Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια. Θέλω όμως να διευκρινίσω πως το live πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή πολλών, που θα ήθελα να απαριθμήσω:
- του Δημήτρη Καρρά, που διέθεσε την ακουστική του κιθάρα και το καλώδιό του
- του Μάριου, από το γκρουπ του Βασίλη Μπαμπανιάρη, που διέθεσε το τεράστιο Kurzweil
- του Βασίλη Μπαμπανιάρη που έφερε τον ενισχυτή της ηλεκτρικής
- του Νίκου Φιλιμέγκα και του γιού του Βασίλη που έφεραν σχεδόν όλο τον εξοπλισμό των ντραμς
- της Χρυσάννας που μας χαλάρωσε και μας ξεκούρασε με την άνεση και τη σπιρτάδα της
- τον αδελφό μου Γιάννη για τις δεκάδες παρατηρήσεις του
- του Δημήτρη του ηχολήπτη και του βοηθού του Βαγγέλη, που παρά το γεγονός οτι ο συνεργάτης που είχε αναλάβει να φέρει τα δεκάδες καλώδια μας "έγραψε", κατάφεραν και έδωσαν ήχο σε κάθε όργανο.
- του Παναγιώτη της DeeMax που μόλις ενημερώθηκε για την έλλειψη καλωδίων, έσπευσε από την Παλλήνη στην Ηλιούπολη και από εκεί στο Irish για να μας φέρει εξοπλισμό. Και όλα αυτά μετά από αγώνα τέννις και εν μέσω τρελής κίνησης.
- όσους δάνεισαν εξοπλισμό και μουσικά όργανα στα μέλη άλλων γκρουπ
- στη Γιούλη από το Mike's που κέρασε σχεδόν 60 (!) μπύρες τους μουσικούς
- σε όλους όσους μου χαμογελούσαν για να με χαλαρώσουν :)
- σε όσους βοήθησαν έστω και λίγο και τους ξεχνάω
Για μένα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Είδα να "ζωντανεύουν" σε 4 ώρες πρόσωπα που έβλεπα μόνο σε φωτογραφίες, ετοιμάζοντας το υλικό του Διαγωνισμού πέρυσι, αλλά και προετοιμάζοντας το live. Δεν είναι μικρό πράγμα να ακούς πχ επί μήνες τον Γιώργο Γελαράκη και ξαφνικά να τον βλέπεις και να τον ακούς μπροστά σου :)
Και όχι μόνο τα πρόσωπα ζωντάνεψαν, αρχικά μέσω τηλεφώνου και έπειτα από κοντά, αλλά αποκάλυψαν και πόσο αληθινά ήταν τελικά τα τραγούδια τους.
Τραγούδια που μπόρεσαν και "στάθηκαν" μπροστά σε ένα κοινό 250 ατόμων, γοητεύοντας ακόμα και ανθρώπους που δεν τα είχαν ξανακούσει. Αν και συνήθως στις συναντήσεις μου με καλλιτέχνες τείνω να "απομυθοποιώ", είτε καλλιτεχνικά, είτε σε θέματα χαρακτήρα, αυτή τη φορά έγινε στον ελάχιστο βαθμό, καθώς σχεδόν όλοι ήσασταν με το χαμόγελο, από την αρχή ως το τέλος και σας ευχαριστώ γι' αυτό :)
Κάθε ένας που ανέβηκε στη σκηνή είχε κάτι ξεχωριστό, ακόμα και αν ο ήχος του μαγαζιού δεν ήταν για το συγκεκριμένο είδος. Δεν υστέρησε κανείς. Επειδή όμως υπάρχουν βιώματα και προσωπικά γούστα, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω ιδιαίτερα, τον Δημήτρη Μπέγιογλου, τον Δημήτρη Καρρά, τον Βασίλη Μπαμπανιάρη, την Καλλιόπη, την Αθηνά Χιώτη, τον Γιώργο Γελαράκη, τους 2 φίλους που τραγούδησαν το τραγούδι του Νίκου Φιλιμέγκα και τον βιρτουόζο Μιχάλη Κάνιο.
Ελπίζω να τα ξαναπούμε μουσικά σύντομα.