήσεις αυτές σώζεται -έστω και δειγματοληπτικά- η τέχνη του: τέχνη που συνδυάζει την κρητική μουσική παράδοση με τη ρεμπέτικη και τη μικρασιατική.
Περισσότερα για τον Φουσταλιέρη, μπορείτε να διαβάσετε
εδώ...
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 15-04-2005 01:24 ]
. Προφανώς προέρχεται από εκεί!