Πραγματική φιλία.....

egw den pistevw oti yparxei pragmatiki filia...

Εγώ πιστεύω πως ένας φίλος αξίζει όσο αξίζει η ζωή!

Αν η ζωή μου άξιζε όσο οι φίλες μου θα είχα αυτοκτονήσει.

πραγματικη φιλια υπαρχει... αλλα ειναι δυσκολο να βρεις εναν πραγματικο φιλο... η αλλιως ειναι τοσο ευκολο που δε μπορουμε να το αντιληφθουμε.... (τι ειπα το ατομο??)

Υπάρχει πραγματική φιλία....με τους δύο μου κολλητούς είμστε κολλητοί και αχώριστοι από την 4η δημοτικού όπου και μετακόμισα Αθήνα....αυτό είναι 16 χρόνια πρίν.....

έχουμε περάσει τα πάντα μαζί.....

υπάρχει αληθινή φιλία...όσοι δε την έχετε βρεί μη την απαρνείστε....

σίγουρα υπάρχει και θα συμφωνήσω με τον picachu8 ότι όσοι δεν έχουν βρει τον πραγματικό φίλο ίσως σταματήσουν να πιστεύουν σ αυτό.Αλλά ακριβώς αν σταματήσουν θα είναι τότε που δεν θα δώσουν ευκαιρία σ' όποιον θέλει να μοιραστεί τα μυστικά και τις στιγμές του μαζί του..Γι αυτό μην είστε απαισιόδοξοι!

Η φιλία είναι φυσικά μια ανθρώπινη σχέση. Και η πρώτη σχέση με ανθρώπους που έχουμε στη ζωή μας, είναι αυτή με τους γονείς μας και τ' αδέρφια μας (αν υπάρχουν). Επομένως νομίζω ότι αναπόφευκτα (ίσως και υποσυνείδητα) συγκρίνουμε την αφοσίωση που μας δείχνουν οι φίλοι, με αυτήν που πήραμε απ' τους γονείς μας. Κι ο καθένας έχει τα όριά του. Άλλος θέλει πολύ, άλλος βολεύεται με λίγο.

Οι φίλοι δυστυχώς έρχονται και παρέρχονται. Προσωπικά πιστεύω ότι το να ταιριάξουν δυο ψυχές (μη συγγενικές, και που δεν τους ενώνει κάποιου είδους συμφέρον) για μια ολόκληρη ζωή είναι πάρα πολύ σπάνιο, έως και ακατόρθωτο. Οι φιλίες που αντέχουν στο χρόνο, είναι νομίζω από ανθρώπους ανεκτικούς, που... δεν δίνουν και πολύ σημασία στη φιλία! Όλοι οι υπόλοιποι που την παίρνουν πολύ σοβαρά, μια μέρα παρεξηγούν. Και υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για να συμβεί αυτό. Εγωισμοί και ζήλειες να φαν κι οι κότες.

Quote:

Το μέλος ID στις 29-01-2006 στις 11:09 έγραψε: Η φιλία είναι φυσικά μια ανθρώπινη σχέση. Και η πρώτη σχέση με ανθρώπους που έχουμε στη ζωή μας, είναι αυτή με τους γονείς μας και τ' αδέρφια μας (αν υπάρχουν). Επομένως νομίζω ότι αναπόφευκτα (ίσως και υποσυνείδητα) συγκρίνουμε την αφοσίωση που μας δείχνουν οι φίλοι, με αυτήν που πήραμε απ' τους γονείς μας. Κι ο καθένας έχει τα όριά του. Άλλος θέλει πολύ, άλλος βολεύεται με λίγο. Οι φίλοι δυστυχώς έρχονται και παρέρχονται. Προσωπικά πιστεύω ότι το να ταιριάξουν δυο ψυχές (μη συγγενικές, και που δεν τους ενώνει κάποιου είδους συμφέρον) για μια ολόκληρη ζωή είναι πάρα πολύ σπάνιο, έως και ακατόρθωτο. Οι φιλίες που αντέχουν στο χρόνο, είναι νομίζω από ανθρώπους ανεκτικούς, που... δεν δίνουν και πολύ σημασία στη φιλία! Όλοι οι υπόλοιποι που την παίρνουν πολύ σοβαρά, μια μέρα παρεξηγούν. Και υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για να συμβεί αυτό. Εγωισμοί και ζήλειες να φαν κι οι κότες.

Διαφωνώ φίλε μου στο σημείο που λες ότι οι φιλίες που αντέχουν στο χρόνο είναι από ανθρώπους που δε δίνουν πολλή σημασία στη φιλία...

Οι φιλίες που διαρκούν στο χρόνο διαρκούν ακριβώς διότι και από τις δυο μεριές υπάρχει αγάπη και θέληση και επιμονή ο ένας να υπάρχει στη ζωή του άλλου. Όπως μια οποιαδήποτε σχέση, αν δεν έχει σαν βάση της την πραγματική αγάπη τότε δε θα έχει διάρκεια ή θα είναι αρρωστημένη. Για το λόγο αυτό θα υπάρξουν συχνά σκαμπανεβάσματα, τα οποία θα τη δοκιμάσουν.

Συμφωνώ, η φιλία είναι μια σχέση, την οποία συχνά συγκρίνουμε με άλλες, η οποία πρέπει να τοποθετηθεί σωστά, ή μάλλον εμείς να τοποθετηθούμε σωστά απέναντι της για να μπορέσει να διαρκέσει. Εάν την πάρουμε ως δεδομένη, εάν είμαστε κτητικοί, εάν δημιουργούμε προβλήματα, εάν τη συγκρίνουμε με άλλες σχέσεις σίγουρα κάτι κάπου θα στραβώσει. Με την αγάπη όμως και εάν το θέλουν και οι δύο μπορεί να ορθοποδήσει πάλι και να διαρκέσει όσο οι πρωταγωνιστές προσπαθούν.

Προσωπικά έχω φίλες καρδιακές και συχνά απορώ πως αντέξαμε τόσα χρόνια, (μετράμε 15ετία!), μετά θυμάμαι πως όλα έχουν να κάνουν με την αγάπη, την πραγματική (και αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα προς συζήτηση...)

Quote:

Το μέλος Senious στις 26-01-2006 στις 19:05 έγραψε: πραγματικη φιλια υπαρχει... αλλα ειναι δυσκολο να βρεις εναν πραγματικο φιλο... η αλλιως ειναι τοσο ευκολο που δε μπορουμε να το αντιληφθουμε.... (τι ειπα το ατομο??)

Συμφώνω απολύτα μαζί σου!!!!
Και εγώ πίστεύω πως την βρήκα την πραγματική φιλία στις κολλητές μου.

neerie συμφωνώ ότι η φιλία είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την αγάπη. Και ξέρεις με τι άλλο; Μ' αυτό που λέμε φιλότιμο (μια έννοια αποκλειστικά Ελληνική) που στις μέρες μας δυστυχώς είναι είδος προς εξαφάνιση.

Προσωπικά έχω αφιερωθεί τόσο σε φίλους, σε βαθμό που ... με παρεξηγούσαν, γιατί πολύ απλά οι ίδιοι ποτέ δεν θα μπορούσαν να αφιερωθούν τόσο σε μένα και γενικά σε οτιδήποτε εκτός των άντερών τους. Και τότε με αντιμετώπιζαν θαρρείς και υποκρίνομαι. Και φυσικά, εκμεταλλεύονταν με το χειρότερο βαθμό το γεγονός ότι ποτέ δε χαλούσα χατήρι (με μια δόση ειρωνείας πάντα, του στυλ "δεν ανησυχούμε, το κορόιδο θα τρέξει πάλι").

Κι επειδή -για να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός- αυτό συνέβη με πολλούς από τους φίλους που είχα στη σύντομη ζωή μου, προφανώς το πρόβλημα το έχω εγώ!! Μάλλον παίρνω πολύ στα σοβαρά αυτό που λέμε "κολλητός" και "άνθρωπός μου".

Ωστόσο επειδή βγαίνω εντελώς εκτός θέματος, να προσθέσω ότι η αληθινή φιλία (όπως και οι έρωτες και οι αγάπες) είναι ένα θέμα εντελώς υποκειμενικό, κι ο καθείς το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Ίσως τελικά, όταν δύο άνθρωποι ταιριάζουν και γίνονται φίλοι, απλώς να ταιριάζουν οι εκδοχές που πιστεύουν περί φιλίας.

Και πάλι με βρίσκεις σύμφωνη ID στο ότι μερικοί παίρνουν τον όρο "φιλία" πιο σοβαρά από άλλους, γι αυτό είπα ότι πρέπει να τοποθετείται ο καθένας σωστά απέναντι στη φιλία.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, οι φιλίες μου εμένα δοκιμάστηκαν από τις σχέσεις/γάμους που έκαναν οι φίλες μου μου, στην οποία περίπτωση έπρεπε να προσαρμοστώ εγώ στα νέα δεδομένα, να ξεκολλήσω και να αναθεωρήσω απόψεις και τρόπο ζωής. Και οι φίλες μου όμως έκαναν ότι μπορούσαν για να με κρατήσουν. Μόνο έτσι επιβιώνουν οι φιλίες, όταν είναι ευέλικτες, επίμονες και δεν κρατούν κακίες.

Μ' αγαπούν, αγαπώ και δοξάζω το Θεό που τις έχω.

Έχω παρατηρήσει ότι πολλές συμμαθήτριες μου (και όχι μόνο) γράφουν συνεχώς σε τετράδια, βιβλία, τοίχους κ.τ.λ. κάτι σαν Λ + Μ = B.F.F.E (Best Friends For Ever). Μου φαίνεται πολύ χαζό, γιατί εύκολα λες κάτι τέτοιο αλλά δύσκολα το τηρείς.

Πριν από 2 χρόνια περίπου γνώρισα ένα άτομο. Με αυτό το άτομο δέθηκα πάρα πολύ. Κάθε μέρα μαζί, μιλούσαμε συνέχεια ένιωθα πως ήταν ο μόνος στον οποίο μπορούσα να ανοιχτώ(παρόλο που δύσκολα ανοίγομαι σε άλλους τόσο εύκολα). Όταν τον άκουγα ένιωθα πολύ καλά. Ήταν όπως λέμε ο ανθρωπός μου.Εκεί συνέχεια από δίπλα, νοιαζόταν και νοιαζόμουν και εγώ.Όταν δε μιλούσαμε κάτι μου έλλειπε πάντα. Αυτά τα 2 χρόνια ήταν υπέροχα είχα εναν άνθρωπο δικό μου πάντα εκεί. Και φέτος κάτι στράβωσε, πριν 2 μήνες περίπου αρχίσαμε να αραιώνουμε. Σαν να μπήκε ένα παγόβουνο ανάμεσά μας . Φτάσαμε σε σημείο να μη μιλάμε καθόλου. Αυτοι οι 2 μήνες είναι οι χειρότεροι της ζωής μου. Δεν περνάει στηγμή που να μην τον σκέφτομαι, πάντα βρίσκεται στο μυαλό μου. Δεν καταφέρνω να χαρώ, είμαι συνέχεια τοσο χάλια ψυχολογικά.Εκείνος κάνει πως δεν υπάρχω. Σαν να μη με γνώρισε ποτε, σαν να ξέχασε όλα αυτά τα 2 χρόνια. Ακόμα και όταν προσπαθώ να τον πλησιάσω είναι τόσο ψυχρός που δεν αντέχω να του μιλάω επειδή στενοχωριέμαι τόσο πολύ...πληγώνομαι. Δεν είναι πολύ άδικο; Ο άλλος να με έχει γραμμένη ουσιαστικά και εγώ να μην μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου;Γιατί να είναι τόσο ψυχρός τόσο σκληρός μαζί μου και εγώ να κάθομαι και να μην μπορώ να ηρεμήσω;

Νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, μια ψύχραιμη κουβέντα είναι απαραίτητη. Όταν λες για 2 χρόνια πραγματικής φιλίας, τι άλλο μπορείς να κάνεις ? Στην περίπτωση που δε γίνει αυτή η κουβέντα και δεν ξεκαθαριστούν τα όσα σας κρατούν έτσι, ακόμα κι αν μια μέρα πάψει να είναι ψυχρός μαζί σου, το πιο πιθανό στο μέλλον με την πρώτη ευκαιρία να βγει και πάλι στην επιφάνεια ό,τι τον κάνει σήμερα να σου φέρεται έτσι.

ειμαι μονο 20 χρονων και εχω μια φιλη(αδερφη) που την γνωριζω 15 ολοκληρα χρονια...την αγαπω πραγματικα σαν ειχα αδερφη και αυτη αισθανεται το ιδιο...φιλια υπαρχει αρκει να βρεθεις στο καταλληλο μερος την σωστη στιγμη...αυτα τα πραγματα για εμενα ειναι θεμα τυχης...δεν οριζονται..

oxi! σιγουρα οχι!

Υπάρχει Φιλία κατα τη γνώμη μου, το θέμα είναι ότι δεν είναι όλες οι φιλίες το ίδιο, άλλο η Φιλία μεταξύ Ανδρών(η οποία συνήθως είναι και η πιο δυνατή και πονάει περισσότερο όταν χαθεί), άλλο η Φιλία μεταξύ Γυναικών(η οποία χαλά σχετικά εύκολα) και άλλο Φιλία μεταξύ των δυο φύλων(που κατά τη γνώμη μου δεν ιφίσταται με την έννοια του όρου Φιλία.) Τώρα θα μου πείτε ποια είναι η έννοια του όρου; Τέλοσπαντων έτσι όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τη Φιλία.
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται κάπως ρατσιστικά, αλλά από συζητήσεις με γνωστούς και Φίλους και των δύο φύλων κατέληξα στα παραπάνω....!!!!!

Δυσκολο να βρεις φιλους πραγματικους.Αλλα μηπως οι καλυτεροι μας φιλοι ειναι σημερα η οικογενεια μας?Ο αδερφος,ο πατερας η μητερα??Δεν θελω να πω οτι οι φιλοι μου δεν ειναι αληθινοι φιλοι,αλλα στη δυσκολη στιγμη τον αδερφο και τους γονεις θα ψαξω..

Το μέλος Ania στις 19-01-2006 στις 18:03 έγραψε...

Παράθεση: egw den pistevw oti yparxei pragmatiki filia...

Συμφωνω με εσενα και με την/ον the_mist!!!