763 online · 210.833 μέλη
Εμείς χθες βράδυ (με τους κόσμους ;) ) είδαμε μία περιπέτεια με αρκετά κωμικά στοιχεία, πολύ καλό κάστ και την υπογραφή ενός πολύ καλού και αγαπημένου σκηνοθέτη, την οποία και καταφχαριστηθηκαμε:
Σκηνοθεσία: Λικ Μπεσόν
Hθοποιοί: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μισέλ Φάιφερ, Τόμι Λι Τζόουνς
Χρονολογία παραγωγής: 2013
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Υπόθεση:
Μπορεί το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων να λειτουργεί άψογα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να προστατέψει τους μάρτυρες από τον ίδιο τους τον εαυτό. Ειδικά, αν πρόκειται για πρώην μέλη της μαφίας που είναι εθισμένα στην παρανομία. Ο Fred Manzoni (Robert De Niro), ένας σκληροτράχηλος και βίαιος Αμερικανός μαφιόζος μετακομίζει με τη σύζυγο (Michelle Pfeifer) και τα δυο του παιδιά σε μια ήσυχη κωμόπολη της Νορμανδίας υπό την επίβλεψη ενός πράκτορα του FBI (Tommy Lee Jones). Όμως, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η φύση των ανθρώπων και η οικογένεια Manzoni θα πέσει και πάλι στις εγκληματικές της συνήθειες. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν μερικοί «παλιόφιλοι» από τη Νέα Υόρκη αποφασίσουν να επισκεφτούν τη Γαλλία για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Η γραφική και ήρεμη γαλλική κωμόπολη θα γίνει σύντομα το σκηνικό μιας εκρηκτικής αντιπαράθεσης.
Κριτική με την οποία συμφωνώ απόλυτα:
Αρκετά διασκεδαστική και χορταστική μαύρη κωμωδία, στην οποία γνωστά ονόματα επιδίδονται σε γνώριμες σ’ αυτά καταστάσεις. Ο Ντε Νίρο και η Φάιφερ, ως αντρόγυνο και πρώην μαφιόζοι που έχουν καταδώσει τους πρώην συντρόφους τους στη Νέα Υόρκη και προστατεύονται σε χωριό της Νορμανδίας, είναι απολαυστικά κυνικοί, αλλά και δηκτικοί απέναντι στην ευρωπαϊκή κουλτούρα που τους περιβάλλει, γίνονται δε εξαιρετικά επικίνδυνοι όταν οι ζωές τους και οι ζωές των δυο παιδιών τους απειλούνται, όταν τους ανακαλύπτουν οι πρώην συνεργάτες τους και καταφθάνουν με άγριες διαθέσεις.
Η πλοκή είναι συναρπαστική και οι καταστάσεις και διάλογοι εξαιρετικά έξυπνοι με αναφορές σε ταινίες με γκάνγκστερ, αλλά και υπαινιγμούς σε ταινίες νουάρ. Υπάρχει δε μια απολαυστική σκηνή, όπου ο Ντε Νίρο ως συγγραφέας (που έχει δηλώσει ότι είναι), καλείται να σχολιάσει σε μια βραδιά κινηματογράφου του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου, την ταινία «Καλά παιδιά» του Σκορτσέζε (που είναι και παραγωγός της Επικίνδυνης Οικογένειας).
Ο Λυκ Μπεσόν σκηνοθετεί άψογα και με ρυθμό, που σε κρατά σε σχετική αγωνία, με τη δράση να κορυφώνεται σταδιακά μέχρι το κρεσέντο του τέλους, ενώ οι ερμηνείες είναι αυτές που περιμένεις χωρίς ιδιαίτερες εκλάμψεις. Ευτυχώς ο Ντε Νίρο δεν ανατρέχει στις τελευταίες κωμωδίες του, που ήταν πολύ κακός, ενώ ο Τζόουνς δεν καταβάλλει και ιδιαίτερη προσπάθεια, ως επόπτης-προστάτης της ανωνυμίας της οικογένειας και η Φάιφερ είναι απλά καλή και γοητευτική.
Η ταινία, βλέπεται ευχάριστα και ειδικά από τους λάτρεις της μαύρης κωμωδίας.
Κοινωνική, Μαύρη Κωμωδία 1997 | Έγχρ. | Διάρκεια: 107'
Αγγλική ταινία, σκηνοθεσία Μαρκ Χέρμαν με τους: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Τάρα Φιτζέραλντ, Πιτ Ποστλγουέιτ
Τα μέλη μιας τοπικής μπάντας ανθρακωρύχων σε κωμόπολη του Γιορκσάιρ αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας, αν κλείσει το ανθρακωρυχείο της περιοχής τους.
Κριτική από: Μίλτος Σαλβαρλής, Hitech
Η "πολιτική Θάτσερ" γονάτισε οικονομικά τις ασθενέστερες τάξεις πλήττοντας κυρίως τους εργάτες, παράλληλα όμως έγινε αφορμή για να ανθίσει ένα είδος κοινωνικού κινηματογράφου, που σύντομα δημιούργησε "σχολή" με πρώτους "διδάξαντες" το Στίβεν Φρίαρς και τον Κεν Λόουτς και αποκορύφωμα τη φετινή έξοχη ταινία "Άνδρες με τα όλα τους". Οι "Βιρτουόζοι" έχουν όλα τα χαρακτηριστικά αυτής της "σχολής". Οι πιο οδυνηρές καταστάσεις φιλτράρονται μέσα από χιούμορ και φθάνουν στο θεατή χωρίς ρητορείες, χωρίς διδακτισμούς αλλά με αλαφράδα και συγκίνηση, με αποτέλεσμα, ενώ στην πραγματικότητα παρακολουθείς δράμα, να έχεις την εντύπωση ότι βλέπεις κωμωδία. Γελάς με τις αστείες ατάκες, περνάς καλά, σε καμία περίπτωση όμως δεν μένεις αμέτοχος στις συνέπειες μιας αντιλαϊκής πολιτικής, που τελικά ευνόησε τους "κατέχοντες".
Υπέροχο καστ από τους πρώταγωνιστές έως τον τελευταίο κομπάρσο, πάρα πολύ καλό σαουντρακ και μπόλικη δόση από αυτό το γλυκόπικρο αγγλικό χιουμορ των ταινιών της "σχολής" που περιγράφει ο ΜΣ παραπάνω!
και μια από τις πιο όμορφες εκτελέσεις του Concerto d' Aranjuez του Ροντριγκο προσαρμοσμένο για πνευστά...
Καλή θέαση!!!
[ τροποποιήθηκε από τον/την Helen-K, 29-12-2013 14:41 ]
[ τροποποιήθηκε από τον/την Helen-K, 29-12-2013 14:42 ]
Όχι κάτι το ιδιαίτερο.
Μια κλασσική αστυνομική ταινία, μ' έναν ψυχάκια δολοφόνο. Μόνη ευχάριστη έκπληξη, η παρουσία του Jean Reno. Αν κι ο ρόλος του είναι σχετικά μικρός..
Θα ζήσετε αν δεν την δείτε, μην την αποφύγετε αν προκύψει στον δρόμο σας...
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 19-08-2014 21:43 ]
"Life of Pi"
Απ΄τις καλύτερες ταινίες που έτυχε να δώ το 2013 ( αν όχι η καλύτερη ) και την είδα λίγες ώρες πριν φύγει ο Χρόνος. Θα κουράσει ίσως λίγο στην αρχή και θα φανεί υπερβολική κατά την διάρκεια, αλλά το τέλος θα εξισσοροπήσει τα πάντα και θα συγκλονίσει...
Όλες οι ταινίες που θα βάλω σήμερα είναι Must See..!!
Κρατήστε σημειώσεις.. ξεκινάμε..
Ευτυχώς που υπάρχει ο γαλλικός κινηματογράφος στον πλανήτη..
Η ύπαρξη του εξαίρετου Tim Roth στο cast της ταινίας, είναι η ζωντανή απόδειξη για την ποιότητα της.
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 12-07-2014 13:05 ]
Ένιωσα μία σχετική σιγουριά όταν είδα τον Jake Gyllenhaal, ο οποίος συνήθως συμμετέχει σε καλές ταινίες. Μετά μ' έπιασε ένα άγχος στην όψη του Hugh Jackman αλλά τελικά ήταν απροσδόκητα καλός.
Το story δεν έχει κάτι ιδιαίτερο και θα την έλεγα σχετικά απλή ταινία. Καταφέρνει όμως να προκαλέσει μία σχετική ένταση για την εξέλιξη της.
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 05-01-2014 23:31 ]
Παράθεση:
|
Αυτή είναι η τέταρτη ταινία που είχα σκοπό να βάλω απόψε.
Μου άρεσε! Μόνο το ότι έβλεπες τόσους, καλούς κι αγαπημένους, ηθοποιούς μαζί, ήταν αρκετό.
Thumbs up στα πιτσιρίκια, ήταν απολαυστικά. Μπορώ να πω πως τα ζήλεψα κιόλας 
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 06-01-2014 01:13 ]
Εμπρός στον δρόμο που χάραξε το Blair Witch Project :)
Πολλά κοινά ανάμεσα στις δύο ταινίες: 1) Πρώτο και βασικό, είναι κάτι ανάμεσα σε ταινία και ντοκιμαντέρ. 2) Το μεγαλύτερο κομμάτι της είναι μονοκάμερο. 3) Σου δημιουργεί την απορία αν τελικά είναι πραγματική ιστορία. 4) Last but not least... πού πήγε το τέλος της ταινίας, οεο;
Το (ο Θεός να το κάνει) τέλος της ταινίας, αφήνει σοβαρές υποψίες για sequel. Αν και το παρατράβηξαν λίγο, για να μην πω το έκαψαν. Τελευταία φορά που είχα την ίδια αίσθηση, ήταν με το Illuminati όπου στις τελευταίες 100 σελίδες του θηρίου μετανιώνεις που έκατσες σαν μ@λ@κ@ς και διάβασες τις προηγούμενες 400!
Αν και είχε αρκετά καλά στοιχεία, είμαι λίγο διστακτική στο να την προτείνω... έπαθα προβληματισμό 
It's up to you...
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 13-01-2014 01:36 ]
Η συμπαθέστατη Rachel McAdams,μετά το ''Η γυναίκα του ταξιδευτή''(Τhe Time Traveller's Wife,2009),και το Μεσάνυχτα στο Παρίσι(Midnight in Paris,2011),επιλέγει ξανά ένα σενάριο που σχετίζεται με ''ταξίδια'' στο χρόνο. Το''Όσα Φέρνει ο Χρόνος''(Αbout Time,2013) καταφέρνει να απαντήσει στο ερώτημα που πολλές φορές έχει περάσει απο το μυαλό όλων:''αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να διορθώσω αυτή την επιλογή που έκανα τότε''.
Προσωπικά μου άρεσε αρκετά 
Σενάριο: Ιωάννα Καρυστιάνη, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της.
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης
Ηθοποιοί: Αντρέας Κωνσταντίνου, Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Αννέζα Παπαδοπούλου, Μάξιμος Μουμούρης
Στην Άνδρο της δεκαετίας του ’30, η Μίνα, σύζυγος ναυτικού που λείπει διαρκώς σε ταξίδια, παντρεύει την κόρη της Όρσα με τον νεαρό καπετάνιο και πλοιοκτήτη Νίκο Βατοκούζη και όχι με τον ορφανό υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ με τον οποίο είναι ερωτευμένη. Όταν όμως ο τελευταίος γίνει περιζήτητος καπετάνιος, θα παντρευτεί τη μικρότερη κόρη της Μίνας, τη Μόσχα, αναστατώνοντας έτσι επικίνδυνα την οικογενειακή καθημερινότητα.
Σενάριο: Steve Coogan - Jeff Pope (βασισμένο στο βιβλίο του Martin Sixsmith "The Lost Child of Philomena Lee")
Σκηνοθεσία: Stephen Frears
Ηθοποιοί: Judi Dench, Steve Coogan, Sophie Kennedy Clark
Η ιρλανδή Φιλομένα Λι, μητέρα παιδιού εκτός γάμου, κάτι το οποίο η καθολική κοινότητα της δεν εγκρίνει, έχει δώσει το παιδί της για υιοθεσία στις ΗΠΑ. Υπό υπόδειξη της εκκλησίας, η Φιλομένα αναγκάστηκε να υπογράψει ότι δεν θα έχει καμία σχέση με τη ζωή του παιδιού της. Μετά από χρόνια, βρίσκεται με οικογένεια στην Αγγλία και γενικά έχει προχωρήσει με τη ζωή της. Τότε γνωρίζει τον Σιξσμιθ, ρεπόρτερ του BBC, από τον οποίο παρακινείται να αναζητήσει το χρόνια χαμένο παιδί της.
Εξαιρετικη ταινια το philomena και προτεινω επισης το Μεχρι το τελος με τον ανελπιατα εκπληκτικο Τομι λι Τζοουνς.
Επιστρεψτε μου να καταχωρησω μια κριτικη που ειχα γραψει για τους 300
= = =
Περιχαρης ενας καλος φιλος με ρωτησε αν ειδα τους 300.
Στην αρνητικη μου απαντηση αφου ξεκινησε με το «να τσακιστεις να πας» συνεχισε με μια φραση που συμπυκνωνει τις χιλιαδες γνωμες ( 4.500 μονο στο αθηνοραμα και αν δεν το εκλειναν οι ιθυνοντες θα ειχε ξεπερασει τις 10.000. προσθεστε και ότι άλλο εχει γραφει σε διαφορα φορα και καντε την προσθεση. ) που εχουν δημοσιευθει για την εν λογω ταινια.
«Ατελειωτη Εκσπερματηση», φιλε μου υποπτε, ειπε και καθαρισε ο γιγαντας.
Περιμενα λιγο μεχρι να περασει η μοδα και την ειδα προχτες παρεα με αλλους 10 τυχαιους φιλους του κινηματογραφου κατά το 28 φιλοι του ποδοσφαιρου σε μεγαλα ματς τυπου Προοδευτικη - θρασυβουλος.
Εξοχη ψυχαγωγικη ταινια, κολακευτικη για τη φυλη μας, με διαφορες πετυχημενες αμερικανιες, χωρις ιστορικα εγκληματα, που περνας καλα, ξεχνας τη μαχη της καθημερινοτητας και η ζωη συνεχιζεται.
Μου αρεσει ενιοτε να βλεπω ψηφιακο κινηματογραφο. Για να παρακολουθω την εξελιξη της τεχνολογιας, να χαζευω ένα παραμυθι, να απολαμβανω το θεαμα και να χανομαι στη σκοτεινη αιθουσα με την τεραστια οθονη. Ξερω ότι το lord of the rings, το matrix, το sin city, το starwars είναι μουφες μπρος στους Κισλοφσκι, Χιτσκοκ και Γουονγκ Καρ Βαϊ αλλα που και που ένα υπερθεαμα δεν βλαπτει.
Υπερθεαμα με μερικα στανταρντς όμως γιατι το terminator είναι ένα βαρετο και ατελειωτο κομπρεσερ.
Καταρχην μου εκανε εντυπωση ο πρωταγωνιστης. Εμφανισιακα μοιαζει σε κατι αναμεσα σε Οσαμα Μπιν Λαντεν και Τζορτζ Κλουνι. Καλη η ιστορικη αναφορα, τα εφε, οι αργες ληψεις που μου θυμισαν Τζον Γου, οι αμερικανιες με γυμνο, το συναισθημα, η συγκινηση, ο ηρωισμος, η μαγκια, η επικη μουσικη, όλα στις καταλληλες δοσεις.
Αυτή καθ’ αυτή η ταινια, είναι ένα δημιουργημα της ψηφιακης τεχνολογιας, με ωραιο στιλ και καλλιτεχνικη αποψη που σε κανει να περνας καλα.
ΟΜΩΣ επειδη αναφερεται στη χωρα μας, δεν θα μπορουσα να διανοηθω να σταθω μονο στο απτο μερος.
Τα τρια σημαντικα δογματα σε ιστορικες ταινιες είναι τα εξης:
Α) Οποιος θελει να μαθει ιστορια, ας κοπιασει να διαβασει. Η ταινια είναι ταινια και η γνωση είναι γνωση. Ευκολο το θεαμα και η νοοτροπια «αρα καπως ετσι θα εγινε, οποτε που να τρεχω να διαβασω»
Β) Δεν υπαρχει αρνητικη διαφημιση. Ας λενε ότι θελουν αρκει να σε αναφερουν.
Γ) Προσοχη γιατι η δυναμικη της τεχνης του κινηματογραφου περναει μηνυματα και μπορει να καθορισει νοοτροπιες και αντιληψεις. Mind the gap που λενε και στο μετρο.
Στους 300 υπαρχουν τρια σημαντικα θετικα στοιχεια.
Την παραμορφωση των Περσων τη δικαιολογω γιατι μιλαμε για την πιστη μεταφορα του κομικ. Αυτή ηταν η ατμοσφαιρα, αυτή ειδαμε. Και καπου αν θελετε τη δικαιολογω από πλευρας συμβολισμων. Ο ξερξης ηταν ο γιγαντας των 2,5 μετρων που ηρθε από μακρια, ατρωτος και ανικητος. Το γιατι τον εκανε λουγκρα, ε, δεν ξερω. Πιθανολογω πως ετσι τονισε πλαγια τον ανδρισμο των Ελληνων. Οι αθανατοι εχουν τη μορφη τερατων γιατι αυτό ακριβως ηταν. Μηχανες εξολοθρευσης. Μηπως περιμενε κανεις διαφορετικη μορφη από αυτή που εδωσε στον Εφιαλτη πλην του Γκολουμ; Όχι και ομορφοπαιδο ο προδοτης! Οσο για μας, οι ηρωες είναι ωραιοι.
Τωρα βεβαια αν μαζι με όλα αυτά η επιλογη της ιστοριας εχει να κανει και με τις συγχρονες γεωπολιτικες εξελιξεις, μπορει και να ισχυει – τιποτα δεν αποκλειεται όταν μιλαμε για τη βιομηχανια του Χολιγουντ – αλλα δεν νομιζω ότι είναι εξαιρετικα βαρυνουσας σημασιας. Εξαλλου όταν δημιουργησε το κομικ ο Φρανκ Μιλλερ δεν νομιζω ότι χρονια αργοτερα ειχε στο μυαλο του πως η Αμερικη θα εβαζε στο ματι το Ιραν. Μπορει να με εβαλε σε λιγες σκεψεις εκεινο το law and order που πεταξε καποια στιγμη ο Λεωναηντας αλλα το προσπερασα.
Ολος ο ντορος στηθηκε στο πλαισιο ενός από των σπορ που στη χωρα μας μεσουρανουν.
Της υπερβολης.
Από τη μια οι Ελληναραδες που εχουν παει στην Ακροπολη μια φορα και αυτή επειδη τους πηγαν στο δημοτικο σχολειο και από την άλλη οι απατριδες οικομενιστες που τρεμουν στην ιδεα της σημαιας, της πατριδας και του εθνικου υμνου. Μπαναλ. Τρε μπαναλ.
Και στη μεση ολοι οι αλλοι, που περασαν καλα, που διασκεδασαν και που ενοιωσαν ακομα καλυτερα λογω της εξιστορησης ενός σπουδαιου αρχαιου ελληνικου κατορθωματος.
Τον κ.Δανικα των Νεων ενιοτε τον διαβαζω και σεβομαι τη γνωμη του ασχετα αν συμφωνω ή διαφωνω. Πιστευω ότι μαζεψε τα βελη του κοσμου όχι γιατι εκανε λαθος αλλα παρασυρθηκε από το αντιχολιγουντιανο του σκεπτεσθαι που σε γενικες γραμμες είναι μεν σωστο αλλα εν προκειμενω ηταν βαρυγδουπο.
Στην προσπαθεια του να μη γινει ένα με τη μαζα πηγε στο άλλο ακρο τυπου δεν είναι ο Ηλιος αυτος στις 12 το μεσημερι αλλα ενας προβολεας που είναι εγκατεστημενος στη στρατοσφαιρα.
Η αποψη που ακουσα ότι «ο ελληνικος πολιτισμος ηταν φιλοσοφια, μαθηματικα, τεχνη, επιστημη και όχι πολεμος» καταρριπτεται αν αναλογιστουμε αφενος ότι το θεμα της ταινιας ηταν ένα πολεμικο κατορθωμα, αφετερου ότι όλα τα πνευματικα επιτευγματα βασιστηκαν σε στρατιωτικη ισχυ. Δεν είναι τυχαιο πως όταν η Ελλαδα αδυνατισε από τους συνεχεις εμφυλιους και την κατελαβαν οι Ρωμαιοι περασε μια μεγαλη περιοδο παρακμης. Στο κατω κατω της γραφης ας γινουμε καλυτεροι να κανουμε εμεις μια ταινια με τον αρχαιο ελληνικο πολιτισμο, μην τα περιμενουμε όλα από τους αλλους.
Διαβασα μερικες διαμαρτυριες για τη γυναικα και πως την παρουσιασε η ταινια.
Η αληθεια είναι πως στην αρχαια Ελλαδα οι γυναικες εχαιραν τρομακτικης εκτιμησης… για ονομα του Ξερξη! Εγω λεω παλι καλα που εκανε και τις αμερικανιες με τη Γοργω και καπου το ισοφαρισε γιατι οι γυναικες στην Αρχαια Ελλαδα πλην εξαιρεσεων δεν διεφεραν σε τιποτα από τις κατσαρολες.
Ή γιατι λεει ειχε τοση βια και αιμα. Μα, μια μαχη περιεγραφε που εχασαν τη ζωη του περι τους 30.000 Περσες, τι να εδειχνε παιδακια να παιζουν σε παιδικη χαρα και να κοβουν λουλουδια;
Περασα καλα, μου αρεσε που ξαναθυμηθηκα την αρχαια Ελλαδα εστω και μεσω του Λεωναηντας και δεν κρυβω ότι συγκινηθηκα από το «οξειν αγγελειν λακεδαιμονιοις ότι τηδε κειμεθα….»
Καθημερινα ακουμε για σκανδαλα, απατες, εγκληματα, κανεις δεν πιανεται, κανεις δεν τιμωρειται, κανεις δεν πληρωνει. Στην Ελλαδα του μη με διακοπτετε και του διακοπτουμε για διαφημισεις. Στην Ελλαδα του φωτος που μεγαλουργει μακρια από τα φωτα των καμερων και των προβολεων, που προβαλλουν αιμα, σπερμα και κλαμα.
Την ταινια την αγαπησαμε γιατι δεν ειρωνευεται, δεν παραποιει και δεν προσβαλλει. Ασχετα αν προσπαθει κανεις να βρει διαφορα τρομακτικα και απανθρωπα μηνυματα, και το Μολων λαβε το ανεφερε και το ή ταν ή επι τας και τιμησε το πνευμα των Αρχαιων Ελληνων να πεθανουν για την πατριδα τους και τα ιδανικα τους.
Και κλεινει με τη διαχρονικη ρηση του Θουκυδιδη
Η ελευθερία κερδίζεται, δεν χαρίζεται, και κοστίζει σε αίμα
Σενάριο: Andrew Stern
Σκηνοθεσία: Henry Alex Rubin
Ηθοποιοί: Jason Bateman, Jonah Bobo, Haley Ramm
Αυτή η ταινία πρέπει να προβάλλεται δωρεάν 24/7 σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Μία, χωρίς υπερβολές, περίγραφη της κατάντιας του σύγχρονου ανθρώπου και του κενού που κουβαλάμε όλοι και προσπαθούμε να γεμίσουμε στο Internet. Πρέπει να την δείτε!
-----------------
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 12-07-2014 12:58 ]
Σενάριο: David Bromberg
Σκηνοθεσία: Justin Theroux
Ηθοποιοί: Billy Crudup, Mandy Moore, Tom Wilkinson
Ο Henry Roth είναι ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων, ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μισάνθρωπος. Λέει στα παιδιά ότι ο Αι Βασίλης δεν υπάρχει, δεν του αρέσει να κοιμάται με παρέα, ούτε καν με την κοπέλα του, ενώ η ανασφάλειά του δεν έχει όρια. Η παραξενιά του θα χτυπήσει κόκκινο, όταν θα αναγκαστεί να συνεργαστεί στενά με την εικονογράφο Lucy αντί με τον χρόνια συνεργάτη και φίλο του Rudy Holt.
"You don't get to choose if you get hurt in this world but you do have a say in who hurts you."
The Giver :Όταν κάποιοι επιλέγουν το μηδέν απο φόβο μήπως αντί να επιλέξουν θετικά,επιλέξουν αρνητικά.Και όταν κάποιος αποφασίζει ότι πρέπει να δώσει ξανά την επιλογή,στους ανθρώπους.
Ό,τι καλύτερο έχω δεί μέσα στο 2014!
