Με βασανίζει ο Ρέμος

Αν σε πέντε χρόνια (και πολλά βάζω) τον θυμάται κανείς, ας ξαναμαζευτούμε εδώ να συζητήσουμε γι' αυτόν...

Αυτό που έγραψε ο voltage σχετικά με χρυσές μετριότητες, αναφερόμενος σε ηθοποιούς όπως ο Παντελής Ζερβός, αρνούμαι να το καταλάβω και να το συνδέσω με τα λαικά είδωλα της πίστας όπως ο Ρέμος.

Ηθοποιοί που υπηρέτησαν στον ελληνικό κινηματογράφο δεύτερους ρόλους (ή ακόμα και στο θέατρο) ήταν πολύ σπουδαίοι και πολλές φορές σπουδαιότεροι των πρωταγωνιστών που ήταν οι φίρμες της εποχής. Ακόμα και αυτές οι φίρμες υποκλίνονταν και υποκλίνονται στο ταλέντο των δευτεραγωνιστών της εποχής εκείνης. Δεύτερους ρόλους στις ελληνικές ταινίες έκαναν σπουδαίοι ηθοποιοί που περιορίστηκαν εκεί επειδή είτε δεν ήταν ενζενί και ζεν πρεμιέ, είτε δεν ήταν καθαρόαιμοι κωμικοί. Δίπλα λοιπόν στη Βουγιουκλάκη, την Καρέζη, τη Λάσκαρη, τον Κούρκουλο ή τον Λογοθετίδη, τον Χατζηχρήστο, τον Ηλιόπουλο κτλ υπήρξαν λαμπροί ηθοποιοί που ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν πήραν πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως ο Παντελής Ζερβός που αναφέρθηκε, η Μαρίκα Κρεβατά, ο Τάκης Μηλιάδης, ο Γιώργος Γαβριηλίδης, ο Νικήτας Πλατής, ο Αθηνόδωρος Προύσαλης και τόοοοοοοσοι άλλοι, πραγματικά χαρισματικοί άνθρωποι. Δεν έφταιγαν αυτοί που η φίνος και γενικά το σύστημα της εποχής ευνοούσε μόνο συγκεκριμένες φιγούρες γύρω από τις οποίες στριφογύριζαν τα σενάρια.

Ας μη βάζουμε λοιπόν στο ίδιο τσουβάλι τέτοιους ηθοποιούς, με φαινόμενα της ελληνικής λαικοπόπ, όπως ο Ρέμος, που κατά περίεργο τρόπο τον έχουν αποδεχθεί οι πάντες, έφτασε να τραγουδήσει και στους ολυμπιακούς αγώνες και παραμένει στο χώρο σαν σκυλάς, με τον οποίο όμως μπορεί να τραγουδήσει η Πρωτοψάλτη ή να τον θεωρεί συνάδελφο η Χαρούλα.

Αυτό με προβληματίζει στο Ρέμο. Γιατί αυτός και όχι τόσοι άλλοι του καλογυαλισμένου σκυλάδικου κατάφερε αυτή την καταξίωση και την υπερπροβολή. ΄Ηταν ο άνθρωπος που έλειπε? Είναι ένα πακέτο μετριότητας που δεν είναι χυδαίο, ούτε όμως εξαιρετικό και χωράει παντού? (Διότι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών είναι ο Ρέμος). Και πόσο ακόμα μπορεί να κρατήσει κάτι τέτοιο?

Quote:

Το μέλος ph στις 19-09-2005 στις 09:03 έγραψε: Ας μη βάζουμε λοιπόν στο ίδιο τσουβάλι τέτοιους ηθοποιούς, με φαινόμενα της ελληνικής λαικοπόπ, όπως ο Ρέμος, που κατά περίεργο τρόπο τον έχουν αποδεχθεί οι πάντες, έφτασε να τραγουδήσει και στους ολυμπιακούς αγώνες και παραμένει στο χώρο σαν σκυλάς, με τον οποίο όμως μπορεί να τραγουδήσει η Πρωτοψάλτη ή να τον θεωρεί συνάδελφο η Χαρούλα. Αυτό με προβληματίζει στο Ρέμο. Γιατί αυτός και όχι τόσοι άλλοι του καλογυαλισμένου σκυλάδικου κατάφερε αυτή την καταξίωση και την υπερπροβολή. ΄Ηταν ο άνθρωπος που έλειπε? Είναι ένα πακέτο μετριότητας που δεν είναι χυδαίο, ούτε όμως εξαιρετικό και χωράει παντού? (Διότι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών είναι ο Ρέμος). Και πόσο ακόμα μπορεί να κρατήσει κάτι τέτοιο?

Φοβάμαι πως με παρεξήγησες...Δε συνέκρινα τους δευτεραγωνιστικούς ογκόλιθους που αναφέρεις με τα σημερινά "ταλέντα" του τραγουδιού, αλλά αντιστοίχισα τους ρόλους.
Κατά τα άλλα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου με μια μόνο διαφωνία : Δεν είναι μόνο ο Ρέμος το ζητούμενο, είναι οι μύριοι όσοι...Και θα αποτελούνε αναγκαίο κακό, όσο δεν εμφανίζονται αναμφισβήτητες αξίες ! (Ποιός άραγε απ τους σημερινούς "καταξιωμένους" θα στέκονταν πλάι σε Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Γαβαλά..:) Δε σημαίνει, βέβαια, πως πρέπει να τους αποδεχτούμε, απλά τους...υφιστάμεθα σαν διασκεδαστές, στην παρούσα φάση, εφ όσον δεν εκπέμπουν θράσος και χυδαιότητα !


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Voltage στις 19-09-2005 19:53 ]


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Voltage στις 19-09-2005 19:55 ]