Κατά τη γνώμη μου το να "φας κάποιον στη μάπα" πολύ δε σημαίνει κάτι για την- ούτως ή αλλως υποκειμενική- αξία του καλλιτέχνη, αλλά για το πόσο εσύ (ο ακροατής, θεατής κλπ) μπορείς να παρακολουθείς με το ίδιο ενδιαφέρον τα- σχετικά με τον καλλιτέχνη- τεκταινόμενα.
Μπορεί ο καθένας μας να σκεφτεί άπειρα- φαντάζομαι- τραγούδια που με την πολλοστή επανάληψή του,έχασαν τη φρεσκάδα τους μέσα μας. Δε φταίνε λοιπόν τα τραγούδια, αν η υποδοχή τους μέσα μας άλλαξε.
Και, εν τέλει, έχοντας δει τον Μάνο (συγκεκριμένα) live πολλές φορές, θεωρώ ότι είναι πολύ καλός, δεν ξέρω βέβαια για προχθές που λέει η XeniaRodo.
Αυτά περί υποκειμενικότητας!