Έφυγε ο Μιχάλης Γενίτσαρης

Πέθανε την Τετάρτη, σε ηλικία 86 ετών, ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Σύμφωνα με τα Νέα, ο θάνατός του οφείλεται σε οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού.

Γεννήθηκε το 1919 στον Πειραιά. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική έγινε στα 12 του χρόνια, ενώ το πρώτο του τραγούδι -το περίφημο «Εγώ μάγκας φαινόμουνα»- το έγραψε στα 15 του. Από τότε δεν σταμάτησε να γράφει.

Τα πιο γνωστά του τραγούδια είναι τα «Φυλακή και εξορία», «Έζησα στον υπόκοσμο», «Αλάνης και μπεκρής», «Λαδάδες», «Καρδάρας» και κυρίως ο «Σαλταδόρος», που μαζί με άλλα έξι δικά του τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας στον δίσκο «Ρεμπέτικα της Κατοχής».

Η κηδεία του Μιχάλη Γενίτσαρη θα γίνει στις 4 το απόγευμα της Πέμπτης από την Αγία Σοφία του Πειραιά.

news.in.gr

Ο τελευταίος του ρεμπέτικου

Μόρτης. «Καλός άνθρωπος. Αλανιάρης. Να βοηθάει τους φτωχούς. Κάτι σαν τον Χριστό». Και όχι ρεμπέτης, «άσωτος και χαμένος». Μόρτης λοιπόν όπως θα το 'θελε, γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, ο τελευταίος προπολεμικός του ρεμπέτικου, ο Μιχάλης Γενίτσαρης πέθανε χθες στα 88 του χρόνια στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες με βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 4 μ.μ. στην Αγια-Σοφιά Πειραιά.

Ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ή μάλλον Γεννήτσαρης όπως ήταν κανονικά το επίθετό του, είχε γεννηθεί στις 15 Ιουνίου του 1917, στην Αγια-Σοφιά, στο «Παλιό Χωριό» του Πειραιά. Ο πατέρας του διατηρούσε μια μπιραρία στη γειτονιά, δουλειά που δεν ήταν αρκετή για την επιβίωση της οικογένειας.


Στους δρόμους από τα 10-11 του χρόνια, πρωτάκουσε μπουζούκι από το μαγαζί (καφενείο το πρωί, ταβερνείο το βράδυ) που βρισκόταν απέναντι από το σπίτι του. Ηταν το μαγαζί του περίφημου Γιώργου Μπάτη που, όπως διηγιόταν κάποτε ο ίδιος ο Γενίτσαρης, «ερχόντουσαν όλοι οι μάγκες. Ο Ανέστος ο Δελιάς, ο Γιοβάν Τσαούς (...) όλοι αυτοί οι "εγκληματίες" παίζανε μπουζούκια αλλιώτικα. Θυμάμαι και τον Μάρκο που ερχότανε από τα σφαγεία με τα ρούχα της δουλειάς, με τα αίματα, έπαιρνε το μπουζούκι -γκράγκα, γκρούγκα- κι έπαιζε...».

Γοητευμένος από τον ήχο του μπουζουκιού, ανακαλύπτει μια μέρα κρυμμένο σε μια κασέλα ένα παλιό μπαγλαμαδάκι του πατέρα του. «Μόλις το είδα», έλεγε ο ίδιος σε συνέντευξή του στην «Ε», «καψώθηκα, τρελάθηκα. Ο πατέρας μού 'ριξε ένα μπερτάκι. Του λέω "Ή μου δίνεις τον μπαγλαμά ή φεύγω απ' το σχολείο". Δεν μ' άρεσαν και τα γράμματα. Ούτε τη δευτέρα Δημοτικού δεν έβγαλα...».

«Στη μορτιά»

Κι έτσι ο Γενίτσαρης βγήκε «στη μορτιά» κι έμαθε να παίζει μπουζούκι και μπαγλαμά. Στα 17 του δουλεύοντας για να ζήσει στις επισκευές καραβιών γράφει («με την ασετιλίνη, πάνω σε μια χαρτοσακούλα») και το πρώτο του τραγούδι, το περίφημο «Εγώ μάγκας φαινόμουνα να γίνω από μικράκι» και τρία χρόνια αργότερα το γραμμοφωνεί στην Columbia. Το τραγούδι κάνει τεράστια επιτυχία και ο Γενίτσαρης βρίσκεται στο πάλκο του θρυλικού «Δάσους» του Α. Βλάχου στο Βοτανικό να συνεργάζεται πια με τον Βαμβακάρη, τον Παγιουμτζή, τον Κηρομύτη, τον Δελιά κ.ά. Μαζί τους θα εμφανιστεί και «ο "πιτσιρικάς" που κρατούσε κι έπαιζε ωραίο μπουζούκι», Βασίλης Τσιτσάνης.

Το μπουζούκι, ταυτισμένο εκείνη την εποχή με την αλητεία, είναι υπό διωγμόν. Οταν ένας αστυφύλακας συλλαμβάνει τον Γενίτσαρη και του σπάει το μπουζούκι, εκείνος τον κάνει μαύρο στο ξύλο. Αποτέλεσμα; Εξι μήνες έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ. Είναι η πρώτη τέτοια καταδίκη. Θα ακολουθήσουν και πολλές άλλες, γιατί «δεν ήθελα να μου πατήσει την κάπα ο άλλος. Πλακωνόμουνα. Είχα και πιστόλι. Οκτώ χρόνια έκανα συνολικά φυλακή για συμπλοκές και τραυματισμούς και εξορία για το μπουζούκι».

Στη διάρκεια της Κατοχής, «πολέμησα», θυμόταν ο ίδιος, «τους Γερμανούς με τους σαλταδόρους». Η εμπειρία του γίνεται τραγούδι και μάλιστα εμβληματικό: είναι ο θρυλικός «Σαλταδόρος»: «Εγώ πάντα βολεύομαι γιατί τηνε σαλτάρω / σε κάνα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω. Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω».

Μετά την απελευθέρωση ο Γενίτσαρης συνεχίζει την πορεία του στα λαϊκά πάλκα. Γράφει περί τα 700 τραγούδια αλλά από αυτά πολύ λίγα γραμμοφωνούνται. Τραγούδια του βέβαια έχουν ερμηνεύσει κατά καιρούς μερικοί από τους μεγαλύτερους του λαϊκού τραγουδιού: Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Γαβαλάς, Γκρέυ, Παγιουμτζής, Διονυσίου, Βιτάλη, Αλεξίου, Νταλάρας, Μητσιάς, Γλυκερία κ.ά.

Στη φυλακή

Από το 1951 έως το 1972 ο Γενίτσαρης ουσιαστικά χάνεται. Ενα διάστημα κάνει φυλακή γιατί «είχα χτυπήσει κάποιον πολύ κι έπαθε τέτανο», μετά ανοίγει ένα μπουζουξίδικο στην Αίγινα αλλά πέφτει έξω οικονομικά και μετά δουλεύει στη λαχαναγορά. Από την αφάνεια τον ανασύρει ο Ηλίας Πετρόπουλος, που από το 1971 οργανώνει στο «Κύτταρο» σειρά εμφανίσεων των βετεράνων του ρεμπέτικου. Ο Γενίτσαρης εμφανίζεται μαζί με τον Κηρομύτη, τον Χονδρονάκο και πείθει και την Αννα Χρυσάφη να επιστρέψει στο τραγούδι.

Με τις επανεκδόσεις των παλαιών εκτελέσεων των τραγουδιών του σε νέους δίσκους ή με νέες εκτελέσεις από τραγουδιστές όπως ο Νταλάρας, ο Γενίτσαρης από εκείνη την εποχή και πέρα αρχίζει και γίνεται γνωστός και σε μεγαλύτερο κοινό. Για τη ζωή του γράφονται δύο βιογραφίες: η πρώτη από τον Κώστα Χατζηδουλή το 1976 με τίτλο «Ρεμπέτικη Ιστορία - Μ. Γενίτσαρης - Σ. Περπινιάδης, Ν. Μάθεσης και Λελάκης» (Νεφέλη) και η δεύτερη το 1991 με τίτλο «Μάγκας από Μικράκι» σε επιμέλεια του Στάθη Goethlet (Δωδώνη).

Το 1996 ο ίδιος αποφασίζει να αποσυρθεί και γι' αυτό διοργανώνεται στο θέατρο του Λυκαβηττού μια μεγάλη, πολυσυμμετοχική συναυλία. Τα επόμενα χρόνια εμφανίζεται σποραδικά μέχρι να αποσυρθεί οριστικά.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/05/2005

GAMWTO....enas akomh megalos mas afhse kai peta3e kata paradeiso meria!! Ante kur Mixalh eimai sigouros oti kai ekei akomh me to agaphmeno sou mpouzouki 8a eisai kai 8a paizeis gia ta ntertia kai ta merakia mas!!

Apo oti fainetai oloi oi Rempetes tou Ntounia mazeuontai ston Paradeiso siga siga...dustuxws!!!

Geia sou kur Mixalh...egw magkas fainomouna 8a ginw apo mikraki, katalava ta e3upna kai ema8a mpouzoukaki....

"SOME PEOPLE LIKE CUPCAKES BETTER. I FOR ONE CARE LESS FOR THEM!"




[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: attila on 12-05-2005 19:35 ]

Γεια σου Περαία αθάνατε

Μουσική/Στίχοι: Γεννήτσαρης Μιχάλης
Καζαντζίδης Στέλιος & Κώτσογλου Ε. & Κλειδωνιάρης Αντώνης


Πολλά τραγούδια έγραψαν
Περαία μου για σένα
γράφω κι εγώ στη σούρα μου
με τη σειρά μου ένα


Γεια σου Περαία αθάνατε
της εργατιάς κολόνα
Πασαλιμάνι, Κοκκινιά
Καμίνια, Δραπετσώνα


Κούπες κρασί αμέτρητες
στην Τρούμπα θα ρουφήξω
και στο Χατζηκυριάκειο
στουπί θα καταλήξω


Γεια σου Περαία αθάνατε
απόψε κάνω γιούρια
στη Ζέα, στα Λιπάσματα
και στα γνωστά Ταμπούρια


Γεια σου Περαία αθάνατε
χιλιοτραγουδισμένε
κάνεις καρδιές να χαίρονται
κάνεις καρδιές να κλαίνε


Χαρές και πίκρες μάς κερνάς
ανάμιχτες, χαρμάνι
το καλώς ήρθες κι έχε γεια
που λένε στο λιμάνι
--------------------------------------------------------------------------------

Εμεις εδω στο Πειραια
παντα θα σ'αγαπαμε
σου στελνουμε χαιρετησματα,
ποτε δεν σε ξεχναμε..........

Kαλο ταξιδι κυρ Μιχαλη.......!!!!
GL

Ο ΣΑΛΤΑΔΟΡΟΣ

Ζηλεύουνε δε θέλουνε
ντυμένο να με δούνε
μπατίρη θέλουν να με δουν
για να ευχαριστηθούνε

θα σαλτάρω,θα σαλτάρω
τη ρεζέρβα να τους πάρω

βενζίνες και πετρέλαια
εμείς τα κυνηγάμε
γιατί έχουνε πολλά λεφτά
και μόρτικα γλεντάμε


Το καλύτερο τραγούδι του!Γεια σου ρε Μιχάλη!

Μαγκας με ολη τη σημασια της λεξεις!
Θυμαμαι πριν χρονια σε ενα αφιερωμα που του ειχε κανει τηλεοπτικη εκπομπη,του ειχαν δειξει να τραγουδα καποιο τραγουδι του,ο Γονιδης (!) και του ζητησαν την γνωμη του για την ερμηνεια..Αυτος διχως δισταγμο και αγνοοντας τους "καθωσπρεπει" τηλεοπτικους τροπους απαντησε αφοπλιστικα "Αυτος το τραγουδι,που λεει,το ξεφτιλαει..!"
Κριμα, αξιζε μεγαλυτερης τιμης κι αναγνωρισης!

Ηταν μεγαλος μαγκας ο Γεννιτσαρης και ακετα νταης!!!!Καλος ανθρωπος ομως εχει δειξει σε μουσικους ντουζενια και αλλα κολπα που εκαναν εκεινη την εποχη στο μπουζουκι!