Aποφάσισα να ανεβάσω τελικά κι εγώ στίχους μου...καθε γνωμη δεκτη

Τελευταία φορά

Ήρθες ξανά προχθές και χτύπησες την πόρτα
ήταν αργά μα σε περίμενα σαν πρώτα
τα μάτια κοίταξα που τόσο αγαπούσα
κι ας ήξερα πως το πρωί θα με ξεχνούσαν

Έρωτα κάναμε σαν να ‘σανται  δυο άλλοι
κάθε φορά μ’ ένα καινούργιο μυστικό
Τα δυο κορμιά να μάχονται και πάλι
σαν σε τελετουργία μυστική σ’ ένα Θεό

Και πριν χαράξει η αυγή καλά-καλά
σαν να μην ήρθες ποτε, φεύγεις ξανά
φεύγεις μα ξέρω πως θα ‘ναι μοναχά
μέχρι την άλλη “τελευταία μας φορα”

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 26-10-2012 23:12 ]

Δεν είναι καθόλου άσχημο, αντιθέτως... Νομίζω , όμως , πως έχεις ένα μικρό προβληματάκι με το μέτρο. Σωστές οι ομοιοκαταληξίες σου αλλά ο αριθμός των συλλαβών εναλλάσσεται συνεχώε και χάνεις μέτρο και ρυθμό.

Συγχαρητήρια για την προσπάθεια...είσαι μικρή άλλωστε , δεν έχεις κάτι να φοβηθείς. Το να μπορείς να εκφράσεις τα συναισθήματά σου γράφοντας στιχους είναι καταπληκτικό...κοίτα να χαρείς το ''ταξίδι''.

Φιλικά , Ανδρέας

Ας παμε τωρα σε κατι πιο προσφατο....

Τρεμει το χερι

Χαράζω γραμμές που σχηματίζουν εικόνες
οι λέξεις πονούν και μοιάζουν μ’ αιώνες
Τρέμει το χέρι γι’ αυτά που θυμάται
σαν αστέρι που ποτέ δε κοιμάται

Η αγάπη μας έγινε λάμψη τ’ Απρίλη
φως να φωτίσει, μια σκοτεινή μας γωνιά
Κοφτές οι ανάσες ξεχωρίζουν
μες στη γαλήνη που η νύχτα γεννά

Μόνο που κράτησα ήταν τα μάτια σου
φωτιά στο παράθυρο για συντροφιά
Ακόμα ένα βράδυ μου πέρασε
Καληνύχτα…κι αύριο εδώ ξανά

 Ξεκινάω με την πρώτη στροφή. Είναι η αρτιότερη κατα τη γνώμη μου.ΟΙ ομοιοκαταληξίες σου υπάρχουν ανα ζεύγος. Μια μικρη παρατήρηση για το μέτρο.Χάνεται στον τελευταίο στίχο(θα μπορούσες να γράψεις ''σαν ένα αστερι'' για να σου βγουν οι συλλαβές.Στη δεύτερη στροφη σταματάς απότομα την ομοιοκαταληξία σου στον τρίτο στίχο(δεν είναι πάντα απαραίτητες οι ομοιοκαταληξίες αλλα από τη στιγμή που ξεκίνησες να βάζεις καλό θα ήταν να το συνέχιζες).Όπως θα ήταν καλύτερο αντί για ΄΄μια σκοτεινη μας γωνια'' να έγραφες ''τη σκοτεινη μας γωνια'' (κι ένα γραμματακι αλλάζει το ρυθμό).Και πάμε στην τελευταία στροφή, έκει ξεκινάς με ένα μικρό λαθάκι ''Μόνο που θυμάμαι'', στο κάνει ασαφές...ενώ αν ΄γραφες ''το μόνο που θυμάμαι'';;Τελος, αν έβαζες μια μικρή ομοιοκαταληξία στον τρίτο στίχο θα έβγαινεκαλύτερα το μέτρο σου. Αυτά είχα να ''παρατηρήσω''...Και πάλι συγχαρητήρια για την προσπάθεια...πραγματικά, μη σταματήσεις...κι όπου βγει...

Y.Γ.:Το ''σαν το αστέρι που ποτε δεν κοιμάται'' που σου προτείνει ο Κώστας είναι πολύ σωστότερο από τη δική μου πρόταση..

Μιας και βρηκα προθυμους αναγνωστες λεω να ανεβασω κ αλλο ένα

Άστρο του Νοτια

Κοιτώντας κάποιο άστρο απ' το νοτιά
αμαρτωλό κι υπέροχα θλιμμένο
Παρατηρώ του ανθρώπου τα κακά
και κάποιο πρόσωπο καταραμένο

Φωτίζει ανούσιες ουτοπίες
κάποιες μικρές στο πρόσωπο ρυτίδες
Δυο χείλη που ενώνονται κι αφήνει
όλο το φως του να τους καταπίνει

Έντονη λάμψη, απαλή σα χάδι
που κάνει να ζηλέψει το φεγγάρι
Μικρή μα ψυχεδέλια, σε κάνει
να πιστεψεις σε κάποια νομοτέλεια

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : geotek στις 31-10-2012 19:52 ]

Τρίτη ανάλυση , λοιπόν (ευτυχως που υπάρχουν και παιδια που προσπαθουν να γράψουν στίχο για να το...παίζουμε έξυπνοι εμείς οι υπόλοιποι ''ανίκανοι'').

Γεωργία κι αυτό πολύ καλό και σαφώς πιο καλό από άποψη μέτρου. Στην πρώτη στροφή χρησιμοποιείς το ρήμα ''παρατηρώ''(=βλέπω κάτι όχι μόνο καλά αλλα τόσο καλά ωστε να το περιγράψω λεπτομερώς). Στη δεύτερη στροφή προσπαθείς να περιγράψεις το ''καταραμένο πρόσωπο'' , τα πας πολύ καλά (βελτίωσε μόνο τον πρωτο στιχο σε ο,τι αφορά τον αριθμό των συλλαβών) αλλά σου το χαλάει μόνο μια μικρή λέξη. Ηλέξη ''τους στον τελευταίο στιχο. Χάνεται το νόημα...πού αναφέρεται το ''τους''; Και στην τρίτη στροφη ξαφνικά περιγράφεις τη λάμψη, φευγοντας από το προσωπο...καλύτερα να συνέχιζες συνδυάζοντάς τα...

Και πάλι συγχαρητήρια

Φιλικά, Ανδρέας

Να σου πω την αληθεια στη τριτη στροφη προσπαθησα να δωσω μια ελπιδα, μια λαμψη που θα εφερνε το "αστρο του νοτιά"....

Για να δειτε κι εσεις ενα πολυ αγαπημένο μου...

Ταξδιαρικη ψυχή

Κάποτε μου 'χες πει
την ιστορία μιας ζωής
Για ταξιδιάρικη ψυχή
που έπρεπε να φύγει

Κατάρα είχε στο κορμί
και γύρναγε εδώ κι εκεί
για να βρει τη γαλήνη

Από την Κούβα στο Περού
ζητούσε αναρχία
Κι έψαχνε να βρει γνωστικούς
να πει μια ιστορία

Σε αεροδρόμια, σταθμούς
σ' ανατολή και δύση
εξαργυρώνει τους καημούς
και ψάχνει για τη λύση

Μα όπως ήταν φυσικό
σ' ένα λιμάνι λυπηρό
Αγάπησε μια πόρνη

Έμεινε μαζί της καιρό
σα να 'χε βρει το θησαυρό
Μα τη κατάλληλη στιγμή
έφυγε η αγάπη

Έτσι κι αυτός για να τη βρει
το πήρε απ' την αρχή
Έφυγε δίχως να της πει
δίχως να εξηγήσει

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : DONARAKONTINTINA στις 02-11-2012 17:30 ]

Σβήσε για λίγο το πόνο

Έκλεισες τα μάτια να δεις ζωγραφιά
του ονείρου μου η άνοιξη σε φέρνει κοντά
Με ψεύτικες ελπίδες σε ψεύτικη αγκαλιά
σ' ένα κρυφό χορό σε παίρνω συντροφιά

Σβήσε για λίγο το πόνο
και δώσε στην αγάπη το χρόνο
ν' αποδείξει γα ποιο λόγο νικά

Σβήσε για λίγο το πόνο
και δώσε στη καρδιά λίγο χρόνο
να σου φωτίσει το δρόμο ξανά

Με μαύρο και άσπρο, καρό σαν σκακιέρα
με παίζεις κι εγώ τους νόμους ακόμα δε ξέρω
Μα εγώ να παίξω θέλω παιχνίδι τρελό
γι' αυτό επιμένω σ' εσένα να το τραγουδώ