Ως δήλωση είναι σκληρή, όπως και να έχει, αν και η ουσία δεν βρίσκεται εκεί. Τώρα αν πρέπει να θεωρηθεί επίσημη ή όχι επειδή έγινε στο facebook αυτό δεν το έχω σκεφτεί. Βέβαια πολλές σελίδες ειδικά επωνύμων δεν έχουν "φίλους" αλλά είναι ανοιχτές και όλοι μπορούν να τις επισκεφτούν και να διαβάζουν ή να σχολιάζουν.
Η ουσία είναι πως γίνεται ηχογράφηση και διανομή χωρίς την έγκριση του δημιουργού. Υποθέτω και το λέω πάλι πως ο δημιουργός μάλλον δεν ήθελε ή δεν είχε την δυνατότητα να μπλέξει σε νομικές περιπέτειες... Δύσκολοι καιροί.
Τώρα για τον χαρακτηρισμό "έντεχνος" και "εμπορικός", σήμερα έχουμε χάσει πλήρως, σχεδόν, την ουσιαστική έννοιά τους.
Παλιά το "έντεχνος" σήμαινε τον συνθέτη που είχε ωδειακές βάσεις, δεν ήταν αυτοδίδακτος δηλαδή και προχωρούσε σε κύκλους τραγουδιών με συχνό το φαινόμενο των μελοποιήσεων και των κοινωνικών αναφορών.
Σήμερα δεν έχουμε συνθέτες παρά 7-10 και αυτούς δεν τους λες αναστήματα καίτοι αρκετά καλοί (Παπαδημητρίου, Κραουνάκης, Ανδρέου, Ζούδιαρης, Ζήκας, Κορακάκης, Καζαντζής) αλλά τραγουδοποιούς κατα κανόνα. Πέραν του γεγονότος πως έχει πέσει απίστευτα η ποιότητα στον στίχο, την σύνθεση και κυρίως την ενορχήστρωση.
Μεγάλες φωνές τα ωδεία είναι γεμάτα. Μια βόλτα σε εξετάσεις για δίπλωμα να κάνετε θα βρείτε πολλά ταλέντα. Στην παραγωγική διαδικασία δεν φτάνουν. Ειδικά οι άνδρες που δεν παίζουν κάποιο όργανο, ούτε σε γκρουπάκι ταβέρνας δεν μπορούν να ξεκινήσουν. Αλλά και την γυναίκα πρώτα την κοιτάζουν στα πόδια....
Ο Ζερβουδάκης πάντως έγραψε ή είπε μερικά απο τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν τα τελευταία 20 χρόνια και είναι πραγματικά υποτιμημένος, πάντα στη Θεσσαλονίκη στην σκιά του Παπάζογλου.
Φερειπείν οι "Νεράϊδες" και τα "Ανείπωτα", είναι για μένα αριστουργήματα της Ελληνικής Δισκογραφίας, ενώ πολλά τραγούδια του όπως το "Γράμμα σ΄ένα ποιητή", το Θεωρία και Πράξη" του Ζήκα, το "Ώρα μηδέν" του Μαρκόπουλου, τα "Σεντόνια Δίχτυα", τα "Βαριά ποτά βαριά τσιγάρα" ή η Πλατεία Ναυαρίνου κ.α. είναι εξαιρετικά.
Και είναι και καλή φωνή.
