ελληνική μουσική
    800 online   ·  210.850 μέλη

    ευφυές τυχαίο πνευματώδες ετοιμολόγημα ή παιδείας ευφυολόγημα εσκεμμένο ;

    faidonalkinoos
    24.10.2012, 08:45

    Όλοι μας έχουμε βρεθεί μπροστά σε κάποιο ανοιχτό βιβλίο ,

    διαβάζοντας σκέψεις κάποιου άλλου ανθρώπου ,

    που με το δικό του τρόπο , τις εκθέτει σε εμάς , τους αγνώστους του .

    Πολλές πάλι φορές , έχουμε υπογραμμίσει διάφορα σημεία ,

    μιας ή περισσοτέρων σελίδων , από το ανοιχτό μπροστά μας βιβλίο ,

    για να μην το ξεχάσουμε , γιατί μας άρεσε ,

    για να το επαναλάβουμε , για να το αποστηθίσουμε , για ... γιατί  ...

    Ο καθ' ένας μας για τους δικούς του λόγους .

    Όσο περισσότερο διαβάζουμε , στη ζωή μας ,

    όλο και περισσότερο επιλεκτικοί γινόμαστε στις υπογραμμίσεις .

    Όμως και πάλι υπογραμμίζουμε .

    Υπάρχουν συγγραφείς που τα βιβλία τους δε θέλουμε να τα θυμόμαστε .

    - ας είν' καλά οι άνθρωποι .-

    Υπάρχουν όμως και συγγραφείς , που τα βιβλία τους ,

    τα καταλερώνουμε με τις μολυβιές μας ,

    τα 'χουμε δε , σε ξεχωριστό , καμαρωτό μέρος ,

    της καρδιάς μας και της βιβλιοθήκης μας .

    Τα τσιτάτα λοιπόν , που εμείς , οι αναγνώστες , ξεχωρίζουμε ,

    τα χωρία που υπογραμμίζουμε , τα γραπτά ρητά , τα αποφθέγματα ,

    τα γνωμικά , τις σημαίνουσες φράσεις ,

    που θέλουμε να ξεκολλήσουμε , κυριολεκτικά ,

    από το βιβλίο τους , πως παράγονται ;

    Ποια η δυναμική που φέρνει αυτό , το , προς υπογράμμιση ,

    μικρό ή μεγάλο απόσπασμα .

    Ποια η δεινότητα , που άλλοτε με βροχής ρυθμό ,

    - φέρνει την ικανότητα πολλαπλών τέτοιων σημείων εντός των βιβλίων ,

    κι άλλοτε βασανιστικά , κάπου κάπου κι δω κι εκεί ;

    (πάντα , και μόνο , αναφερόμενος στη Λογοτεχνία)

    ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΟΥΜΕ ; :

    ευφυές , τυχαίο , πνευματώδες , ετοιμολόγημα ,

    ευφυολόγημα , αποτέλεσμα παιδείας (μεγάλης ή μικρής) , απλή έφεση ή εσκεμμένο ;


    ilio
    24.10.2012, 11:53

    Νομίζω πως υπογραμμίζουμε ό,τι μας ανοίγει ένα παράθυρο στην σκέψη μας εκείνη τη στιγμή και περιλαμβάνει όλα εκείνα που ανέφερες.Και κάποια από αυτά τα "παράθυρα" θα παραμένουν ανοιχτά στο πέρασμα του χρόνου ενώ κάποια άλλα θα μας κάνουν να απορούμε γιατί τα είχαμε "ανοίξει" κάποτε.Και όταν εντοπίσουμε αυτήν την παραπάνω διαφορά τότε μόνο τελικά μπορούμε να καταλάβουμε τι έκαναν τα χρόνια που περάσανε στη σκέψη μας.Πόσο την διαμόρφωσαν και σε ποιο βαθμό.Πως είμασταν και πως είμαστε.Έστω και αν το εντοπίζουμε αυτό μέσα από την λογοτεχνία.Αποτελεί και εκείνη έναν καθρέφτη για να κοιτάξουμε τον εαυτό μας.Smile

    Όλα αυτά γεννήθηκαν στο μυαλό μου μόλις διάβασα όσα έγραψες Φαίδωνα και πρόσφατα μου δημιουργήθηκε η παραπάνω απορία και να που ρθε και συνάντησε το θέμα που άνοιξες.SmileΚαλημέρα!


    guevara
    24.10.2012, 17:02

    Την ώρα που διάβαζα το άρθρο είχα στα χέρια μου το παρακάτω ποίημα:

    Γιώργης Παυλόπουλος, Τα αντικλείδια

     

    Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

    Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν

    τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί

    κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι

    και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.

    Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς

    δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.

    Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη

    και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια

    γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.

    Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.

    Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ

    για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.

    Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

    από τότε που υπάρχει ο κόσμος

    είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

    για να ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

     

    Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

     Για να απαντήσω κάπως αλληγορικά, λοιπόν, υπογραμμίζω ό,τι μπορεί να γίνει ''αντικλείδι'' στο χέρι μου...