Αυτό που ξέρω είναι ότι τόσα χρόνια σχολείο, έκανα πάντα παρέα με τα ίδια άτομα, τα οποία έχω την τύχη να γνωρίζω από τότε που ήμουν πολύ μικρός, γεμάτος άγνοια και χωρίς πολλές απαιτήσεις από τους άλλους. Με όλους, μα όλους, τους υπόλοιπους συμμαθητές μου ποτέ δεν είχα τίποτα απολύτως να πω. Οι περισσότεροι νομίζω δεν έχουν καμία επαφή με την Τέχνη γενικά. Μουσική, κινηματογράφο, θέατρο, λογοτεχνία, μην περάσω σε ζωγραφική, γλυπτική κ.τ.λ.. Δεν έχουν διάθεση για συζήτηση, διάλογο. Είναι σε άλλο μήκος κύματος. Χαζοπαρέα, πλάκα, βόλεμα, καμία αναζήτηση, κανένας κόπος για κάτι καλύτερο, σε προσωπικό και συνολικό επίπεδο. Καμία προσπάθεια να πάνε παραπέρα.