Όχι άλλα τραγούδια αγάπης

Με αφορμή το ομότιτλο άρθρο του divided,
ας παίξουμε ένα παιχνίδι με στίχους...

Τραγούδια που το κύριο θέμα τους δεν είναι η αγάπη, δεν είναι ο έρωτας...

Παλιά ή καινούρια...


Για να δούμε πόσα θα βρούμε?!

Ελπίδες που μες στην αβυσσο γεννουνε ηλιαχτίδες...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: abyss on 03-06-2005 17:25 ]


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: jorge on 03-06-2005 17:34 ]

Ας αρχίσω εγώ...


Υπάρχει λόγος σοβαρός

Φατμέ

Μουσική/Στίχοι: Πορτοκάλογλου Νίκος

Πίσω μου άθλια παρτάκια
κορίτσια ντροπαλά, φοβισμένα φρικιά
Ολύμπιανς και Doors και Vermouth με παγάκια,
τα ξέρεις όλα αυτά

Σ΄ είχα δει και σένα σαν τ΄ άλλα φοιτητάκια
αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά
Μίζερα όλα και λειψά γι΄ αυτό σου λέω...

Πίσω μου άθλια σχολεία
κοπάνες και πορνό αποβολές για μαλλιά
Γκόμενες και κόμμα, ραντεβού στην πλατεία,
τα ξέρεις όλα αυτά...

Χούντα δεν θυμάμαι μα ούτε ελευθερία
της μεταπολίτευσης καημένη γενιά
΄Αχρωμα όλα και λειψά γι΄ αυτό σου λέω...

Υπάρχει λόγος σοβαρός που ήμουν νέος χλιαρός
Αυτά μου τύχαν, δυστυχώς, μα δεν τα κρύβω ευτυχώς
και να ένας λόγος σοβαρός
Που είμαι ωραίος, που είμαι ωραίος...

Τώρα τα τραγούδια μας τους πέφτουνε λίγα
και κάτω απ΄ τα μουστάκια τους γελάν οι παλιοί
έχουν βλέπεις πίσω τους την λάμψη του εξήντα,
καθάρισαν αυτοί

Μα αν τίποτα δεν έδωσε σε μας η ιστορία
αυτό το τίποτα να εκφράσεις και να εκφραστείς
είναι η μόνη ευκαιρία που ΄χω εγώ και συ
γι΄ αυτό σου λέω, γι΄ αυτό σου λέω...

Υπάρχει λόγος σοβαρός...

"Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον" Ωραίο θέμα Abyss

ΤΟ ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ.
ΑΝ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΠΟ Η ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΚΙΝΕΙ. Π.Χ. ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ......


Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο


Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνευτές: Γιώργος Νταλάρας

Εδώ-Τρύπες



Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες δεν πιάνουν οι ευχές
Εδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ' το χτες
Εδώ οι άγγελοι δεν κλαίνε ούτε γλύφουν πληγές
Εδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ



Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες δεν πιάνουν οι ευχές
Εδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ' το χτες
Εδώ οι άγγελοι δεν κλαίνε ούτε γλύφουν πληγές
Εδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ


Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές
κι εγώ τρεκλίζοντας σ’ ακολουθώ
Εδώ οι σκέψεις ζωντανεύουνε ναυάγια πυρκαγιές
καίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβήνω εδώ


Εδώ οι νύχτες δεν διψάνε γι' άλλες άγριες γιορτές
μονάχα σκιάχτρα τραγουδάνε με καρδιές δανεικές
Εδώ πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστές
Εδώ η θλίψη δεν κερδίζει, δεν κερδίζει ποτέ


Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές...

"Που να εξηγώ" Αντώνης και Γιάννης Βαρδής

Ξετυλίγοντας τις σκέψεις μου

ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Στης ανάγκης τα θρανία
και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον πόνο τον παλιό

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο
ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής

Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ' άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας

"Στο τέλος του αιώνα" Βαρδής -Ανδρικάκης

ta mathitika ta xronia

Η ΧΟΝΤΡΟΜΠΑΛΟΥ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Μια Κυριακή στην Κοκκινιά, στην παιδική μου γειτονιά
Είδα μια γριά χοντρομπαλού που ο νους της έτρεχε αλλού
Την κοίταξα, με κοίταξε, σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
Και μου 'πε με φωνή θολή, που μάνα θύμιζε τρελή

«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό, αιώνες πριν απ' το Χριστό
Ζούσα καλά κι ευχάριστα κι έπαιρνα μόνο άριστα.
Μα σαν προχώρησε ο καιρός έγινε ο κόσμος μοχθηρός
Και με βατέψανε που λες, αράδα βάρβαρες φυλές

Σελτζούκοι, Σελάβοι, Ενετοί, λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί καμένο ήμουνα χαρτί, δίχως χαρά, δίχως γιορτή

Σιγά σιγά και ταπεινά, μ' αγώνες και με βάσανα
Καινούρια έβγαλα φτερά μα ήρθαν και χειρότερα
Είδα τα ίδια μου παιδιά να δίνουν σ' άλλους τα κλειδιά
Και με χιλιάδες ψέματα, με προδοσίες κι αίματα,
να μου σπαράζουν την καρδιά

Γι' αυτό μια νύχτα σκοτεινή θ' ανέβω στην Καισαριανή
Με κουρασμένα βήματα να κλάψω για τα θύματα
στ' αραχνιασμένα μνήματα
Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό, αντίκρυ στο Λυκαβηττό
Μικρό κεράκι θα κρατώ να φέγγει χρόνους εκατό...

''Η αγαπη ειναι ζαλη'' ΧΑΡΟΥΛΑ ΑΛΕΞΙΟΥ.Αχ,......τι τραγουδι κι αυτο!!!

Και πάνω απ'όλα, musicproducer, δεν είναι τραγούδι αγάπης, οπότε ταιριάζει στο τόπικ...

"Κεμάλ" Μάνος Χατζιδάκης

Καληνύχτα Κεμάλ..αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ..
καληνύχτα

Αυτό τον κόσμο τον καλό, Νίκος Ξυλούρης

Aυτό τον κόσμο τον καλό
τον χιλιομπαλωμένο
Bρε ράβε, ξήλωνε, ράβε, ξήλωνε
δουλειά, δουλειά, δουλειά να μην σου λείπει

Aυτό τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον είχαν πρώτα
γέλα φίλε μου, γέλα φίλε μου
δεν είναι, δεν είναι, δεν είναι και για λύπη

Aυτό τον κόσμο τον καλό
σε μάς τον παραδώσανε
τρέχα φίλε μου, τρέχα φίλε μου
και μη, και μη, και μη βαριά το παίρνεις

Aυτό τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον καρτεράνε
σκέψου φίλε μου, σκέψου φίλε μου
την ώρα, την ώρα, την ώρα που θα φεύγεις

Το Παράπονο
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

EΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ.

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

¶νεμος : "Φύγαμε"


Όσο υπάρχουμε ακόμα από αίμα κι από χώμα
όσο μας κυβρνάει η καρδιά.
Όσο κρατάνε τα όνειρά μας κι αντέχουν τα φτερά μας
εμείς θα ξεκινάμε ξανά.

Κάναμε λάθη και γι' αυτό πονάμε
μα έχουμε μάθει πια να προχωράμε
να πηγαίνουμε πάντα μπροστά.

Φύγαμε, με χίλια φύγαμε
μηδενίσαμε κι όλα πάλι απ' την αρχή.
Φύγαμε, φύγαμε σε κερδίσαμε
ζωή.

Εμείς που φτάσαμε στο τέρμα, που μάθαμε στο ψέμα
που νιώσαμε το άδειο κορμί.
Εμείς που τόσα έχουμε χάσει που έχουμε ξεχάσει
γεμάτη αγκαλιά τι θα πει.
Εμείς που ξέρουμε πως καίει το δάκρυ
που υποφέραμε για την αγάπη
τώρα φεύγουμε γι' άλλα μαζί.

Φύγαμε...

Πίσω από τις γρίλιες -Πορτοκάλογλου Νίκος


Στα παλιά μας μοναστήρια
είδα γέρους να μιλάνε για θεούς
Μες στης πόλης τα σκουπίδια
είδα χίλιους ξεχασμένους μου γνωστούς

Κι οι πλατείες μας φουντώνουνε στη βία
Οι έμποροι, οι δάσκαλοι κι οι ληστές
μας πουλάνε νοσταλγία και ενέσεις απ’ το χτες


Στ’ ακρογιάλια είδα φίλους
να ορκίζονται σε όρκους τρομερούς
Σε σχολές και σε γραφεία
τους ξανάδα, γερασμένους και χλωμούς

Κι οι αλήτες γυροφέρνουνε στα πάρκα
να ξανάβρουν τις χαμένες τους βραδιές
Εσύ πίσω από τις γρίλιες βλέπεις μόνο τις σκιές


Τα παλιά, καλά τραγούδια
μας αφήσαν, θέλει θάρρος να το λες
Κι οι παλιές μου θεωρίες
δε μου φτάνουν να σ’ αγγίξω όταν κλαις


Οι πλατείες μας φουντώνουνε στη βία...

Νεοέλληνας-Πανούσης Τζίμης


Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες
φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες
θέλω να γίνω σαν αμερικάνος
μ' αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος


Έλληνας , νεοέλληνας
Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
ψήλωσε η κοντούλα λεμονιά
στα Σάλωνα δε σφάζουνε αρνιά
δε πάει το παπάκι στη ποταμιά

Η Παπαλάμπραινα γυμνή χαϊδεύει δώρο συσκευή
σ' ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο
Πουλάκι ξένο, πουλί χαμένο
μου τρώει τα σπλάχνα δε βγάζω άχνα


Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες
θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
σ' ένα κλουβί-γραφείο σαν αγρίμι
παίζω ατέλειωτο ,βουβό ταξίμι


Έλληνας...


Φάκα Adidas μου 'πιασε τη φτέρνα
μπερδεύω το juke box με τη λατέρνα
πάνω απ’ του τάφου μου το κυπαρίσσι
μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει


Έλληνας...

Οι ελεύθεροι κι ωραίοι
Νταλάρας Γιώργος
Μουσική/Στίχοι: Κουγιουμτζής Σταύρος/Ελευθερίου Μάνος

Oι φίλοι που 'χω χάσει και δεν κυκλοφορούν
ουρανούς παλιούς θωρούν και στο περιθώριο ζουν
Πληρώσαν τα όνειρά τους και πάντα μετρητοίς
τους πληρώσαμε και μείς για να μείνουν αφανείς

Oι ελεύθεροι κι ωραίοι
ζουν σε κάποιες φυλακές
Mεσ' τα τείχη που 'χει χτίσει, ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές

Eγώ δεν είχα τύχη, να ζήσω μαγικά
με δυο ψίχουλα πικρά, ζούσα χρόνια στη σκιά
Γυρνούσα διψασμένος και βράδυαζε νωρίς
και σταγόνες της βροχής, είν' αυτά που θα μου πεις

Oι ελεύθεροι...

Τρύπιες σημαίες - Αδελφοί Κατσιμίχα

Σηκώσανε λοιπόν, τις τρύπιες τους σημαίες
και έτσι όπως έμπασε ένα κρύο ξαφνικά
οι θεωρίες πούντιασαν και πάθαν πνευμονία
και αρρωστήσανε βαριά πολύ βαριά

Και φεύγει ο αιώνας τώρα τσακισμένος
παραμιλάει γέρος και τρελός
οι νοσοκόμες τον δουλεύουν όλη μέρα
κι όταν νυκτώνει σβήνουνε στον θάλαμο το φως

Σκόρπισαν ξαφνικά στους πέντε ανέμους
με κείνα εκεί τα γκρίζα λυπημένα τους παλτά
με κείνα τα πολύχρωμα απλοϊκά όνειρά τους
το τι το πως και το γιατί αυτοί το ξέρουν πιο καλά

Και μοιάζουνε σαν πλάσματα μιας άγνωστης διάστασης
οι ματωμένοι ποιητές κι οι φωτεινές τους χίμαιρες
και οι αιτίες οι τρυφερές μια άγριας επανάστασης
που δεν κατάλαβε ποτέ τον εαυτό της

Μιας άγριας επανάστασης που θα ξανασυμβεί
που θα ξανασυμβεί με χίλιους τρόπους
όσο θα υπάρχουνε οι αιτίες οι παλιές
εκείνες που ανάψανε Οκτώβρη τις φωτιές

Κύριε Κάρολε μην τους παρεξηγείς
αν δεν κατάλαβαν ποτέ τι πήγαινε να πει η λέξη υπεραξία
δεν φταις εσύ, δεν φταιν αυτοί δεν φταιει η θεωρία
ήτανε πράγματα ψιλά μπροστά στην λέξη ελευθερία