Στα Ωδεία διδάσκεται χοντρικά αυτό που είναι γνωστό ως "κλασική" μουσική. Πιο περιφραστικά και περιγραφικά θα μπορούσαμε να το πούμε Μουσική Τέχνης ή καλύτερα Μουσική (με την πρόθεση) Τέχνης, αγγλιστί Art Music ή Western Art Music, όπως λένε αρκετοί εθνομουσικολόγοι.
Δεν θα μπω στο ζήτημα ποια μουσική είναι Τέχνη, ποια δεν είναι ποιος το ορίζει αυτό, κτλ. Για κάποιους λόγους στους διανοούμενους και στους Ευρωπαϊκής Μουσικής Παιδείας από το 19ο αι. έως τα μέσα του 20ου η συγκεκριμένη μουσική θεωρήθηκε ως Τέχνη, σε αντίθεση με άλλες που δεν τις θεωρούσαν ως Τέχνη. Την εποχή του Μπετόβεν υπάρχαν και άλλα είδη μουσικής, αλλά δεν τα διδάσκεσαι αυτά. Διδάσκεσαι μόνο την Western Art Music. Και σήμερα γράφουν Western Art Music και λόγω της δυσκολίας της μόνο οι τελειόφοιτοι, αν έχουν καλούς δασκάλους, τη διδάσκονται. Εδώ μία λίστα που έχει εν ζωή συνθέτες τέτοιας μουσικής:
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_20th-century_classical_composers_by_birth_date
Επομένως α) θα συμφωνήσω ότι δεν διδάσκεται επαρκώς η σύγχρονη Western Art Music, γιατί αν συνέβαινε, θα έπρεπε να είμαστε όλοι εξοικοιωμένοι μαζί της. Πάντως η βάση κατανόηση της περισσότερης σύγχρονης Western Art Music είναι όντως ο Μπετόβεν (αλλά μόνο ως βάση).
β) θα διαφωνήσω στην διαφωνήσω στη διατύπωση του προβληματισμού σας. Δεν είναι για εσάς το ζήτημα ότι δεν διδάσκεται η σύγχρονη Western Art Music, αλλά ότι δεν διδάσκονται σύγχρονα μουσικά είδη που μας αρέσουν, όπως η τζαζ, κτλ.
Πράγματι, η μουσική εκπαίδευση θα έπρεπε να ανοιχθεί και σε άλλα μουσικά είδη, που δεν είναι εν τέλει πιο "σύγχρονα", αλλά είναι διαφορετικά.
