Περπατώντας εκείνο το απροσδιόριστο μονοπάτι που λέγεται… « Ζωή», τυγχάνει να βρεθείς σε καινούριους τόπους , σε νέα ακρογιάλια . Συναντάς εικόνες , βλέμματα , ήχους , μυρωδιές , χαμόγελα , αγωνίες , δάκρυα . Συναντάς ανθρώπους . Το μονοπάτι εκείνο με οδήγησε στην Κάλυμνο (Νοέμβριος 2015 – Ιούλιος 2016 ) .Έπειτα…… Η έμπνευση ήταν ‘’ Η πλάση που ονειρεύτηκα ‘’ .
Ανώγεια – Κάλυμνος , Βιώματα – Αναμνήσεις .
Και όπως λέει και ο Νίκος Καζαντζάκης : << Μια αστραπή η ζωή μας …… μα προλαβαίνουμε >> .
Ευχαριστώ όλους τους μουσικούς και τους συντελεστές που συμμετείχαν στην ‘’πλάση που ονειρεύτηκα‘’ .
