659 online · 210.830 μέλη
Δυσκολεύτηκα να βρώ τίτλο για το άρθρο αυτό. Με αφορμή την συνέντευξη που έδωσε ο μουσικοσυνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, στον έγκριτο κριτικό και ιστορικό κυρίως του λαϊκού μας τραγουδιου Κώστα Μπαλαχούτη, για λογαριασμό της ιστοσελίδας του.
Θεωρώ τον Θάνο Μικρούτσικο έναν μεγάλο πραγματικά συνθέτη, με ιδιόμελη μουσική γραφή. Ένα ταλέντο που είχε προσέξει πολύ πριν γίνει γνωστός ο Μάνος Χατζιδάκης. Σε συνέντευξη του πάνω απο 30 χρόνια πριν στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, είχε πει πως δύο προσωπικότητες είναι πρωτογενείς και ξεχωρίζει (παραφράζω με δικά μου λόγια γιατί δεν έχω μπροστά μου το βιβλίο), τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Θάνο Μικρούτσικο. Σημειωτέον πως μιλούσε για την δεκαετία του 70΄, πολύ πριν γιγαντωθεί ο Μικρούτσικος ως συνθέτης. Αλλά ο Χατζιδάκις διέθετε πολλά τάλαντα μουσικής σοφίας και διάκρισης, αυτό είναι ευρύτερα γνωστό...
Ωστόσο πολλές φορές ο συνθέτης, ένας στρατευμένος τουλάχιστον στην τέχνη αριστερός και κατεξοχήν πολιτικός συνθέτης, με δηλώσεις του έχει δημιουργήσει αντιδράσεις, ακόμα και αντιπάθειες, καθώς όταν δίνει συνεντεύξεις, δεν συνηθίζει να μετράει τα λόγια του, λέγοντας συχνά πολλές αλήθειες αλλά συχνά δείχνοντας μια έπαρση, ειδικά στο να τονίζει την σκηνή την οποία υπηρετεί αλλά και την "αρεία" τολμώ να πω ανωτερότητα αυτής.
Ας δούμε λοιπόν μερικά σημεία αυτής της συνέντευξης:
Στην ερώτηση αν με τον Πάριο θα έκανε δίσκο απήντησε αρνητικά λέγοντας:
"ο Πάριος είναι μεγάλη φωνή, δεν είναι του lifestyle, είναι ενός άλλου τραγουδιού της δεκαετίας του 70, 80 κτλ, το lifestyle ξεκίνησε από το 90 και μετά.
....εμένα η μουσική μου χειρονομία είναι η συγκεκριμένη.
...Η σύμπραξη είναι αδύνατη, γιατί δε θα πείσει ούτε αυτός το κοινό του, ούτε εγώ το δικό μου. Συνεπώς δεν έχει κανένα νόημα. Δεν είναι ισότιμο με τη διαδικασία Θεοδωράκης - Μπιθικώτσης εκείνη την εποχή, γιατί ο Μπιθικώτσης είχε λαϊκότητα, εντελώς διαφορετική από την σε εισαγωγικά λαϊκότητα - να γιατί πρέπει ν' αλλάξουν οι όροι - του Ρέμου".
(Σχόλιο μου: Το 60΄ δέχθηκε μεγάλη κριτική το "Άξιον Εστί" γιατί ήταν αδιανόητο Ακαδημαϊκό Ορατόριο να έχει σολίστα λαϊκό τραγουδιστή.... Δηλαδή ο αείμνηστος Διονύσης Θεοδόσης που ουσιαστικά προορίζονταν ως νέος Πάριος τη δεκαετία του 80΄και τραγούδησε Μικρούτσικο και σε μεγάλο βαθμό Αλκαίο, έριξε τον δίσκο του τότε; (Για να μην μιλήσω πόσοι τον στήριξαν απο το συνάφι στη μάχη με την επάρατο νόσο τότε...) Ευτυχώς ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης δεν σκέφτονταν έτσι. Και να πω και κάτι άλλο; Ο δημιουργός που θέλει να δημιουργήσει πραγματικά, δεν υπολογίζει το κοινό και δεν προσπαθεί να πείσει κανένα κοινό χειραφετημένος απο αυτό, ανεξάρτητα αν είναι μεγάλη τιμή το να γνωρίζεις την αποδοχή του).
Και εδω πάνω αναφέρει ένα περιστατικό με την Μαρινέλλα:
..."Σπουδαία τραγουδίστρια.
...Κάναμε δύο ραντεβού".
"...πέφτει μετά την Milva η ιδέα να κάνουμε μια δουλειά με τη Μαρινέλλα. Η Μαρινέλλα βεβαίως λέει τιμή μου, το θέλω πάρα πολύ. Λέω κι εγώ κι εμένα είναι τιμή μου, σε θεωρώ σπουδαία τραγουδίστρια, αλλά πρέπει κάτι να διορθώσουμε. Τι να διορθώσουμε, μου λέει. Λέω, αυτά τα χέρια σου... Όλο αυτό το πράγμα δεν το καταλαβαίνω. “Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε” να σου γράψω και να μου κάνεις έτσι; Έχω μια ιδέα, είναι τώρα 1996, ο δίσκος να γίνει το 2001. Ορίστε; 2001! Και τα επόμενα πέντε χρόνια θα κάνεις τα εξής: Μία συνεργασία με τον Κραουνάκη 1997, 1998 θα βρούμε ένα χώρο, μια αποθήκη και θα σου επιμεληθώ τραγούδια του μεσοπολέμου, της Ευρώπης αλλά και της Μικρασίας. 1999 θα βρούμε μια άλλη αποθήκη. Κι εκεί θα κάνουμε ένα σκληρό θέαμα στο οποίο θα εμφανίζεσαι άβαφτη και με κομπινεζόν. Και το 2001 θα δουλέψουμε μαζί. Γιατί το 'πα αυτό; Το 'πα ως πρόσχημα για να μην το κάνω; Όχι. Μια μεγάλη προσωπικότητα, που είναι η Μαρινέλλα, αν μπορούσε να κάνει αυτή τη μετάβαση μπορεί να κάνει τα πάντα.
....Είναι ένας άλλος κόσμος. Αυτοί οι δύο κόσμοι δεν ενώνονται, είναι ύλη κι αντιύλη, θα γίνει έκρηξη. Αν έχει τα φόντα ένας απ' όλους να πάει στον κόσμο του άλλου, θα το κάνει με μετάβαση".
(σ.σ. αφού δεν σε άρχισε η Μαρινέλλα με τέτοιο καψόνι που απαίτησες για να ικανοποιηθεί η μετάβασή σου.... Μεγάλη υπομονή είχε πραγματικά....)
Συνεχίζει για τον Μητροπάνο:
..."Ακροβατούσε σε διαφορετικούς κόσμους, έχεις δίκιο. Ξεκινάει με το Μούτση, “Άγιο Φεβρουάριο” δισκογραφικά, βέβαια έχει ξεκινήσει τα κέντρα. Κάπου συναντά και το Θεοδωράκη όχι σε τόσο συγκλονιστική δουλειά, στα “Πικροσάββατα” δέκα χρόνια μετά και συνεχίζει με όλους αυτούς τους μαέστρους των κοσμικών κέντρων. Παπαβασιλείου κτλ, όλοι αυτοί ήταν της καθημερινότητας αυτής και που κάνανε σχήματα για να πιάσουν, ποιοι θα μπουν στα σχήματα, να ΄ναι στα πρώτα τραπέζια νεόπλουτοι και πλούσιοι, πιο πίσω κάποιοι λαϊκοί και τέτοια. Μ’ αυτό συνηθίζεις σε μια χειρονομία. Μην το περνάτε στο ντούκου παιδιά. Ο Μητροπάνος όμως ήταν «καθαρός», δεν εντασσόταν σ’ αυτή τη διαδικασία.
....Κι όπως σου είπα, δε θα μπορούσα να συναντηθώ εγώ με το Δημήτρη εάν δεν είχαν προηγηθεί οι δύο δίσκοι με τον Τόκα. Δεν εννοώ ότι αυτοί οι δίσκοι τον καθαγίασαν, αλλά τον άκουσε ο κόσμος και σε κάτι άλλο που δεν το είχε συνηθίσει. Και τον άκουσε επιτυχώς σε κάτι άλλο. Έβγαλε πολύ ωραία τα Λαδάδικα. Εγώ θα σας εκμυστηρευτώ τώρα κάτι που δεν το χω πει ποτέ. Αποφασίστηκε να γίνει ο δίσκος με το Μητροπάνο, Μάρτη του ’96.....
.....Λοιπόν, μετά απ’ αυτή τη δουλειά, επειδή με ρώτησες για το Μήτσο, ο Μήτσος πια μπαίνει σε μια πανελλαδική λειτουργία ως ο Άγιος του ζεϊμπέκικου. Γιατί πατάει και τρίζει η γη ρε παιδί μου, γίνεται σεισμός 9 ρίχτερ!
....Και από κει και πέρα, η άλλη χειρονομία του, επειδή επανέρχεται με την Πέγκυ Ζήνα σε κοσμικά κέντρα, ενώ θα τον θέλαμε κάπως αλλιώς, έτσι δεν είναι; Λοιπόν αυτά λειτουργούν ως πταίσματα κι όχι ως κακουργήματα".
(σ.σ. Ο Μητροπάνος απο Βενιαμήν του τραγουδιού, ξεκίνησε με το κόμμα -Κ.Κ.Ε.- και τον Θεοδωράκη, λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 60΄. Πριν τον Άγιο Φεβρουάριο είχε πει τραγούδια όμορφα του πολύ μεγάλου Ζαμπέτα και Άγιος του Ζεϊμπέκικου μαζί με τον Διονυσίου είχε αναγορευθεί πολύ πριν τραγουδήσει καν Τόκα.
Παρότι όχι συνολικά μεγάλη φωνή, ναι φάλτσαρε όπως λες εσύ και παλαιότερα η Άντζελα ή καλύτερα τραγουδούσε τεχνικές που δεν κατείχε στην προσπάθεια να δικαιολογήσει το τεράστιο, ήδη, όνομά του, έκανε μεγάλα τραγούδια με τους Παπαβασιλείου και Μουσαφίρη κυρίως. Και προ του Τόκα, ειχε τραγουδήσει εκτός απο τα εξαιρετικά "Πικροσάββατα" και τα εξίσου εξαιρετικά "Νυχτέρια μας" του μεγάλου Σταύρου Κουγιουμτζή. Συνθέτες μεγαλύτεροι απο τον επίσης μεγάλο Τόκα, που εν τέλει δεν άνηκε στο έντεχνο στρατόπεδο... Μετάβαση λοιπόν...)
Αναφερόμενος στις δύο εκτελέσεις του "Ερωτικό (Πιρόγα)" του ΆΛκη Αλκαίου βαθμό που οι τραγουδιστές μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα ενός δίσκου:
"Εγώ είμαι ευτυχής και με το Μανώλη το Μητσιά στο πως απέδωσε, θεωρώ ότι η εκτέλεση του Μητσιά στο “Ερωτικό” ήταν υποδειγματική και την περιείχε ο ίδιος τη δωρικότητα. Η Χαρούλα είχε βάλει πολύ αχ βαχ. Ο Μανώλης το βοήθησε το τραγούδι με τη λιτότητά του, όπως και στο “Υπέροχα M ονάχο i ” ήταν εξαιρετικός στις αποδόσεις του".
(σ.σ.: Αφού η εκτέλεση του Μητσιά ήταν ανεπανάληπτη, γιατί γράφτηκε το τραγούδι με την Χαρούλα ξανά; Αμφότερες οι ενορχηστρώσεις είναι σπουδαίες, πράγμα σπάνιο, αλλά συγκλονιστική για μένα είναι η Αλεξίου, απλά μεταξύ εισαγωγής μπουζουκιού και πιάνου η Ελλάδα επιβάλλεται στη Δύση..... Και μιας και έβαλε πολύ αχ βαχ, έγιναν άλλοι 2 δίσκοι ακόμα.... Δεν συγκρίνω δε τις πωλήσεις του "Εμπάργκο" με το "Η Αγάπη είναι Ζάλη" άσχετα αν αμφότερα περιέχουν αριστουργήματα)
Ρωτάει ο Μπαλαχούτης: Το Νταλάρα δεν τον αναφέρατε.
"Δεν τον ανέφερα το Νταλάρα γιατί δεν ήταν αγαστή η συνεργασία. Ο Γιώργος είναι μια σπουδαία φωνή.....
.....Για ποιο λόγο η συνεργασία δεν ήταν αγαστή; Πιστεύω ότι η συνεργασία που κάναμε στο “Συγγνώμη για την Άμυνα”, ο τρόπος που είδε τα κείμενα ο Τριπολίτης, τον οποίο ο Γιώργος εκτιμούσε πάρα πολύ και αντίστροφα, ενώ εγώ ήμουν λίγο αντίθετος στο να τραγουδήσει ο Γιώργος αλλά υποχώρησα στην άποψη του Κώστα...
..."Πρέπει να είσαι διατεθειμένος να γίνεις λάσπη και λιώμα για να πεις “απ’ την αγάπη του πλησίον φτιάχνεται η λάσπη και το ψέμα και το μίσος, απ’ την αγάπη του πλησίον να φυλαχτούμε, ίσως”. Για να το πεις αυτό πρέπει να κυλιστείς κάτω. Για να πεις “έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε” πρέπει να κυλιστείς κάτω. Για να πεις το “Προσπέκτους”, που δεν το είπε γιατί φοβότανε το αίμα και το είπα εγώ, πρέπει να κυλιστείς κάτω. Ο Γιώργος δε λερώθηκε. Δε μπορούσε να λερωθεί. ....Εγώ το υποψιαζόμουνα. ...Έκανε εξαιρετικές ερμηνείες, αλλά χωρίς να λερωθεί. Αυτό είναι, τίποτα άλλο".
(σ.σ.: Και καλά στο ένα ήταν ο Τριπολίτης στις "Γραμμές των Οριζόντων" γιατί τον επέλεξες αφού δεν μπορούσε να λερωθεί; Πέραν της πλάκας ο Νταλάρας ήταν συγκλονιστικός στις δουλειές του Μικρούτσικου, ο δε δίσκος αν δεν ήταν αυτός λόγω πτώσεων τειχών την εποχή εκείνη, δεν θα ηχογραφούνταν καν... Πες καλύτερα πως αποφεύγω να μιλήσω για τον Νταλάρα, μην και χάσω την δική μου πελατεία και πέσει και κανένα γιαούρτι... Εδώ ταιριάζει το Καββαδιακό "σιχαίνομαι τον ναυτικό που εμάζεψεν λεφτά εμούτζωσε την θάλασσα και την εκατουράει...")
Ανεξάρτητα της σπουδαιότητας του Θ. Μικρούτσικου, νιώθω υποκριτική την στάση του σε πολλά πράγματα, απέναντι σε ανθρώπους που απογείωσαν τις πωλήσεις των τραγουδιών του και πέρασαν τους δύσκολους μελλοποιημένους στίχους του σε κοινά που δεν γνώριζε.... Θυμάμαι ακόμα την εικόνα του Παλαί στην έναρξη της Πολιτιστικής στη Θεσσαλονίκη το 1997: Ο Θάνος να παίζει τους 7 νάνους, μπροστά στη κυβέρνηση Σημίτη που είχε ήδη στην πλάτη τα Ίμια κια όχι μόνο και τον Μήτσο δίπλα στους ρυθμούς της Ρόζας. Αυτό ήταν μετάβαση, αλλά η μια ήταν αχ και βαχ ενώ ο άλλος δεν λερώθηκε; Κάτι δεν μου πάει καλά..!
[ τροποποιήθηκε από τον/την Konstantinosoa, 22-01-2013 02:51 ]
Εδώ διαφωνώ, ο Μικρούτσικος είναι μεγάλος συνθέτης και σε συγκεκριμένα τραγούδια σαφώς και δίνει ένα ιδιότυπο ρεσιτάλ ερμηνείας, τραγουδώντας υπερβολικά ίσως, πλην συγκλονιστικά, θεατρικά, βιωματικά.
Τον άκουσα στο Κακοηθές Μελάνωμα, είναι καλύτερος απο τον Κούτρα π. χ.
Στους 7 Νάνους, ένα πολύ δύσκολο για τραγουδιστή τραγούδι, δεν μιλάω για τραγουδοποιό, είναι καλύτερος απο την Αλεξίου.
Ακόμα και στο Ανεμολόγιο είναι πολύ καλός και διαφορετικός βέβαια απο τον Νταλάρα, ωστόσο εξίσου άξιος.
Μόνο που όταν βγήκε το Ανεμολόγιο, αν δεν το τραγουδούσε ο Νταλάρας, αμφιβάλλω αν με την πτώση των ολοκληρωτικών δικτατοριών θα τολμούσε να εκδώσει η εταιρία τον δίσκο, πολύ περισσότερο να δεχτεί ένα τέτοιο ύφος ερμηνείας. Οι καιροί τότε δεν σήκωναν κομμουνιστικές εντάσεις και δεν το λέω προσβλητικά. Στην Ευρώπη τότε καταργήθηκαν σε μια νύχτα Κ. Κ. κρατών, ενώ έτερα κομμουνιστικά κόμματα μετεξελίχθηκαν σε ελιές, οικολογίες και πολιτικές κινήσεις πρασίνων αλόγων, αρκεί να μην φέρουν τον τίτλο "κομμουνιστής".
Μουσικοδίφη βρίσκεσαι σε μουσικό site και συμμετέχεις σε μουσικές συζητήσεις. Το έχεις αντιληφθεί ή δεν είσαι σε θέση? Σταμάτα να κάνεις προπαγάνδα σε άσχετα σημεία και να την συμπεριλαμβάνεις σε ΟΛΕΣ τις απαντήσεις σου. Οταν υπάρξει θέμα περί ΚΚΕ και Στάλιν μπορείς να γράψεις ελεύθερα τις απόψεις σου αλλά ΜΟΝΟ σε εκείνο το θέμα. Κατανοητό?
[ τροποποιήθηκε από τον/την mary_omikron, 28-01-2013 01:48 ]
Προσωπικώς θεωρώ τον Θάνο Μικρούτσικο σημαντικό Ελληνα συνθέτη.Εχει γράψει αξιόλογα τραγούδια που παραμένουν διαχρονικά (σε αντίθεση με τον αδελφό του,τού οποίου εκτός από την "Ανοιξη" που είχε πάει και στην Eurovision,άν θυμάμαι καλά,δέν θυμάμαι να έχω ακούσει άλλα τραγούδια-πέραν τού ότι ο Ανδρέας έμπλεξε με τα τηλεπαιχνίδια και λοιπές εύπεπτες έως ψιλοχυδαίες τηλεοπτικές εκπομπές,πράγμα που μπορεί να τον ωφέλησε σε δημοτικότητα,τόν έβλαψε όμως σε καλλιτεχνική σοβαρότητα).Ωστόσο είναι αλήθεια ότι ο Θάνος Μικρούτσικος βοηθήθηκε κι'από κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις-μήν ξεχνάτε ότι είχε διατελέσει και υπουργός πολιτισμού γιά αρκετό διάστημα,άρα υπήρξε και μέρος τού πολιτικού κατεστημένου τής χώρας.Οσο γιά τα σχόλιά του γιά τους αναφερόμενους τραγουδιστές,θα συμφωνήσω με τον Μουσικοδίφη ότι γενικώς μεταξύ συνθετών και τραγουδιστών υπάρχουν πάντοτε αντιθέσεις και αντιπαλότητες,όπως και φιλίες και αγαστές συνεργασίες.Αλλωστε,ο συνθέτης είναι εκείνος που θα κρίνη ποιός τραγουδιστής ή τραγουδίστρια μπορεί ν'αποδώση καλύτερα τίς μελωδίες του.Από εκεί και πέρα,άν κάποιος τραγουδιστής δέν μάς αρέση σε κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι,απλώς δέν ακούμε το τραγούδι αυτό με την δική του φωνή.Κανείς δέν μάς υποχρεώνει να τον φάμε στην μάπα-ή μάλλον στ'αυτιά μας......
-----------------
"Μπορεί καννίβαλος ποτέ
να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς
που έχει στη στομάχα?"
[ τροποποιήθηκε από τον/την jorge, 28-01-2013 15:42 ]
Αλβέρτο να μας επιτρέψεις να έχουμε σαφέστερη άποψη όσοι διαβάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια σε ΟΛΑ τα θέματα σε ΟΛΑ τα άρθρα σε ΟΛΟ το Μ/Η... Και ρίξε μια ματιά στο junk που προηγείται του σχολίου μου σε παρακαλώ.
[ τροποποιήθηκε από τον/την mary_omikron, 28-01-2013 15:04 ]
Το junk το είδα τώρα (πρέπει η σχετική ένδειξη αρνητικής αξιολόγησης να γράφεται με μαύρους και όχι φαιούς,δηλαδή γκρί,χαρακτήρες που δέν φαίνονται καλά στην οθόνη)και όντως είναι τελείως "ξεκάρφωτο"-δέν έχουν θέση στην όλη συζήτηση.Οπότε συνεχίζουμε επί τού θέματος.
Θα μπορούσα εύκολα να πω πως δεν αξίζει τον κόπο να σχολιάσω κριτικές που απαξίωσαν στον παρελθόν ακόμα και τον Θεοδωράκη ως μουσικό. Όσο για το περι ανυποληψίας σχόλιο, μια απο τα ίδια...
Για τον Μικρούτσικο ως συνθέτη ουδείς προφήτης στον τόπο του αλλά βασικά τα τελευταία χρόνια η Πάτρα παίχτηκε μόνο ως Καρναβάλι, Νικολετάτος, "Διαμετακομιστικός Σταθμός Μεταναστών" και Θάνος Μικρούτσικος.
Δεν επιβλήθηκε ποτέ σαν πολιτικός, δεν το δέχομαι αφού επέδειξε το βασικό μεγάλο έργο του πριν ασχοληθεί με την πολιτική.
Ο Άκης Πάνου δεν είχε πει μόνο εκείνη τη βλακία στην συνέντευξη στη Μαλβίνα τότε... Αλλά ο νεκρός δεδικαίωται... Ωστόσο πρέπει να μάθεις πως παρά το ότι έχουν μια μικρή συγγενική φόρμα τα δύο τραγούδια, το τραγούδι παρουσιάστηκε το 1979 στο Σταυρό του Νότου, ενώ ο Λοϊζος ζούσε, ήταν φίλοι με τον Μικρούτσικο, και την επόμενη περίοδο υπήρξαν και συνεργάτες σε συναυλίες, τις τελευταίες που έκανε ο Μάνος, μαζί και με τον Λεοντή. Ενδεχομένως, το υποψιάζομαι σφόδρα, αυτή την άποψη να του την σφύριξε ο κολλητός του ο Ρασούλης και συνεργάτης του στο πάλκο νομίζω εκείνη την περίοδο, ο οποίος Ρασούλης δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με τον Θάνο Μικρούτσικο και το κατέγραψε και αυτό στη βιβλιογραφία του. Σημειωτέον πως ο Ρασούλης ήταν φίλος και συνεργάτης και του Λοΐζου, τουλάχιστον ένα φεγγάρι....
Και αφού ο Λοΐζος ζούσε και δεν κατηγόρησε τον Θάνο την ίδια περίοδο που ήταν μαζί, τότε εδω δεν κατατίθεται τίποτα περισσότερο απο μια αρλούμπα του Πάνου με τολμώ να πω copyright Ρασούλη. Κατα συνέπεια Μουσικοδίφη, αν δεν μίλησε ο συντελεστής του τραγουδιού, τότε απλά γράφετε και μεταφέρετε ανεύθυνα ότι θέλετε....
Ο Μικρούτσικος για μένα είναι ένας σπουδαίος συνθέτης, συνθέτης μουσικής, όχι απλά τραγουδιών και ένας από τους λίγους που δεν έκαναν και δεν κάνουν κακές επιλογές ούτε λόγω του ότι πέρασαν τα χρόνια και το μυαλό "χάζεψε" ούτε γιατί τους παρέσυρε το "ρεύμα". Έχει άποψη, την κρατάει γερά και δε φοβάται να την εκφράσει. Μακάρι ναναι πάντα έτσι. Μακριά από τις Πεγκυ Ζήνες,τους Θεοφάνους, τις Καλομοίρες και, και, και, όπως κάποιοι άλλοι...
Να κάνω μερικά σχόλια, στις σημειώσεις συντάκτη του άρθρου;
1. Για τη Μαρινέλλα. Ο άνθρωπος το λέει ξεκάθαρα. Εσύ θα έρθεις στη «μεριά μου», όχι εγώ στη δική σου. Αν θες να κάνεις το βήμα, καλώς. Άλματα δεν θέλω.
2. Για τον Μητροπάνο η «μετάβαση» (όπως και αν την εννοεί ο συνθέτης) ήταν πιο εύκολη, ακριβώς γιατί... (μα το είπε στην αρχή!) «ακροβατούσε σε διαφορετικούς κόσμους».
3. Στο συγκεκριμένο τραγούδι η άποψη του συνθέτη είναι ότι το ερμήνευσε καλύτερα ο Μητσιάς και συμφωνώ. Η άποψη του συντάκτη είναι ότι της Χαρούλας υπερτερεί. Και κάποιος άλλος μπορεί να θεωρεί καλύτερη την εκτέλεση του Νότη. Γούστα είναι αυτά.
Δηλαδή θα έπρεπε να μήν ξανασυνεργαστεί με μια σπουδαία φωνή, επειδή θεώρησε ότι μια επανεκτέλεση δεν ξεπέρασε την πρώτη ερμηνεία; Τί σόι λογική είναι αυτή;
4. Άλλη η θεματολογία στο «Γραμμές των οριζόντων». Ο συντάκτης δεν κατάλαβε ότι η φράση «δεν μπορεί να λερωθεί», δεν κατατάσσει τον Νταλάρα στους κακούς τραγουδιστές. Πάλι το λέει στην αρχή «είναι σπουδαία φωνή».
Καλοπροαίρετες απαντήσεις σε καλοπροαίρετη κριτική. Κάτι τελευταίο. Από την υπουργοποίησή του ο Μικρούτσικος, δεν κέρδισε ούτε καλλιτεχνικά, ούτε σε αποδοχή από τον κόσμο. Μάλλον το αντίθετο.
[ τροποποιήθηκε από τον/την stephanos74, 06-02-2013 11:52 ]
Έγραψα και παραπάνω την δεδομένη εκτίμησή μου στον Μικρούτσικο ως συνθέτη και γενικά σαν καλλιτεχνική προσωπικότητα. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις χαρακτήρισε κατα την δεκαετία του 70΄ δύο προσωπικότητες ως ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, τρόπον τινά ανεξάρτητες: Τον Σαββόπουλο και τον Μικρούτσικο.
Αναμφίβολα ο τρόπος που φέρθηκε στην Μαρινέλλα ήταν απαράδεκτος. Πολύ περισσότερο που πρόκειται για θρύλο του Ελληνικού Τραγουδιού. Η Μαρινέλλα είχε τραγουδήσει Λεοντή και Μαρκόπουλο απο το 60΄ τί να λέμε τώρα... Είναι υποκρισία να λέμε πως έπρεπε να φιλτραριστεί για να καταδεχτεί ο Θάνος να της γράψει τραγούδια, ενώ ο Μήτσος με 2 Τόκες καθάρισε... Σε ποιόν νόμιζε ότι μιλούσε.
Απλά η Μαρινέλλα είχε την στάμπα της εθνικίστριας και καλά, ενώ ο Μήτσος ανήκει εξ απαλών ονύχων στο ΚΚΕ. Όλα τα άλλα είναι υποκρισίες. Ο χώρος του Μητροπάνου μια ζωή ήταν το βαρύ λαϊκό τραγούδι εξαιρώντας τα πρώτα του χρόνια, όχι ως επιλογή αλλά γιατί εκεί τον έστελνε η πανίσχυρη εταιρία. Και αυτό τον έκανε δημοφιλή, ούτε ο Τόκας ούτε ο Μικρούτσικος.
Ωστόσο τόσο τα "Πικροσάββατα"¨του Θεοδωράκη, όσο και "Τα νυχτέρια μας" του Κουγιουμτζή ήταν μεγάλοι δίσκοι, για να τους απαξιώσει ο Θάνος στο πρόσωπο του Μητροπάνου και να απαιτήσει ντεμέκ φιλτράρισμα τύπου Τόκα. Γιατί για την αριστερή πεφωτισμένη τάξη του τραγουδιού ούτε ο Τόκας ήταν δικός τους, αφού χαρακτηρίζονταν εμπορικός πλην κρυφο-αριστερός αλλά εθνικιστής........
Η Αλεξίου είναι άλλο επίπεδο αναλογικά με τον Μητσιά. Δεν βάζω στην σύγκριση τον Νότη, ο οποίος πάραυτα είναι πολύ καλός τραγουδιστής αλλά λούμπεν... Ο Μητσιάς τραγουδάει ξερά την πρώτη του εκτέλεση, με το πλεονέκτημα ότι έχει ενορχήστρωση με φανταστική εισαγωγή απο δεξιοτέχνη μπουζουξή. Η Αλεξίου τραγουδάει συγκλονιστικά έχοντας υποτονικό πιάνο. Δεν είπα γιατί να μην συνεργαστούν, αλλά αφού ντεμέκ είναι ανεπανάληπτη ερμηνεία, γιατί κάνει β΄ εκτέλεση με την Αλεξίου; Υποκρισία...
Δήθεν η συνεργασία δεν ήταν αγαστή. Γι΄αυτό συνεργάστηκε μαζί του ξανά, δισκογραφικά και σε συναυλίες. Το ίδιο και με την λάγνα και ανατολίτισα Αλεξίου... Υποκρισία....
Καταλαβαίνω πολύ καλά τί προσπαθεί να πει ο Θάνος και τί θα πει το λερώνομαι. Η εποχή είναι επικίνδυνη για γιαούρτια και καθένας κοιτάζει την περσόνα του.... Ανεξάρτητα απο την καλλιτεχνική αξία του.
Mingrellia: Η Αρλέτα πάντα θεωρούσε τον Θάνο αριβίστα. Μπορώ να πω όμως πως έχει γράψει πολλά εμπνευσμένα πράγματα και πριν και μετά τον Σταυρό του Νότου. Και σε πολλά διαφορετικά ύφη. Δεδομένα είναι κουραστικός με την τάση του να μιλάει για το έργο του και να καμώνεται. Αυτό όμως είναι άλλο και άλλο να απαξιώνεται η μουσική του διαδρομή και δη για πολιτικούς λόγους. Και σε καμιά περίπτωση ο Καββαδίας δεν επέζησε στο έργο του λόγω κειμένου και μόνο. Μπορώ να σου παράθέσω πολλά εμπνευσμένα τραγούδια του εδώ χωρίς να βάλω καν τον Καββαδία και τον Μητροπάνο στο ζύγι...
Εκφραζω εντελως προσωπικες αποψεις εδω.
AutoQuote λοιπον:
Αν θεωρείτε καλλιτέχνη έναν τύπο ο οπoίος έχει διατελέσει υπουργός, δικαίωμα σας να τον θεωρείτε καλλιτέχνη.
Το πως βλέπω εγώ κάποιον καλλιτέχνη είναι ολότελα διαφορετικό. Γι'αυτό και έχω βάλει κάτι τύπους όπως ο Νικόλας Άσιμος πολύ ψηλά. Και αυτοί είναι απειροελάχιστοι.
Η μάζα όμως έχει άλλα στάνταρτς. Καταπίνει όλα τα ευκολοχώνευτα και γενικώς ότι προσφέρεται. Το να κάτσω να μιλήσω ενδελεχώς για τον Μικρούτσικο, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.
Γενικώς το έντεχνο πάντα μου καθόταν στο στομάχι. Η σαπίλα που κυριαρχεί εκεί μέσα, δεν συγκρίνεται ούτε με τον χειρότερο σκυλά.
Και περα απο τον Σπυρακο, ας είναι καλά και η άλλη η (πλούσια) κρατικοδίαιτη φίλη τους που τους φιλοξενουσε στην τηλεόραση...(δεν χρειαζεται να αναφερω ονομα, καταλαβατε φανταζομαι...)
Ας πηγαίνουν οι θαυμαστές του (και ο προεδράρας της δημοκρατίας να τον βλέπουν στα μέγαρα μουσικής).
Αν και το θέμα μας εδώ δεν είναι αυτό δεν μπορώ να καταλάβω τί κάνει κάποιον καλλιτέχνη, η underground προσωπικότητά ή ίδια η καλλιτεχνική του αξία; Και τί θα πει έγινε υπουργός πολιτισμού; Απ΄το να έχω τον Τζαβάρα και τον Ζαχόπουλο, δικαιωματικά άνθρωποι σαν τον Μικρούτσικο θα πρέπει να επιλέγονται σε τέτοια υπουργεία. Εκτός και αν πρέπει να βάλω τον υπεύθυνο της Villa Amalias... Όποιος έχει καταθέσει πολιτιστικό έργο φαίνεται ανεξάρτητα απο τα γούστα του καθενός....
Και τί θα πει το έντεχνο μου καθόταν πάντα στο στομάχι..... Ο χώρος αυτός κράτησε τον πολιτισμό της Ελλάδος ψηλά και όχι μόνο σε μουσικό επίπεδο... Μπροστά στον Χατζιδάκι, τον Μίκη, τον Μαρκόπουλο, τον Ξαρχάκο, τον Λοϊζο, τον Λεοντή, τον Κουγιουμτζή, τον Σπανό, τον Χατζηνάσιο, τον Καλδάρα, τον Λάγιο και τόσους άλλους οφείλουμε σεβασμό. Εσένα γιατί σου κάθονται στο στομάχι; Αν εννοείς βέβαια τον χώρο του δήθεν που ως επίγονος τους διαδέχτηκε, εκεί είναι άλλη κουβέντα....
Ότι και να πεις για τον Χατζιδάκι είναι λίγο. Όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτω στα κείμενά του έναν φιλόσοφο και τον θαυμάζω ακόμα περισσότερο. Ωστόσο για τον Ψαριανό θα διαφωνήσω λίγο. Ήταν εκπληκτικός στον Μεγάλο Ερωτικό. Όσο για τον Θάνο, τον θεωρώ μεγάλο συνθέτη αλλά και μεγάλο υποκριτή σε κάποια πράγματα. Ωστόσο είναι άτομο που μπορείς να τον προσεγγίσεις, να ανοίξεις κουβέντα μαζί του χωρίς να σε σνομπάρει. Ανοίγει όμως δεδομένα το στόμα του περισσότερο απ΄ότι πρέπει και αδικεί και αδικείται..
Παράθεση:
|
Eντελώς ακαδημαική και φιλολογική η άποψή σας για τον Ρωμανο...ο οποίος όχι μόνο τραγούδησε μοναδικά υπέροχα τη Μυθολογία του Χατζιδάκι, αλλά κανένας δεν έχει πει αυτά τα τραγούδια όπως αυτός! Επίσης ο Ψαριανός ήταν αντάξιος της Φλέρυς στο Μεγάλο Ερωτικό..πείτε μας, τι ειδους τραγουδιστής θα μπορούσε να τραγουδήσει το Μεγάλο Ερωτικό πιο καλά...χίλιες φορές αυτός με την λίγο πιο λαική & σπαρακτική φωνή του, παρά κάτι τραγουδιστές σαν τον Μάριο Φραγκούλη, ο οποίος πραγματικά "εκτέλεσε" τον Χατζιδάκι στα δύο μέτρα, με τις άοσμες και άψυχες ερμηνείες του
Να πω την αλήθεια ο Ρωμανός είναι δεδομένα καλή φωνή αλλά μέχρι εκεί. Δεν τρελάθηκα και εγώ ιδιαίτερα ή εν πάσει περιπτώσει δεν ανέδειξε στα αυτιά μου το έργο.
Ο Ψαριανός είναι πολύ καλός τραγουδιστής και με την καθοδήγηση του Χατζιδάκι άγγιζε στον Μεγάλο Ερωτικό το τέλειο. Μετά όμως τον Μεγάλο Ερωτικό και σε μια περίοδο που κυριαρχούσαν οι ρυθμοί και όχι οι μπαλάντες και άρα οι μεγάλες και όχι οι ευαίσθητες φωνές, δεν θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει. Εξάλλου ποιός Χατζιδακικός τραγουδιστής σταδιοδρόμησε πραγματικά; Εδώ εξαφανίστηκε η Φλερύ...
Ο Χατζιδάκις πάντως, αναφορικά με τον Ψαριανό, γενικά δεν είχε μόνιμες συνεργασίες με τραγουδιστές, ένας λόγος που πολλά έργα του δεν αναδείχτηκαν. Οι άλλοι δε μεγάλοι συνθέτες της εποχής, μιας κοσμογονικής εποχής για το Ελληνικό τραγούδι, έβγαζαν ένα μουσικό ύφος, πολύ πιο ρυθμικό ή πολύ πιο φεστιβαλικό, στο οποίο δεν νομίζω ότι ταίριαζε ο Ψαριανός.
Οι τρόπον τινά ρυθμικοί τραγουδιστές στην Ελλάδα κατέχουν μια ανατολική ή ελληνική όπως θες πες το δεξιοτεχνία στην τεχνική. Αλλιώς οι ρυθμοί δεν βγαίνουν. Τέτοιοι είναι οι μεγάλοι λαϊκοί αλλά και παραδοσιακοί τραγουδιστές.
Η τάση των φεστιβαλικών τραγουδιστών, δεν διακρίνεται απο το ροκ ή το μπαλανταδόρικο ύφος αλλά απο την δυτική φιλοσοφία της μουσικής που διακρίνεται για τις ποσοτικές εκτάσεις και όχι για την ποιοτικά τεχνική εκτέλεση. Τα φεστιβαλικά τραγούδια, ήταν τραγούδια που είχαν απαιτήσεις κορώνας και αναφέρομαι στην Ελλάδα του 60΄ και του 70΄
Ο Ψαριανός δεν άνηκε σε καμία απο τις δύο τάσεις
