751 online · 210.833 μέλη
Κική Δημουλά: «Δεν αντέχω τους μετανάστες στην Κυψέλη. Πιάνουν όλα τα παγκάκια»
Σφοδρές αντιδράσεις στο διαδίκτυο και στα social media προκαλούν οι ρατσιστικές δηλώσεις που φέρεται να έκανε η ποιήτρια Κική Δημουλά σε εκδήλωση των Atenistas στην Κυψέλη.
Το γεγονός έφερε στο φως της δημοσιότητας η «Εφημερίδα των Συντακτών»μέσω άρθρου της Άννας Δαμιανίδη στη στήλη της «Τρίτη Ματιά».
Η δημοσιογράφος κάνει λόγο για ρατσιστικό παραλήρημα της ποιήτριας.
Στο κείμενο μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Στο τέλος της περιήγησης στην αυλή του σχολείου περιμέναμε ν' ακούσουμε κάτι ωραίο και αξέχαστο από τα χείλη πνευματικών ανθρώπων. Και τι είπε η ποιήτρια; Ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της, α-πα-πα! χάλια. Εντάξει δεν χρειαζόταν να είσαι διακεκριμένη ποιήτρια για να πεις τέτοια. Τα λένε κάθε μέρα γριές στο τρόλεϊ για να πιάσουν κουβέντα. Κι ούτε καν όλες, κάμποσες έχουν καταλάβει ότι δεν μπορείς να γενικεύεις έτσι και συγκρατούνται».
Και συνεχίζει παρακάτω: «Η ποιήτρια επιβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα η μπαναλιτέ του ξενοφοβικού λόγου δεν γνωρίζει σύνορα, ταξικά και άλλα. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια, ακόμα και σε πρωτοποριακές συναντήσεις γνωριμίας με το χώρο και τους γείτονες. Αλίμονο, τι είναι η πολιτική ορθότης για μια ποιήτρια που έφτασε στην κορυφή; Ξενέρωτες αμερικανιές».
Η Κική Δημουλά είναι Ελληνίδα ποιήτρια και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της ποίησης, έχει εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές και πεζά κείμενα και έχει τιμηθεί με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.
Θα μπορουσε να προσεγγισει ανθρωπιστικα το ζητημα κι οχι μονο με την ακροδεξια αποψη πως οι αλλοδαποι προκαλουν ολα τα δεινα σε αυτον τον τοπο.
Γεγονος: Η Κυψελη οντως δεν αντεχει αλλους μεταναστες. Οχι εθνικιστικα ή φασιστικα, αλλα ανθρωπιστικα. Ανθρωποι στοιβαζονται σε σπιτια 3 επι 2 και πληρωνουν τους Ελληναρες ιδιοκτητες τους ενα καρο χρηματα! Τους εκμεταλευονται συγκεκριμενα "γκρουπ" απο Ελληνες κι αλλοδαπους, που τους βγαζουν στα φαναρια ή στην πορνεια, ή στα ναρκωτικα, κλπ με την απειλη της απελασης, του θανατου και στη χειροτερη...του θανατου συγγενικων τους προσωπων.
Ψεμμα: Η Κικη Δημουλα θα μπορουσε να αναφερθει στο ζητημα στρεφομενη κατα του εννομου κρατους που γνωριζει την κατασταση, ομως υπακουοντας στα συμφεροντα που θελουν την υποβαθμιση περιοχων για τη πωληση φιλετων οικοπεδων και σπιτιων μισοτιμης ( ακολουθωντας το προτυπο Κεραμεικος ), κανει τα στραβα ματια.
Θα μπορουσε να αναφερθει στην απουσια της αστυνομιας, που πολλες φορες συμμετεχει στα κυκλωματα εμποριας ανθρωπινων ψυχων. Θα μπορουσε επισης να τονισει την ανυπαρξια του Δημου Αθηνας, ο οποιος μπορει να πολεμαει το φασισταριο, αλλα γενικα ειναι ενας μετριος Δημαρχος ( βλεπε Καμινης ) με μικροπολιτικα συμφεροντα κι οχι φιλοδοξιες για την πολη του.
Τελος: Επειδη η Ακαδημια Αθηνων δινει κατι βραβεια κι ολοι χαιρονται ή επειδη γενικοτερα η καλλιτεχνικη σκηνη που απο το μηδεν εγινε "γκλαμουρ" και "μοδα" στην Ελλαδα εχει κατακτησει τον "ελληνικο πολιτισμο" ( πολλες φορες δικαια, αλλα τις περισσοτερες αδικα ), δεν σημαινει πως πρεπει να αναγουμε τον καθενα σε "ποιητη", "ζωγραφο", "μουσικο", κλπ επειδη ετσι αυτο-οριζονται εκεινοι.
Μικρές καθημερινές αλήθειες ....
Η άποψη του πιτσιρίκου μας
Είναι εντυπωσιακό -και πολύ αστείο- αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα. Παίρνουμε μια φράση ή μια δήλωση κάποιου γνωστού ανθρώπου και πέφτουμε όλοι μαζί να τον φάμε. Η ανθρωποφαγία διαρκεί 2-3 μέρες και μετά περιμένουμε τον επόμενο.
Σήμερα ξύπνησα στην ξένη χώρα και η πρώτη είδηση που διάβασα είναι πως η Κική Δημουλά έκανε ρατσιστικό ξέσπασμα εναντίον των μεταναστών.
Ψάχνω την είδηση για την ρατσιστική δήλωση της Κικής Δημουλά και διαβάζω στην Εφημερίδα των Συντακτών ότι «η Κική Δημουλά δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της».
Δεν βλέπω τίποτα το ρατσιστικό στη δήλωση της Κικής Δημουλά.
Αν η δήλωση έχει γίνει έτσι ακριβώς -και δεν έχω κανέναν λόγο να αμφισβητήσω την καλή δημοσιογράφο που υπογράφει το άρθρο-, η κυρία Δημουλά δεν ενοχλείται από τους μετανάστες· ενοχλείται μόνο από τους μετανάστες στην Κυψέλη.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους μετανάστες· απλώς, δεν τους θέλουν δίπλα τους.
Οι Έλληνες δεν θέλουν τους μετανάστες δίπλα τους -εκτός αν δουλεύουν ανασφάλιστοι με μεροκάματο 10 ευρώ ή και τζάμπα-, όπως δεν θέλουν δίπλα τους τα κέντρα απεξάρτησης, τα ΧΥΤΑ και τις χωματερές.
Το ότι δεν θέλεις δίπλα στο σπίτι σου το κέντρο απεξάρτησης ή το ΧΥΤΑ δεν σημαίνει ότι δεν θέλεις να υπάρχουν. Θέλεις να υπάρχουν μακριά από το σπίτι σου.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους μετανάστες. Κι ας είμαστε ειλικρινείς, αν δεν ήταν οι μετανάστες, θα ήταν οι τσιγγάνοι, οι φτωχοί, οι ομοφυλόφιλοι, οι πουτάνες κλπ.
Γενικά, ο κάθε Έλληνας που ζει στην Κυψέλη θα προτιμούσε το σπίτι του να ήταν μονοκατοικία και γύρω γύρω να υπήρχε ένας κήπος 25 χιλιάδων στρεμμάτων- με ναρκοπέδιο-, ώστε να μην τον ενοχλεί κανείς. Ούτε Έλληνας, ούτε ξένος.
Αυτό δεν σημαίνει πως είναι ρατσιστής ή μισάνθρωπος. Απλά, τα έχει χαμένα και δεν ξέρει τι του γίνεται. Του φταίνε όλοι και όλα και ψάχνει κάποιον να ξεσπάσει.
Σήμερα θα ξεσπάσει στη Δημουλά, αύριο στους μετανάστες.
Είναι γνωστό πως ο εμφύλιος στην Ελλάδα δεν τελείωσε ποτέ. Έχουμε συνεχώς εμφύλιο και τώρα ο εμφύλιος είναι στο πολύ ενδιαφέρον στάδιο «όλοι εναντίον όλων».
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην Ελλάδα υπάρχει παιδικό τραγούδι, το «Ήταν ένα μικρό καράβι», που έχει τον στίχο «Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί».
Γιατί από παιδί σε μαθαίνουν στην Ελλάδα πως κάποιος πρέπει να φαγωθεί. Οπωσδήποτε.
Το πρόβλημα είναι πως ποτέ δεν φαγώθηκαν αυτοί που έφαγαν την χώρα. Αυτούς δεν τους φάγαμε. Τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Καλή όρεξη.
Παράθεση:
|
ψέμμα... που λέει αλήθεια
Αν ισχύουν τα όσα γράφονται, είναι πραγματικά πάρα πολύ απογοητευτικό να διαβάζεις τέτοιου είδους δηλώσεις από άτομα που θαυμάζεις για το έργο και την προσφορά τους στην τέχνη γενικότερα.
Το γεγονός αυτό αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα των τρομερών αντιφάσεων που μπορεί να κρύβει ο ανθρώπινος ψυχισμός και του πώς αυτές μπορεί να συνυπάρχουν παράλληλα και ταυτόχρονα, χωρίς αυτό πάντα να δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα λειτουργικότητας στο ίδιο το άτομο...
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αλλά ας μην παραβλέπουμε και το ενδεχόμενο η κα Δημουλά να έχει αρχίσει να δέχεται επισκέψεις από τον κο Αλτζχάϊμερ...
Kαλησπέρα. Προφανώς η κυρία Δημουλα δεν έχει διαβάσει το κείμενο του Συμβουλίου της Ευρώπης: (Πηγή: http://eycb.coe.int/compass/en/chapter_5/5_4.html#3) Στο μέρος αυτό εκτός από την παράθεση του αγγλικού κειμένου παραθέτω και μια αδόκιμη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα, για την οποία με βοήθησε το «Google translate» και οι λιγοστές γνώσεις μου στην αγγλική.
Discrimination and Xenophobia (Διάκριση και ξενοφοβία)
List of main subjects
What is discrimination? - Xenophobia - Racism -The United Nations World Conference against Racism, Racial Discrimination, Xenophobia and Related Intolerance (WCAR) - Immigrants, refugees and asylum-seekers -
Anti-Semitism and Romaphobia - The disabled and handicapped - Homophobia or discrimination because of sexual orientation - Religious discrimination- Legal framework
Τι σημαίνει διάκριση; - Ξενοφοβία - Ρατσισμός-Παγκόσμια Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών κατά του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας (WCAR) - Μετανάστες, πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο - Ο αντισημιτισμός και η ξενοφοβία έναντι των Ρομ – Τα άτομα με αναπηρία και άτομα με ειδικές ανάγκες - Ομοφοβία και διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού - Θρησκευτικές διακρίσεις-Νομικό πλαίσιο
What is discrimination?
Neither the Universal Declaration of Human Rights nor other international agreements have a generic definition of "discrimination" , although they refer to it several times. International and regional human rights instruments dealing with specific forms of discrimination differ in their definitions depending on the type of discrimination involved. "Racial discrimination" is defined by the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination as "any distinction, exclusion, restriction or preference based on race, colour, descent, or national or ethnic origin which has the purpose or effect of nullifying or impairing the recognition, enjoyment or exercise, on a equal footing, of human rights and fundamental freedoms in the political, economic, social, cultural or any other field of public life." The negative consequences of widespread forms of overt or covert discrimination have led some societies to adopt practices of positive discrimination. Positive discrimination, also known as affirmative action, deliberately favours or gives preference to a certain group or groups such as women, disabled people or specific ethnic groups. The main purpose of such policies is to overcome structural forms of discrimination which otherwise would prevail against specific social groups, usually minorities, and to redress balances in representation.
The biggest problems LGBT young people face are, on the one hand, discrimination by Strangers, meaning violence, harassment and denial of services (getting kicked out of a restaurant is a common occurrence). On the other hand, there are often problems with family and friends once somebody comes out to them. For a lot of people, these are very serious problems, and a lot of LGBT young people postpone their coming-out for fear of rejection. At school, peer pressure can be very strong and make life difficult for LGBT students.
Τι σημαίνει διάκριση;
Ούτε η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ούτε άλλες διεθνείς συμφωνίες που έχουν ένα γενικό ορισμό των "διακρίσεων", παρόλο που αναφέρονται σε αυτό αρκετές φορές. Διεθνή και περιφερειακά μέσα για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ασχολούνται με συγκεκριμένες μορφές διακρίσεων διαφέρουν ως προς τους ορισμούς τους ανάλογα με το είδος της διάκρισης. "Φυλετικές διακρίσεις" ορίζεται από τη Διεθνή Σύμβαση για την Εξάλειψη Όλων των Μορφών Φυλετικών Διακρίσεων ως «κάθε διάκριση, αποκλεισμό, περιορισμό ή προτίμηση που βασίζεται στη φυλή, το χρώμα, την καταγωγή ή την εθνική ή εθνοτική προέλευση, που έχει ως σκοπό ή αποτέλεσμα να εξαλείψει ή να θίγει την αναγνώριση, την απόλαυση ή την άσκηση, σε ισότιμη βάση, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών στον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό ή οποιοδήποτε άλλο τομέα της δημόσιας ζωής. "Οι αρνητικές συνέπειες της διαδεδομένες μορφές εμφανή ή συγκεκαλυμμένη διάκριση οδήγησαν κάποιες κοινωνίες να υιοθετήσουν τις πρακτικές των θετικών διακρίσεων. Η θετική διάκριση, επίσης γνωστή ως θετική δράση, ευνοεί σκόπιμα ή δίνει προτεραιότητα σε μια συγκεκριμένη ομάδα ή ομάδες, όπως οι γυναίκες, τα άτομα με αναπηρία ή συγκεκριμένες εθνοτικές ομάδες. Ο κύριος σκοπός αυτών των πολιτικών είναι η αντιμετώπιση των διαρθρωτικών μορφές διακρίσεων που διαφορετικά θα επικρατήσει έναντι συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, συνήθως μειονοτήτων, και να αποκαταστήσει ισορροπίες στην παράσταση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ΛΟΑΤ αντιμετωπίζουν οι νέοι είναι, από τη μία πλευρά, οι διακρίσεις από αγνώστους, με την έννοια της βίας, παρενόχληση και άρνηση παροχής υπηρεσιών (η απαγόρευση εισόδου σε ένα άνθρωπο σε ένα εστιατόριο είναι ένα σύνηθες φαινόμενο) . Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν συχνά προβλήματα με την οικογένεια και τους φίλους μόλις κάποιος «ξεφύγει» αυτούς. Για πολλούς ανθρώπους, αυτά είναι πολύ σοβαρά προβλήματα, και πολλοί LGBT νέοι άνθρωποι αναβάλλουν τους coming-out για το φόβο της απόρριψης. Στο σχολείο, όμοια πίεση μπορεί να είναι πολύ έντονη και να κάνει τη ζωή δύσκολη για τους μαθητές των ΛΟΑΤ.
Should gay and lesbian couples be allowed to marry?
Young people are also particularly vulnerable targets of homophobic violence and discrimination. Often they have to cope with feelings of guilt and deep questions about their sexual identity and they fear rejection or being misunderstood. The negative "feedback" they receive puts them at odds with themselves and society. On top of this, violence and abuse force many into depression and sometimes leads to suicide.
Πρέπει γκέι και λεσβιακά ζευγάρια να έχουν τη δυνατότητα να παντρευτούν;
Οι νέοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι και τους στόχους της ομοφοβικής βίας και των διακρίσεων. Συχνά έχουν να αντιμετωπίσουν με αισθήματα ενοχής και βαθιά ερωτήματα σχετικά με τη σεξουαλική τους ταυτότητα και φοβούνται την απόρριψη ή να παρεξηγηθεί. Το αρνητικό «ανατροφοδότηση» που λαμβάνουν τα βάζει σε αντίθεση με τον εαυτό τους και την κοινωνία. Πάνω από αυτό, τη βία και την κακοποίηση αναγκάσει πολλές σε κατάθλιψη και μερικές φορές οδηγεί στην αυτοκτονία.
Religious discrimination
Diversity within Europe is often most visible as religious diversity. The majority of Europeans are Christians, even if they don't "practise" their religion, but this majority often "hides" a lot of diversity. Europe has been deeply torn by wars between Catholics and Protestants, as it was previously by wars between Catholics and Eastern Orthodox Christians. Within each denomination there are many branches with differences that are often indiscernible to the layperson but are crucial to those who believe in them.
Although Christian religious minorities exist across the whole of Europe, historically they have been (and in some countries are still) discriminated against. Their religion or church is not "recognised" or does not have the same status or rights (for example, in education) as the "official" or dominant church.
Partly due to the process of European integration and co-operation, differences between Christian denominations have become less important in socio-political terms. For some thinkers and politicians, Christianity should be a basis of European identity, a dangerous move that ignores the millions of Europeans who are not religious and, of course, also those who are not Christian.
Θρησκευτικές διακρίσεις
Διαφορετικότητα στην Ευρώπη είναι συχνά πιο ορατό ως θρησκευτική ποικιλομορφία. Η πλειονότητα των Ευρωπαίων είναι χριστιανοί, ακόμα και αν δεν ασκούν πρακτικά τη θρησκεία τους, αλλά η πλειοψηφία συχνά "κρύβει" μια μεγάλη ποικιλία. Η Ευρώπη έχει βαθιά διχαστεί από τους πολέμους μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών, όπως ήταν στο παρελθόν από τους πολέμους μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων Χριστιανών της Ανατολικής. Σε κάθε ονομασία υπάρχουν πολλά υποκαταστήματα με διαφορές που είναι συχνά δυσδιάκριτες για τον ειδήμονα, αλλά είναι ζωτικής σημασίας για εκείνους που πιστεύουν σε αυτά.
Αν και χριστιανικές θρησκευτικές μειονότητες υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, ιστορικά υπήρξαν (και σε ορισμένες χώρες εξακολουθούν να είναι) διακρίσεις. Θρησκεία ή εκκλησία τους δεν "αναγνωρίζεται" ή δεν έχει το ίδιο καθεστώς ή δικαιώματα (για παράδειγμα, στον τομέα της εκπαίδευσης) ως την «επίσημη» ή κυρίαρχη εκκλησία.
Εν μέρει λόγω της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της συνεργασίας, οι διαφορές μεταξύ των χριστιανικών δογμάτων έχουν γίνει λιγότερο σημαντική σε κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο. Για ορισμένους στοχαστές και πολιτικούς, ο Χριστιανισμός πρέπει να αποτελέσει τη βάση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, μια επικίνδυνη κίνηση που αγνοεί τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που δεν είναι θρησκευόμενοι και, βέβαια, και αυτοί που δεν είναι χριστιανοί.
Which minority religions exist in your town or community? Where do they gather and worship?
Among non-Christian religions, Judaism is perhaps the one that, throughout history, has been the most widely discriminated against across the continent. After the expulsions from Spain and Portugal in the 15thcentury, for example, those who remained were converted by force or had to practise their religion secretly and at great risk to their lives. Prejudice and misconceptions about the Jewish faith has certainly contributed to fuelling anti-Semitic attitudes. It has also been historically used to justify discrimination and segregation against Jews and probably contributed to the passive tolerance of the Holocaust in some predominantly Christian societies.
Other important religious minority communities in Europe include Hindus, Buddhists, Baha'is, Rastafarians and Sikhs. Depending on the country, they may experience different forms of discrimination. In many cases, religious discrimination is combined with racism.
Ποιές μειονοτικές θρησκείες υπάρχουν στην πόλη ή την κοινότητά σας; Σε περίπτωση που συγκεντρώνονται και λατρεύουν;
Μεταξύ των μη-χριστιανικών θρησκειών, ο Ιουδαϊσμός είναι ίσως εκείνος που, σε όλη την ιστορία, ήταν ο πιο ευρέως εκτεθειμένος σε διακρίσεις σε όλη την ήπειρο. Μετά τις απελάσεις από την Ισπανία και την Πορτογαλία στον 15ο αιώνα, για παράδειγμα, εκείνοι που παρέμειναν μετατράπηκαν με τη βία ή έπρεπε να ασκούν τη θρησκεία τους κρυφά και με μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή τους. Προκατάληψη και παρανοήσεις σχετικά με την εβραϊκή πίστη ασφαλώς συνέβαλε στην τροφοδότηση αντισημιτικές συμπεριφορές. Επίσης, έχει ιστορικά χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τις διακρίσεις και το διαχωρισμό εναντίον των Εβραίων και πιθανώς συνέβαλαν στην παθητική ανοχή του Ολοκαυτώματος κυρίως σε ορισμένες χριστιανικές κοινωνίες.
Άλλες σημαντικές θρησκευτικές μειονοτικές κοινότητες στην Ευρώπη περιλαμβάνουν ινδουιστές, βουδιστές, Μπαχάι, Rastafarians και Σιχ. Ανάλογα με τη χώρα, που μπορεί να εμφανίσουν διάφορες μορφές διακρίσεων. Σε πολλές περιπτώσεις, οι θρησκευτικές διακρίσεις συνδυάζονται με το ρατσισμό.
Islamophobia
Among non-Christian religions, Islam is the most followed in Europe. It is the majority religion in some countries and regions in the Balkans and in the Caucasus and is the second largest religion in France, Germany and in many other countries, both western and eastern.
The spotlight that has been focused on Muslims across the world in the aftermath of the horrific attacks on the United States in 2001 show how fragile community relations and our sense of tolerance really are. Muslims living in the West were surprised that people whom they thought to be friends, neighbours and co-citizens could suddenly turn and blame them for the attack on the World Trade Centre and even carry out revenge attacks on innocent men, women and young children. Of particular concern is that fact that in the United States and across Europe a number of women who wear the headscarf have been attacked.
Ισλαμοφοβία
Μεταξύ των μη-χριστιανικών θρησκειών, το Ισλάμ είναι η πιο διαδεδομένη θρησκεία στην Ευρώπη. Είναι η θρησκεία πλειοψηφία σε ορισμένες χώρες και περιοχές στα Βαλκάνια και στον Καύκασο και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στη Γαλλία, στη Γερμανία και σε πολλές άλλες χώρες, τόσο στα δυτικά όσο και ανατολικά.
Ο προβολέας που έχει επικεντρωθεί στην μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο την επαύριο των τραγικών επιθέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2001, δείχνουν πόσο εύθραυστες είναι οι σχέσεις με την κοινότητα και την αίσθηση της ανοχής μας πραγματικά είναι. Μουσουλμάνους που ζουν στη Δύση ήταν έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι τους οποίους πιστεύεται ότι είναι φίλοι, γείτονες και συμπολίτες ξαφνικά θα μπορούσε να γυρίσει και να τους κατηγορήσει για την επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και ακόμη και πραγματοποιούν επιθέσεις εκδίκησης για αθώους άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλη την Ευρώπη ένας αριθμός των γυναικών που φορούν τη μαντίλα έχουν υποστεί επίθεση.
What images do you have of Islam?
Islamophobia, literally meaning a fear of Islam, Muslims and matters pertaining to them, is not a new phenomenon. It is in fact an ancient form of prejudice that has recently become a topical issue due to the devastating effect it is having on the lives of Muslims, especially those Muslims who live in minority communities.
The present situation feeds on strong and deep-rooted prejudice in most European societies regarding Islam. Some of the most common forms are the lack of official recognition as a religion, the non-granting of permission to build mosques or the non-provision of facilities or support to Muslim religious groups or communities.
Ignorance about Islam is the main reason for Islamophobia. Islam is often associated only with terrorism and extremism. In fact, Islam is a religion that preaches tolerance, solidarity and love for each other, like many religions do.
Ποιες εικόνες έχετε το Ισλάμ;
Ισλαμοφοβία, που σημαίνει κυριολεκτικά το φόβο του Ισλάμ, οι μουσουλμάνοι και τα θέματα που τους αφορούν, δεν είναι ένα νέο φαινόμενο. Είναι στην πραγματικότητα μια αρχαία μορφή της προκατάληψης που έχει γίνει πρόσφατα ένα επίκαιρο θέμα λόγω της καταστροφικές συνέπειες που έχει για τη ζωή των μουσουλμάνων, ειδικά εκείνοι οι μουσουλμάνοι που ζουν σε μειονοτικές κοινότητες.
Η παρούσα κατάσταση τρέφεται με ισχυρή και βαθιά ριζωμένη προκατάληψη στις περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες σχετικά με το Ισλάμ. Μερικές από τις πιο κοινές μορφές είναι η έλλειψη επίσημης αναγνώρισης ως θρησκεία, η μη χορήγηση άδειας για την κατασκευή τεμενών ή μη παροχή υπηρεσιών υποστήριξης ή σε μουσουλμανικές θρησκευτικές ομάδες ή κοινότητες.
Η άγνοια για το Ισλάμ είναι ο κύριος λόγος για την ισλαμοφοβία. Το Ισλάμ είναι συχνά συνδέεται μόνο με την τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό. Στην πραγματικότητα, το Ισλάμ είναι μια θρησκεία που κηρύσσει την ανοχή, την αλληλεγγύη και την αγάπη για τον άλλον, όπως και πολλοί που κάνουν οι θρησκείες.
What can be done in your organization or school to increase knowledge and understanding of other religions?
One of the most common prejudices about Islam is its so-called "incompatibility" with human rights. This prejudice often stems from the reality of countries where Islam is the majority religion, mostly Arab countries. The absence of democracy and widespread violations of human rights are given as examples of this "incompatibility". The prejudice lies in considering Islam as the only contributing factor for these situations, when in fact most of the regimes in question are simply undemocratic. Applied to Christian countries, this would be the equivalent of making Christian religions responsible for the previous dictatorships in Portugal, Spain or Greece, for example, and then to conclude that Christianity is incompatible with human rights and with democracy.
Young people are often harassed for displaying their allegiance to Islam. In some countries, Muslim girls have been forbidden to attend school wearing the veil on their head.
"Racial discrimination" is defined by the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination as "any distinction, exclusion, restriction or preference based on race, colour, descent, or national or ethnic origin which has the purpose or effect of nullifying or impairing the recognition, enjoyment or exercise, on a equal footing, of human rights and fundamental freedoms in the political, economic, social, cultural or any other field of public life." The negative consequences of widespread forms of overt or covert discrimination have led some societies to adopt practices of positive discrimination. Positive discrimination, also known as affirmative action, deliberately favours or gives preference to a certain group or groups such as women, disabled people or specific ethnic groups. The main purpose of such policies is to overcome structural forms of discrimination which otherwise would prevail against specific social groups, usually minorities, and to redress balances in representation. When we look at definitions - particularly in a multicultural context - it can help to compare different ones and look at the contexts in which the definitions have been made. You might find it worthwhile to have a look at the definitions provided by youth organisations in Alien 93 and the discussion provided in the Education Pack in the section entitled "Linking images and their effects". [1]
In June 2000, the adoption by the Committee of Ministers of the Council of Europe of Protocol No.12 to the European Convention on Human Rights broadens the scope of the Convention regarding discrimination. At present, non-discrimination is addressed in article 14, which prohibits discrimination only in the enjoyment of the rights already enshrined in the Convention. Protocol 12 marks a significant development since it provides opportunities for enhanced action in the field of racism and discrimination as a general non-discrimination clause. This Protocol will enter into force only after ten states have ratified it.
Τι μπορεί να γίνει στην κοινωνία σας ή το σχολείο για να αυξήσει τη γνώση και την κατανόηση των άλλων θρησκειών;
Μία από τις πιο κοινές προκαταλήψεις για το Ισλάμ είναι λεγόμενη «ασυμβίβαστο» με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή η προκατάληψη πηγάζει συχνά από την πραγματικότητα των χωρών όπου το Ισλάμ είναι η θρησκεία πλειοψηφίας, κυρίως στις αραβικές χώρες. Η απουσία της δημοκρατίας και εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δίνονται ως παραδείγματα αυτής της «ασυμβατότητας». Η επιφύλαξη έγκειται στην εξέταση ότι το Ισλάμ είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει για αυτές τις περιπτώσεις, όταν στην πραγματικότητα τα περισσότερα από τα εν λόγω καθεστώτα είναι απλώς αντιδημοκρατικά. Εφαρμόζεται σε χριστιανικές χώρες, αυτό θα είναι το ισοδύναμο των αποφάσεων χριστιανικές θρησκείες υπεύθυνοι για τα προηγούμενα δικτατοριών στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, για παράδειγμα, και στη συνέχεια να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι συμβατή με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία με.
Οι νέοι συχνά παρενοχλούνται για την εμφανή υποταγή τους στο Ισλάμ. Σε ορισμένες χώρες, οι μουσουλμάνοι απαγορεύουν στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο και να φορούν το πέπλο στο κεφάλι τους.
"Φυλετικές διακρίσεις" ορίζονται από τη Διεθνή Σύμβαση για την Εξάλειψη Όλων των Μορφών Φυλετικών Διακρίσεων ως «κάθε διάκριση, αποκλεισμό, περιορισμό ή προτίμηση που βασίζεται στη φυλή, το χρώμα, την καταγωγή ή την εθνική ή εθνοτική προέλευση, που έχει ως σκοπό ή αποτέλεσμα να εξαλείψει ή να θίγει την αναγνώριση, την απόλαυση ή την άσκηση, σε ισότιμη βάση, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών στον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό ή οποιοδήποτε άλλο τομέα της δημόσιας ζωής. " Οι αρνητικές συνέπειες με διαδεδομένες μορφές και εμφανή ή συγκεκαλυμμένη διάκριση οδήγησαν κάποιες κοινωνίες να υιοθετήσουν τις πρακτικές των θετικών διακρίσεων. Η θετική διάκριση, επίσης γνωστή ως θετική δράση, ευνοεί σκόπιμα ή δίνει προτεραιότητα σε μια συγκεκριμένη ομάδα ή ομάδες, όπως οι γυναίκες, τα άτομα με αναπηρία ή συγκεκριμένες εθνοτικές ομάδες. Ο κύριος σκοπός αυτών των πολιτικών είναι η αντιμετώπιση των διαρθρωτικών μορφών-διακρίσεων που διαφορετικά θα επικρατήσουν έναντι συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, συνήθως μειονοτήτων, και να αποκαταστήσει ισορροπίες στην παράσταση. Όταν κοιτάζουμε τους ορισμούς - ειδικά σε ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο - αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να συγκρίνετε διαφορετικά αυτά και να δούμε τα πλαίσια μέσα στα οποία οι ορισμοί που έχουν γίνει. Μπορείτε να βρείτε ότι αξίζει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά σε τους ορισμούς που παρέχονται από τις οργανώσεις νεολαίας σε Alien 93 και τη συζήτηση που προβλέπεται στο πακέτο Εκπαίδευσης στην ενότητα με τίτλο "Σύνδεση εικόνες και τα αποτελέσματά τους".
Τον Ιούνιο του 2000, η έγκριση από την Επιτροπή των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης το πρωτόκολλο αριθ. 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης σχετικά με τις διακρίσεις. Προς το παρόν, μη-διάκριση απευθύνεται στο άρθρο 14, το οποίο απαγορεύει τις διακρίσεις μόνο στην απόλαυση των δικαιωμάτων που ήδη περιλαμβάνονται στη σύμβαση. Το πρωτόκολλο 12 σηματοδοτεί μια σημαντική εξέλιξη, δεδομένου ότι παρέχει ευκαιρίες για την ενίσχυση της δράσης στον τομέα του ρατσισμού και των διακρίσεων, ως γενική ρήτρα κατά των διακρίσεων. Το παρόν Πρωτόκολλο θα τεθεί σε ισχύ μόνο μετά από δέκα χώρες την έχουν επικυρώσει.
Xenophobia
The Oxford English Dictionary definition of xenophobia is "a morbid fear of Foreigners or foreign countries". In other words, it means an aversion to Strangers or Foreigners.
Xenophobia is a feeling or a perception based on socially constructed images and ideas and not on rational or objective facts.
A xenophobic perception of the world reduces complex social and cultural phenomena to simplistic good and bad scenarios. "We" (the locals) = the model, the good and normal ones, the reference who everyone should look, feel, think like - Versus "Them"(the Strangers) = the delinquents, the threat, the disturbance, the vagrants, the violent ones, the burglars, the invasive ones, etc. "We" (the locals) are the good ones Versus "Them" (the others), the bad ones.
It is obvious that we attach value to the perceptions we have of others and ourselves, such as "We" = positive and "They" = negative.
To build our identities as individuals and members of a group, an ethnic group, a nation, etc. implies becoming aware of the diversity in society and one's difference from others, which is not negative in itself as long as diversity is not perceived as threatening and the recognition of these differences is not used for political manipulation. The other should be perceived first of all as a brother or sister, as a fellow human, not as a Foreigner, enemy or rival.
It should be noted that while in eastern Europe the main targets of xenophobia are likely to be members of minority groups, in many Western countries the targets tend to be immigrants and refugees, including those coming from Eastern European countries.
Ξενοφοβία
Το αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης αναφέρεται ότι ο ορισμός της ξενοφοβίας είναι: «ένα νοσηρό φόβο προς τους αλλοδαπούς ή προς τις ξένες χώρες.». Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι μια αποστροφή προς τους ξένους ή τους αλλοδαπούς.
Η ξενοφοβία είναι ένα συναίσθημα ή μια αντίληψη που βασίζεται σε κοινωνικά κατασκευασμένα εικόνες και ιδέες και όχι στη λογική ή αντικειμενικά γεγονότα.
Η ξενοφοβική αντίληψη του κόσμου μειώνει το πολύπλοκο κοινωνικό και πολιτιστικό φαινόμενο σε απλοϊκά καλά και κακά σενάρια. "Εμείς" (οι ντόπιοι) = το μοντέλο, τα καλά και φυσιολογικά αυτά, η αναφορά που ο καθένας θα πρέπει να δούμε, να αισθάνονται, ότι ήθελε - έναντι "Them" (οι ξένοι) = οι εγκληματίες, η απειλή, η διαταραχή, οι πλάνητος, οι βίαιες αυτές, οι διαρρήκτες, οι επεμβατικές αυτές, κλπ. "Εμείς" (οι ντόπιοι) είναι οι καλοί σε σχέση με "τους" (οι άλλοι), οι κακοί.
Είναι προφανές ότι δίνουμε αξία στις αντιλήψεις που έχουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως "Εμείς" = θετικό και "Αυτοί" = αρνητικό.
Για να χτίσει την ταυτότητά μας ως άτομα και μέλη μιας ομάδας, μια εθνική ομάδα, ένα έθνος, κλπ. προϋποθέτει γνώση της διαφορετικότητας στην κοινωνία και η διαφορά κάποιου από τους άλλους, που δεν είναι αρνητική από μόνη της, όσο μια διαφορετικότητα που δεν γίνεται αντιληπτή ως απειλή και η αναγνώριση αυτών των διαφορών δεν χρησιμοποιείται για πολιτική χειραγώγηση. Το άλλο θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πρωτίστως ως ένα αδελφό ή αδελφή, ως συνάνθρωπο, όχι ως ξένο, εχθρό ή αντίπαλο.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, ενώ στην ανατολική Ευρώπη, οι βασικοί στόχοι της ξενοφοβίας είναι πιθανό να είναι μέλη των μειονοτικών ομάδων, σε πολλές δυτικές χώρες, οι στόχοι τείνουν να είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που προέρχονται από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Can you think of recent examples of xenophobia in your country?
Even though the fear of Foreigners - xenophobia - is considered morally unacceptable and goes against what would constitute a culture of human rights, it is not illegal and thus it cannot be legally punished as such. Consequently, it is only the manifestations of xenophobia, (which can derive from xenophobic perceptions and which can take attitudinal or physically violent forms, such as acts of racist attacks, discrimination at work, verbal attacks or abuse, ethnic cleansing, genocide, etc.) that are subject to sanction in so far as there are laws qualifying these actions as crimes.
Μπορεί να σκεφτείτε πρόσφατα παραδείγματα της ξενοφοβίας στη χώρα σας;
Ακόμα κι αν ο φόβος των αλλοδαπών - ξενοφοβία - θεωρείται ηθικά απαράδεκτη και έρχεται σε αντίθεση με ό, τι θα συνιστούσε μια κουλτούρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν είναι παράνομη και συνεπώς δεν μπορεί να τιμωρηθεί νομικά ως τέτοια. Ως εκ τούτου, δεν είναι μόνο οι εκδηλώσεις ξενοφοβίας, (που μπορούν να αποκομίσουν από ξενοφοβικές αντιλήψεις και τα οποία μπορούν να λάβουν αρνητική στάση συμπεριφοράς ή σωματικά βίαιες μορφές, όπως πράξεις με ρατσιστικές επιθέσεις, τις διακρίσεις στο χώρο εργασίας, λεκτικές επιθέσεις ή κακοποίηση, την εθνοκάθαρση, γενοκτονία, κλπ. ) ότι υπόκεινται σε κυρώσεις, εφόσον υπάρχουν νόμοι που τυγχάνουν αυτές τις ενέργειες ως εγκλήματα.
Racism
Racism can be defined in many ways. One definition considers racism as a conscious or unconscious belief in the inherent superiority of one race over another. The implication of this definition is that, in the first place, the "superior" race has the right to exercise power over and dominate those that are considered "inferior"; and that, in the second place, racism conditions both the attitudes and behaviour of individuals and groups. However, there is a problem in that the term `racism' presupposes the existence of different "races". In recent years, it has been established that "race" is, in fact, a social construct and that it is impossible to classify people according to any other category than that of "human being". Therefore, racism exists even though "race" does not.
Europe has a long history of racism. Historically, the existence of "superior" and "inferior" races has been argued on the grounds of biological differences. Darwinian theories of evolution were applied to human beings in order to classify them according to "race". Colonialism, when European nations subjugated others to their exploitation, was possible due to the widespread acceptance of social Darwinism and other similarly "racist" theories. The "white man's burden" implied the "duty" of colonial Europeans to "civilize" other peoples. Slavery, another common practice among European entrepreneurs and governments until the 19thcentury, was also based on the belief that slaves belonged to "inferior races".
Nowadays, racists put emphasis on cultural differences rather than on biological inferiority. Cultural racism is based on the belief that there is a hierarchy of cultures or that certain cultures, traditions, customs, and histories are incompatible. The exclusion and discrimination of Foreigners or minorities is justified in the name of allegedly "incompatible cultures", religions or "civilisations".
Power and its use and misuse are heavily bound up with racism. Racism is at one and the same time defined by those who have power and it defines power relations between perpetrators and victims. The victims of racism find themselves in a powerless position. Prejudice, or the negative judgement of other persons or groups (without significant knowledge or experience of those persons or groups), is also bound up with racism. Hence, racism can be understood as the practical translation of prejudices into actions or forms of treatment of others by those who hold power and who are therefore in a position to carry those actions out.
Ρατσισμός
Ρατσισμός μπορεί να οριστεί με πολλούς τρόπους. Ένας ορισμός θεωρεί το ρατσισμό ως συνειδητή ή ασυνείδητη πίστη στην έμφυτη ανωτερότητα ενός αγώνα πάνω από ένα άλλο. Η συνέπεια του ορισμού αυτού είναι ότι, στην πρώτη θέση, η "ανώτερη" φυλή έχει το δικαίωμα να ασκεί εξουσία πάνω και κυριαρχούν εκείνοι που θεωρούνται «κατώτερες»? Και ότι, κατά δεύτερο λόγο, οι συνθήκες ρατσισμού και τις στάσεις και τη συμπεριφορά των ατόμων και των ομάδων. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα στο ότι ο όρος του ρατσισμού προϋποθέτει «την ύπαρξη διαφορετικών «φυλών». Κατά τα τελευταία χρόνια, έχει διαπιστωθεί ότι το "φυλή" είναι, στην πραγματικότητα, ένα κοινωνικό κατασκεύασμα και ότι είναι αδύνατο να ταξινομήσει τους ανθρώπους σύμφωνα με οποιαδήποτε άλλη κατηγορία από εκείνη του "ανθρώπινο ον". Ως εκ τούτου, ο ρατσισμός υπάρχει ακόμη και αν "φυλή" δεν το κάνει.
Η Ευρώπη έχει μια μακρά ιστορία του ρατσισμού. Ιστορικά, η ύπαρξη των «ανώτερων» και «κατώτερων» φυλών έχει υποστηριχθεί για λόγους βιολογικές διαφορές. Δαρβινική θεωρία της εξέλιξης έχουν εφαρμοστεί στον άνθρωπο, προκειμένου να τα κατατάξει σύμφωνα με την "κούρσα". Αποικιοκρατία, όταν τα ευρωπαϊκά έθνη να υποτάξει άλλους εκμετάλλευσή τους, ήταν δυνατή λόγω της ευρείας αποδοχής του κοινωνικού Δαρβινισμού και άλλα παρόμοια "ρατσιστική" θεωρίες. Το «φορτίο του λευκού ανθρώπου" συνεπαγόταν και την "υποχρέωση" των αποικιακών τους Ευρωπαίους να «εκπολιτίσουν» τους άλλους λαούς. Σκλαβιά, μια άλλη κοινή πρακτική μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και επιχειρηματιών μέχρι τον 19ο αιώνα, βασίστηκε επίσης στην πεποίθηση ότι οι δούλοι ανήκαν σε «κατώτερες φυλές».
Σήμερα, ρατσιστές δίνουν έμφαση στις πολιτισμικές διαφορές και όχι για τη βιολογική κατωτερότητα. Πολιτιστικός ρατσισμός βασίζεται στην πεποίθηση ότι υπάρχει μια ιεραρχία των πολιτισμών ή ότι ορισμένους πολιτισμούς, παραδόσεις, έθιμα, ιστορίες και είναι ασυμβίβαστες. Ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις των αλλοδαπών ή των μειονοτήτων δικαιολογείται στο όνομα της δήθεν «ασύμβατων πολιτισμών", θρησκείες ή «πολιτισμών».
Δύναμη και τη χρήση και την κατάχρηση του είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με το ρατσισμό. Ο ρατσισμός είναι σε ένα και το αυτό χρονικό διάστημα που ορίζεται από εκείνους που έχουν δύναμη και ορίζει τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ δραστών και θυμάτων. Τα θύματα του ρατσισμού βρίσκονται σε αδύναμη θέση. Προκατάληψη, ή η αρνητική κρίση των άλλων ατόμων ή ομάδων (χωρίς σημαντική γνώση ή εμπειρία των εν λόγω προσώπων ή ομάδων), είναι επίσης συνδέεται με τον ρατσισμό. Ως εκ τούτου, ο ρατσισμός μπορεί να θεωρηθεί ως η πρακτική μετάφραση των προκαταλήψεων σε ενέργειες ή μορφές θεραπείας των άλλων από εκείνους που ασκούν την εξουσία και ως εκ τούτου οι οποίοι είναι σε θέση να μεταφέρει αυτές τις ενέργειες έξω.
Racism can exist at different levels: [2]
The different levels at which racism manifests itself are highly interdependent and actively feed each other. Racism also manifests itself in overt and covert ways. In its subtlest and most covert forms, racism is as damaging as in its overt forms.
The consequences of racism, both historically and contemporarily, are devastating for both the victims and the societies where this injustice has been perpetrated. Racism has been at the origin of mass extermination, genocide and oppression. It has ensured the subjugation of majorities to the whims of tiny minorities who have a stranglehold on both wealth and power. While much progress has been made to remedy these injustices, today hidden and less hidden forms of isolation, discrimination and segregation still exist and continue to be practised. Those perceived as "different" or "foreign" face restrictions in their freedom of movement, outright aggression, humiliation or social exclusion.
Ρατσισμός μπορεί να υπάρχει σε διάφορα επίπεδα:
• σε ένα προσωπικό επίπεδο: πρόκειται για προσωπικές στάσεις, αξίες και πεποιθήσεις σχετικά με την ανωτερότητα της «φυλής» κάποιου και την κατωτερότητα των άλλων "φυλών".
•σε ένα διαπροσωπικό επίπεδο: πρόκειται για τη συμπεριφορά απέναντι στους άλλους, που αντανακλά την πίστη του στην ανωτερότητα της «φυλής» του.
• σε θεσμικό επίπεδο: πρόκειται για τις καθιερωμένες νόμους, τα έθιμα, τις παραδόσεις και τις πρακτικές που συστηματικά οδηγήσει σε φυλετικές ανισότητες και διακρίσεις σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, ή ιδρύματα.
• σε πολιτιστικό επίπεδο: πρόκειται για τις αξίες και τους κανόνες της κοινωνικής συμπεριφοράς που προάγουν μητρική πολιτιστικές πρακτικές, όπως το πρότυπο και το πρότυπο μέτρησης και δικαστής άλλες πολιτιστικές πρακτικές να είναι κατώτερη.
Τα διαφορετικά επίπεδα στα οποία ο ρατσισμός εκδηλώνεται είναι εξαιρετικά αλληλεξαρτώμενος και ενεργά τροφοδοτούν το ένα το άλλο. Ρατσισμός εκδηλώνεται επίσης στην απροκάλυπτη και συγκαλυμμένη τρόπους. Στην πιο λεπτή και πιο συγκαλυμμένες μορφές του, ο ρατσισμός είναι τόσο καταστροφική όσο το εμφανείς μορφές της.
Οι συνέπειες του ρατσισμού, τόσο ιστορικά και σύγχρονα, είναι καταστροφικές τόσο
για τα θύματα και τις κοινωνίες όπου η αδικία έχει διαπραχθεί. Ρατσισμός έχει την αιτία της μαζικής εξόντωσης, τη γενοκτονία και την καταπίεση. Έχει εξασφαλίσει την υποταγή της πλειοψηφίας για τις ιδιοτροπίες των μικροσκοπικών μειονοτήτων που έχουν μια ασφυκτική πίεση τόσο πλούτο και δύναμη. Αν και μεγάλη πρόοδος έχει γίνει για την αποκατάσταση αυτών των αδικιών, σήμερα κρυμμένα και λιγότερο κρυμμένες μορφές αποκλεισμού, των διακρίσεων και του διαχωρισμού εξακολουθούν να υπάρχουν και να συνεχίσει να εφαρμόζεται. Εκείνοι που αντιλαμβάνονται ως «διαφορετικά» ή «ξένα» αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία τους, κατ 'αποκοπή επιθετικότητα, την ταπείνωση ή τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Racism and youth violence (Key date 21 March International Day for the Elimination of Racial Discrimination)
Youth violence motivated by racial hatred is a reality in most European countries. There are numerous reported cases of young people and/or adults being attacked, beaten up, threatened and, in the most extreme cases, killed, because of their nationality, appearance, religion, the colour of their skin, their hair or even their beard.
Racist violence has other subtle, but more diffuse, means of expression. It includes multiple forms of scapegoating, segregation and discrimination. Being singled out for police controls and checks because one looks different - darker skinned or darker haired - is also a form of oppression.
Ρατσισμός και βία των νέων (Key ημερομηνία 21 Μαρ Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων)
Η βία των νέων ως κίνητρο το φυλετικό μίσος είναι μια πραγματικότητα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που αναφέρθηκαν από τους νέους και / ή ενήλικες, που δέχτηκαν επίθεση, ξυλοκοπήθηκαν , απειλήθηκαν και, στις πιο ακραίες περιπτώσεις, σκοτώθηκαν, λόγω της ιθαγενείας του, την εμφάνισή τους, τη θρησκεία, το χρώμα του δέρματός τους, τα μαλλιά τους, ή ακόμα και τα γένια τους .
Ρατσιστική βία έχει και άλλες λεπτές, αλλά πιο διάχυτη, τα μέσα έκφρασης. Περιλαμβάνει πολλαπλές μορφές των αποδιοπομπαίων τράγων, διαχωρισμού και διακρίσεων. Όντας ξεχώρισε για τους ελέγχους της αστυνομίας και τους ελέγχους, γιατί βλέπει κανείς διαφορετικά - πιο σκούρο δέρμα ή πιο σκούρα μαλλιά - είναι επίσης μια μορφή καταπίεσης.
The United Nations World Conference against Racism, Racial Discrimination, Xenophobia and Related Intolerance (WCAR)
The third WCAR was held in Durban, South Africa between the 31 August and 7 September 2001. This conference generated a very important international movement and many expectations. Nearly 160 states and more than 1500 NGO participants took part. The conference was dominated by two issues: the plight of Palestinians (including attempts to re-label Zionism as a racist practice) and recognition of slavery as a crime against humanity and the right for compensation. The final text ended up recognising the two issues with a wording that was acceptable to most:
"We are concerned about the plight of the Palestinian people under foreign occupation. We recognise the inalienable right of the Palestinian people to self-determination and to the establishment of an independent state. We also recognise the right to security for all states in the region, including Israel, and call upon all states to support the peace process and bring it to an early conclusion."
An apology for slavery was also inserted although the text did not go as far as to offer any compensation. The recognition of the slave trade and of slavery as crimes against humanity was, for many, a historical moment in the restoration of dignity to a large part of humanity.
Η Παγκόσμια Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών κατά του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας (WCAR)
Η τρίτη WCAR πραγματοποιήθηκε στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής μεταξύ 31 Αυγούστου και 7 Σεπτεμβρίου 2001. Το συνέδριο αυτό δημιουργείται ένα πολύ σημαντικό διεθνές κίνημα και πολλές προσδοκίες. Σχεδόν 160 κράτη και περισσότερα από 1500 ΜΚΟ συμμετέχοντες έλαβαν μέρος. Το συνέδριο κυριαρχείται από δύο θέματα: το δράμα των Παλαιστινίων (συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών για την εκ νέου σήμα Σιωνισμό ως μια ρατσιστική πρακτική) και η αναγνώριση της δουλείας ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και το δικαίωμα για αποζημίωση. Το τελικό κείμενο κατέληξε αναγνωρίζοντας τα δύο θέματα με μια διατύπωση που ήταν αποδεκτό από τους περισσότερους:
«Ανησυχούμε για τα δεινά του παλαιστινιακού λαού υπό ξένη κατοχή. Αναγνωρίζουμε το αναφαίρετο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση και την ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους. Αναγνωρίζουμε, επίσης, το δικαίωμα στην ασφάλεια για όλα τα κράτη της περιοχής , συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, και καλούν όλα τα κράτη να υποστηρίξουν την ειρηνευτική διαδικασία και να το φέρει σε ένα πρώιμο συμπέρασμα.».
Μια συγγνώμη για τη δουλεία εισήχθη επίσης, αν το κείμενο δεν προχώρησε τόσο πολύ, ώστε να προσφέρουν οποιαδήποτε αποζημίωση. Η αναγνώριση του δουλεμπορίου και της δουλείας ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ήταν, για πολλούς, μια ιστορική στιγμή για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας για ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας
Do you think that the governments from countries who benefited from slavery in the past should now pay for compensation?
In addition to the official conference, an NGO forum and an international youth forum were held in the days preceding the WCAR. Youth organisations, representatives and youth delegates on government delegations were invited to participate. Some 200 young adults representing all geographical regions gathered to discuss key issues related to the struggle against racism and xenophobia.
Πιστεύετε ότι οι κυβερνήσεις των χωρών που επωφελήθηκαν από τη δουλεία στο παρελθόν πρέπει τώρα να καταβάλει την αποζημίωση;
Εκτός από την επίσημη συνέντευξη, ένα φόρουμ των ΜΚΟ και ένα διεθνές φόρουμ της νεολαίας έλαβαν χώρα κατά τις ημέρες που προηγούνται της WCAR. Οι οργανώσεις νεολαίας, οι εκπρόσωποι και εκπρόσωποι της νεολαίας στις αντιπροσωπείες της κυβέρνησης κλήθηκαν να συμμετάσχουν. Περίπου 200 νεαροί ενήλικες που εκπροσωπούν όλες τις γεωγραφικές περιοχές που συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν σημαντικά θέματα που σχετίζονται με την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Why should racist propaganda on the Internet be controlled or forbidden?
Immigrants, refugees and asylum-seekers
In Europe today, many immigrants, asylum-seekers and refugees face very difficult situations and see their basic rights and dignity violated every day. Refugees and asylum-seekers have often been forced to leave their homes, countries and families to save themselves from war, persecution or a complete lack of security. Although the vast majority of refugees in the world do not seek asylum in Europe, some people and groups do. The growing or persisting feelings of nationalism and xenophobia, or simply the concerns of xenophobe politicians, have led many governments to adopt very strict measures towards asylum-seekers, aimed mostly at ensuring that they do not reach their territory.
To get a small insight into what it means to be a refugee, read the Personal experiences of refugees in Alien 93.
Asylum-seekers and refugees form a particularly vulnerable target group, whose status is defined and protected by the Geneva Refugee Convention of 1951. Most European countries now have legislation that allows them to be detained at airports and border police stations, often without any consideration of their rights. Deportation of illegal immigrants or asylum-seekers who see their application rejected is a common practice and sometimes a form of degrading treatment. [3]
Γιατί θα πρέπει η ρατσιστική προπαγάνδα στο διαδίκτυο να ελεγχθεί ή να απαγορεύεται; Οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο.
Στην Ευρώπη σήμερα, πολλοί μετανάστες, αιτούντες άσυλο και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες καταστάσεις και βλέπουμε ότι τα βασικά δικαιώματα τους και την αξιοπρέπειά τους να παραβιάζονται καθημερινά. Οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο συχνά έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια, τις χώρες τους και τις οικογένειές τους για να σωθούν από τον πόλεμο, τις διώξεις ή πλήρη έλλειψη ασφάλειας. Παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων στον κόσμο, δεν ζητούν άσυλο στην Ευρώπη, παρά μόνο κάποιοι άνθρωποι και ομάδες. Τα συναισθήματα ή αυξανόμενη εμμονή του εθνικισμού και της ξενοφοβίας, ή απλά τις ανησυχίες των ξενόφοβων πολιτικών, έχουν οδηγήσει πολλές κυβερνήσεις να υιοθετήσουν πολύ αυστηρά μέτρα προς τους αιτούντες άσυλο, με στόχο κυρίως τη διασφάλιση ότι δεν φθάνουν στο έδαφός τους.
Για να πάρετε μια μικρή εικόνα για το τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, διαβάστε τις Προσωπικές εμπειρίες των προσφύγων στο Alien 93.
Οι αιτούντες άσυλο και οι πρόσφυγες αποτελούν μια ιδιαίτερα ευάλωτη ομάδα-στόχο, το καθεστώς των οποίων ορίζεται και προστατεύεται από τη Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες του 1951. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν τώρα νομοθεσία που τους επιτρέπει να κρατούνται σε αεροδρόμια και σταθμούς συνοριακής αστυνομίας, συχνά χωρίς κανένα αντάλλαγμα για τα δικαιώματά τους. Απέλαση των λαθρομεταναστών ή των αιτούντων άσυλο οι οποίοι βλέπουν την αίτησή τους να απορρίπτεται είναι μια κοινή πρακτική και μερικές φορές μια μορφή εξευτελιστικής μεταχείρισης.
What happens if a refugee seeks asylum in your country? Do you know what they have to do?
The Schengen agreements (1990) provide for free movement and unrestricted travel to persons across all borders of 14 of the European Union member states. However, while abolishing the former existing borders, the EU has built a larger "border" to protect the European area.
The development of a common European policy towards refugees and migrants has often been described as a "fortress Europe" policy partly because of its emphasis on exclusion and the deflection of refugees, and partly because it is an example of how the fear of economic migration can block out consideration for the reality and needs of asylum-seekers.
Τι θα συμβεί αν ένας πρόσφυγας ζητά άσυλο στη χώρα σας; Ξέρετε τι πρέπει να κάνετε;
Οι συμφωνίες Σένγκεν (1990) προβλέπουν την ελεύθερη κυκλοφορία και ταξίδια χωρίς περιορισμούς σε πρόσωπα σε όλα τα σύνορα των 14 από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, ενώ η κατάργηση των πρώην υφισταμένων συνόρων, η ΕΕ έχει δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο "σύνορο" για την προστασία του ευρωπαϊκού χώρου.
Η ανάπτυξη μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι των προσφύγων και των μεταναστών έχει συχνά περιγραφεί ως μια «Ευρώπη-φρούριο» πολιτική εν μέρει λόγω της έμφασης που δίνει για τον αποκλεισμό και την εκτροπή των προσφύγων, και εν μέρει επειδή είναι ένα παράδειγμα του πώς ο φόβος της οικονομικής μετανάστευσης μπορεί να μπλοκάρει το αντάλλαγμα για την πραγματικότητα και τις ανάγκες των αιτούντων άσυλο.
Where do refugees in your country come from? Why are they refugees? ([4] Key dates 20 June World Refugee Day 18 December International Migrants Day.).
All across Europe, the Jews and the Roma have historically been the two minorities that have suffered most from discrimination on grounds of their supposed "inferiority" and the subsequent negative stereotyping attached to this alleged status of inferiority.
Both minorities originated from outside Europe, the Jews from the area of what is now Israel and Palestine and from the southern shores of the Black Sea, and the Roma from India. Both migrated due to persecution, both have suffered down the ages at the hands of the majorities in Europe and both were considered inferior and many of both groups were exterminated by the nazis during the second world war. Both suffered under the communist regimes in Europe and both still experience discrimination, hatred and prejudice today, even though their social realities are very different.
Από πού προέρχονται οι πρόσφυγες στη χώρα σας; Γιατί είναι πρόσφυγες; (Σημαντικές ημερομηνίες 20 Παγκόσμιο Ιούνιο Ημέρα Προσφύγων 18 Δεκεμβρίου Διεθνής Ημέρα Μεταναστών.)
Σε όλη την Ευρώπη, των Εβραίων και των Ρομά έχουν ιστορικά οι δύο μειονότητες που επλήγησαν περισσότερο από τις διακρίσεις λόγω της υποτιθέμενης "κατωτερότητας" τους και η επακόλουθη αρνητικά στερεότυπα που συνδέονται σε αυτό το υποτιθέμενο καθεστώς της κατωτερότητας.
Και οι δύο μειονότητες προέρχεται από χώρες εκτός Ευρώπης, των Εβραίων από την περιοχή του αυτό που είναι τώρα το Ισραήλ και την Παλαιστίνη και από τις νότιες ακτές της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και των Ρομά από την Ινδία. Και οι δύο μετανάστευσαν λόγω των διώξεων, και οι δύο έχουν υποστεί τις ηλικίες στα χέρια του τις πλειοψηφίες στην Ευρώπη και οι δύο θεωρούνται κατώτερες και πολλές από τις δύο ομάδες που εξοντώθηκαν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Και οι δύο υπέφεραν κάτω από τα κομμουνιστικά καθεστώτα στην Ευρώπη και δύο ακόμα υφίστανται διακρίσεις, μίσος και προκατάληψη σήμερα, αν και κοινωνικές πραγματικότητες τους είναι πολύ διαφορετικές.
What happened to Jewish people in your country during second world war? (Anti-Semitism Key dates 9 November The anniversary of the Kristallnacht International Day against Fascism and Anti-Semitism. 30 April
Holocaust Memorial Day (Yom ha Shoah)
Anti-Semitism can be defined as "hostility towards Jews as a religious or minority group often accompanied by social, economic, and political discrimination"10, and this has been widespread in European history up to the present. Anti-Semites have fabricated stories about Jewish conspiracies, fuelling the anti-Semitic attitude of non-Jewish people against them, the most infamous being the "Protocols of the wise men of Zion" (a fictitious slanderous document inciting violence against Jews and which still circulates today in some European countries).
By the end of the nineteen century, Jewish communities in Russia regularly became victims of pogroms (a Russian word meaning devastation), which were organised systematic discriminatory acts of violence against Jewish communities by the local population, often with the passive consent or active participation of the police, encouraged by the anti-Semitic policies of the government. Attacks on Jewish communities were also common in other European countries including, for example, France and Austria.
The rise of fascism in the first part of the 20thcentury brought further hardship for many Jews in Europe, as anti-Semitism became part of the ideology in power. Fascist regimes and parties also collaborated directly or indirectly with the German nazi regime during the Holocaust.
During the Holocaust perpetrated by the nazi Germany and its allies during the second world war, known also as the Shoah (a Hebrew work meaning desolation), an estimated six million Jews were systematically exterminated for no other reason than that they were Jews. The Holocaust was the culmination of the racist and anti-Semitic policies that characterised Hitler's government, whose savagery had commenced with the "Kristallnacht", a massive pogrom throughout Germany on 9 November 1938.
With the success of the Bolshevik Revolution, pogroms ceased in the Soviet Union but anti-Semitism continued in different forms, including forced displacements, confiscation of property and show trials. Under communist regimes, anti-Semitism was often also disguised under official anti-Zionist policies.
Today, anti-Semitism is as alive as ever, even if in an often covert manner. Groups claiming their superiority desecrate Jewish cemeteries, networks of neo-nazi groups, often including young people, openly shout their anti-Semitism, and there are many Internet websites and literature circulating and glorifying nazi propaganda.
Τι συνέβη στους Εβραίους στη χώρα σας κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου; (Αντισημιτισμός Σημαντικές ημερομηνίες 9 Νοεμβρίου η επέτειος της Νύχτας των Κρυστάλλων Παγκόσμια Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού. 30ης Απριλίου Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος (Yom ha Shoah).
Ο αντισημιτισμός μπορεί να οριστεί ως «εχθρότητα προς τους Εβραίους ως θρησκευτική μειονότητα ή ομάδα συχνά συνοδεύεται από κοινωνικές, οικονομικές, και πολιτικές διακρίσεις» 10, και αυτό ήταν ευρέως διαδεδομένη στην ευρωπαϊκή ιστορία μέχρι σήμερα. Αντι-Σημίτες οι κατασκευασμένες ιστορίες για εβραϊκές συνωμοσίες, τροφοδοτώντας την αντισημιτική στάση των μη-εβραϊκών λαών εναντίον τους, η πιο διαβόητη είναι τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" (ένα φανταστικό συκοφαντικό έγγραφο υποκινεί τη βία εναντίον των Εβραίων και το οποίο εξακολουθεί να κυκλοφορεί σήμερα σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες).
Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, οι εβραϊκές κοινότητες στη Ρωσία τακτικά έγιναν θύματα του πογκρόμ (Ρωσική λέξη που σημαίνει καταστροφή), που διοργανώθηκαν συστηματικές διακρίσεις, πράξεις βίας εναντίον εβραϊκών κοινοτήτων από τον τοπικό πληθυσμό, συχνά με την παθητική συναίνεση ή την ενεργή συμμετοχή της η αστυνομία, που ενθαρρύνεται από τις αντισημιτικές πολιτικές της κυβέρνησης. Επιθέσεις σε εβραϊκές κοινότητες είχαν επίσης κοινά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως, για παράδειγμα, τη Γαλλία και την Αυστρία.
Η άνοδος του φασισμού στο πρώτο μέρος του 20ού αιώνα, έφερε περαιτέρω ταλαιπωρία για πολλούς Εβραίους στην Ευρώπη, όπως ο αντισημιτισμός έγινε μέρος της ιδεολογίας στην εξουσία. Φασιστικά καθεστώτα και κόμματα συνεργάστηκαν, επίσης, άμεσα ή έμμεσα, με το γερμανικό ναζιστικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος που διαπράχθηκαν από τη ναζιστική Γερμανία και οι σύμμαχοί της κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, που είναι γνωστή και ως το Ολοκαύτωμα (ένα έργο Εβραϊκά ερήμωση έννοια), εκτιμάται ότι περίπου έξι εκατομμύρια Εβραίοι εξοντώθηκαν συστηματικά για κανέναν άλλο λόγο παρά το ότι ήταν Εβραίοι. Το Ολοκαύτωμα ήταν το αποκορύφωμα τις ρατσιστικές και αντισημιτικές πολιτικές που χαρακτηρίζεται κυβέρνηση του Χίτλερ, των οποίων η βαρβαρότητα είχε αρχίσει με την «Νύχτα των Κρυστάλλων», ένα τεράστιο πογκρόμ σε όλη τη Γερμανία στις 9 Νοεμβρίου 1938.
Με την επιτυχία της μπολσεβίκικης επανάστασης, έπαψε το πογκρόμ στη Σοβιετική Ένωση, αλλά ο αντισημιτισμός συνεχίστηκε σε διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαστικών εκτοπισμών, δήμευση της περιουσίας και των δοκιμών δείχνουν. Κάτω από τα κομμουνιστικά καθεστώτα, ο αντισημιτισμός ήταν επίσης συχνά μεταμφιέζεται υπό επίσημη αντι-σιωνιστική πολιτική.
Σήμερα, ο αντισημιτισμός είναι τόσο ζωντανός όσο ποτέ, ακόμη και αν σε ένα συχνά συγκαλυμμένο τρόπο. Ομάδες υποστηρίζοντας την υπεροχή τους βεβηλώνουν εβραϊκά νεκροταφεία, τα δίκτυα των νεο-ναζιστικών ομάδων, συχνά συμπεριλαμβανομένων των νέων, φωνάζουν ανοιχτά τον αντισημιτισμό τους, και υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο και τη λογοτεχνία που κυκλοφορεί και δοξάζοντας ναζιστική προπαγάνδα.
Romaphobia
Roma people (wrongly named as Gypsies, including the Sinti), have always been viewed as different by other Europeans. For much of history, they have been nomads, moving from one place to another as tinkers, craftsmen, musicians and traders. Throughout their history they have been submitted to forced assimilation; the Roma language has been prohibited in some countries and their children have been forcibly taken away from the parents. Roma people were slaves in many countries, the last having been Romania, where their slavery was abolished in 1856. The Roma have never had a state and they have never fought wars against other people. Throughout the twentieth century they continued to be considered as vagrants and in many countries laws were passed to force them to settle down.
Today, Roma communities continue to be directly and indirectly discriminated, persecuted and unwanted across all European countries.
Porajmos refers to the Genocide of European Roma and Sinti perpetrated by German nazis and their allies between 1933 and 1945. The estimated number of victims varies according to different sources between 500000 and 2000000. As the result of Porajmos, Roma in Europe lost up to 70% of their pre-war population.
The communist regimes of eastern Europe, under the banner of "emancipating the Roma", broke the Roma Traditional way of life. The Roma family disintegrated even further with the advent of capitalism - the Roma are generally not qualified for high-tech work and they are thus condemned to manual labour, unemployment and social exclusion.
Today, the Roma population in Europe totals an estimated eight to twelve million people, across literally all European states. The vast majority are sedentary but in some Western countries nomadism is still practised, fully or partially. While Roma in Spain and Portugal have practically lost Romany as a language (because it was forbidden and repressed) in most other countries' Roma communities, the Romany language is still a unifying cultural factor.
Ξενοφοβία έναντι των Ρομ.
Οι Ρομά (κακώς ονομάστηκε ως Τσιγγάνοι, συμπεριλαμβανομένης της Σίντι), έχουν πάντα θεωρηθεί ως διαφορετικοί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Για μεγάλο μέρος της ιστορίας, υπήρξαν νομάδες, που μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο, όπως τεχνίτες tinkers,, μουσικούς και τους εμπόρους. Σε όλη την ιστορία τους, που έχουν υποβληθεί σε αναγκαστική αφομοίωση. Η γλώσσα των Ρομά έχει απαγορευθεί σε ορισμένες χώρες και τα παιδιά τους έχουν αφαιρεθεί δια της βίας από τους γονείς. Ρομά ήταν δούλοι σε πολλές χώρες, αφού η τελευταία ήταν στη Ρουμανία, όπου η δουλεία τους καταργήθηκε το 1856. Οι Ρομά δεν είχαν ποτέ ένα κράτος και ποτέ δεν πολέμησαν πολέμους ενάντια σε άλλους ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα συνέχισαν να θεωρούνται ως πλάνητες και σε πολλές χώρες πέρασαν νόμους για να τους αναγκάσουν να ηρεμήσουν.
Σήμερα, τις κοινότητες των Ρομά εξακολουθούν να είναι άμεσα και έμμεσα διακρίσεις, διώκονται και ανεπιθύμητο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Porajmos αναφέρεται στη Γενοκτονία των ευρωπαίων Ρομά και Σίντι που διαπράττονται από τους γερμανούς ναζί και των συμμάχων τους, μεταξύ των ετών 1933 και 1945. Ο εκτιμώμενος αριθμός των θυμάτων ποικίλλει ανάλογα με διαφορετικές πηγές μεταξύ 500000 και 2000000. Ως αποτέλεσμα της Porajmos, οι Ρομά στην Ευρώπη έχασε το 70% του προπολεμικού πληθυσμού τους.
Τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, κάτω από τη σημαία της «χειραφέτησης των Ρομά", έσπασαν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής των Ρομά. Η οικογένεια Ρομά διαλυθεί ακόμη περισσότερο με την έλευση του καπιταλισμού - οι Ρομά γενικά είναι δεν ικανοί για υψηλής τεχνολογίας εργασία και έτσι είναι καταδικασμένοι σε χειρωνακτική εργασία, την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Σήμερα, ο πληθυσμός των Ρομά στην Ευρώπη ανέρχεται κατ' εκτίμηση 8 έως 12.000.000 άνθρωποι, κυριολεκτικά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η συντριπτική πλειοψηφία μένουν σε ένα μέρος μόνιμα, αλλά σε ορισμένες δυτικές χώρες ο νομαδισμός εξακολουθεί να εφαρμόζεται, εν όλω ή εν μέρει. Οι Ρομά στην Ισπανία και την Πορτογαλία έχουν χάσει σχεδόν τη γλώσσα τους (επειδή ήταν απαγορευμένη και σε καταστολή) ενώ οι κοινότητες Ρομά στις περισσότερες άλλες χώρες διατηρούν τη γλώσσα τους, η οποία εξακολουθεί να είναι ένας ενωτικός πολιτιστικός παράγοντας.
What is the size of the Roma community in your country?
Romaphobia, discrimination and hostility towards Roma people, is a widespread common reality all over Europe. The Roma are among the first to suffer in armed conflict, as in the wars in the former Yugoslavia where the plight of Roma, caught in the crossfire, was mostly ignored. Other recent examples, include Roma families being de facto illegally stripped of their right to property on the grounds of "fighting crime" (Portugal); discrimination regarding access to education for Roma children and provision of basic community services (in the United Kingdom and France, for example, for travelling communities) or simply having their recognised rights respected. In many countries, Roma have been victims of violent fascist and racist groups, resulting in murders; Roma children are sometimes put together in the same school as mentally handicapped children. Roma villages are often segregated and isolated.
Ποιο είναι το μέγεθος της κοινότητας των Ρομά στη χώρα σας;
Ξενοφοβία έναντι των Ρομ, τις διακρίσεις και την εχθρότητα προς τους Ρομά, είναι μια ευρέως διαδεδομένη κοινή πραγματικότητα σε όλη την Ευρώπη. Η Ρόμα είναι από τις πρώτες που θα υποφέρουν σε ένοπλες συγκρούσεις, όπως στους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όπου η κατάσταση των Ρομά, που αλιεύονται σε διασταυρούμενα πυρά, ως επί το πλείστον αγνοούνται. Άλλα πρόσφατα παραδείγματα, περιλαμβάνουν οικογένειες Ρομά που de facto παράνομα αφαιρεθεί από το δικαίωμά τους στην ιδιοκτησία για λόγους "καταπολέμηση της εγκληματικότητας" (Πορτογαλία)? Διακρίσεων όσον αφορά την πρόσβαση στην εκπαίδευση για τα παιδιά των Ρομά και την παροχή των βασικών υπηρεσιών της κοινότητας (στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία , για παράδειγμα, για το ταξίδι κοινότητες) ή απλά να έχουν αναγνωρισμένα δικαιώματα τους σεβαστά. Σε πολλές χώρες, οι Ρομά έχουν πέσει θύματα βίαιων φασιστικών και ρατσιστικών ομάδων, με αποτέλεσμα δολοφονίες? Τα παιδιά των Ρομά είναι μερικές φορές μαζί στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά διανοητικά καθυστερημένοι. Τα χωριά των Ρομά συχνά απομονώνονται και απομονώνεται.
What can you find in your local news about Roma? [5]
Many young Roma people and children grow up in hostile social environments where the only support and recognition they have is in their own community or family. They are denied many basic rights or have limited access to them, such as education or health. A greater awareness and concern about the Roma is slowly emerging. At the international level, the International Romany Union is the most representative political Roma organisation, with consultative status at different United Nations bodies. The European Roma Rights Centre, based in Budapest, is the main international Roma human rights organisation, active in raising public awareness, monitoring and defence of Roma human rights.
Τι μπορείτε να βρείτε σε τοπικές ειδήσεις σας σχετικά με τους Ρομά;
Πολλοί νέοι άνθρωποι και τα παιδιά των Ρομά μεγαλώνουν σε εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον όπου η μόνη υποστήριξη και αναγνώριση που έχουν είναι στην ίδια κοινότητα ή την οικογένειά τους. Θα στερούνται πολλά βασικά δικαιώματα ή έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε αυτά, όπως η εκπαίδευση και η υγεία. Μια μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και την ανησυχία του για τους Ρομά είναι αργά αναδύεται. Σε διεθνές επίπεδο, η Διεθνής Ένωση Ρομά είναι η πιο αντιπροσωπευτική πολιτική οργάνωση των Ρομά, με συμβουλευτικό καθεστώς σε διάφορα όργανα των Ηνωμένων Εθνών. Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων των Ρομά, που εδρεύει στη Βουδαπέστη, είναι η κύρια διεθνής Ρομά οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δραστηριοποιείται στην ευαισθητοποίηση του κοινού, την παρακολούθηση και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ρομά.
The disabled and handicapped [6]
Disability is defined as a condition that disables, as a result of an illness, injury or physical handicap; the expression is also used as a term of legal disqualification or incapacity.
The term "disability" encapsulates a great number of different functional limitations occurring in any population in any country of the world. People may be disabled by physical, intellectual or sensory impairment, medical conditions or mental illness. Such impairments, conditions or illnesses may be permanent or temporary in
Σέβομαι και αγαπώ το έργο της Δημουλά, όμως δεν ξεχνώ το εξαιρετικά "λίγο" για το ύψος των περιστάσεων έως και αντιδραστικό "κείμενο των 32 πνευματικών ανθρώπων" που συνυπέγραψε κάπου 2 χρόνια πριν αν θυμάμαι καλά, το οποίο λίγο-πολύ προέτρεπε τον πολιτικό κόσμο να μην αντιτίθεται στο μνημονιακό πρόγραμμα για να σωθεί η Ελλάδα. Επίσης είμαι αντίθετος ιδεολογικά με "κινήματα" όπως οι atenistas (σε εκδήλωσή τους έγιναν οι δηλώσεις της).
Δε συμφωνώ πάντως ότι η Δημουλά είναι υπερεκτιμημένη όπως μερικοί ισχυρίζονται, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Όταν κρίνουμε, ειδικά ανθρώπους που δεν είναι τυχαίοι, όπως η ποιήτρια, πρέπει να έχουμε όλα τα στοιχεία υπ' όψιν. Διαβάστε λοιπόν ΑΚΡΙΒΩΣ τι είπε. Μπορεί να μην είναι politically correct, αλλά ρατσιστικό δεν το λες...
(Το πρωί της Κυριακής των Βαϊων οι Atenistas διοργάνωσαν περίπατο-ξενάγηση στην Κυψέλη με στάσεις και διηγήσεις σε μια σειρά ιστορικών κτιρίων της αστικής περιοχής. Η μαζική βόλτα ολοκληρώθηκε στο 21ο Δημοτικό Σχολείο της Κυψέλης στην οδό Κύπρο 46 (περιοχή Πλατεία Αμερικής, ουσιαστικά) και την παρακολούθησα όλη μαζί με τον συνάδελφο και φωτορεπόρτερ Κώστα Κατσίγιαννη στα πλαίσια ρεπορτάζ για ΤΑ ΝΕΑ.
Εκεί, στο γεμάτο σχολείο, η ηλιόλουστη αυλή γέμισε με κόσμο αφού τρεις γνωστοί Κυψελιώτες – και ο αρχιτέκτονας Νίκος Καβαδάς - θα μιλούσαν για την περιοχή: Η ποιήτρια Κική Δημουλά, ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας και ο σκηνοθέτης Μενέλαος Καραμαγγιώλης. Παρακάτω - και λόγω της διαδικτυακής θύελλας που πυροδότησε άρθρο καθημερινής εφημερίδας για όσα είπε η Κική Δημουλά για τους ξένους στην Κυψέλη – παραθέτουμε ακριβώς όπως λέχθηκαν τα πράγματα από την ποιήτρια αφού απομαγνητοφωνήσαμε αυτούσια την συζήτηση που «άναψε» φωτιές στα κοινωνικά δίκτυα.)
Κική Δημουλά: «Καλησπέρα λοιπόν στους γείτονες τους αγαπητούς... Ε, όλοι γείτονες είστε, όλη η Αθήνα είναι μια γειτονιά… Τέλος πάντως εγώ ζω στην Κυψέλη 76 χρόνια και στον ίδιο δρόμο. Είναι κάπως μοιραία τα πράγματα,το δικό μου σπίτι ήταν λίγο πιο κάτω από το πατρικό οπότε ούτε ατμόσφαιρα ούτε δεσμά άλλαξα εύκολα.
Εζησα τα ωραία χρόνια της κυψέλης όσο μπορεί κανείς να δει το ωραίο όταν είναι παιδί που προέχει πάντα αυτή η νεότητα και φτιάχνει τα πράγματα πάντα όπως τα θέλει.
Η Κυψέλη ήταν παράδεισος, η οδός Πυθίας που έζησα ήταν ωραίες μονοκατοικίες με κήπους όλα τα σπίτια, γνώριμοι οι κάτοικοι πάρα πολύ, γραφική η Φωκίωνος Νέγρη όπου κατηφόριζα για το Γυμνάσιο το 6ο για την οδό Επτανήσου.
Τώρα έχουν φυτρώσει πάρα πολλά καφενεία εκεί ,τέλος πάντων έζησα εκεί αφού ήταν του πατέρα μου το σπίτι, μετά παντρεύτηκα το 1954, πήγα δυο γωνίες παρακάτω έζησα και εκεί για 15 χρόνια με μια συνεχή νοσταλγία καθώς άρχισαν να χαλάνε τα πράγματα στην περιοχή να φυτρώνουνε οι πολυκατοικίες οι άχαρες και να γκρεμίζονται εικόνες στην ουσία όχι σπίτια, εικόνες που είχαμε επί χρόνια ενστερνιστεί και άρχισα να γκρινιάζω και να λέω: "Θεέ μου θα φύγω από εδώ θα πάω κάπου αλλού".
Επεισα τον απρόθυμο Αθω Δημουλά και πήραμε ένα δάνειο και πήραμε ένα διαμέρισμα στην Αγία Παρασκευή όπου ζούσε και ο γιος μου εκεί παντρεμένος.
Αγοράσαμε λοιπόν με κόπο και ένα δάνειο ένα σπίτι στην Αγία Παρασκευή και σε έξι μήνες ξαναμετακόμισα στην οδό Πυθίας 26. Είχα μάλιστα καταφύγει σε έναν γιατρό στην γειτονιά, ορθοπεδικό-ποιητή, τον Δημητρη Παπαδίτσα - ήταν στην οδό Πατησίων - του λέω: "Κάτι μου συμβαίνει έχει πλακωθεί η καρδιά μου…"
Μου λέει: "Τα πεύκα σε πειράζουν», τέλος πάντων, με πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια του Αθω Δημουλά μεταφέρθηκα πάλι στην οδό Πυθίας 26, ευφρόσυνα και ευδαίμων.
Εκείνος άπαξ και τον πήγα εκεί δεν είχε μεγάλη μανία, δεν άντεχε και τις μετακινήσεις δεν ήταν και της αντοχής άνθρωπος πάντα αλλά υπέκυψε αφού εγώ δεν ήμουν υποχωρητική κι έζησα αρκετά χρόνια ώσπου πριν εφτά χρόνια η κόρη μου αγόρασε ένα σπίτι, τρία σπίτια πιο κεί, από το πατρικό της Φαέθοντος δηλαδή, έμεινε εκεί οκτώ χρόνια, της ντάντεψα τα παιδιά της και αίφνης κατελήφθη κι αυτή από την μανία του προαστίου, έφυγε εντέλει και με πολύ λύπη το έζησα αυτό: συγχρόνως να εγκαταλείψω το συζυγικό μου σπίτι, διότι είχε πάρα πολλές σκάλες και όντως είχα μεγαλώσει πια αρκετά για να μην μπορώ να σαλτάρω.
Έτσι μεταφέρθηκα Φαέθοντος πάλι 26, γωνία Πυθίας. Επομένως η Πυθία δεν έφυγε από το οπτικό μου πεδίο και ζω τώρα εκεί όχι πάρα πολύ συμφιλιωμένη με την αλλαγή.
Τώρα όσοι αναρωτιούνται γιατί δεν ήθελα να φύγω…
Μα γιατί όλη μου η ζωή διεπράχθη σε αυτό το μέρος. Πουθενά αλλού. Ό,τι έζησα σημαντικό και δεν έζησα - και κακά και αρρώστιες και δυσάρεστα και εκπλήξεις - έγιναν σε αυτή την περίφημη Κυψέλη.
Θα πει κανείς, δεν έβλεπα τις παραμορφώσεις;
Ξέρετε, ο άνθρωπος έχει και μια φαντασία. Μπορούσε κανείς να γκρεμίζει τα εξαμβλώματα και να προκύπτουν από κάτω παλιές μορφές του τόπου. Νομίζω πως γεωγραφήθηκε αρκετά η αφοσίωσή μου στην Κυψέλη, αν έχετε κάτι άλλο ρωτήστε με...
Μην ξεχνάμε πως οι ξένοι που βρέθηκαν εδώ ήταν λόγω της φτώχειας των χωρών εκείνων. Ηλθαν να ζήσουν εδώ πέρα. Οι ξένοι (οι Αλβανοί τουλάχιστον) επιστρέφουν βέβαια στις πατρίδες τους. Το μόνο που κάνω για την Κυψέλη είναι να ζω ακόμη εκεί.
Θα πρέπει να το πούμε πάντως και αυτό, πρέπει να πω όμως ότι είναι και ένας συνεχής κίνδυνος, κινδυνεύουν οι ντόπιοι από κλοπές φοβερές ακόμη και στον δρόμο.
Σας λέω ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο πράγμα: Πυθίας 42 ήταν το πατρικό μου όπου ζει σε ένα διαμέρισμα η αδελφή μου. Δύο φορές την πήγαν στο νοσοκομείο, δύο φορές την παραμόρφωσε ένας έξω από το σπίτι διότι δεν έβρισκε τα κλειδιά για να μπει μέσα…
Την πρώτη φορά και εκείνη και τον άνδρα της επί δύο ώρες τους έκλεισαν το στόμα, τους έκλεισαν στο μπάνιο και έκλεβαν το σπίτι ανενόχλητοι.
Περιορισμένα περιστατικά ναι αλλά ο φόβος είναι απεριόριστος. Δεν θέλω να πω ότι οι ξένοι της Κυψέλης είναι και ληστές.
Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι - πολύ φυσικό βέβαια πώς να περάσουν την ώρα τους - και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος.
Βεβαίως οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγάπαμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για έλθουν και να ζήσουν να δουλέψουν αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι.
Παίζαμε πεντόβολα ώρες ολόκληρες στα σκαλάκια του σπιτιού. Ητανε μια άλλη κατάσταση, την νοσταλγώ πάρα πολύ και δεν ξέρω αν αυτός είναι ο λόγος που δεν ακολούθησα την κόρη μου στο προάστιο ή απλά ο φόβος να προσαρμοστώ στο καινούριο.
Εγώ συνήθισα με τους ξένους, να ξυπνώ και να τους βλέπω. Έχω συναντήσει πολλούς μαύρους με καρότσια του σούπερ μάρκετ… έχει όμως κι έναν μόδιστρο πακιστανό η γειτονιά μου που δεν τον φτάνει κανείς στο διόρθωμα, Φαέθοντος βρίσκεται… και ανδρικά και γυναικεία.
Είναι περιοχή μετάβασης η Κυψέλη, όλοι σχεδόν έχουν ζήσει εδώ. Φιλόξενη περιοχή.
Μετάβασης, διότι κρίθηκε αυτομάτως επειδή ήταν προσιτή, δεν μπορούσαμε να πάμε στο Κολωνάκι.
Μακάρι να μην υπήρχε αυτό το θέμα της πείνας, μακάρι οι φυλές του κόσμου να ήταν ανακατωμένες, εδώ πια είναι ένα πρόβλημα πώς συντηρούνται αυτοί οι άνθρωποι.
Ευχαριστήθηκα πολύ σήμερα που ήμουν με τους Κυψελιώτες, πάρα πολύ».
Επίσης, πριν τις ετυμηγορίες σας, ω αλάνθαστοι κριτές, διαβάστε εδώ την αντίδρασή της μετά το χαμό που έγινε στα social networks, απ' όπου απομονώνω:
“Τη Χρυσή Αυγή θα ήθελα να τη σκοτώσω γιατί σκοτώνει αυτούς τους ανθρώπους. Ειλικρινά σας λέω με πιάνει ρίγος που τη βλέπω. Εκεί ναι, θα μπορούσα να τους πυροβολήσω που επιτίθενται σε φτωχούς κακομοίρηδες. Άκουσα για το επιλεκτικό συσσίτιο. Μου σηκώθηκε η τρίχα. Και λένε ότι είμαι εγώ ρατσίστρια;”
Προσωπικά απογοητεύομαι για τον συντηρητικό (και καθόλου ουδέτερο, όπως η ίδια ίσως νομίζει) τρόπο που βλέπει τα πράγματα στην Ελλάδα του σήμερα, όμως όχι και ρατσίστρια... Για να 'σαι ρατσιστής πρέπει να είσαι και ανόητος, ε, πρέπει να είναι πολύ ανιστόρητος κανείς για να πει τη Δημουλά ανόητη...
[ τροποποιήθηκε από τον/την AR-ON, 08-05-2013 02:30 ]
ΙΔΟΥ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΕΙΠΕ Η ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
(Διότι είναι πολύ εύκολο να διασύρουμε τους ανθρώπους)
Το πρωί της Κυριακής των Βαϊων οι Atenistas διοργάνωσαν περίπατο-ξενάγηση στην Κυψέλη με στάσεις και διηγήσεις σε μια σειρά ιστορικών κτιρίων της αστικής περιοχής. Η μαζική βόλτα ολοκληρώθηκε στο 21ο Δημοτικό Σχολείο της Κυψέλης στην οδό Κύπρο 46 (περιοχή Πλατεία Αμερικής, ουσιαστικά) και την παρακολούθησα όλη μαζί με τον συνάδελφο και φωτορεπόρτερ Κώστα Κατσίγιαννη στα πλαίσια ρεπορτάζ για ΤΑ ΝΕΑ.
Εκεί, στο γεμάτο σχολείο, η ηλιόλουστη αυλή γέμισε με κόσμο αφού τρεις γνωστοί Κυψελιώτες – και ο αρχιτέκτονας Νίκος Καβαδάς - θα μιλούσαν για την περιοχή: Η ποιήτρια Κική Δημουλά, ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας και ο σκηνοθέτης Μενέλαος Καραμαγγιώλης. Παρακάτω - και λόγω της διαδικτυακής θύελλας που πυροδότησε άρθρο καθημερινής εφημερίδας για όσα είπε η Κική Δημουλά για τους ξένους στην Κυψέλη – παραθέτουμε ακριβώς όπως λέχθηκαν τα πράγματα από την ποιήτρια αφού απομαγνητοφωνήσαμε αυτούσια την συζήτηση που «άναψε» φωτιές στα κοινωνικά δίκτυα.
Κική Δημουλά: «Καλησπέρα λοιπόν στους γείτονες τους αγαπητούς... Ε, όλοι γείτονες είστε, όλη η Αθήνα είναι μια γειτονιά… Τέλος πάντως εγώ ζω στην Κυψέλη 76 χρόνια και στον ίδιο δρόμο. Είναι κάπως μοιραία τα πράγματα,το δικό μου σπίτι ήταν λίγο πιο κάτω από το πατρικό οπότε ούτε ατμόσφαιρα ούτε δεσμά άλλαξα εύκολα.
Εζησα τα ωραία χρόνια της κυψέλης όσο μπορεί κανείς να δει το ωραίο όταν είναι παιδί που προέχει πάντα αυτή η νεότητα και φτιάχνει τα πράγματα πάντα όπως τα θέλει.
Η Κυψέλη ήταν παράδεισος, η οδός Πυθίας που έζησα ήταν ωραίες μονοκατοικίες με κήπους όλα τα σπίτια, γνώριμοι οι κάτοικοι πάρα πολύ, γραφική η Φωκίωνος Νέγρη όπου κατηφόριζα για το Γυμνάσιο το 6ο για την οδό Επτανήσου.
Τώρα έχουν φυτρώσει πάρα πολλά καφενεία εκεί ,τέλος πάντων έζησα εκεί αφού ήταν του πατέρα μου το σπίτι, μετά παντρεύτηκα το 1954, πήγα δυο γωνίες παρακάτω έζησα και εκεί για 15 χρόνια με μια συνεχή νοσταλγία καθώς άρχισαν να χαλάνε τα πράγματα στην περιοχή να φυτρώνουνε οι πολυκατοικίες οι άχαρες και να γκρεμίζονται εικόνες στην ουσία όχι σπίτια, εικόνες που είχαμε επί χρόνια ενστερνιστεί και άρχισα να γκρινιάζω και να λέω: "Θεέ μου θα φύγω από εδώ θα πάω κάπου αλλού".
Επεισα τον απρόθυμο Αθω Δημουλά και πήραμε ένα δάνειο και πήραμε ένα διαμέρισμα στην Αγία Παρασκευή όπου ζούσε και ο γιος μου εκεί παντρεμένος.
Αγοράσαμε λοιπόν με κόπο και ένα δάνειο ένα σπίτι στην Αγία Παρασκευή και σε έξι μήνες ξαναμετακόμισα στην οδό Πυθίας 26. Είχα μάλιστα καταφύγει σε έναν γιατρό στην γειτονιά, ορθοπεδικό-ποιητή, τον Δημητρη Παπαδίτσα - ήταν στην οδό Πατησίων - του λέω: "Κάτι μου συμβαίνει έχει πλακωθεί η καρδιά μου…"
Μου λέει: "Τα πεύκα σε πειράζουν», τέλος πάντων, με πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια του Αθω Δημουλά μεταφέρθηκα πάλι στην οδό Πυθίας 26, ευφρόσυνα και ευδαίμων.
Εκείνος άπαξ και τον πήγα εκεί δεν είχε μεγάλη μανία, δεν άντεχε και τις μετακινήσεις δεν ήταν και της αντοχής άνθρωπος πάντα αλλά υπέκυψε αφού εγώ δεν ήμουν υποχωρητική κι έζησα αρκετά χρόνια ώσπου πριν εφτά χρόνια η κόρη μου αγόρασε ένα σπίτι, τρία σπίτια πιο κεί, από το πατρικό της Φαέθοντος δηλαδή, έμεινε εκεί οκτώ χρόνια, της ντάντεψα τα παιδιά της και αίφνης κατελήφθη κι αυτή από την μανία του προαστίου, έφυγε εντέλει και με πολύ λύπη το έζησα αυτό: συγχρόνως να εγκαταλείψω το συζυγικό μου σπίτι, διότι είχε πάρα πολλές σκάλες και όντως είχα μεγαλώσει πια αρκετά για να μην μπορώ να σαλτάρω.
Έτσι μεταφέρθηκα Φαέθοντος πάλι 26, γωνία Πυθίας. Επομένως η Πυθία δεν έφυγε από το οπτικό μου πεδίο και ζω τώρα εκεί όχι πάρα πολύ συμφιλιωμένη με την αλλαγή.
Τώρα όσοι αναρωτιούνται γιατί δεν ήθελα να φύγω…
Μα γιατί όλη μου η ζωή διεπράχθη σε αυτό το μέρος. Πουθενά αλλού. Ό,τι έζησα σημαντικό και δεν έζησα - και κακά και αρρώστιες και δυσάρεστα και εκπλήξεις - έγιναν σε αυτή την περίφημη Κυψέλη.
Θα πει κανείς, δεν έβλεπα τις παραμορφώσεις;
Ξέρετε, ο άνθρωπος έχει και μια φαντασία. Μπορούσε κανείς να γκρεμίζει τα εξαμβλώματα και να προκύπτουν από κάτω παλιές μορφές του τόπου. Νομίζω πως γεωγραφήθηκε αρκετά η αφοσίωσή μου στην Κυψέλη, αν έχετε κάτι άλλο ρωτήστε με...
Μην ξεχνάμε πως οι ξένοι που βρέθηκαν εδώ ήταν λόγω της φτώχειας των χωρών εκείνων. Ηλθαν να ζήσουν εδώ πέρα. Οι ξένοι (οι Αλβανοί τουλάχιστον) επιστρέφουν βέβαια στις πατρίδες τους. Το μόνο που κάνω για την Κυψέλη είναι να ζω ακόμη εκεί.
Θα πρέπει να το πούμε πάντως και αυτό, πρέπει να πω όμως ότι είναι και ένας συνεχής κίνδυνος, κινδυνεύουν οι ντόπιοι από κλοπές φοβερές ακόμη και στον δρόμο.
Σας λέω ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο πράγμα: Πυθίας 42 ήταν το πατρικό μου όπου ζει σε ένα διαμέρισμα η αδελφή μου. Δύο φορές την πήγαν στο νοσοκομείο, δύο φορές την παραμόρφωσε ένας έξω από το σπίτι διότι δεν έβρισκε τα κλειδιά για να μπει μέσα…
Την πρώτη φορά και εκείνη και τον άνδρα της επί δύο ώρες τους έκλεισαν το στόμα, τους έκλεισαν στο μπάνιο και έκλεβαν το σπίτι ανενόχλητοι.
Περιορισμένα περιστατικά ναι αλλά ο φόβος είναι απεριόριστος. Δεν θέλω να πω ότι οι ξένοι της Κυψέλης είναι και ληστές.
Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι - πολύ φυσικό βέβαια πώς να περάσουν την ώρα τους - και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος.
Βεβαίως οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγάπαμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για έλθουν και να ζήσουν να δουλέψουν αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι.
Παίζαμε πεντόβολα ώρες ολόκληρες στα σκαλάκια του σπιτιού. Ητανε μια άλλη κατάσταση, την νοσταλγώ πάρα πολύ και δεν ξέρω αν αυτός είναι ο λόγος που δεν ακολούθησα την κόρη μου στο προάστιο ή απλά ο φόβος να προσαρμοστώ στο καινούριο.
Εγώ συνήθισα με τους ξένους, να ξυπνώ και να τους βλέπω. Έχω συναντήσει πολλούς μαύρους με καρότσια του σούπερ μάρκετ… έχει όμως κι έναν μόδιστρο πακιστανό η γειτονιά μου που δεν τον φτάνει κανείς στο διόρθωμα, Φαέθοντος βρίσκεται… και ανδρικά και γυναικεία.
Είναι περιοχή μετάβασης η Κυψέλη, όλοι σχεδόν έχουν ζήσει εδώ. Φιλόξενη περιοχή.
Μετάβασης, διότι κρίθηκε αυτομάτως επειδή ήταν προσιτή, δεν μπορούσαμε να πάμε στο Κολωνάκι.
Μακάρι να μην υπήρχε αυτό το θέμα της πείνας, μακάρι οι φυλές του κόσμου να ήταν ανακατωμένες, εδώ πια είναι ένα πρόβλημα πώς συντηρούνται αυτοί οι άνθρωποι.
Ευχαριστήθηκα πολύ σήμερα που ήμουν με τους Κυψελιώτες, πάρα πολύ».
Διαβάζοντας το πλήρες κείμενο των όσων είπε η Δημουλά ,παραπάνω απο το χάρη και έχοντας ζήσει στην Κυψέλη σχεδόν 20 χρόνια πριν μετακομίσω στα δυτικά προάστεια καταλαβαινω ακριβως τι θέλει να πει .
Γνώμη μου είναι πως δεν ήθελε να κάνει ένα αντιρατσιτικό ξέσπασμα όσο να μιλήσει για μια περιοχή της Αθήνας που ήταν γεμάτη ζωή ενέργεια μουσικές σκηνές και θέατρα .Ειχε μια ιστρική πλατεία όπως η Φωκίωνος νέγρη (απ τους ωραιότερους πλακοστρωτους δρόμους της Αθήνας)όπου περπατούσες και έδινες ραντεβού γα καφέ βολτα και ξενύχτι και τωρα την έχουν ξαχάσει οι πάντες και οχι τυχαία.
Για όποιον περπαταέι ακόμα στους δρόμους της Κυψέλης η παρακμή που αντικρυζει και η εγκατάλειψη δεν μπορεί να τον αφήνει αδιάφορο ειδικά εφόσον δεν εγκατελειψε την περιοχή (οπως κάναμε οι περισσότεροι ) και εξακολουθεί να ζει την καθημερινότητα του εκεί.
Η εικόνα που περιγράφει με ανθρώπους που έχουν κάνει καταληψη στα παγκακια της πλατείας για να παίζουν χαρτιά δεν είναι ιδια με αντιστοιχες ιστορικές πλατείες της Αθήνας .Ειναι αντιστοιχη μονο με την εικόνα παρακμής που παρουσιάζει το κεντρο της Αθήνας στο πέριξ της ομόνοιας που πλέον φοβίζει ακόμα και τους φανατικότερους υποστηρικτές της.
Οταν ζεις σε ένα χώρο αντιμετωπίζεις μια καθημερινότητα που δεν αποτυπώνεται το χαρτί μιας εφημερίδας απλά αποανθρώπους που ζουν πολύ μακρυά απ αυτό που περιγράφεις ώστε να το κατανοήσουν χωρις να σε παρανοήσουν.
Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι - πολύ φυσικό βέβαια πώς να περάσουν την ώρα τους - και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος.
Βεβαίως οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγάπαμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για έλθουν και να ζήσουν να δουλέψουν αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι.
Kική Δημουλά........
Αγαπητή κυρία Δημουλά γεμίζει ο τόπος χαρτιά από αυτά τα χαρτάκια που παίζουν οι ξένοι ... δίκιο έχετε γιατί δεν έχετε ίσως δει να σας έρχεται στο παρμπριζ κουτάκι αναψυκτικού απο προπορευόμενες ελληνικές πινακίδες η τασάκι που αδειάζει ...τι μας νοιάζει όμως δικοί μας νάναι κι ότι νάναι !
Και συγνώμη που θα σας διορθώσω .. οχι να μοιράσουμε τους χώρους αλλά πιο λογοτεχνικά να τους μοιραστούμε !
Το σκέφτομαι παραμερίζει λίγο την χαρά του αυθόρμητου της καρδιάς και η εικόνα αρχίζει να τρεμοπαίζει !
Είναι το παιχνίδι του νου και της καρδιάς κι εδώ η κυρία Δημουλά λίγο το έχασε !
Όταν έχει κάποιος πολύ καλή επικοινωνία με την τέχνη και δη του λόγου γνωρίζοντας μάλιστα πως τα λόγια του δεν τα παίρνει ο αέρας αλλά όπου βρουν έδαφος μπορεί και να φυτρώσουν .... πρέπει να μας δίνει την εικόνα με λέξεις πιο συμβατές με την λογοτεχνία !
Ποιός φταίει που αλήτεψε η γη
κανείς κανείς κανείς
εε μα δεν μπορεί κάποιος φταίει κάποιοι φταίνε
μα εύκολο είναι να το βρεις
γύφτοι (μετανάστες) θάναι η εβραίοι ή ο κύριος κανείς !!!!
Κώστας Χατζής
-----------------
Αν θεωρήσω τον εαυτό μου μαγνήτη... με ανησυχεί το ΤΙ ελκύω!!!!
[ τροποποιήθηκε από τον/την sillia, 08-05-2013 09:57 ]
Δυστυχως, οσο κι αν αγιοποιειται μεσω της πενας της ( που δεν αμφισβητω ως προς την αξια της, αλλα πολλες φορες πρεπει να σεβαστουμε τη διαφορετικοτητα της πενας απο τον κατοχο της, γιατι δεν ειναι απαραιτητα προεκταση του τι πιστευει ), το γεγονος πως πριν κατι χρονια επιβεβαιωσε τη μνημονιακη της θεληση σε ενα κειμενο 32 "Διανοουμενων" με κανουν να κραταω μικρο καλαθι για τους "πνευματικους ανθρωπους" αυτης της χωρας.
Η αναδιπλωση των δηλωσεων της σημερα αποδεικνυει ( κατ΄εμε, γιατι δεν επιμενω να πειστουν και οι αλλοι για τη διαφορετικοτητα του μυαλου απο την πενα που προ-ανεφερα ) πως η "μπουρζουαζια" της "ανωτερης βραβευμενης τεχνης" μια χαρα συμπορευεται με τις συστημικες και αντι-πνευματικες κοινωνικες επιταγες που μας φορτωνουν ως λαο.
Λυπαμαι μονο που γενικοτερα η καλλιτεχνικη σκηνη εχει μετατραπει σε "βραβευμενους" και "γραφικους", με τους πρωτους να εξυπηρετουν τις ακαδημαϊκες και πολιτικες ορεξεις και τους τελευταιους να μενουν στο περιθωριο απο την ορεξη τους να τα βαλουν με τους "βραβευμενους".
...ποτε ειπαμε πως ειναι η επομενη συναυλια του Μαχαιριτσα; 
EDIT: Πρεπει να αποστασιοποιηθουμε πλεον απο το γραφικο "Ο καλλιτεχνης ειναι το εργο του" γιατι πρωτος ο Μπρεχτ απεδειξε πως το εργο και ο καλλιτεχνης ειναι διαφορετικες εννοιες, που δεν σημαινει κατ' αναγκη την ταυτοποιηση του καλλιτεχνη μεσα απο το εργο!
-----------------
DreamCatcher Music DreamCatcher Blogspot
[ τροποποιήθηκε από τον/την noizreduction, 08-05-2013 13:42 ]
χωρις να εχω διαβασει ολα τα ποστ , θα συμφωνησω με καποια αποψη που λεει οτι δεν πρεπει να τα βλεπουμε ολα τα πραγματα τοσο 'πολιτικα ' αλλα καθαρα ανθρωπινα . Δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι εκφραστες κομματικων αποψεων αλλα εκφραστες μονο της προσωπικης εμπειριας τους .
εχω πειρα απο την Φωκιωνος , την θρυλικη (με την καλη εννοια ) ' Φωκα ' ,καθως την επισκεπτομουν στα φοιτητικα χρονια ,οταν εσφιζε απο ζωη . Εχω και αρκετους φιλους στην περιοχη οι οποιοι διαπιστωνουν ,την πληρη παρακμη της ,οπως λενε και οι 'προλαλησαντες ' .
Οσοι γονεις ζουν στην περιοψη και εχουν καποια οικονομικη δυνατοτητα στελνουν τα παιδια τους σε καποιο ιδιωτικο σχολειο οχι γιατι θα μαθουν καλυτερα γραμματα αλλα γιατι θα εχουν κυριως 'ελληνακια ' συμμαθητες . Στην θεωρια κανεις δεν εχει προβλημα με τους ξενους αλλα οταν ερθει η ωρα το παιδι του να παει σχολειο προτιμαει να εχει στην πλειοψηφια Ελληνες συμμαθητες . Δεν ειναι κομματικη τοποθετηση ειναι ανθρωπινη/πολιτιστικη επιλογη .
Αρκετοι απο τους 'ντοπιους ' ,εχουν προ καιρου παρει μετρα προσωπικης ασφαλειας , που αν κατοικοι αλλων περιοχων τα ακουσουν μπορουν και να τους φανουν γραφικα ,υπερβολικα η και αστεια ,ενω φυσικα εχουν εντελως απαξιωθει οι αξιες των σπιτιων στην περιοχη .
Τον τελευταιο καιρο η κατασταση εχει βελτιωθει καπως οπως πληροφορουμαι απο τους 'ντοπιους ' ,μαλιστα καποιος μου ανεφερε σαν σημειο 'βελτιωσης ' της καταστασης την επανεμφανιση γατων στην περιοχη ....
Μια νυχτερινη βολτα στις περιοχες Φωκιωνος -Ι.Δροσοπουλου -Αχαρνων πιθανων να αποτελει καλη επιλογη για να διαπιστωσει ο καθενας τι ακριβως ισχυει στην περιοχη .
Οπως εχω φαει το λεκανοπεδιο με το κουταλι, ετσι εχω φαει και την Κυψελη/Φωκιωνος με το κουταλι.
Αν η Δημουλα βρεθει στον Κολωνο, στα Λιοσια, στο κεντρο του Πειραια (και απο Ταμπουρια και περα επισης) μα και σε αλλες περιοχες θα αναφωνησει τα ιδια.
Βεβαια θα μου πειτε: "δικαιολογημενα η Δημουλα και αλλοι φτανουν σε αυτο το σημειο απογνωσης".
ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΩΣ.
Καθαρα προσωπικη μου αποψη:
Ο κρυπτορατσισμος και η ξενοφοβια ειναι -και- στο αιμα του Ελληνα.
Αυτο αντανακλαται και στην κρατικη μηχανη. Αντι να ασχοληθουμε πιο οργανωμενα και πιο ανθρωπινα στο να αντιμετωπισουμε τα καθε λογης προβληματα, τραβαμε μια ευθεια γραμμη και τελειωνει το πανηγυρι λοιπον.
Αυτη ειναι η απλη λυση.
Υπαρχει και μια αλλη οδος μα εδω δεν προκοψαμε αλλου, θα προκοψουμε εκει?
Παίρνω το θάρρος και την πρωτοβουλία να σας περιγράψω σύντομα μία άλλου είδους αντιμετώπιση και στάση κάποιων ανθρώπων -απλών και καθημερινών ελλήνων- απέναντι στο ίδιο ακριβώς θέμα, δηλαδή τους μετανάστες της περιοχής Κυψέλης, για να γίνει σαφέστερη η διαφορά οπτικής και στάσης ζωής ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ απέναντι στους μετανάστες και στα όποια προβλήματα αναπόφευκτα δημιουργούνται από τη γκετοποίησή τους και τη σχεδόν παντελή έλλειψη στοιχειώδους κρατικής πρόνοιας σε οτιδήποτε τους αφορά…
Πρόκειται για την οικογένεια μιας πολυαγαπημένης μου φίλης και μέλους του ΜΗ «Τsipouraki», που αποτελείται από την ίδια, το σύζυγό της και το απίστευτα χαρισματικό αγοράκι τους τον «Πίκο» ή «Γαργαντούα», και που μένουν εδώ και 17 περίπου χρόνια ακριβώς στο κέντρο της Κυψέλης.
Στις εκατοντάδες φορές που έχουμε μιλήσει τα τελευταία 4 χρόνια που γνωριζόμαστε, έγινε αναπόφευκτα αναφορά κάποιες φορές στα διάφορα και ενίοτε αρκετά σοβαρά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή τα τελευταία κυρίως χρόνια. ΠΟΤΕ, όμως, δεν άκουσα, ούτε καν τον παραμικρό υπαινιγμό, πως για όλα αυτά ευθύνονται οι μετανάστες.
Αντίθετα, άκουσα πάρα πολλές φορές και ένιωσα την έγνοια που είχαν για όλους, και ιδιαίτερα, για τους δεκάδες, ενήλικες κυρίως, μετανάστες φίλους του Πίκου και της ίδιας, από κάθε γωνιά της γης, που τους χαιρετούν πρόσχαρα κάθε φορά που συναντιούνται στην πλατεία, στους δρόμους και στα παγκάκια της περιοχής, και που συχνά αυτοί οι πιθανόν πεινασμένοι έχουν κάποια καραμέλα να προσφέρουν στο παιδί, να αστειευτούν μαζί του, να τον ρωτήσουν διάφορα και να καθίσουν όλοι μαζί σε κάποιο πεζούλι ή παγκάκι, σαν παλιά καλά γειτονάκια.
Δεν θα αναφερθώ σε άλλα πιο προσωπικά και ανθρώπινα στοιχεία που τιμούν την οικογένεια αυτή παρά μόνο να ρωτήσω: «Διακρίνετε κάποια διαφορά ανάμεσα στην αόριστη «αγάπη» και «μη ρατσιστική» στάση διαφόρων «πνευματικών» και μη ανθρώπων της χώρας μας, και στη στάση της συγκεκριμένης οικογένειας;»
-----------------
Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό!!
[ τροποποιήθηκε από τον/την sven, 08-05-2013 19:25 ]
