«Άντε, έφυγα εγώ, έφυγε η Χαρούλα… Έλα ρε φίλε να καλύψεις το κενό εσύ. Ποιος είσαι; Που τραγουδάς;», «το ωραιότερο το έχει πει η Μαρινέλλα, αυτή η μεγάλη “μάνα”, όλοι έτσι τη λέμε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ήταν μια κοπέλα, που είχαμε μαζί μας σε ένα σχήμα, και προσπαθούσα με τον πιο ωραίο τρόπο να της πω “δεν κάνει να τη στεναχωρείς τη Μαρινέλλα” κι εκείνη επέμενε λέγοντας “μα ξέρεις τι καλή που είμαι σε αυτό το είδος” ενώ ήταν κάκιστη και της λέει η Μαρινέλλα “σου μιλάει με τόση ευγένεια ο Γιάννης και δεν καταλαβαίνεις… Για να έχεις την απαίτηση να πάρεις “τόκο”, θα πρέπει να καταθέσεις κεφάλαιο καλλιτεχνικό”». «Να μπορούμε να μιλάμε έτσι για τη Γαλάνη, την Αλεξίου, τη Μαρινέλλα, εμείς που δεν έχουμε “σκύψει” να τους πλύνουμε τα πόδια. Τον ξέρω σαν χαρακτήρα, αυτόν που το είπε και είμαι σίγουρος πως το έχει μετανιώσει. Αλλά δεν μπορεί να το διορθώσει τώρα. Για αυτό δεν θέλω να ασχολούμαι με αυτό. Είναι καλό παιδί, είναι καλός τραγουδιστής σε αυτό που κάνει. Ποτέ δεν θα έβγαινα εγώ να πω για τον Μπιθικώτση ή τον Καζαντζίδη, “δεν είναι η ώρα να πάνε σπίτι τους;”. Αν θέλεις, κάνε το με τον τρόπο σου, δεν είναι ανάγκη να το λες. Δεν υπάρχει αυτό που λέγανε παλιά “με φάγανε τα κυκλώματα”. Ποια κυκλώματα; Εδώ δεν υπάρχουν ευθείες, πια»
