Κοιτάζω κάποια θέματα από το βιβλίο του Διαμαντή (Λύσεις θεμάτων αρμονίας) και πετυχαίνω διάφορες απίθανες συγχορδίες, καθώς και ουκ ολίγες εξαιρετικές λύσεις. Όταν λέω απίθανες εννοώ μη συνηθισμένες συγχορδίες που δεν διδάσκονται γενικά στην παραδοσιακή αρμονία. Για παράδειγμα, έχει τη συγχορδία της 2ης βαθμίδας με ελαττωμένη πέμπτη και έβδομη μικρή (π.χ. ρε-φα-λαb-vτο), η οποία στην ξένη βιβλιογραφία είναι γνωστή ως half-diminished chord και την χρησιμοποιεί πολύ στα θέματα, τις μετατροπίες κλπ. Το γιατί το ξέρει μόνο αυτός.
Παρακάτω, βρίσκω την εξής συγχορδία που αν ξέρει κανείς να μου πει τι είναι, θα τον ευχαριστούσα πολύ:
ρε-φα-λα# σε 1η αναστροφή. Σημειωτέον ότι διπλασιάζει την 5η της συγχορδίας, δηλ. το λα, αλλά αλλοιώνει μόνο το ένα λα, που το τραγουδάει ο τενόρος στο κλειδί του φα. Το δεύτερο λα που είναι στη φωνή της σοπράνο, παραμένει φυσικό. Ξέρει κανείς τι θέλει να πει ο ποιητής; Σημειωτέον, ότι το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι από τα θέματα για τις μετατροπίες, όπου υποτίθεται ότι ο μαθητής δεν έχει διδαχτεί ακόμα αλλοιωμένες συγχορδίες. Πρόκειται απλά για κάποια ανιούσα αλλοίωση της 5ης;
Και γενικά ποια είναι η γνώμη σας γι' αυτό το βιβλίο; Έχω μελετήσει αρμονία με τα βιβλία του Καλομοίρη, Πίστον, Αμαραντίδη & Σένμπεργκ και τις πρωτοτυπίες που εισαγάγει ο Διαμαντής, τόσο στην αρμονία όσο και στη σημειογραφία της δεν τα έχω βρει πουθενά αλλού. Για παράδειγμα, για τον προσαγωγέα χρησιμοποιεί το σύμβολο + (σταυρός), για την 5η ελαττωμένη το σύμβολο 5 με κάθετο στη μέση, για τις συγχορδίες μεθ' εβδόμης σε τρίτη αναστροφή αντί για 4/2 ή σκέτο 2, ο Διαμαντής βάζει ένα +4 και κάτι άλλα περίεργα.
[ τροποποιήθηκε από τον/την amadeuswebern, 30-03-2013 19:25 ]
