ελληνική μουσική
    709 online   ·  210.831 μέλη

    «Τα μπουζουξίδικα απεργούν»

    Georgiaanastasiou
    22.10.2012, 20:20

    Ένα αιχμηρό αλλά και ενδιαφέρον άρθρο -που αλίευσα από ένα ειδησεογραφικό site-που μπορεί να δώσει τροφή για διάλογο και αντίλογο.

    Παρακολουθώντας το M/H εδώ και αρκετό καιρό, νομίζω ότι είναι το πλέον«αρμόδιο» site  για τέτειου είδους  θέματα.

    Τα μπουζουξίδικα απεργούν

    Γράφτηκε από τον  Λάμπρος Πολύζος

    Στα τέλη του Σεπτέμβρη που μας πέρασε έγινε μια γιορταστική λέει συναυλία στο ΟΑΚΑ, για τα δεν ξέρω και γω πόσα χρόνια «προσφοράς» ενός «μεγάλου» δημιουργού τραγουδιών.

    Τι τραγουδιών; Αυτών που λέμε πίστας, Και για να επιλέξουν το ΟΑΚΑ, θα περίμεναν ότι θα γεμίσει. Μαθαίνω, όμως, ότι παρά τη μεγάλη δημοσιότητα και διαφήμιση, παρά τα μεγάλα «αστέρια» που συμμετείχαν, με το ζόρι μάζεψαν 20.000 νοματαίους.

    Μαθαίνω επίσης ότι ο ένας μετά τον άλλο, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες της νύχτας, αναβάλλουν την έναρξη του χειμερινού τους προγράμματος στα  διάφορα μαγαζιά, καταφεύγοντας σε διάφορες αστείες δικαιολογίες.

    Τι έγινε ξαφνικά ώ φιλότεχνοι συμπολίτες; Δεν έχει λεφτά ο κόσμος θα μου πεις. Ναι, σίγουρα δεν υπάρχουν λεφτά αλλά με τα λίγα που καταλαβαίνω δεν είναι μόνο αυτό ή κυρίως αυτό. Κατ’ αρχήν δεν είναι ξαφνικά. Η βιομηχανία του τραγουδιού ήταν η πρώτη που επλήγη από τη λεγόμενη οικονομική κρίση (που μόνο οικονομική δεν είναι). Το «γιατί» έχει απάντηση, αλλά απαιτεί ξεχωριστή συζήτηση.

    Σήμερα δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα όρθιο στο χώρο της παραγωγής και διάθεσης τραγουδιών. Τα μαγαζιά ψάχνουν θαμώνες με το ντουφέκι, CD με τραγούδια δεν βγαίνουν πια, αλλά και κάποια που δειλά εμφανίζονται διατίθενται σαν ένθετα σε εφημερίδες ή κρέμονται στα περίπτερα. 

    Φτηνή καρικατούρα…

    Για να μην τα πολυλογώ όμως, εκείνο που πραγματικά πιστεύω πως συμβαίνει είναι ότι υπάρχει πια μια κοινωνία που απαξιώνει ότι έχει να κάνει με το πρόσφατο παρελθόν (της). Μια κοινωνία που έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι η νέα Ρώμη δεν ήταν παρά μια φτηνή καρικατούρα, μια εικονική πραγματικότητα επίπλαστης ευμάρειας γεμάτη από ψεύτικα είδωλα που η ίδια ανέδειξε. Η ίδια τα ανέδειξε ή ίδια τα γκρεμίζει. Με την ίδια ευκολία.

    Στην πολιτική, στη δημοσιογραφία στον καλλιτεχνικό λεγόμενο χώρο, παντού! Και η διαδικασία αυτή δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ίσως γι’ αυτό η εν λόγω κοινωνία να μην αντιδρά όσο δυναμικά θα περίμενε κανείς. Μπορεί να καταγράφει ακόμη τους στόχους της.

    Και μην ακούτε ότι τα τουρκικά σίριαλ έχουν θεαματικότητα και τέτοια. Τρίχες! Απλά ο λόγος κόστους/ έσοδα από διαφήμιση συμφέρει -προς το παρόν- τα κανάλια γιατί μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα απ' αυτά τα κατασκευάσματα επιδοτούνται από ευρωπαικά κονδύλια (!).

    Έτσι σιγά-σιγά πληθαίνουν οι διάττοντες αστέρες στο «καλλιτεχνικό» στερέωμα. Αστέρες της πίστας, αλλά και της νύστας για να μην αφήσω απ’ έξω και τους διάφορους «μετά-έντεχνους» που κοίμισαν μια γενιά κι άλλη μία!     

    Βέβαια, δεν αρκεί η κοινωνική απαξίωση για να πέσει το σαθρό οικοδόμημα. Πρέπει να ’ρθουν οι βάρβαροι, όπως έρχονται ιστορικά σε κάθε τέτοια «πτώση». Γατί μπορεί στη νεοελληνική «βάρβαρος» να σημαίνει ο άγριος, ο άξεστος και ο απολίτιστος, αλλά η πραγματική ετυμολογία της λέξης -όπως την χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ημών- είναι αυτός που μιλάει άλλη γλώσσα, γλώσσα που δεν καταλαβαίνω. Υπ’ αυτήν την έννοια βάρβαροι ήταν οι ρεμπέτες, ο Τσιτσάνης, ο Χατζιδάκις κι ο Θεοδωράκης ο Σαββόπουλος, ο Μικρούτσικος και αρκετοί άλλοι.

    Θα μου πεις ρεμπέτικα και Χατζιδάκι θ’ ακούμε τώρα; Γιατί, μήπως αυτά δεν ακούγαμε, επί της ουσίας,  όλ’ αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα; Σε περιόδους σαν κι αυτήν που ζούμε τώρα θες αν μη τι άλλο από κάπου να κρατηθείς και το «νάυλον» δεν είναι το πιο κατάλληλο υλικό. Θες κάτι γερό και στέρεο.

    Από την άλλη, για να πας μπροστά πρέπει να πας πίσω για να πάρεις φόρα που λέει κι ένα ευφυολόγημα και που φαίνεται -στη συγκεκριμένη τουλάχιστον περίπτωση- να μην έχει άδικο. Το Θεοδωράκη λοιπόν θα εκτιμούμε, τον Βαμβακάρη και τα παραδοσιακά. Τα άλλα είναι (ή ήταν) απλά για να εκτονώνουμε τις ενοχές μας (ή να ενισχύουμε τις αυταπάτες μας) που «αγοράσαμε» (επί πιστώσει κιόλας) τον ψεύτικο κόσμο που μας πούλησαν.   

    Περιμένοντας τους βαρβάρους λοιπόν. Και μέχρι τότε ας διαφυλάξουμε ότι τυχόν βρίσκουμε στα ερείπια που πιθανόν αξίζει.

    http://www.sportandbusiness.gr/index.php/2012-06-18-13-44-03/item/1730-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 22-10-2012 21:03 ]


    AR-ON
    22.10.2012, 20:45

    Ενδιαφέρον άρθρο, με αφορμή την αποτυχημένη (σχετικά με το τι θα ήθελαν οι διοργανωτές) συναυλία του Φοίβου. Μου άρεσε το απόσπασμα:

    "Σε περιόδους σαν κι αυτήν που ζούμε τώρα θες αν μη τι άλλο από κάπου να κρατηθείς και το «νάυλον» δεν είναι το πιο κατάλληλο υλικό. Θες κάτι γερό και στέρεο. Από την άλλη, για να πας μπροστά πρέπει να πας πίσω για να πάρεις φόρα που λέει κι ένα ευφυολόγημα και που φαίνεται -στη συγκεκριμένη τουλάχιστον περίπτωση- να μην έχει άδικο. Το Θεοδωράκη λοιπόν θα εκτιμούμε, τον Βαμβακάρη και τα παραδοσιακά."

    Όμως ο τίτλος "Τα μπουζουξίδικα απεργούν" είναι λίγο άσχετος, για να "τραβάει" την περιέργεια (και τα κλικ).


    mary_omikron
    22.10.2012, 21:09

    @ Georgiaanastasiou

    Πραγματικά ενδιαφέρον άρθρο, ευχαριστούμε.  Μετεφέρθη copy/paste για άμεση ανάγνωση. 


    optiras
    23.10.2012, 21:53

    ο τίτλος είναι άσχετος με το θέμα...

    Νομίζω ότι οι αλλαγές που βλέπουμε είναι αποτέλεσμα πιο πολύ οικονομικού εξαναγκασμού παρά ιδεολογικής επιλογής ή συνειδητοποίησης...

    Η αλλαγή νοοτροπίας,η ανατροπή του αξιακού συστήματος που είχε επικρατήσει και η κάλυψη του ελλείματος παιδείας(τρεις από τις βασικές πτυχές της κρίσης της νεοελληνικής κοινωνίας )είναι διαδικασίες χρονοβόρες και αργές...Πιθανό η αλλαγή νοοτροπίας να απαιτήσει μια ή περισσότερες γεννιές.


    orzza
    03.11.2012, 19:49
    Αγαπητη φιλη- συντακτρια αυτου του ακρως ενημερωμενου χρονογραφηματος -αρθρου " τα μπουζουκτσιδικα απεργουν " , που μεσα του διαβασα με ευχαριστη εκπληξη τις ανησυχιες σου περι " βαρβαροτητας " και οπαδων αυτης . Ολα καλα τα'πες !!! εκτος ....απο τη παραγραφο που τα σουρνεις και στους " μετα - εντεχνους " . Με συμπαθεια σου επισημαινω , πως δεν υπαρχει τετοιος χαραχτηρισμος , δηλ. η εισαι η δεν εισαι εντεχνος !! Μακρυα βεβαια βαζω ( εντασσω εννοω στον χαρακτηρισμο σου ) ( αν αυτους εννοεις ) οσους-οσες μεσα απ' τη προσπαθεια να ενταχθουν σε κατι " μοδατο " ειπαν " ας μελοποιησω και κανα ποιημα - μη με πουν και γραφικο ροκα , ποπα , χιπχοπα , ραπα , κλπ - κλπ . Σε διαβεβαιω οτι στην υπαρχουσα " δισκογραφια προσωπικων παραγωγων " αν ασχοληθεις να ψαξεις , θα ανακαλυψεις πολλα " διαμαντια " που απλως η δεν παιζουν σε καποιο play -list , η οι τραγουδοποιοι τους οι στιχουργοι τους η και οι ερμηνευτες τους ειναι τοσο μαυροι κι αραχνοι ( κατι σαν τον Ασημακοπουλο η τον Σιδηροπουλο η τον Σαββοπουλο - καποιες αλλες εποχες ...) που η δεν "γραφουν" καλα στο γυαλι της ΤV η δεν " κοψαν " πολλα κομματια CD's και δεν εχουν να στειλουν δωρεαν σ' ολα τα ραδιοφωνα της χωρας η ακομα και χωρις καποιo τερας manager να μιλα για λογαριασμο τους , η ακομα και χωρις να ειναι κοληταρια καποιου " μπαρμπα" εν ζωη , σαν μερικους απ ' αυτους που ανεφερες στο αρθρο σου , ειναι δυστυχως καταδικασμενοι να μενουν στο χρονοντουλαπο των μουσικων δρωμενων της συγχρονης Ελληνικης Σκηνης και η μονη - ξωφαλτση απ τη καθημερινη σου βολτα παρεκλιση - να τους δεις και να τους ακουσεις ( για να καταλαβεις οτι ποτε δεν σταματησε να βγαινει "νεο αιμα βαρβαρο " στην Ελλαδα ) ειναι να πας σε καποιο καταγωγιο της Αθηνας η της Θεσσαλονικης Δευτερα- Πεμπτη . ΝΑΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΘΑ ΒΡΕΙΣ - ΠΟΥ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ ΤΟΥ . Και για να μην παραξηγιομαστε - τα λες καλα και συμφωνω στα περσοτερα του το εν προκειμενω , συνεπως παρτο σαν φιλικη συσταση . Βγες και παρα- εξω Ενας Εκολλαπτομενος Βαρβαρος