Πραγματική φιλία.....

Το μέλος babisdr στις 05-03-2007 στις 07:31 έγραψε...

Απλά μου θύμησες πολλές περιπτώσεις που γνωρίζω και με έχουν οδηγήσει να πιστέψω οτι η φιλία (ή τουλ. κάτι παραπλήσιο) στις γυναίκες λειτουργεί μόνο όταν είναι μόνες τους. Σχεδόν όλες οι ελεύθερες γυναίκες που γνωρίζω έχουν πάντα ένα κολλητό-ή με τον-την οποίο-α είναι αχώριστες, κάνουν τα πάντα μαζί κτλκτλ Όσες γυναίκες γνωρίζω που έχουν σχέση, ή έχουν απαρνηθεί κάθε επαφή με τα εγκόσμια, ή έχουν περιστασιακές φιλίες του τύπου "σε παίρνω τηλ. όταν βαριέμαι τη ζωή μου επειδή δουλεύει το αγόρι μου, δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον η τηλεόραση, το dvd μου έχει χαλάσει και μου έχουν κόψει την ADSL". Δεν δουλεύει έτσι το πράγμα όμως. Γι' αυτό και μερικές γυναίκες μένουν μόνες τους στα 25-26 κι εκεί αρχίζουν και θυμούνται τη φίλη τους που τους πρόδωσε, το φίλο τους που τους την έπεσε, την άτιμη την κοινωνία που δεν επιτρέπει να αναπτυχθούν πραγματικές φιλίες, την αποξένωση που δημιουργεί η τεχνολογία, τα "Κατά Συνθήκην Ψεύδη" και άλλα τέτοια.
Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπαίνω εγώ κι αρχίζω το κράξιμο γιατί, αν μη τι άλλο, έχω πολύ καλή μνήμη...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : babisdr στις 05-03-2007 07:37 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : babisdr στις 05-03-2007 07:40 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : babisdr στις 05-03-2007 07:41 ]

Το μέλος xartinooneiro στις 05-03-2007 στις 16:04 έγραψε...

Παράθεση: Το μέλος babisdr στις 05-03-2007 στις 07:31 έγραψε... Απλά μου θύμησες πολλές περιπτώσεις που γνωρίζω και με έχουν οδηγήσει να πιστέψω οτι η φιλία (ή τουλ. κάτι παραπλήσιο) στις γυναίκες λειτουργεί μόνο όταν είναι μόνες τους. Σχεδόν όλες οι ελεύθερες γυναίκες που γνωρίζω έχουν πάντα ένα κολλητό-ή με τον-την οποίο-α είναι αχώριστες, κάνουν τα πάντα μαζί κτλκτλ Όσες γυναίκες γνωρίζω που έχουν σχέση, ή έχουν απαρνηθεί κάθε επαφή με τα εγκόσμια, ή έχουν περιστασιακές φιλίες του τύπου "σε παίρνω τηλ. όταν βαριέμαι τη ζωή μου επειδή δουλεύει το αγόρι μου, δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον η τηλεόραση, το dvd μου έχει χαλάσει και μου έχουν κόψει την ADSL". Δεν δουλεύει έτσι το πράγμα όμως. Γι' αυτό και μερικές γυναίκες μένουν μόνες τους στα 25-26 κι εκεί αρχίζουν και θυμούνται τη φίλη τους που τους πρόδωσε, το φίλο τους που τους την έπεσε, την άτιμη την κοινωνία που δεν επιτρέπει να αναπτυχθούν πραγματικές φιλίες, την αποξένωση που δημιουργεί η τεχνολογία, τα "Κατά Συνθήκην Ψεύδη" και άλλα τέτοια. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπαίνω εγώ κι αρχίζω το κράξιμο γιατί, αν μη τι άλλο, έχω πολύ καλή μνήμη... [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : babisdr στις 05-03-2007 07:37 ] [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : babisdr στις 05-03-2007 07:40 ] [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : babisdr στις 05-03-2007 07:41 ]

Δεν έχεις άδικο. Μόνο μου αυτό κατά τη γνώμη μου ισχύει και για τις φιλίες μεταξύ αντρών. Απλώς στους άντρες δεν φαίνεται τόσο επειδή συνήθως μιλάνε λιγότερο Και κάτι άσχετο, είδα λίγο το Clip "Βαριά τσιγάρα" (έκανε κάποιες διακοπές λόγω της δικτυακής μου σύνδεσης). Καλή η προσπάθεια σας.

Το μέλος dimi589 στις 26-06-2005 στις 00:52 έγραψε...

Και σε μένα έχει συμβεί το ίδιο
Τεσπα υπάρχει πραγματική φιλία αρκεί να
ψάξεις σε σωστό μέρος και να είσαι σωστή
απέναντι σε αυτό το πρόσωπο!!!


¨εκείνη αντι για χέρι βοή8ειας...μου έδωσε πόδι...¨

Το μέλος augoustos στις 14-05-2007 στις 01:02 έγραψε...

όπως όλεσ οι σχέσεις, κάποιες δουλεύουν, κάποιες όχι. Ανάλογα με την ηλικία αλλάζουν και τα δεδομένα και οι φιλίες.

Ο φίλος πιο πάνω, έχει δίκαιο. Οι περισσότερες κοπέλες θυμούνται τις φίλες τους μόνο όταν είναι ελεύθερες ή όταν ζητάνε ένα ώμο να κλάψουν. ΄
Όσο για τις φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών, είμαι κλασσικός. Υπάρχει αγάπη και ετκίμηση, φιλία αλλά εύκολα μπορεί να οδηγηθεί και αλλού. Αν και δεν μου συνέβηκε ποτέ, διότι οι μόνες φιλίες που διατηρώ είναι με 2 παιδικές φίλες που τις βλέπω σαν αδερφές.

Το μέλος MyNameIsDo στις 14-05-2007 στις 13:15 έγραψε...


Να μου επιτρέψετε να κάνω ένα ακόμη post στο θέμα..

Αυτό:

Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη.

Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση…)
Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο.
Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κι αυτοί ίδρωναν και διψούσαν
Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι.

Ο διαβάτης μας κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο και είχε μαζί του τον εξής διάλογο:
- Καλημέρα.
- Καλημέρα, απάντησε ο φύλακας
- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
- Αυτός είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
- Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!
- Μπορείτε Κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε, και ο φύλακας του έδειξε την πηγή.
- Και το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης…
- Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.
Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μιας και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο περικυκλωμένο από δέντρα...

Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι του σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
- Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
Ο άντρας έγνεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ
- Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.
Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους.
Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.
- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.
- Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος; ρώτησε ο άντρας.
- ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
- Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν ο Παράδεισος!
- Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.
Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
- Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.
- Σε καμία περίπτωση! – αντέτεινε ο άντρας. Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους…
Paulo Coelho.

Το μέλος edelweiss στις 14-05-2007 στις 13:32 έγραψε...

Αυτό το απόσπασμα μήπως είναι από τον αλχιμιστή :)? γιατί ο Paulo Coelho είναι ο μοναδικός συγγραφέας που έχω στην βιβλιοθήκη μου όλα του τα βιβλία :)

Το μέλος zw στις 16-05-2007 στις 12:28 έγραψε...

εγω πιστευω οτι δν υπαρχουν φιλοι μονο γνωστοι!!!!

Το μέλος mavroula στις 21-09-2006 στις 21:51 έγραψε...

μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια.

υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών. (ετερόφυλων)
είναι θέμα εμπιστοσύνης και άνεσης.

είναι σαν το διάστημα.
δεν το βλέπεις αλλά είσαι σίγουρος πως υπάρχει..




και για να σοβαρευτούμε. η φιλία γίνεται πραγματική μόνο
όταν δοθείς σε αυτή και αν δεν περιμένεις τίποτα παραπάνω
από το φίλο σου εκτός από το να είναι αυτός που είναι.
Και όσον αφορά ανδρα-γυναίκα, δηλαδή τη φιλια μεταξύ φύλων
δεν βρίσκω ιδιαίτερο λόγο να υπάρχει το ένα ή το άλλο
περισσότερο η λίγότερο.
δεν είναι όλες οι ανθρώπινες σχέσεις έρωτας ή σεξ.