Προκαλεί, πραγματικά, δέος και, μερικές φορές, ακόμα και τρόμο το πόσο απρόσμενα, "αλλόκοτα", "παράλογα" ή "κυνικά" μπορεί να λειτουργεί, σε κάποιες κομβικές στιγμές, ο ανθρώπινος ψυχισμός, τόσο προς τη θετική όσο και προς την αρνητική κατεύθυνση...
Η οδυνηρή εμπειρία της θέας της πλάτης κάποιων, μέχρι πρότινος, αγαπημένων και πολύ δικών μας προσώπων, τη στιγμή που τους χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε, δεν είναι, όσο παράδοξο και αν φαίνεται, και τόσο ασυνήθιστο φαινόμενο σε ανάλογες περιστάσεις.
Είχα γράψει και ένα ποστ παλαιότερα για μια απίστευτα οδυνηρή και δραματική προσωπική εμπειρία που έτυχε να έχω με ένα 10χρονο κοριτσάκι που νοσηλεύονταν στο ογκολογικό τμήμα ενός νοσοκομείου που εργαζόμουν. Μετά από μάχη αρκετών μηνών, και όταν οι γονείς ενημερώθηκαν πως το τέλος του αγγελουδιού τους είναι θέμα ημερών, αυτοί....ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ.....
Το κοριτσάκι, μία μέρα πριν σβήσει, μου έδωσε να παραδώσω στους γονείς του, όταν τους συναντήσω, μια ζωγραφιά της στην οποία είχε ζωγραφίσει τον εαυτό της, στην αγκαλιά των δύο γονιών της, να λέει "φοβάμαι". Στην άκρη της ζωγραφιάς υπήρχαν οι λέξεις: "Μαμά, μπαμπά, σας αγαπώ πολύ"...
Μου ζήτησε να τους πω κι εγώ το πόσο πολύ τους αγαπά...
Έσβησε στα χέρια μου σαν αγγελούδι, με ένα χαμόγελο στα χείλη... Ήταν η πιο οδυνηρή εμπειρία της ζωής μου...
Οι γονείς της δεν την αγαπούσαν; Σίγουρα την αγαπούσαν, μπορώ να το διαβεβαιώσω, απλά δεν άντεξαν το τελευταίο βήμα που ήταν και το οδυνηρότερο για τους ίδιους...
Το ίδιο μπορεί να συμβεί, και συμβαίνει, με αρκετούς άλλους, σε ανάλογες στιγμές, όσο οξύμωρο και αν φαντάζει. Κάποια άτομα απλά δεν αντέχουν τον ανθρώπινο πόνο, την ιδέα του θανάτου, την ασθένεια. Ενεργοποιείται εντός τους ψυχικό υλικό που δεν είναι σε θέση να διαχειρισθούν και που έως τότε ήταν "ελεγχόμενο" γιατί δεν υπήρξε η κατάλληλη αφορμή για να ενεργοποιηθεί...
Ας μην κρίνουμε μόνο με βάση τη λογική και το αυτονόητο γιατί ο ανθρώπινος ψυχισμός έχει τους δικούς του κανόνες λειτουργίας...
Η μεγαλοψυχία και το ηθικό μεγαλείο που επιδεικνύει ο Θάνος Ανεστόπουλος κυρίως κάποιος σε ανάλογη με τη δική του θέση μπορεί να επιδείξει καθώς τότε μπορεί να δει με γενναιοδωρία τους άλλους και να αξιολογεί διαφορετικά τον κόσμο, τη ζωή και τους ανθρώπους, όσο άδικα και αν φέρονται...
Από τα βάθη της καρδιάς μου, εύχομαι καλή δύναμη και καλή ανάρρωση, τόσο σε εσένα, "άγνωστε" φίλε, όσο και σε χιλιάδες άλλους συνανθρώπους μας που δίνουν καθημερινά έναν τόσο δύσκολο, μα συχνά νικηφόρο αγώνα!!!
