Γιατί να ανεχτώ την κακή σου συμπεριφορά;

1.- Αρκετοί άνθρωποι διακαιώνονται στα οικογενειακά δικαστήρια, όταν στρέφονται κατά των φυσικών σωματικών αδυναμιών των συντρόφων τους: ροχάλισμα κατά τη διάρκεια του ύπνου, αερισμός πέραν του κανονικού, απλυσιά, αντιαισθητική οσμή του ιδρώτα, βρώμικη αναπνοή, άλουστα και λιπαρά μαλλιά, πυτιρίδα, έλκη, κνησμός, τρίξιμο δοντιών, κακοσμία πάσης φύσης, ιδαιτερότητες της φυσικής κατάστασης των ατόμων κλπ.

Ασήμων ατόμων.

Που όλα αυτά το άλλο μέλος της συμβίωσης τα βιώνει στην καθημερινότητά του, μέσα στο σπίτι του.

Τα δικαστήρια δικαίως (;;;) βγάζουν αποφάσεις κατά των φορέων και υπέρ αυτών που υποφέρουν από τις αδυναμίες αυτές. 

2.- Αρκετοί άνθρωποι δικαιώνονται στα οικογενειακά δικαστήρια, όταν στρέφονται κατά των επίκτητων συνηθειών των συντρόφων τους: χρήση ουσιών, ναρκωτικών, αλκοολισμός, κλεπτομανία, ομοφυλοφυλία, ζωοφιλία, νευρικές αντιδράσεις, βίαιη συμπεριφορά, βρισιές, φτυσιές, χειροδικία κλπ.

Ασήμων ατόμων.

Που όλα αυτά το άλλο μέλος της συμβίωσης τα βιώνει στην καθημερινότητά του, μέσα στο σπίτι του.

Θα πήγαινε κανένας από εμάς μάρτυρας υπεράσπισης αυτών των συμπεριφορών;

ΕΝΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑ ΤΩΡΑ που αφορά σε καταστάσεις...

3.- Πέταξε το τηλέφωνό της στην γραμματέα της, την έστειλε νοσκομείο. Χτύπησε δημόσια τον τάδε και τον έστειλε στο νοσοκομείο. Έκανε χρήση ναρκωτικών επί σκηνής. Βγήκε στην σκηνή ντίρλα. Βγήκε στην τηλεόραση ντόπα στην κόκα. Αερίστηκε μπροστά στον φακό και λάιβ. Ρεύτηκε δημοσία σε συναυλία. Πέταξε ποτήρι στο κεφάλι της παρουσιάστριας. Πλακώθηκε στο ξύλο με άγνωστο για τροχαίο ζήτημα. Έστελνε κάθε μήνα την ερωμένη του στο νοσοκομείο. Πήγε για λάιβ δημόσιο σε κλειστό χώρο και βρώμαγε από πάνω μέχρι κάτω. Έκανε εμετό μέσα σε ρεστοράν επιδεικτικά κι επί τούτο. Κάπνιζε επιδεικτικά μέσα σε νοσοκομείο. Έβρισε τον οδηγό του λεωφορείου που ξεκίνησε κανονικά και δεν τον περίμενε. Αποκάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους σε συναυλία του ... (χυδαία)... κλπ.

Διασήμων ατόμων.

Που όλα αυτά το άλλο μέρος τα βιώνει στην κοινωνικότητά του, Δημοσία, και όχι μέσα στο σπίτι του.

ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΟΥΣ ή ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ.

Για ποιο λόγο δεν μπορώ να στηλιτεύσω, αναφερθώ, κρίνω, επικρίνω, κατακρίνω, τις όλες αυτές κακές, χυδαίες, αποτρόπαιες και αντικοινωνικές συμπεριφορές;

Γιατί πρέπει να ανέχομαι τις ανοησίες των ατζέντηδων, τις ανοησίες των ίδιων, τις ιδιοτροπίες όλων αυτών που νομίζουν πως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους ανήκουν;

Γιατί πρέπει να ανέχομαι την αντικοινωνική συμπεριφορά δεκάδων παχυλώς αμοιβόμενων για να μου δείξουν τα γεννητικά τους όργανα, να μου σερβίρουν την άσεμνη αντικομψότητά τους, να μου προτείνουν τρόπους καταστροφής κι εκμαυλισμού των πάντων;

Γιατί πρέπει να ανέχομαι το τεχνητό απυρόβλητο που τους τοποθετούν όσοι τους παρουσιάζουν και τους προστατεύουν;

Γιατί πρέπει να ανεχτώ την αντικοινωνική συμπεριφορά τους;

Γιατί πρέπει να δέχομαι την κατάντια των πολιτικών και της πολιτικής; Γιατί πρέπει να θεωρώ δεδομένη την κατάπτωση των ηθικών αξιών; Γιατί δεν πρέπει να του πω δημόσια τη γνώμη μου, αφού δημόσια ήτανε και η συμπεριφορά του;

Αφού τα οικογενειακά δικαστήρια, δικάζουν Δημοσία, θέματα που αφορούν εντελώς προσωπικές υποθέσεις κι εντελώς προσωπικές βιωματικές καταστάσεις,

τότε,

γιατί δεν μπορώ να έχω, καν, άποψη, για καταστάσεις που συμβαίνουν ΔΗΜΟΣΙΑ;

Από πότε η ανοχή είναι συνώνυμη της ευγένειας;

Υπάρχει πάντα η δυνατότητα επιλογής να εγκαταλείψει -ο οποιοσδήποτε-  τον χυδαίο/ενοχλητικό/βίαιο σύντροφο ζωής.. και να μην παρακολουθήσει συναυλίες ή θεάματα που προσβάλουν την αισθητική του.

Απομάκρυνση.

Κλειστή η τηλεόραση, κλειστό το ραδιόφωνο, τέρμα οι εφημερίδες, δεν ενημερώνομαι, δεν πηγαίνω σε συναυλία ή σε θέατρο, αποφεύγω δισκοπαρουσιάσεις, δεν ακολουθώ τους φίλους μου, κλειδώνω τα παιδιά μου μέσα, δεν βλέπω ειδήσεις, κλείνομαι σπίτι μου, μιας κι ο έξω ο κόσμος ανήκει σε αυτούς ; Αυτό προτείνεις ; Από ανοχή ή παραίτηση ;

Εάν βρίσκει κάποιος ενοχλητικό και απαράδεκτο το 100% του γίγνεσθαι, βεβαίως και κλείνεται σπίτι του αποστασιοποιημένος από τα πάντα.... ή σαν μοναχικός Δον Κιχώτης μάχεται με τα πάντα ξεκινώντας απ΄τους ανεμόμυλους. 

Και μέσα στα αγριόχορτα φυτρώνουν λουλουδάκια, υπάρχει πάντα η εναλλακτική επιλογή ακόμη και στην τηλεόραση και στη μουσική και στην λογοτεχνία και στην πολιτική και στις συναναστροφές.

ΔΕΝ ανέχεται...ΔΕΝ παραιτείται... επιλέγει 

-----------------
Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.. (Αlbert Camus)

[ τροποποιήθηκε από τον/την mary_omikron, 01-05-2013 11:45 ]

Η επιλογή δεν είναι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας.

Βεβαίως, ακόμη και γι΄αυτά που στερούνται αισθητικής ή ηθικής αξίας με βάση τα δικά μας κριτήρια, η πλήρης αποχή δεν είναι λύση. Η αποχή οδηγεί στην παραίτηση και εν συνεχεία στο αυγάτεμα όλων αυτών που μας απωθούν.

Την άποψή μας πλεόν , έχουμε τη δυνατότητα να την εκφράζουμε ευθαρσώς. Αρκεί να είναι ουσιαστική και σοβαρή.

Έχουμε τη δυνατότητα να προβάλλουμε αυτό που μας αρέσει, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει! Αν δεν το κάνουμε ή έστω δεν το προσπαθήσουμε, τουλάχιστον να μην γκρινιάζουμε και δη μεγαλόφωνα. Κάποιοι προσπαθούν και θέλουν ησυχία για να συνεχίζουν...

Καλό μήνα!

Το δικαίωμα καποιου να είναι κάφρος δεν συνεπάγεται και την υποχρέωση των άλλων να τον/την υφίστανται...

Αφήνοντας κατά μέρος την πλάκα,το πρόβλημα με την ελληνική κοινωνία είναι ότι οι αγενείς/άξεστοι/κάφροι/απολίτιστοι είναι πολλοί....Το βλέπουμε κάθε μέρα...Όχι μόνο σε διάσημους αλλά και στον μέσο καθημερινό συμπολίτη μας(π.χ. το παράδοξο φαινόμενο να παίρνουν φωτιά οι νησίδες στις λεωφόρους γιατί κάποιος ασυνείδητος πέταξε αναμένο τσιγάρο για να μεην βρωμίσει το τασάκι στο αυτοκινητό του.Ή τα λοφάκια με απότσιγάρα που βρίσκει κανείς στα πάρκινγκ...)

Είναι θέμα παιδείας....Στην χώρα όπου πολιτισμός είναι το σκυλάδικο,σύμφωνα με υπουργό,δεν μπορεις να περιμένεις τίποτα...Όπου τα πάρκα βρωμούν σαν ουρητήρια....

Λόγω της πληθώρας απολίτιστων οι λύσεις είναι:ή να καταβάλεις τεράστια προσπάθεια να πείσεις κανένα κάφρο να ρίξει καμιά ματιά σε κανένα βιβλίο σαβουάρ βιβρ,μιας και σχολείο,οικογένεια,κοινωνία δεν του έμαθαν ούτε τα στοιχειώδη(προσωπική εμπειρία:μάλλον άδικος κόπος) ή πηγαίνει κανείς μετανάστης σε κάποια χώρα της οποίας οι κάτοικοι ''όταν εδώ είχαμε πολιτισμό κατοικούσαν στα δένδρα και μάζευαν βελανίδια'' κατά την προσφιλή σε πολλούς ελληναράδες, έκφραση...