Τα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου

Δεν ξέρω βρε παιδιά αλλά μετά από την καταπληκτική χθεσινή βραδυά στο Μεθυσμενάκι αφιέρωμα στο Λευτέρη Παπαδόπουλο και τα τόσα όμορφα τραγούδια που άκουσα, θέλω κάτι να κάνω κι εγώ. Σιγομουρμουρίζω όλη μέρα τα τραγούδια του. Και σκέφτηκα να μαζέψουμε μερικά εδώ, έτσι για να τα διαβάζουμε και να συγκινούμαστε. Μια σπονδή στο μεγάλο δημιουργό. Αρχίζω με έναν ύμνο στην αγάπη που μου θύμισε χτες ο Κώστας (kifa). Άμα τ' ακούς και κάποιον αγαπάς πολύ, δεν μπορείς, βουρκώνεις...

Πόσο σ' αγαπώ
μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου
τραγούδι: Γιάννης Κούτρας
από το LP Πίσω απ' τη βιτρίνα

Πόσο σ' αγαπώ
στην άπλα του καλοκαιριού
πόσο σ' αγαπώ
στις γειτονιές του φεγγαριού
Πόσο σ' αγαπώ
τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς

Πόσο σ' αγαπώ
γι' αυτό το γέλιο ποταμό
πόσο σ' αγαπώ
για τη σιωπή και το καημό
Πόσο σ' αγαπώ
τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς

Πόσο σ' αγαπώ
γι' αυτά τα μάτια τα ζεστά
πόσο σ' αγαπώ
στα οδοφράγματα μπροστά
Πόσο σ' αγαπώ
τις νύχτες που φεγγοβολάς
μέσα στο αίμα μου κυλάς
και με φιλάς

Πόσο σ' αγαπώ Λευτέρη ....

Και κάτι από τα πολύ παλιά και αξέχαστα..

Δώσε μου το στόμα σου (Σαν χελιδονάκι ...)

Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Τραγουδάει: Ρένα Κουμιώτη
Από το LP: Δρόμος

Σαν χελιδονάκι στο μπαλκόνι μου
γύρεψες την πρώτη σου φωλιά
γύρε να πλαγιάσεις στο σεντόνι μου
να γεμίσει η κάμαρη πουλιά

Τρέχει το νερό πάνω στο σώμα σου
τρέχω στο κατόπι σου κι εγώ
δώσε μου αγόρι μου το στόμα σου
στο βαθύ φιλί σου να πνιγώ

Η ζωή μου αρχίζει μες στα χέρια σου
ήμουνα αγέννητη ως τα χτές
πάρε με αγόρι μου στα χέρια σου
πάρε με και κάνε με ότι θές

Εγώ θα προσθέσω αυτό για... 12 αγάπες!!!

Δώδεκα μαντολίνα
Μουσική/Στίχοι: Μίμης Πλέσσας / Λευτέρης Παπαδόπουλος

Θα πάρω δώδεκα παιδιά, δώδεκα παιδιά, δώδεκα μαντολίνα
Να τα πληρώνω μάτια μου, μάτια μου, για σένα με το μήνα
Τα έξι κάθε πρωινό να σε γλυκοξυπνάνε
και τ’ άλλα κάθε δειλινό από τη γη ως τον ουρανό
σεργιάνι να σε πάνε

Θα σπάσω τους καθρέφτες σου, καθρέφτες σου, σαρανταδυό κομμάτια
Να βλέπεις να χτενίζεσαι, χτενίζεσαι, μες στα δικά μου μάτια
Τ’ αποχτενίδια θα κρατώ που πέφτουν στην ποδιά σου
και θα τα κάνω αγάπη μου μαλαματένιο φυλαχτό
να δέσω την καρδιά σου

Προετοιμάζοντας το κλίμα για τις 19 Απριλίου στο Μεθυσμενάκι....

Δε θα ξαναγαπήσω
Μουσική: Μάνος Λοϊζος
Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης

Το μερτικό μου απ’ τη χαρά μου το ‘χουν πάρει άλλοι
Γιατί είχα χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη.

Θεέ μου τη δεύτερη φορά που θα ‘ρθω για να ζήσω
Όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δε θα ξαναγαπήσω

Σαν θαλασσόδαρτο σκαρί, σαν βράχος ρημαγμένος
ήρθα σαν ξένος στη ζωή και ξαναφεύγω ξένος


Και ένα που άρεσε πολύ στο jorge..

Μάτια Μπλε
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Τραγούδι: Γιάννης Πάριος

Μάτια μπλε, καλοκαιρινά, σαν δυο στάλες Αιγαίο
Μάτια μπλε, που τα δειλινά τα θυμάμαι και κλαίω

Ποιος ταξιδεύει στα μάτια σου
και ποιος ξαγρυπνά στο κορμί σου
Μάτια μπλε, στα μεγάλα ταξίδια σου
θα 'μαι εγώ, θα 'μαι πάντα μαζί σου

Μάτια μπλε, φθινοπωρινά, τυλιγμένα σε πάχνη
Μάτια μπλε, που παντοτινά η καρδιά θα σάς ψάχνει

Ένα απο τα ταγούδια του που πάντα με συγκινεί όταν το ακούω..

Το παλιό ρολόι

Μουσική: Λοΐζος Μάνος
Στίχοι: Παπαδόπουλος Λευτέρης

Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού
στάθηκε στην ώρα του αποχωρισμού
Είχε βασιλέψει και με φίλαγες
κοίταγες τα τραίνα και δεν μίλαγες

Χάθηκες μέσα στ’ απόβραδο
μέσα στη μπόρα, τον καπνό και τη νυχτιά
κι έγινε το Σαββατόβραδο
ένα λουλούδι πεταμένο στη φωτιά

Στο παλιό μας σπίτι κάθε δειλινό
βγαίνω στο κατώφλι και σε καρτερώ
και περνούν τα τραίνα και σφυρίζουνε
μα τα χελιδόνια δε γυρίζουνε

Χάθηκες μέσα στ’ απόβραδο...

Αν με ρωτούσε κανείς "Τι είναι για σένα οι στίχοι του Λευτέρη;" θα απαντούσα ΕΙΚΟΝΕΣ. Χιλιάδες εικόνες γεμάτες φτωχογειτονιά, παιδιά που παίζουνε, ανθρώπινο μόχθο, παλικαριά, έρωτα, νοσταλγία. Εικόνες γεμάτες συγκίνηση, εικόνες γεμάτες Ελλάδα.

Διαβάστε ένα λιγότερο γνωστό τραγούδι, πανέμορφο όμως και αφήστε τη φαντασία να ταξιδέψει στις εικόνες...

Του μικρού Φλεβάρη
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Τραγούδι: Γιάννης Κούτρας

Του μικρού Φλεβάρη κάμαρα φτωχή
κι ο καημός να στάζει απ' το ταβάνι
σκέτο μοιρολόϊ μια γριά βροχή
και οι τέσσερίς μας πάνω στο ντιβάνι

Δεν είχαμε ψωμί μα είχαμε τραγούδι
εσόλιαζε ο πατέρας τον καιρό
και δίχως αφορμή γεννιόταν το λουλούδι
στις γλάστρες, στα περβάζια, στο νερό

Του μικρού Φλεβάρη κάτασπρη αυλή
κι η κληματαριά γεμάτη από χιόνι
μα στο γκρεμισμένο σπίτι του Παυλή
πέταγε το πρώτο χελιδόνι

Δεν είχαμε ψωμί...

Ποιος από μας στο ΜΗ διαβάζει "Δεν είχαμε ψωμί μα είχαμε τραγούδι" και δεν το νοιώθει βαθιά στο πετσί του;

Άπλωσε το μεσονύχτι, το γλυκό του δίχτυ
πάνω στη μικρή μας γειτονιά.
Ξέχασέ τα όλα τώρα, είναι της αγάπης ώρα
βάλε το κλειδί στη κλειδωνιά.

Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία
κόγχη και λατρεία, τοίχος και φιλιά
Καμαρούλα μια σταλιά, τοίχος και φιλιά

Φύσα το κερί να σβήσει και να μας αφήσει,
μόνους μες στη νύχτα τη καλή.
Σφίξου στη καρδιά μου επάνω για να σε ζεστάνω
σα χελιδονάκι σα πουλί.

Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία
κόγχη και λατρεία, τοίχος και φιλιά
Καμαρούλα μια σταλιά, τοίχος και φιλιά...

Αυτά τα χέρια
Μουσική/Στίχοι: Μούτσης Δήμος/Παπαδόπουλος Λευτέρης

Ποια χέρια πήραν, πήραν τα κεριά
κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά το βράδυ
Και δεν μπορεί η παρηγοριά
να μ’ εύρει στο, να μ’ εύρει στο σκοτάδι

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου

Ποια χέρια γίναν, γίνανε σπαθιά
Χριστέ και Πα-, Χριστέ και Παναγιά μου
Κι από το στήθος, στήθος μου βαθιά
θα κόψουν τη, θα κόψουν τη καρδιά μου