Δν θα ασχοληθώ με τις επιλογές του καθενός από τους συμφορουμίτες, παρόλο που με κάποιες συμφωνώ με άλλες έχω αντιγνωμία, διότι θεωρώ πιο χρήσιμο να γίνει καταγραφή απόψεων, παρά αντίλογος για έναν ή δυο καλλιτέχνες που θα μονοπωλήσουν τη συζήτηση με επιχειρήματα κι αντεπιχειρήματα.
Εμένα λοιπόν, ένας καλλιτέχνης που δεν θα μου έλειπε είναι ο Γιάννης Πάριος. Θεωρώ ότι δεν έχει προσφέρει και είναι υπερεκτιμημένος, παρά την πολυάριθμη δισκογραφία του (περίπου 50 δίσκοι!)! Μουσικά αλλά και στιχουργικά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, έχουν παρεμφερές ύφος.
Παραδείγματα;
"220 Volt νιώθω στο κορμί να με χτυπούν" - Δίσκος "Επίθεση αγάπης" - 1991
"Είσαι το σαράκι που μου τρώει, μέρα με τη μέρα τη ψυχή" - Δίσκος "Τύψεις" - 1997
"Μαρτύριο η αγάπη σου λέω, μαρτύριο η αγάπη και κλαίω" - Ντουέτο με την Άννα Βίσση από το δίσκο "Χ" του 2002
Πολύ κλάψα... άνευ λόγου θεωρώ!
Ακόμη και κάποια κλασσικά του τραγούδια, όπως το "Να λοιπόν γιατί σ'αγάπησα" από τον ομώνυμο δίσκο του 1978, που δεν είναι παρά διασκευή με ελληνικό στίχο, του τραγουδιού "Mon coeur pour te garder" των J.P. Lang-B. Bergman-F. Bernheim.
Και πολλά άλλα θα τα χαρακτήριζα μέτρια στο πνεύμα μίας εποχής μετα τα μέσα του 70, που ήθελε να βάλει το κοινό σε ένα πιο Light ρεπερτόριο λόγω της υπερσυσσώρευσης του πολιτικού τραγουδιού. Ο Πάριος ήταν η ιδανική λύση.
Επίσης, κάποιες πιο.. ιδιαίτερες δουλειές του, όπως "Τα νησιώτικα" του 1982 ή "Τα νησιώτικα Νο 2" του 1993, αυτό που προσέφεραν ήταν μερικά χιτ για να παίζονται στους γάμους, αλλά δεν αποτέλεσαν τομή και κίνητρο ώστε το ακροατήριο να στραφεί προς το παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι. Μάλλον, αρκέστηκε σε κάποια χιτάκια των πανηγυριών. Άλλοι καλλιτέχνες έχουν κάνει πολύ αξιολογότερες προσπάθειες σε αυτήν την κατεύθυνση.
"Ο ερωτικός Θεοδωράκης" του 2001, πρόκειται για αδιάφορες επανεκτελέσεις στα εξαιρετικά τραγούδια του Μίκη, αλλά δεν έχουν προσδώσει απολύτως τίποτα, σε σημείο που ουδέποτε θα έβαζα να ακούσω κάποιο από τα συγκεκριμένα τραγούδια σε επανεκτέλεση από το Γιάννη Πάριο.
Και φυσικά, ο άνθρωπος κι ας είχε μία καλή φωνή, πλέον αυτή δεν υφίσταται. Απόδειξη ο δίσκος "Ο κύκλος του έρωτα" του 2012, από το Μέγαρο Μουσικής!
Στα θετικά από την άλλη, βαζω την ερμηνεία του στο τραγούδι "Ένα γέρικο καράβι" σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου από το δίσκο "Θαλασσογραφίες" του 1970, δηλαδή στην πολύ πρώιμη φάση του. Άρα θα μπορούσε να μην έχει προχωρήσει παρά πέρα.
Επίσης, το τραγούδι "Το δικό σου αμάρτημα" σε μουσική και στίχους δικούς του που πρωτοερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης στο δίσκο "Ο δρόμος της επιστροφής" του 1987.
Κάποια λίγα κομμάτια από το δίσκο του 1986 "Ξαρχάκος/Πάριος", με προεξέχον το "Μάτια Μπλε" σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Στον ίδιο δίσκο υπήρχε και το "Είν΄αρρώστια τα τραγούδια". Εκπληκτικό τραγούδι σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, το οποίο όμως είχε ήδη ερμηνεύσει μοναδικά η Μαρία Δημητριάδη σε υπέρχοη ενορχήστρωση στο δίσκο "Δελτίο καιρού" του 1980. Άρα, μιλάμε απλώς για μια αξιοπρεπή επανεκτέλεση χωρίς κάτι παραπάνω.
Όμως αυτά τα λίγα θετικά δείγματα, κατά τη γνώμη μου δεν δικαιολογούν 50 δίσκους, ούτε το τόοοοοσο μεγάλο όνομα. Θα μπορούσε να αποτελεί τη μουσική παρακαταθήκη ενός οποιουδήποτε νέου καλλιτέχνη ή διάττοντος αστέρα στο μουσικό χώρο.
Αυτά. Θα επανέλθω και με άλλους. Απλώς μόλις είδα το θέμα του τόπικ, ο Πάριος, ήταν ο πρώτος που μου καρφώθηκε στο μυαλό!
-----------------
When the music 's over, turn out the lights For the music is your only friend Dance on fire as it intends Music is your only friend until the end...
[ τροποποιήθηκε από τον/την TRAVELOGUE, 11-07-2013 10:25 ]
είναι μία ισχυρή καλλιτεχνική προσωπικότητα..δεν το συζητώ..αν δεν άνοιγε και το στοματάκι της..θα την έκανα και υπουργό..στη θέση Γεωργιάδη
)