Ας αφήσω κι εγώ λίγες απόψεις σχετικά με το θέμα:
Βασικά... θα διαφωνήσω με τον Konstantonosoa συμφωνόντας μόνο σε λίγα εξ όσων έγραψε, και με πιο βασικό το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, άλλωστε αυτές είναι προσωπικές απόψεις και οχι "αντιπαράθεση"
έτσι λοιπόν διαφωνώ με το ότι :(Το σκυλάδικο εξυπηρετούσε την κατανάλωση και το φαινόμενο της μοιχείας και της αρπαχτής στα μπουζουκομάγαζα τύπου Εθνικής.)
Δεν νομίζω πως τότε μόνο - και εκεί -εξυμνούνταν ο παράνομος έρωτας, δηλαδή σήμερα σε κάποια απο τα "μεγάλα" μαγαζιά δεν παει ο άλος με την αγαπητικιά του να ακούσει ερωτικά τραγούδια ας πούμε; για το αρπαχτής να πω επίσης πως μαγαζιά "σκυλάδικα" όπως το "Εμπατη" το "12ο" ο "Κολοκοκτρώνης" η "όμορφη Νύχτα" - που τότε το χαραχτήριζαν σκυλάδικο, και τραγουδούσε η Γλυκερία εκεί - οι "Γέφυρες"και κάποια ακόμα στην πατησίων που δεν θυμάμαι ονόματα, υπρχουν ακόμα, ενώ κάποια έκλεισαν λίαν προσφάτως, οπότε το "αρπαχτής" δεν μπορώ να βρώ που κολλάει, επίσης το Τύπου Εθνικής είναι πραγματικό διότι σε εκείνα τα μέρη μπορούσαν να διασκεδάσουν λιγότεροι εύποροι "αστοί" λόγο του πιο φθηνού κόστους στο συνολικό "πακέτο" που προσέφεραν, άλλο το ενοίκιο ενός μαγαζιού στην Παραλιακή, και άλλλο κάτω απο μια Γέφυρα στην Εθνική οδό :)
Για μένα λοιπόν, έτσι όπως το έζησα και το έμαθα "παίζοντας" ευκαιριακά σε εκείνες τις εποχές ο όρος "σκυλάδικο"παραμπέμπει στο παρακάτω:
«Σκυλάδικο», στις δεκαετίες '70 και '80, ονομάστηκε το μαγαζί που έπαιζε λαϊκά τραγούδια και όπου οι τραγουδιστές ήταν δεύτερης κατηγορίας και όχι γνωστά ονόματα, αλλά και τα μαγαζιά τα ίδια ήταν μπασκλασαρίες, και που το βασικό συστατικό ενός τέτοιου μαγαζιού, ήταν ο πολύ δυνατός και κακός ήχος, όπου σε συνάρτηση και με την φωνή - γαύγισμα- του τραγουδιστή η της τραγουδίστριας, παρέμπεμπαν σε "γαύγισμα" εξ ου και το :" αυτό το μαγαζί είναι σκυλάδικο" όπως λέμε, - εσύ δεν τραγουδάς. γαυγίζεις - αυτή για μένα είναι και η πιο "κοντινή" εξήγηση, επίσης θα συμφωνήσω εδώ με τον Konstantonosoa, πως κατά βάση τα τραγούδια ήταν καψουροτράγουδα, αλλά μήπως και το έντεχνο, η το λαϊκό δεν έχει τέτοια;
Σκυλάδικα χαρακτηρίζονται επίσης και όλα τα «μάπα» τραγούδια, που κινούνται σε κλασικά μουσικά μοτίβα και αποτελούνται από στίχους που «γράφονται στο πόδι».
Πέραν αυτού όμως Υπάρχουν κι άλλες απόψεις σχετικές με το θέμα, όπως αυτήν που άφησε ο φίλος
Konstantonosoa, Αλλά επίσης αρκετές ακόμα όπως οι παρακάτω:
-Το οτι το φαγητό που προσέφεραν αυτά τα μαγαζιά δεν τρωγόταν, και οι πελάτες το έδειναν στα σκυλιά !!
-Μια άλλη εκδοχή αναφέρει κάτι παρόμοιο, ότι δηλαδή την δεκαετία του '50 υπήρχαν μαγαζιά τα οποία σερβίρανε μόνο ποτό, το οποίο, εξαιτίας του ότι ήταν σε διατίμηση, είχε συγκεκριμένες χαμηλές τιμές. Αυτό τους ανάγκασε να βάλουν και φαγητό στον κατάλογο, το οποίο όμως ήταν για τα μπάζα -συνήθως κάποιο βραστό κρέας που δεν τρωγόταν με τίποτα. Έτσι, οι θαμώνες τα δίναν στα σκυλιά τα οποία μαζευόντουσαν για να φάνε τα κρέατα που αφήνανε. Σε αυτή την εκδοχή αυτό γινότανε γιατί τα μαγαζιά αυτά ήταν κατά κύριο λόγο καλοκαιρινά και συγκεκριμένα στο τέρμα της Καλλιθέας, δηλαδή στις Τζιτζιφιές. Εκεί τραγουδούσαν πολλά από τα γνωστά τότε ονόματα του λαϊκού τραγουδιού, όπως ο Τσιτσάνης κ.α.!!!
-Επίσης μια άλλη άποψη λεει πως αυτά ήταν τα μαγαζιά που τα λέγανε σκυλάδικα ήταν γιατί, για να μην τους ελέγχουν τόσο πολύ, τα στήνανε πολλές φορές έξω από το κέντρο της Αθήνας. Αυτό όμως τότε σήμαινε εξοχή, ερημιά, και βέβαια και σκυλιά τα οποία ουρλιάζανε στις γύρω περιοχές. Έτσι, όταν πήγαινες σε αυτά τα μαγαζιά, πήγαινες στα «σκυλάδικα».
Και υπάρχουν ακόμα καμιά δεκαριά εξηγήσεις που δίνει ο κάθε ένας..διαλέγετε και πέρνετε :)
