Συγκινητικές οι ποιητικές εμπνεύσεις...
Όμως, τι μας έχει πιάσει ξαφνικά με την "πατρίδα"?
Γιατί την θυμηθήκαμε τόσο απότομα?
Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στα δύο συμπαθέστατα πονήματα...
Βλέπω αμέτρητες σελίδες στο FB αφιερωμένες στη γαλανόλευκη..
Παρομοίως και στο You Tube, κοπέλες να απαγγέλλουν με ρίγος στη φωνή, αλλά και συνθέτες/ερμηνευτές που ξεπήδησαν από το πουθενά, με "βαθυστόχαστα" τραγούδια που εξυμνούν τη χώρα του Γαλάζιου Ουρανού..
Δηλαδή... τώρα την ανακαλύψαμε?
Ως τώρα δεν υπήρχε?
Μου θυμίζει την περίπτωση του συγγενή ή και φίλου, που τον αγαπάμε αλλά του τηλεφωνούμε μια φορά το χρόνο, για να ευχηθούμε "Χρόνια Πολλά"..
Αλλά μόλις αρρωστήσει σοβαρά, ξημεροβραδιαζόμαστε στο προσκέφαλό του, μέσα στο νοσοκομείο...
Περισσότερο ίσως από τύψεις, παρά επειδή μας έλειψε πραγματικά...
"You don't miss your water, until the well runs dry..." (Otis Redding - και πολλοί άλλοι...)
