Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, αναστηθείτε.

Αυτές τις μέρες, το γεγονός που συγκλονίζει όλον τον Ελληνισμό, είναι τα πάθη του Κυρίου, που μετά την κορύφωση οδηγούν στην Ανάσταση. Αν το καλοσκεφτείτε, εδώ υπάρχει μια αναγαιότητα. Διότι χωρίς σταύρωση, δεν μπορεί να υπάρξει και ανάσταση.

Τραγούδια με αναφορές λοιπόν στο Πάσχα, τη Λαμπρή, την Ανάσταση, μυρωμένα - όπως έλεγε κι ο μεγάλος Μ. Χατζιδάκις- με το ανοιξιάτικο αεράκι του Επιταφίου.

Πάσχα των Ελλήνων.

Μουσική/Στίχοι: Κουγιουμτζής Σταύρος/Θέμελης Γιώργος
Ερμηνεία: Γ. Νταλάρας

Η άνοιξη, το πέλαγος, ο επιτάφιος,
το πρώτο χελιδόνι, ο ήλιος και η θάλασσα.
Η άνοιξη το πέλαγος, η πρώτη ανάσταση.

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα.
Πάσχα της αγάπης Πάσχα.
Πάσχα των Αγγέλων.

Ήλιος κι ανατέλλεις Πάσχα μέγα Πάσχα.
Ήλιος φωτοδότης των Ελλήνων Πάσχα.
Πάσχα, Πάσχα των Ελλήνων.

Είναι από τον δίσκο "Ηλιοσκόπιο" που είναι εξαιρετικός.

Πάσχα των Ελλήνων

Στίχοι: Γιώργος Θέμελης, Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα
Πάσχα της αγάπης Πάσχα
Πάσχα των αγγέλων

Ήλιος κι ανατέλλεις
Πάσχα μέγα Πάσχα
ήλιος φωτοδότης
των Ελλήνων Πάσχα

...έτσι ...έτσι ...

Συγνώμη έβαλα λάθος τραγούδι ... δεν έχω ξυπνήσει ακόμα και υπολειτουργώ....

Ζήνωνος

Ζήνωνος Πάσχα στο χωριό συγκέντρωση μετοίκων
Τα νέα απ' την Αθήνα στα όνειρα μου σφήνα
Πόζα και λουστρίνι, ο Νάκος φιγουρίνι
Πείνα μου μοιραία ζήλεια μου ρομφαία
Μπήκα σ' ένα τρένο πίσω δεν κοιτούσα
Μέσα μου πετούσα ψήλωσα δυο πόντους

Ζήνωνος μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη
από βράδυ σε πρωί μου τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος

Εδώ οι χωριανοί μου δεν βοηθάνε άλλον
Σκούριασαν τα χέρια βρήκα άλλους τρόπους
Είπα να χαθώ το τέλος μου να βάλω
Λίγο ακόμα επάνω τρέλα μου σε φτάνω
Στις εφημερίδες μάνα αν με είδες
Μη μου στεναχωριέσαι
Μάνα δεν μου αξίζει

φωτιά κι ανάσταση
καρδιά πονάς και σπάστα εσυ...
φωτια και δυναμη
καρδιά τρελλή κι αδύναμη
στον κόσμο που ρθαμε
χορτάσαμε γκρεμό.

Μιά πασχαλιά Αλεξαντρή.

Παραδοσιακό Θράκης.

Μια πασχαλιά, μια πασχαλιά, μια πασχαλιά και μια Λαμπρή,
μια επίσημην ημέρα, πουλάκι μου,
μια επίσημην ημέρα, Αλεξαντρή.

Μάνα ν'υγιό, μάνα ν' υγιό, μάνα ν' υγιόν εστόλιζε,
στην εκκλησιά να πάνε, πουλάκι μου
στην εκκλησιά να πάνε, Αλεξαντρή.

Δεν πάν σιμά, δεν πάν σιμά, δεν πάν σιμά, δεν παν μακριά,
στης εκκλησιάς την πόρτα, πουλάκι μου,
στης εκκλησιάς την πόρτα, Αλεξαντρή.

Κι σαν τους εί-, κι σαν τους εί-, κι σαν τους είδε η ν' εκκλησιά,
ρίχνει τα κεραμίδια, πουλάκι μου,
ρίχνει τα κεραμίδια, Αλεξαντρή.

Γιέ μου τι κρί-, γιέ μου τι κρί-, γιέ μου τι κρίμα έκανες
κριμάτισες κι ’μένα, πουλάκι μου,
κριμάτισες κι ’μένα, Αλεξαντρή.

Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Μίκης/Ελύτης Οδυσσέας
Ερμηνεία: Γρ. Μπιθικώτσης

Ένα το χελιδόνι.

Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή,
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.

Θέλει νεκροί χιλιάδες να ’ναι στους τροχούς,
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους,
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θεέ μου πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά,
Θεέ μου πρωτομάστορα μ’ έχτισες μες στη θάλασσα.

Πάρθηκεν απ’ τους μάγους το σώμα του Μαγιού,
το ’χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου.

Σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ’χουνε κλειστό,
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσο,
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσο.

Θεέ μου πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και συ,
Θεέ μου πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση.

Quote:

Το μέλος yiannisyiannis στις 25-04-2005 στις 12:34 έγραψε: Μιά πασχαλιά Αλεξαντρή. Παραδοσιακό Θράκης. Μια πασχαλιά, μια πασχαλιά, μια πασχαλιά και μια Λαμπρή, μια επίσημην ημέρα, πουλάκι μου, μια επίσημην ημέρα, Αλεξαντρή. Μάνα ν'υγιό, μάνα ν' υγιό, μάνα ν' υγιόν εστόλιζε, στην εκκλησιά να πάνε, πουλάκι μου στην εκκλησιά να πάνε, Αλεξαντρή. Δεν πάν σιμά, δεν πάν σιμά, δεν πάν σιμά, δεν παν μακριά, στης εκκλησιάς την πόρτα, πουλάκι μου, στης εκκλησιάς την πόρτα, Αλεξαντρή. Κι σαν τους εί-, κι σαν τους εί-, κι σαν τους είδε η ν' εκκλησιά, ρίχνει τα κεραμίδια, πουλάκι μου, ρίχνει τα κεραμίδια, Αλεξαντρή. Γιέ μου τι κρί-, γιέ μου τι κρί-, γιέ μου τι κρίμα έκανες κριμάτισες κι ’μένα, πουλάκι μου, κριμάτισες κι ’μένα, Αλεξαντρή.

Μουσική/Στίχοι: Κώστας Τουρνάς
Ερμηνεία: Δημ. Μητροπάνος

Το ροκ το ελληνικό.

Σαν σταυρωμένος και τριγύρω σου Ρωμαίοι,
χασκογελάνε και μιλούν για μοιρασιά,
εσύ διψάς, όπως διψούν μιλιούνια νέοι,
κι αυτοί, να παίζουν τη ζωή σου στα χαρτιά.

Σαν σταυρωμένος σε μια πίστα να κρεμιέσαι,
με καρφωμένα χέρια αέρηδες χτυπάς,
μόνο η καρδιά σου αντέχει κι απ' αυτή κρατιέσαι,
και μια ανάσταση ελπίζεις και ζητάς.

Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο,
που το χορεύεις σταυρωμένος στο κενό.
Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο,
δική μας σκάλα, για δικό μας ουρανό.

Σαν σταυρωμένος σε σταυρό που δεν τον βλέπουν,
παραπατάς, τρεκλίζεις, κι όλα με ρυθμό
κι έχεις φρουρούς κι αφεντικά να επιβλέπουν,
πως αν διψάσεις, ξύδι θα 'χεις για νερό.

Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο,
που το χορεύεις σταυρωμένος στο κενό.
Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο,
κι εμένα η μοίρα μου να σου το τραγουδώ.

Να προσθέσω και γω ένα παραδοσιακό Κυπριακό

Της σούσας (μετάφραση, κούνιες)

Θεέ μου νάρταν οι Λαμπρές (Λαμπρές είναι το Πάσχα)
να κρεμμαστούν οι σούσες
Αχ! Τζαι να γεμώσουν τα στενά
ούλλον μαυρομματούσες.
Εβκήκασιν οι λυερές
στην σούσαν να σουστούσιν
Αχ! Τζαι τα κοπέλια του χωρκού
πάνω τους πελλετούσιν.
Φορούν μαντήλια βλοτσιαστά
τζαι τα βρουλλιά στους νώμους
Αχ! Τζαι καρτερούν τα κάλλη τους
νάβρουσιν κληρονόμους.
Η σούσα πάει τζ’ έρκεται
σαν τον αναφαντάρην
Αχ! Τζ’ ο κάθε νέος πελλετά
πο’ ούλλες πκοιάν να πάρει.
Νέοι τζαι νέες του χωρκού
το Πάσκαν καρτερούσιν
Αχ! Τες σούσες για να κρεμμαστούν
να βκούσιν να σουστούσιν.
Ούλλες τραούθκια της Λαμπρής
στην σούσαν τραουδούσιν
Αχ! Κάμνουν τα μμάθκια τα γλυτζιά
στους νέους π’ αγαπούσιν.