Η απάντηση Αγγελάκα για τις... τύψεις του Νταλάρα

Τέλος ως προς τον freak.

Άξιος είναι, ο πλέον άξιος στο συνάφι του, πρώτος σε πωλήσεις στην ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας, με μεγάλο μέρος να οφείλεται βέβαια στους μεγάλους έλληνες δημιουργούς που του έγραψαν τραγούδια και αυτός τα ανέδειξε, το πρόβλημα σου που είναι; Στο να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα γιατί δεν την απέκτησα εγώ;

Σαν ο απόλυτος σταρ - τραγουδιστής, όλοι ήθελαν συναυλίες με αυτόν γιατί τα γήπεδα θα ήταν sold out. Δεν είχε ποτέ ανάγκη τις κρατικές συναυλίες για να ζήσει, αντίθετα οι συναυλίες αυτές τον είχαν ανάγκη για να πετύχουν.

Όσο για την γυναίκα του, ο Νταλάρας απέφευγε τις πολιτικές υποψηφιότητες σαν τον διάολο. Στην σύζυγό του όμως δεν λειτούργησε δυναστικά και δυστυχώς την πάτησε. Και όπως ο ίδιος δηλώνει δεν είναι ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι γνωστό.

Όσο για το Μνημόνιο, δικαιούται στα πλαίσια της Δημοκρατίας που ελάχιστοι έλληνες φέρουν μέσα τους, να δηλώνει υπέρ ενός Μνημονίου, όχι αυτού του επαχθέστατου που μας επέβαλαν, γιατί αυτό το κράτος δεν πήγαινε άλλο και ήταν θέμα χρόνου να βουλιάξει, με ΓΑΠ ή όχι. Χωρίς λιτότητα με το χρέος το 2009 περίπου στο 120% του ΑΕΠ και ένα κράτος κυριολεκτικά ξέφραγο αμπέλι χωρίς ανάπτυξη τί μπορούσε να γίνει;

Φυσικά τέτοια λιτότητα θα μου πείτε; Πιστεύεις στο ουσιαστικό αυτών των μέτρων;

Όχι

Η κατάσταση στην Ελλάδα λειτούργησε ως πρόφαση και πλέον η Ελλάδα βιώνει μια ιδιότυπη παγκόσμια καπιταλιστική και όχι μόνο δικτατορία και καταδικάζεται στην ύφεση για να της υφαρπάξουν τον πλούτο της αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Ήταν όμως θέμα χρόνου να γίνει... Αντίδραση δεν βλέπω, λογικό αφού η κρίση των Ελλήνων έχει αμβλυνθεί κατα πολύ. Δυστυχώς... Ευνουχιστήκαμε...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Konstantinosoa στις 21-09-2012 12:19 ]

Με τούτα και με κείνα,ο κ.Νταλάρας πάλι τα κατάφερε να βρίσκεται το όνομά του στην επικαιρότητα.

Μήπως γι'αυτό έκανε την συγκεκριμένη δήλωση;Γιά να προκαλέση και να συζητηθή;

Μά δέν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους "προβολή".....

Κάνεις το ίδιο λάθος συνέχεια στη συζήτηση.Όλο αυτό ξεκίνησε από κάποια δήλωση του Νταλάρα και κάποια επιστολη του Αγγελάκα.Δεν είναι μια αντιπαράθεση οπαδών Νταλάρα-Αγγελάκα.Η ενόχληση του κόσμου έχει να κάνει με τις δηλώσεις του και όχι με την μέχρι τώρα πορεία του.Το ότι για σένα είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να λέει ότι θέλει χωρίς να σχολιαστεί αρνητικά.Το ότι είναι πρώτος σε πωλήσεις,το ότι έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους δημιουργούς,το ότι έχουν γραφτεί χιλιάδες αρθρα γι'αυτόν και το ότι έχει κάνει καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για μένα δεν τον κάνουν μεγάλο καλλιτέχνη.Μπορεί κάλλιστα να είναι ένας πολύ καλός ερμηνευτής,με πάρα πολυ καλές δημόσιες σχέσεις.Όσα χρόνια ασχολούμαι με την μουσική ποτέ δεν έκρινα τους καλλιτέχνες σύμφωνα με τις πωλήσεις δίσκων ή με το αν είχαν κόσμο στις συναυλίες τους,ακόμα κι αν τους παίζανε όλοι οι σταθμοί από το πρωι μέχρι το βράδυ.Όχι πως αυτά δεν είναι κριτήρια αλλά ίσως γιατί αυτό δεν μου ήταν αρκετό,ήθελα το κάτι παραπάνω,το κάτι διαφορετικό.Νομίζω πως για μένα η συζήτηση εξαντλήθηκε κάπου εδώ.Απλά ήθελα να σου δώσω να καταλάβεις αυτό:Σχολιάζουμε τις δηλώσεις Νταλάρα,δεν κρίνουμε τον καλλιτέχνη Νταλάρα.

Ας διαβάσουμε τι λέει ο ίδιος ο Γιώργος Νταλάρας για το ίδιο θέμα (σε συνέντευξη στην Καθημερινή):

Αισθανθήκατε ποτέ ότι προδώσατε τη λαϊκή σας καταγωγή και κουλτούρα; Νιώσατε ποτέ ότι κάπου δεν ήσασταν συνεπής;
Έχω την αίσθηση ότι με τις ερωτήσεις σας προσπαθείτε να με κάνετε να νιώσω τύψεις και να απολογηθώ. Δεν θα το κάνω ούτε και τώρα. Εκτός αν εννοείτε και εσείς ότι θα έπρεπε, εξαιτίας της λαϊκής μου καταγωγής, για την οποία είμαι περήφανος, να ζήσω και να πεθάνω τραγουδώντας στα μαγαζιά και στις ταβέρνες.

Εγώ πίστευα και πιστεύω ότι στην ελληνική μουσική αξίζει να της συμπεριφέρονται με σεβασμό και αξίζει να αναδεικνύεται στους καλύτερους χώρους. Ήταν κάτι που αγαπούσε ο Τσιτσάνης. Ήταν το όνειρό του να ακούσει τραγούδια του με συμφωνική ορχήστρα. Ήταν κάτι που μας έμαθε ο Θεοδωράκης.

Ναι, το ελληνικό τραγούδι μπορεί να αναδειχθεί όπως το φλαμένκο ή η τζαζ. Και αυτό προσπάθησα να πετύχω με τις συναυλίες μου σε όλον τον κόσμο, με τις παραστάσεις στο Μέγαρο για το ρεμπέτικο. Αν αυτό θεωρείται μεγαλόπιασμα και ασυνέπεια, για μένα ήταν καλλιτεχνικό καθήκον.

Κύριε Νταλάρα, μετά τη μεταπολίτευση είχατε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στα καλλιτεχνικά πράγματα της χώρας. Τόσο μεγάλο που θεωρηθήκατε «κατεστημένο» και μέρος του συστήματος. Το αναγνωρίζετε αυτό; Πιάσατε κι εσείς τον εαυτό σας να λέει «εγώ το λαϊκό παιδί από την Κοκκινιά πώς έφτασα να είμαι ή να θεωρούμαι κατεστημένο;». Υπάρχει mea culpa εδώ;
Δεν πιστεύω σε ρόλους. Αυτή η ιστορία με το σύστημα από τη μια είναι νομοτέλεια. Ναι, βεβαίως, όταν είσαι σαράντα χρόνια γνωστός μέσα από τη δουλειά σου με μεγάλη αποδοχή, θεωρείσαι κατεστημένο. Υπάρχει όμως το άλλο κατεστημένο, αυτό που δημιουργείται μέσα από εμπλοκές σε μια ζωή περιχαρακωμένη σε συμβάσεις και σε «πρέπει», που εγώ ποτέ δεν ακολούθησα. Λάθος δικό μου, λοιπόν, παρότι είμαι πάντα αυστηρός με τον εαυτό μου, σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει. Είναι δικό τους culpa, αυτών που θέλησαν να με εντάξουν στις ομάδες τους ή στις παρέες τους! Δεν το δέχτηκα ποτέ και γι’ αυτό κάποιοι λίγοι διαδίδουν αυτή τη φήμη του κατεστημένου.

Ονόμασαν δηλαδή κατεστημένο την επιτυχία που διεκδίκησα μόνος μου μέσα από τη σκληρή δουλειά μου, την οποία υπηρέτησα με θρησκευτική προσήλωση, αλλά και την ενεργή παρουσία μου στην κοινωνία. Όλα αυτά τα διεκδίκησα μόνος μου, γιατί έτσι έλεγε η ψυχή μου. Και αυτό είναι απόλυτα συμβατό με το λαϊκό παιδί από την Κοκκινιά, που αναφέρετε. Αυτό που στοιχίζει σε κάποιους, είναι η αυτονομία και η αυτάρκεια.

Όλη η συνέντευξη

Είναι προφανές ότι οι πάντες κρίνονται, στα πάντα όμως χρειάζονται αξιοπρέπεια και μέτρο. Δν ξέρω γιατί συνεχίζεις να νομίζεις πως αρνούμαι την κρίση στον Νταλάρα. Κάποια στιγμή όμως η αλήθεια πρέπει να λάμψει. Και δεν γίνεται κάθε φορά που δήθεν ανεξάρτητοι καλλιτέχνες, δηλαδή άτομα που κρύβουν την σχέση τους με τον Ρασούλη ή πήγαν μάρτυρες σε δικαστήριο εναντίον του Νταλάρα και άρα είναι τύποις αντίδικοι να εμφανίζονται ως αντικειμενικοί κριτές του.

Τον Νταλάρα απ΄όπου και αν τον πιάσεις κορυφαίος είναι.

Είναι ή έστω υπήρξε ένας απο τους 2-3 κορυφαίους και ολοκληρωμένους φωνητικά Έλληνες τραγουδιαστής και αυτό αν θέλετε μπορούμε να το αναπτύξουμε σφαιρικά. Σας προτείνω μάλιστα το "Σεργιάνι στον κόσμο" του μεγάλου Γιάννη Μαρκόπουλου, για να καταλάβει αυτός που ψάχνει τί θα πει κορυφαίος τραγουδιστής ως απόδοση.

Είχε μακράν την καλύτερη δισκογραφία απ΄ολους τους Έλληνες τραγουδιστές.

Το στοιχείο των πωλήσεων είναι αδιάψεστο όταν μιλάμε για πραγματικά μεγάλες πωλήσεις δηλαδή δίσκους πάνω απο 50.000 παλαιά ή νεότερα 100.000 για νέο καλλιτέχνη και 200.000 αντίτυπα συνολικά ανα δίσκο. Κανείς "εμπορικός τραγουδιστής" δεν έχει πουλήσει τέτοια νούμερα προ του 90΄ και μόνο μεγάλοι δίσκοι πραγματικά έφεραν τέτοιο αποτέλεσμα. Γιατί αυτά τα νούμερα βγαίνουν με πωλήσεις τουλάχιαστον εξαμήνου, κάτι που δεν έχουν οι δίσκοι των "μεγάλων" αϊδών των σουξέ. Στις λίστες των μεγάλων πωλήσεων υπάρχουν μόνο μεγάλοι πραγματικά δίσκοι. 

Ως προς τις δημόσιες σχέσεις:

Όταν έκανε την μεγάλη του αρχή στην δισκογραφία, το μόνο που κουβαλούσε ήταν το όνομα του μπαμπά του, γιατί στην ουσία ο πατέρας του ελάχιστα τον βοήθησε πραγματικα. Άρα δεν μπορώ να ακούω για δημόσιες σχέσεις.

Όσο για το Νταλάρας, τον πατέρα του τον λέγαν απο παραδρομή Νταλάρα και όχι Νταράλα και αυτό έχει αποτυπωθεί και σε δίσκο. Στην περίπτωση του Γιώργου, έτσι απο παραδρομή τον φωνάζαν ήδη στο σχολείο. Για να πάψει αυτή η καραμέλα.

Ο Κουγιουμτζής π.χ. που προφανώς ήξερε περισσότερη μουσική απο εσένα, έλεγε ότι ο Νταλάρας καθαγιάζει με την φωνή του το τραγούδι.

Λυπάμαι αλλά αν αμφισβητείς το ταλέντο ενος ανθρώπου σαν τον Νταλάρα, δεν μπορώ να γεμίσω το κεφάλι σου με κρίση. Η σταδιοδρομία του είναι απλώς η μεγαλύτερη σε Έλληνα τραγουδιστή μέσα στον 20ο αιώνα.

παρωπίδες έναντι του Αγγελάκα και του Ρασούλη, επειδή έλεγαν αλήθειες που ενοχλούσαν, φυσικό είναι...σε λίγο θα μας πείτε ότι δεν έχουν καμία απολύτως αξία έναντι του Νταλάρα, που είναι απλά ένας τραγουδιστής και ούτε καν δημιουργός..το θέμα μας είναι ο Νταλάρας, το ήθος, η δηθενιά του... το θέμα μας δεν θα έπρεπε να ήταν να μειώνουμε τον Αγγελάκα σε καλλιτεχνική αξία...γι αυτό και βαρέθηκα πραγματικά να ασχολούμαι

για τα υπόλοιπα κλείνω με έναν στίχο του ίδιου του Αγγελάκα "

"Των αθώων τα τραγούδια,
του κατάδικου η στριγκλιά
όποιον ξέρει να τ' ακούει
του γλυκαίνουν τα αυτιά....."

-----------------

αγάπη για το τραγούδι το αληθινό, την ποίηση, τη μουσική

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : demary στις 22-09-2012 01:38 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : demary στις 22-09-2012 01:44 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : demary στις 22-09-2012 01:48 ]

Ετσι μπραβο, υμνηστε τον Νταραλα. Οχι πως περιμενα κατι καλυτερο.

ο καλιτεχνης πρεπει να αμοιβεται.αυτο υποστηριζε και ο αγγελακας.καποτε ημουν στο θεατρο δασους στη θεσσαλονικη,να δω τις ΤΡΥΠΕΣ ,αλλα απεξω, τζαμπατζης.απεξω βλεπεις μια χαρα.παρακολουθησαμε τη συναυλια περισσοτερα ατομα απεξω παρα απο μεσα.στο τελος ο αγγελακας ειπε.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΑΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ.και ειχε δικιο.κανενας δεν δουλευει τζαμπα.καλα εκανε κι ο νταλαρας και κονομησε.και οι δηλωσεις του περι τυψεων στο πλαισιο της κονομας ειναι.η μουσικη εχει να κανει και με τη διαφημηση στις μερες μας.

Προς demary:

Αν ο Νταλάρας, και όχι τώρα που είναι 63, είναι ένας απλός τραγουδιστής, απλά σου αναφέρω ξανά πως είναι ο πρώτος σε πωλήσεις στην ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας. Και φυσικά δεν υπάρχει τραγουδιστής με σημαντικότερη δισκογραφία, δεδομένου πως έλαβε μέρος αναλογικά σε πολύ περισσότερους απο άλλους συναδέλφους του δίσκους αναφοράς και πλην ίσως του Λεοντή, συνεργάστηκε με τους πάντες.

Για τον Αγγελάκα είχα πάντα αυτή την γνώμη και παρέθεσα μια σειρά από επιχειρήματα αναφορικά με την "τεράστια " σταδιοδρομία του. Δεν είναι καν στους κορυφαίους ρόκερ της Ελληνικής ροκ σκηνής που είναι πολύ μικρή ποιοτικά σε σχέση με την Διεθνή.

Αν διαβάσεις την βιογραφία του Ρασούλη, θα δεις ότι έχει περάσει γενεές 14 όλους τους συνεργάτες του και όλους τους μεγάλους, πλην τον Θεοδωράκη, Χατζιδάκη και τον Καζαντζιδικών. Ειδικά τον Παπάζογλου τον έχει θάψει κανονικά....

Ακόμα όμως και τον Χατζιδάκι τον συκοφάντησε δημόσια ότι τα παίρνει απο ένα χ οργανισμό, πράγμα που στο βιβλίο το παραδέχεται. Αυτά για την αντικειμενικότητα του Ρασούλη και του συγκατοίκου του όχι μουσικά αλλά κυριολεκτικά για κάποιο διάστημα Αγγελάκα.

Δεν έχει ανάγκη ο Νταλάρας απο ύμνους ούτε κριτικούς που στριγκλίζοντας νομίζουν πως τραγουδάνε όπως ο Αγγελάκας. Θα ήθελε πολύ να είχε το ταλέντο του Νταλάρα.

Είναι επίσης εξαιρετικός δεξιοτέχνης σε πολλά όργανα, μακράν ο πιο επαγγελματίας με την τεχνική έννοια του όρου, δεν συνέχισε να βγάζει και να προωθεί νέα ταλέντα στην σκηνή, με ένα απο τα πιο τελευταία την Ζουγανέλη και σας παραπέμπω σε δήλωση της ιδία. Όλα τα άλλα είναι φθόνος.

Εξακολουθειτε να μειώνετε ή να κριτικάρετε επιφανειακά καλλιτέχνες με ιστορία, φοράτε παρωπίδες και η μουσική σας άποψη έχει παραμείνει μόνο μέσα στα στεγανά ενός ωδείου...Μεγάλη μαγκια για τον Αγγελάκα να μην έχει βγάλει ωδείο και να μπορεί να παράγει την πιο παράδοξη μουσική με τη μουσική του παρέα, πάνω στους πιο συγκλονιστικούς στίχους, όπως το πιο πρόσφατό του τη "δικαιοσύνη"... Και να μπορείς να κάνεις βάλσαμο την ψυχή του άλλου; Δεν έχετε ιδέα πραγματικά για ποιον μιλάτε! Επειδή ο Αγγελάκας την είπε στον Νταλάρα σημαίνει ότι το κινητρό του είναι οπωσδήποτε ο φθόνος; Και πρέπει να μειώνουμε την αξία του, επειδή αρνιόμαστε να τον κατανοήσουμε, ή επειδή δε μας αρέσει η μουσική του...δεν είναι τραγουδιστής ο Αγγελάκας κύριε, δημιουργός είναι...

Ο Ρασούλης και ο Νίκος Παπάζογλου αγαπητέ, έχουν κερδίσει την Αθανασία, και το αδειανό πουκάμισο το θαλασσί έχει από καιρό ξεσκεπαστεί...και θα γελάνε πάρα πολύ από εκεί πάνω....θα "κατεβαίνουν" μόνο αν θέλουν να γελάσουν! Καληνύχτα μας!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : demary στις 22-09-2012 12:31 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : demary στις 22-09-2012 12:47 ]

μιλάω για την ουσία, ενώ κάποιοι άλλοι μιλάνε για ποσότητες...

Οφείλω να επισημάνω ότι ο Konstantinosoa,μιά μεροληψία υπέρ τού Νταλάρα την έχει.

Πέραν αυτού,δέν υπάρχει αμφιβολία πως ο Νταλάρας είναι ένας πολύ καλός τραγουδιστής/ερμηνευτής-αλλά τίποτε άλλο.Εχει κάνει ερμηνείες ανεπανάληπτες σε τραγούδια ούκ ολίγων δημιουργών,που όμως άν δέν υπήρχαν αυτοί να γράψουν τις μουσικές και τους στίχους,ο Νταλάρας δέν θα είχε τί να ερμηνεύση,αφού ο ίδιος δέν έχει παρουσιάσει ποτέ κάποιο δικό του τραγούδι.Επομένως,το να συγκρίνουμε την προσφορά του με την προσφορά κάποιου που προσθέτει ένα καλλιτεχνικό έργο στην πολιτιστική "δεξαμενή" τής χώρας είναι σάν να συγκρίνουμε την εργασία ενός γεωργού με την εργασία ενός μανάβη.....

Στά τής δηλώσεως τώρα:δέν βλέπω τί λόγο είχε ο Νταλάρας να δηλώση ότι έχει τύψεις που κέρδισε τόσα χρήματα-άν βέβαια την έκανε αυτήν την δήλωση,γιατί στο απόσπασμα τής συνέντευξης που παρέθεσε ο jorge δέν φαίνεται να λέη κάτι τέτοιο.Εχει δουλέψει γιά να βγάλη τα χρήματα αυτά,διότι και ο σωστός επαγγελματίας τραγουδιστής δέν ανεβαίνει στην σκηνή μ'ένα μικρόφωνο και λέει απλώς το τραγούδι.Εχει μελετήσει προηγουμένως τον στίχο,γιά να κατανοήση τί θέλει να πή ο ποιητής,πώς θα το αποδώση αυτό στον κόσμο.Εχει μελετήσει επίσης την μουσική,γιά να εντοπίση την τονική έκταση τού κομματιού,άν μπορή να την "βγάλη" χωρίς να μείνη ξεφούσκωτος στην μέση μιάς φράσης και χωρίς να ξελαρυγγιάζεται κλπ.Ο Νταλάρας τα κάνει όλα αυτά και αφιερώνει χρόνο και κόπο.Δέν αμφισβητώ το γεγονός ότι ευνοήθηκε και προβλήθηκε ίσως περισσότερο από άλλους τραγουδιστές που κι'εκείνοι έχουν δουλέψει γιά να φτάσουν στο όποιο σημείο έφτασαν.Αλλά μαζί με την εύνοια,ο Νταλάρας βάζει και την προσωπική του δουλειά,συνεπώς τα χρήματα που κέρδισε,τα κέρδισε με την δουλειά του και δέν τα έκλεψε.

Αυτά.

Είναι πολύ εύκολο να στιγματίζεις κάποιον ως οπαδό, παρότι απο τα δημοσιεύματα του δείχνει να γνωρίζει απο 
Ελληνική Δισκογραφία και παραθέτει επιχειρήματα και παραπομπές.

Αν μπαίνω στην διαδικασία να γράψω για τον Νταλάρα είναι το να ακουστεί η αλήθεια. 

Ο Αγγελάκας ποιά Αθανασία έχει κερδίσει; Ως φωνή, ως στίχος ή ως μουσική; Δεν είναι καν κορυφαίος. Συγκλονιστικούς λες τους στίχους του Γκάτσου, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Τριπολίτη, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Κ.Χ. Μύρη, του Καρούζου, του Αναγνωστάσκη κ.α. Όχι τις Τρύπες.

Ο Αγγελάκας έχει τέτοια ποιότητα; Μην τρελαθούμε ! Ζήσαμε, ευτυχήσαμε να ζήσουμε στην Ελλάδα την μεγαλύτερη μουσική σκηνή της Ευρώπης ποιοτικά με πάνω απο 20 μεγάλους συνθέτες και ποιητές, μεταξύ 50΄ και 90΄ σχεδόν. Μέτρο σύγκρισης έχουμε. Ακόμα και για την Ροκ με εξαιρετικούς δίσκους όπως το Φλου και τα Απέραντα Χωράφια ή τον Παπακωνσταντίνου.

Όσο για την μουσική τους, τί να σας πω δεν προλαβαίνει να δεχτεί προτάσεις απο το εξωτερικό.

Η κριτική που πάντα έκανε ο Αγγελάκας στον Νταλάρα, άρχεται απο το ότι υπήρξαν συγκάτοικοι και συνεργάτες τρόπον τινά με τον Ρασούλη.

Μιας και έγινε αναφορά στην ποιότητα, μάθε ότι τα πραγματικά μεγάλα νούμερα και σε βάθος χρόνου τα κάνει μόνο η ποιότητα και η αποδοχή απο τον κόσμο. Κανένας εμπορικός της σειράς καλλιτέχνης δεν πούλησε ποτέ πάνω απο 200.000 δίσκους μετά π.χ. απο το 1970. Παλαιότερα τα νούμερα ήταν μικρότερα. 

Όσο για τον Παπάζογλου και τον Ρασούλη, όσο και να μείνουν στην ιστορία την θέση του Νταλάρα δεν θα την αποκτήσουν ποτέ. Ειδικά ο Ρασούλης έκανε 5 δίσκους σημαντικούς και πολλούς άλλους της σειράς. Και φυσικά ήταν πικρόχολος για να μην πω μικρόψυχος... Διαβάστε την βιογραφία του, άντε...!

Γιατί κανένας όσο σημαντικός καλλιτέχνης κι΄αν είναι και ο Ρασούλης ήταν, δεν δικαιολογεί τέτοια συμπεριφορά. 

Και τέλος ο Νταλάρας δεν είναι απλά τραγουδιστής αλλά ολοκληρωμένος μουσικός και απο οικογένεια με μεγάλη μουσική παράδοση. Όσο για τα όργανα που παίζει, προφανώς θα έχετε παίξει και διάφοροι απο το site δίπλα σε καλλιτέχνες όπως ο Ali di Meola kai o Paco de Lucia.

Όσο για την μεροληψία που μου αποδίδεται, δεν δέχομαι καλλιτεχνικά να υποβαθμίζουν απαξιωτικά δήθεν τον Νταλάρα σε επίπεδα Αγελλάκα.

Τέλος για τις τύψεις, και παλαιότερα είχε αναφέρει πως ηχογραφούσε τραγούδια πολιτικά και κοινωνικά με κιθάρα που κόστιζε 2 εκατομμύρια ( κάπου στο 80΄ ). Δεν λέγεται εύκολα το "Χαίρε φτώχια επι παραδείγματι", όταν έχεις αποκατασταθεί οικονομικά. Είναι ανθρώπινο. Ελέγχεσαι ως ένα βαθμό. 

Όσο για το Fundamental καμια 30 δίσκους αναφοράς απο τους 100 καλύτερους στην Ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας σου κάνουν; Αν θέλεις μπορώ να σου παραθέσω για να σταματάς να λες κάτι απλώς για να πεις. 

Κρινετε την καλλιτεχνικη σημαντικοτητα καποιου απο τις πωλησεις, το πόσο επαγγελματιας ειναι ή την παρουσια που εχει κανει στην δισκογραφια? Αν αυτα ειναι τα κριτηρια, τότε ευτυχως που ειμαι απο αλλον πλανητη.