Κατά την διάρκεια της ημέρας περνάνε από το μυαλό μας συνέχεια σκέψεις, σαν αεροπλάνα που προσπαθούν να "πιάσουν" στο αεροδρόμιο της ψυχής μας.
Μια όμως μια πολύ συγκεκριμένη έρχεται και επανέρχεται. Μπορεί να είναι το πιο χαζό πράμα που υπάρχει. Κ όμως εσύ βρίσκεις τον εαυτό σου να αντεπιστρέφει σ αυτήν ξανά και ξανά, σαν λεωφορείο.
Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν θα έχει και μεγάλη επιτυχία ίσως και καθόλου.
δεν μας αρέσει να παραδεχόμαστε τις αδυναμίες η της βαθύτερες επιθυμίες μας.
Γιατί νομίζουμε πως έτσι θα χάσουμε την δύναμη μας. Ενώ το μόνο που χάνουμε είναι πολύτιμος χρόνος!
Μας αρέσει που το παίζουμε κάποιοι αλλά παράλληλα μας ενοχλεί που μας το παίζουν και οι άλλοι με την σειρά τους.
Θα έχει όμως σίγουρα ενδιαφέρον.
Επιστρέφω στο φόρουμ μετά από αρκετά χρόνια. Κ έχω την αίσθηση σαν να γυρίζω σε μια παλιά γειτονιά γεμάτη αναμνήσεις μουσική και φίλους. Και μου έλειψε πολύ αυτό.
Ας πούμε ο καθένας εδώ μερικές από αυτές τις σκέψεις του!
Εγώ θα είμαι αφοπλιστικά ειλικρινής όμως.
1) Δεν αξίζει κανένας. όλοι σκατάδες είναι και παρτάκιδες.
2) Τι να του μιλήσω αφού δεν έχει τα αντίστοιχα βιώματα για να καταλάβει
3) Μην τρως τόσο πολύ ρε χαμένε!
4) θα θελα λίγο ακόμα σεξ
5) Τι μπούρδες κάθομαι και γράφω!
