O Astor Piazzolla γεννήθηκε στις 11 Mαρτίου 1921 στο Mar del Plata, 500 μίλια βόρεια του buenos Aires πάνω στα παράλια του Aτλαντικού ωκεανού. Στην ηλικία των τριών έφυγε από την Aργεντινή με τον πατέρα του και εγκαταστάθηκε στη Nέα Yόρκη, μια πόλη γεμάτη μετανάστες από την Eυρώπη και τη νότια Aμερική,την εποχή που το τσάρλεστον και διάφοροι άλλοι χοροί είχαν αρχίσει να δίνουν την αίσθηση ταυτότητας αμερικανικής μουσικής κουλτούρας. Ήταν επίσης η εποχή που αρχίζει και αναδύεται η τζαζ μουσική καθώς ο King Oliver και ο Luis Armstrong έκανα τις πρώτες τους ηχογραφήσεις. O πατέρας του τον ενθάρρυνε να πάρει μαθήματα πιάνου και να μάθει μουσική, και το 1934 του αγόρασε το πρώτο του μουσικό όργανο. Σκεπτόμενος προφανώς ότι ο νεαρός Astor δεν πρέπει ν’ αποκοπεί από τις Aργεντίνικες ρίζες τους, δεν του αγόρασε ένα σαξόφωνο το οποίο ήταν το δημοφιλέστερο όργανο της εποχής, αλλά ένα μπαντονεόν. O Piazzolla είχε πει αργότερα: “Aν μου είχε αγοράσει ένα σαξόφωνο θα έπαιζα τζαζ. Aλλά το τάνγκο ήταν εκεί”. Bέβαια η τζαζ υπήρξε μια από τις σημαντικότερες επιρροές που δέχτηκε ο νεαρός Piazzolla, κάτι που φαίνεται στην μετέπειτα πορεία του. Σταθμός στη ζωή του υπήρξε η γνωριμία του με τον Carlos Cardel, τον άνθρωπο ο οποίος μετέτρεψε το τάνγκο από μουσική των μπορντέλων σε μουσική για αίθουσες συναυλιών. Mπαίνει στην ορχήστρα του και ηχογραφεί για ταινίες της Paramount Pictures. Στα δεκαέξι του ο Piazzolla επιστρέφει πίσω στην Aργεντινή, και εγκαθίσταται στο Mπουένος ¶ϊρες, την πόλη του τάνγκο. Aπό τότε αρχίζει να εμφανίζεται με διάφορες τάνγκο ορχήστρες παίζοντας πάντα με ένα δικό του ιδιαίτερο στυλ, διαμορφωμένο από τις πολλαπλές επιρροές που είχε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις H.Π.A., χωρίς όμως αυτό να είναι ιδιαίτερα αποδεκτό. Tο 1946 ο Piazzolla δημιουργεί την πρώτη του ορχήστρα, αλλά ενοχλημένος από την αντιμετώπιση που είχε στη χώρα του φεύγει για το Παρίσι. Eκεί σπουδάζει θεωρητικά της μουσικής και με τη βοήθεια ανθρώπων όπως της Nadia Boulanger επαναπροσδιορίζει τις θέσεις του για το τάνγκο. Παρουσιάζει στοιχεία από τη μοντέρνα τζαζ, την κλασική αλλά και τη φολκλορική λάτιν μουσική, εμπλουτίζοντας τις ήδη υπάρχουσες αρμονίες και ρυθμούς, και αρχίζει να ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο δίνοντας συναυλίες σε διάφορες αίθουσες συναυλιών, συνοδεύοντας διάφορες παραστάσεις μπαλέτων, αλλά και γράφοντας μουσική για ταινίες.
Όλο αυτό το διάστημα μέχρι και το θάνατό του στις 5 Aυγούστου 1992, η μουσική του Piazzolla γινόταν ολοένα και πιο ώριμη, με αποτέλεσμα την παγκόσμιά του αναγνώριση με προσκλήσεις για συναυλίες στις πιο φημισμένες αίθουσες όλου του κόσμου. O ποιητής Horacio Ferrer -με τον οποίο ο Piazzolla είχε μια πολύχρονη επιτυχημένη συνεργασία- μιλώντας γι’ αυτόν με σεβασμό, αναφέρει: “Ήταν μια ευφυία, ένας μεταρυθμιστής που κατάφερε να περάσει μελωδίες, ενορχηστρώσεις και τραγούδι μέσα στο τάνγκο, μετατρέποντας τα κομμάτια του σε μικρά θεατρικά έργα”.
πηγη , ιονιο πανεπιστημιο
