Άλλοι μουσικοί διαπρέπουν άλλοι παραμένουν άγνωστοι

[ τροποποιήθηκε από τον/την xarakotsa, 11-01-2013 08:59 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την xarakotsa, 11-01-2013 09:09 ]

επετρεψε μ να συμφωνησω με τον blacktrouble όσο αφορά τους doors,ούτως η άλλως πάνω κατώ κι εγώ το ίδιο είπα. Όσο για το πρώτο π είπες, δεν αντιλέγω. Απλά πιστεύω πως μουσικοί που θα κάνουν μιακαλή δουλεια θα αναδειχθουν εστω και σε ένα μικρού εύρους κοινό. Εγώ μπορεί να μην είμαι μέσα σ αυτό ενννοείται. Τόνισα ούτως η άλλοως πως για να αναδειχθείς δεν χρειάζεται να γίνεις απαραίτητα διάσημος. Και τέλος για τον ανύπαρκτος χατζηγιάννης διαφωνω. Δεν ακούω χατζηγιάννη παρόλαυτα όμως τον ξέρω χωρίς να τον έχω ψάξει, γνωρίζω τα τραγούδια, τη φάτσα του και τα βασικά γύρω απ αυτόν. Άρα δεν είναι ανύπαρκτος. Μπροστά στους μπιτλς είναι. Αλλά εγώ μιλάω για τον κάθε μουσικό ξεχωριστά και δεν κάνω συγκρίσεις μέσα απο τα παραδείγματα μου. Συγνώμη αν αυτό είναι το νόημα που βγάζετε. 

Από τη στιγμή που είναι ισάξιοι οι μουσικοί, τη διαφορά θα την κάνει ο πόθος που έχεις και πόσο αρκετός θα είναι αυτός, προκειμένου να κάνεις ότι χρειαστεί για να πετύχεις. Τώρα, αν αυτό που χρειαστεί να κάνεις είναι νόμιμο και ηθικό, τότε ακόμα καλύτερα για τη συνείδησή σου.  Ένα είναι πάντως σίγουρο, το ότι θα χρειαστεί πολύ δουλειά!!!

Ο Χατζηγιαννης (και ο καθε Χατζηγιαννης, Ρουβας, Καλομοιρα, και ο καταλογος ειναι ατελειωτος) ειναι δημιουργημα του σταρ συστεμ, περα απο ανουσια τραγουδια (τα οποια ας τα αφησουμε στην ακρη προς το παρον) υπαρχει ενας ατελειωτος αριθμος ανθρωπων (απο τον image maker μεχρι τον προμηθευτη κοκαινης) οι οποίοι υπαρχουν για να συντηρουν την οποιαδηποτε ασημαντοτητα. Και το marketing ειναι αυτο που προεχει πανω απο ολα.

Ωστοσο αυτα τα περι νομιμου και ηθικου που γραφει ο αλλος φιλος μας, μου θυμιζουν τον Βουλγαρακη, δεν θα ηθικολογησουμε εδω περα.

Εξαλλου μιας και σου αρεσει ο Μορισσον, φανταζομαι ξερεις οτι καταναλωνε απεραντες ποσοτητες ουσιων αλλά δεν θα τον κρινουμε για αυτο βεβαια...ουτε καν.

Όσον αφορά σε μουσικούς, αντικειμενικά μπορείς να το δεις-και αυτό ως ένα σημείο- στον τομέα της κλασικής μουσικής, που όπως έγραψε και ένα μέλος πιο πάνω, υπεισέρχονται θέματα ρεπερτοριου, ικανότητας κτλ. Καλώς ή κακώς, στο εξωτερικό, η μουσική είναι πρωταθλητισμός-όχι μόνο στον τομέα της κλασικής μουσικής αλλά και της μοντέρνας.Ειδικά σε μουσικά πανεπιστήμια, οι περισσότεροι δε σηκώνουν κεφάλι προκειμένου να διαπρέψουν στο αντικείμενό τους. Όσον αφορά σε συνθέτες, τραγουδιστές κ.ά. έχει σημασία το έργο, τι παρουσιάζεις κτλ. αν μπορούμε, έστω και υπκειμενικά, να θέσουμε τον όρο "ισοδύναμα".

Από εκεί και πέρα, βέβαιως διαδραματίζουν ρόλο διάφορα πράγματα... Το πόσο το κυνηγάει κάποιος αυτό με το οποίο ασχολείται, οι συγκυρίες και η τύχη. Αν σκεφτώ δηλαδή αρκετούς "έντεχνους"- ο όρος βέβαια έχει αρχίσει και ευτελίζεται από ένα σημείο και έπειτα-καλλιτέχνες οι οποίοι κάνουν δηλώσεις του στυλ "κάναμε ένα δίσκο για μερικούς τρελούς σαν και εμάς" και από εκεί και πέρα ΔΕΝ τους ενδιαφέρει να επικοινωνήσουν-διαφημίσουν περισσότερο τη δουλειά τους και μετά κατηγορούν τους κακούς σκυλάδες που τους διαφημίζουν όλοι, μάλλον δε φταίνε μόνο οι κακοί σκυλάδες αλλά και οι ίδιοι πρωτίστως...

Απλώς, αν θέσουμε το παράδειγμα των δύο ισοδύναμων μουσικών, από τους οποίους ο ένας πέτυχε, ή καλύτερα να πούμε, έγινε περισσότερο γνωστός ή διάσημος" και ο άλλος όχι, μπορεί ο διάσημος να δούλεψε περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση, ο άλλος να μην το κυνήγησε περαιτέρω κτλ κτλ κτλ... Από εκεί και πέρα θίγονται και ζητήματα καλλιτεχνικής αξίας, "ποιότητας" και κυρίως προσπάθειας...

Σίγουρα συμβαίνει έτσι και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού σ' όλες τις υπόλοιπες εκφάνσεις της καθημερινής πραγματικότητας συμβαίνει το ίδιο με ελάχιστες εξαιρέσεις που πάντως υπάρχουν.

Αν κάποτε συμβεί το αντίθετο είτε δημοκρατικά είτε επαναστατικά είτε στο πολύ απώτερο μέλλον επειδή δεν θα μπορεί να γίνει διαφορετικά και αλλάξουμε νοοτροπία θα συντελεστεί μια ''έκρηξη δημιουργικότητας των Ελλήνων''. Μέχρι τότε θα τα υπομένουμε κι αφού πχ στο παράδειγμα σου δεν γίνεται επίσημη καταγγελία για να το ξέρουν οι υπόλοιποι συναδελφοι σου και μιλάς και συ συγκεκριμένα μεν αόριστα δε , θα τα δεχόμαστε.

Η δουλειά σου βέβαια ή την έκανες με τα 5.000 ή με τα 750 θα αναδειχθεί ή όχι από τον κόσμο. Εδώ είναι που λέω ότι από τις  2 ''ισοδύναμες'' εταιρείες η μια που τα 'πιάνει΄σίγουρα θα σε αναδείκνυε όπως αυτή ξέρει καλά.

Νά'σαι καλά και καλή επιτυχία.

Δημοσίευσε μας κάποια στιγμή τη δουλειά σου για να κρίνουμε κι εμείς ( και είμαστε πάρα πολλοί εδώ στο MusicHeaven άλλοι καλοί επαγγελματίες ή πεπειραμένοι κριτικοί και άλλοι απλώς ακροατές της δουλειάς σου)

Νικολας λυπαμαι που ανακαλυψες την πραγματικοτητα με τοσο ωμο τροπο (αν και νομιζω πως πανω κατω ηξερες τι παιζοταν, απλα το διαπιστωσες απο πρωτο χερι).

Τα εχουμε πει και τα εχουμε ξαναπει, εκτος απο εξαιρεσεις πλεον, ολα τα υπολοιπα ειναι μαρκετινγκ.

Κατα τα αλλα δεν ξερω αν αξιζει να γραφω συχνα η γενικως να ασχολουμαι διοτι απο ενα σαλονικιοτικο pm που ελαβα προχθες απο ενα ατομο εδω μεσα, καταλαβα πως καποιοι γραφουν σοβαρα και καποιοι αλλοι & αλλες απλα κ*λοβαρανε (για να μην πω κατι αλλο...)

Τι λες για τον catman , πολλούς του Big Brother και τόσους άλλους που μας σερβίρουν καθημερινά....

και φυσικά διάβασα το προφίλ σου (η σελίδα σου στο facebook δεν εμφανίζεται..)

Αν μπορείς (αν θέλεις εννοώ γιατί σίγουρα μπορείς)  συνέβαλε και σύ με δικά σου άρθρα ή σχολίασε θετικά ή αρνητικα τα των ερασιτεχνών μουσικών και οι επισκέπτες θα το εκτιμήσουν διαφορετικά.

 Καλή Επιτυχία στο CD σου
-----------------

''Οταν η ψυχή χάσει την αρμονία της τότε η μελωδία και ο ρυθμός βοηθούν να επανέλθει στην τάξη'' Πλάτωνας

[ τροποποιήθηκε από τον/την STEFANOS604, 15-01-2013 09:14 ]

Επειδή είναι πανεύκολο να φύγουμε απο το θέμα θα απαντήσω χωρίς παράπλευρους προσδιορισμούς στην
αρχική ερώτηση που είναι και το βασικό θέμα ερώτημα και γέννημα συζήτησης.
==================
Τί είναι αυτό που μερικούς ισοδύναμους μουσικούς τους εκτινάσσει και άλλους τους αφήνει άγνωστους;

Εννοώ ισοδύναμους μουσικούς. Είναι μόνο η τύχη,  η συνέπεια ,οι δημόσιες σχέσεις , η  κοινωνικότητα , η συνεργασία με υπόλοιπους μουσικούς ....;;; και τι άλλο;
==================
απαντηση

Είναι το κοινό που πρέπει να είναι ενεργό και όχι παθητικό. Αλλιώς είναι target group.
Ενεργό ώς προς την αναζήτηση νέων ακουσμάτων νέων μουσικών νέων ταλέντων.
Άν περιμένει ο κάθε ακροατής να λάβει έτοιμο φαγητό σε άκουσμα, θα του πασαριστεί
ότι του δώσει ο έμπορας. Και ο έμπορας δεν κοιτάει πάντα την τέχνη. Αλλα την τσέπη του.
Για να προωθήσει λοιπόν ο έμπορας στο παθητικό κοινό θα εκμεταλευτεί όλα τα ΜΜΕ.
Για να το αποφύγει αυτό ο ενεργός ακροατής θα πρέπει να ασχοληθεί ενεργά στο τί 
του αρέσει και αν υπάρχει κάτι άλλο, εκτός αυτών των διαύλων προώθησης τραγουδιών
τραγουδιστών και μουσικών. Το internet έχει φέρει τα πάνω κάτω σε αυτό το status quo.
Όσο λοιπόν το κοινό ώς target group αγοράζει τόσο ένα τραγούδι ένας τραγουδιστής ή
μουσικός θα εξυψώνεται εμπορικά. Όσο το κοινό δεν αγοράζει αλλα επενδύει στην
προσωπική του ψυχική ή ψυχολογική του ανάταση και εσωτερική ίσως καλλιέργεια τότε
θα ψάξει τα συστατικά που κάνουν σε αυτόν ή αυτήν. Μέχρι να μάθει όμως να το κάνει
θα έχει πληρώσει πολλά λεφτά σε fast food μη γνωρίζοντας οτι το ηχητικό φαγητό ήταν
junk και υπάρχουν πολλές βιταμίνες σε πολλά κομμάτια αλλού. To music heaven είναι
ένας υπέροχος τόπος μιάς τέτοιας ωφέλιμης εξερεύνησης.

Το κοινό στην πλειοψηφία του πάντα ήταν target group.Απλώς σε εποχές που οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και υπήρχαν άνθρωποι που ενδιαφέρονταν για τη μουσική ή αγνοούσαν ( εδώ ταιριάζει αυτό που είχε πει ο Ζάπα οτι η κατάσταση χειροτέρεψε στη μουσική βιομηχανία όταν μπήκαν άνθρωποι που ξέραν από μουσική) προωθήθηκαν και  καλλιτέχνες που άξιζαν πραγματικά.Στη σημερινή εποχή τα πράγματα είναι άγρια,κάτι που αποδεικνύεται και από τα λεγόμενα του μέλους orzza.Τα χρήματα έχουν το πάνω χέρι και η τέχνη πέφτει σε δεύτερη μοίρα.Γι αυτό και όσοι διαπρέπουν εμπορικά είναι καλλιτέχνες που δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτα (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια).Από την άλλη υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες που δεν αναδεικνύονται σήμερα αλλά σε καμία περίπτωση αυτοί δεν είναι τα τέρατα του παρελθόντος.Δηλαδή η μουσική στις μέρες μας έχει υποβαθμιστεί, και αποδεικνύεται καθώς δεν βγαίνουν πια αριστουργήματα της εμβέλειας του παρελθόντος...Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι πρέπει να σταματήσουμε να γράφουμε μουσική απλά θα πρέπει να ξέρουμε οτι θα απογοητευτούμε.Οι καιροι δεν χωράνε τον ρομαντισμό και τις ευαισθησίες των καλλιτεχνών.

Θα ήθελα να σας προτρέψω να δείτε το προφίλ του μέλους του ΜΗ Orzza αλλά και αξίζει να ακούσετε στο youtube κάποια από τα πάρα πολλά και πολύ καλά τραγούδια του και πιστεύω  θα άξιζε από τους ειδικούς για τέτοια θέματα αρθρογράφους του ΜΗ να του αφιερώσουν μια συνέντευξη ή ένα άρθρο στην ‘’Πρώτη Σελίδα’’.

Ο μουσικός και ο δημιουργός γενικότερα για να διαπρέψει πρέπει να γράφει για την πάρτη του. Όχι απο ελιτισμό η υπακούωντας στο "η τέχνη για την τέχνη" (με το οποίο δεν συμφωνώ) αλλά είναι ο μόνος προς το παρόν διαθέσιμος κριτής που ξέρω. Το κοινό, το σύγχρόνο του κοινό, χειραγωγείται και μάλιστα πολύ εύκολα και ακόμη ευκολότερα στις μέρες μας.

Αν γράφεις για την παρτη σου (πάντα με την έννοια ότι ικανοποιεί εσένα) και πράγματι αξίζει, κάποια στιγμή θα αναδειχθεί. Τώρα αυτό το "πράγματι αξίζει" βέβαια σηκώνει πολύ κουβέντα και δεν είναι της παρούσης.

Ο Μπαχ "περίμενε" καμιά 80αριά χρόνια απ' τον θάνατό του για να τον βγάλουν στην επιφάνεια. Ο Βαν Γκόγκ εν ζωή με το ζόρι πούλησε έναν πίνακα. Τον Καββαδία μέχρι που πέθανε μα και αργότερα τον είχαν για "ήσσονα" ποιητή κι ούτε ευτύχησε ν ακούσει ποιήμα του μελοποιημένο. Τι τα θες; Έτσι συνήθως γίνεται.

Τώρα αν κάποιος βιάζεται και θέλει να το "ζήσει" υπάρχει πάντα η συνταγή και μπορεί να την ακολουθήσει. Την συνταγή βέβαια την καθορίζει στην καλύτερη η ίδια η εποχή με τη δυναμική της ή αν η εποχή είναι "ψόφια" το marketing. Τη μια είναι "Θεοδωράκης/Χατζιδάκις", την άλλη "Πυξ-Λαξ" και την άλλη "Χατζηγιάννης". Και δεν εννοώ μονό το ύφος των τραγουδιών αλλά και όλο το "πακέτο". Εμφανίζεται λοιπόν μια (άντε δυο) "παντιέρα" κι αν είμαστε τυχεροί αυτή αξίζει (χοντρό πανί, καραβόπανο) τον κόπο και βγαίνουν ωραία πράγματα. Αν όχι...

Όπως και ναχει όμως το "ψωμί" κι η εφήμερη δόξα είναι ν' ακολουθείς την "παντιέρα" (κι επαναλαμβάνω όχι μόνο σαν ύφος αλλά και σαν τρόπο ζωής). Σήμερα βέβαια δεν υπάρχει ούτε "παντιέρα", ούτε marketing ούτε και "ψωμί" και καλύτερα ίσως!

Τώρα βέβαια ίσως σκέφτεται κάποιος να γίνει ο ίδιος "παντιέρα" αλλά εδώ αρχίζει άλλη ιστορία...

το "πράγματι αξίζει" είναι ένας τρόπος του λέγειν και σίγουρα είναι υποκειμενικό. Εγώ το ανέφερα επειδή είναι μέλος του ΜΗ και μουσικός και γιατί να μη διαφημίσουμε κάποιον ''δικό μας'' ενώ διαφημίζουμε μη μέλη!! Δες πχ ο administrator έβαλε κάτω από τα κολάζ την παράτρυνση ''Αξίζει να το δεις..'' το ίδιο δεν σημαίνει; θα διαφήμιζε κάτι από κάποια ανταγωνιστική ιστοσελίδα;

Φίλε μου δεν αναφέρομαι στην αναφορά σου στο μέλος Orzza. Εγώ μιλώ γενικά για μια δημιουργία που αντέχει στο χρόνο.