Αυτό που λες αγαπητέ Μιχάλη πως ο τόνος διαπερνά το σώμα σου έχει μια βάση ειδικά αν το συνοδευτικό όργανο είναι κιθάρα,με της οποίας το ηχειο έχεις πολύ στενή επαφή.
Μια κιθάρα είναι πολύ καλή συνοδεία και συν-ωδεία για να μάθει κάποιος να είναι σωστός τονικά.
Θέλει προσοχή όμως να μη γίνει συνήθειο σε κάποιον να τραγουδά καλύτερα με κιθάρα ενω χωρις να νοιωθει ''ξεκρέμαστος'',''ξεκούρδιστος'' ή εκτός τόνου.
Συνεπώς.
Όποια κι αν είναι η πηγή της αρμονίας μας,είτε έγχορδο είτε πληκτροφόρο,καλό θα είναι να απογαλακτιζόμαστε σιγά σιγά και να αποκτούμε με έυκολους τρόπους τη φυσική αίσθηση των διαστημάτων μικρής 2ας,μεγάλης 2ας,αντιστοίχων διατημάτων 3ης,καθαρής 4ης,5ης κοκ έως 8ης.
Ας μην ξεχνάμε πως χτίζοντας ημιτόνιο-ημιτόνιο τη φωνή μας,αποκτούμε στην ουσία ένα μουσικό όργανο με τα ΟΛΑ του.Όπότε είμαστε σε θέση να τραγουδάμε ένα τόνο και κατόπιν να παράγουμε τον ΊΔΙΟ τόνο ή ένα ημιτόνιο πάνω ή κάτω.Είτε να ακούμε μια χορδή πχ τη Σολ και να τραγουδάμε ΣΙ,γνωρίζοντας πως βρισκόμαστε μια μεγάλη τρίτη πάνω,κοκ.
Αυτά όμως προυποθέτουν πως έχουμε ήδη καλλιεργήσει σημαντικά τη φωνή μας για να είμαστε σε θέση ΑΝΕΤΑ να παράγουμε τους ζητούμενος απ τ αυτί μας τόνους.
