Ταλέντα ;

Θειο δώρο . Πως όμως έμαθε να διαβάζει παρτιτούρα ;

Καί έτερος:

Και αυτός το βιολί του:

Αν ψάξουμε εις το διαδίκτυον,θα βρούμε ούκ ολίγα τέτοια παιδιά-θαύματα που παίζουν σάν να είχαν ξεσκιστεί επί χρόνια στην μελέτη.

Ωστόσο,θα έπρεπε να αναρωτιώμαστε τί γίνονται αυτά τα παιδιά όταν μεγαλώσουν.Γιατί,ώς γνωστόν,η παιδική ηλικία είναι γιά να παίζη κανείς παιχνίδια και όχι μόνο μουσικά όργανα.Συνεπώς,πόσα απ'τα παιδιά-θαύματα συνεχίζουν να παίζουν μουσική μετά την παιδική τους ηλικία;πόσα συνεχίζουν τίς σπουδές τους και εξελίσσονται είτε σε μαέστρους ή συνθέτες ή απλώς τέλειοι εκτελεστές και,αντιθέτως,πόσοι βαριούνται να τους περιφέρουν ανά τον κόσμο ώς "παιδιά-θαύματα" πρός επίδειξιν και εγκαταλείπουν την ενασχόλησή τους με την μουσική ή απλώς παίζουν κατ'ιδίαν μετά την επιστροφή στο σπίτι απ'την δουλειά τους;Είναι άλλο να παίζης επειδή το ευχαριστιέσαι εσύ και η παρέα σου και άλλο να παίζης μπροστά σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες ξένο κόσμο,με το άγχος να μήν κάνης κανένα λάθος μπροστά σε όλους αυτούς.Πόσα χρόνια μπορεί ν'αντέξη ένα τρίχρονο,τετράχρονο ή πεντάχρονο παιδί όταν αντί να παίζη π.χ. μπάλα με τους φίλους του,πρέπει να μελετάη συνεχώς γιατί κάθε τρείς και λίγο έχει να δώση κονσέρτο ή συναυλία-και έχει το καθημερινό αυτό άγχος;

Και το κυριώτερο:πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν οι γονείς αυτών τών παιδιών το εξαιρετικό αλλά πρώιμο αυτό ταλέντο τους;Μήπως πρέπει να είναι πιό συγκρατημένοι αντί να το "εκμεταλλεύωνται";Γιατί δέν αρκεί κάποιος να είναι καλός μουσικός εκτελεστής ή συνθέτης.πρέπει να έχη και συνολική ωριμότητα.Και αυτή δέν μπαίνει στο κεφάλι μας απλώς ανοίγοντάς του μιά τρύπα :)

Πάρα πολύ εύστοχα ερωτήματα και προβληματισμούς θέτεις, Αλβέρτο.

Έχει διαπιστωθεί, από σχετικές με το θέμα έρευνες, πως η πρώιμη εξάσκηση του παιδιού έχει άμεση σχέση με καλές επιδόσεις αργότερα στη ζωή. Εκεί που φαίνεται πως δημιουργείται πρόβλημα είναι πως πολλοί γονείς πιέζουν και ζητούν από το παιδί τους να προσπαθεί περισσότερο από αυτό που το ίδιο επιθυμεί ή που το ευχαριστεί. Ένα τέτοιο παιδί έχει πολλές πιθανότητες να μην έχει διάθεση να αξιοποιήσει το όποιο ταλέντο διαθέτει ή να γίνει, αργότερα στη ζωή, ένας άριστος, αλλά «μαραμένος» εσωτερικά, μουσικός, επιστήμονας ή αθλητής…

Το ιδανικό είναι το όποιο παιδί, χαρισματικό ή μη, να εξασκείται χωρίς πίεση και χωρίς τη διαβρωτική επίδραση των απύθμενων, αρκετές φορές, γονικών προσδοκιών…

Πιστεύω ότι ναι μεν τα ερωτηματικά είναι πούάριθμα αλλά πρέπει να τίυθεντια ένα - ένα  για να μπορεί να γίνει κάποια συζήτηση

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις για το αν υπάρχει ή όχι αυτό που αποκαλούμε «ταλέντο». Για παράδειγμα, ο κορυφαίος ερευνητής  επί του θέματος Anders Ericsson, του πανεπιστήμιο της Florida, θεωρεί, με βάση τα ερευνητικά του ευρήματα, από τη δεκαετία του -70 έως και σήμερα, πως δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε «ταλέντο». Θεωρεί πως όλοι μας έχουμε γενετικά τις ίδιες περίπου προϋποθέσεις να γίνουμε κορυφαίοι σε κάποιον τομέα, αν πραγματικά το επιθυμούμε και έχουμε τη διάθεση να δουλέψουμε σκληρά γι΄αυτό. Αυτό, λοιπόν, που απαιτείται πάνω απ΄όλα είναι η σκληρή, στοχευμένη και συνειδητοποιημένη προσπάθεια επίτευξης ενός συγκεκριμένου στόχου, μέσα από μια συνεχή υπέρβαση των προσωπικών ορίων.  

Αυτό που οπωσδήποτε διαθέτουν, και που είναι πολύ εμφανές και μετρήσιμο, τα παιδιά που έχουν πολύ υψηλές επιδόσεις είναι η επιμονή, η υπομονή και η διάθεση για σκληρή δουλειά και εξάσκηση.

Υπάρχουν άλλοι επιστήμονες που θεωρούν πως υπάρχει μια γενετική προδιάθεση (συνδυασμός διαφόρων γονιδίων) που μαζί με διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες και τη συνέργεια αυτών των δύο παραμέτρων δημιουργούν, τελικά, αυτό που αποκαλούμε «ταλέντο». Όλοι συμφωνούν, όμως, στο ότι για να φθάσει κάποιος σε πολύ υψηλό επίπεδο, χρειάζεται σκληρή δουλειά και ξεκίνημα της όποιας προσπάθειας όσο νωρίτερα γίνεται.

Ως παράδειγμα, να αναφέρω -επειδή το γνωρίζω- την περίπτωση του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Ως νέος, ήταν απλά ένας καλός ποδοσφαιριστής που δεν ήταν αρκετά καλός για να πάρει θέση βασικού στο πρωτάθλημα ομάδων νέων τότε. Κατά γενική ομολογία, όμως, δεν έχει υπάρξει, μέχρι και σήμερα, σουηδός ποδοσφαιριστής που να έχει κάνει τόσο σκληρή προπόνηση όπως ο Ζλάταν. Το αποτέλεσμα γνωστό...

Ακριβώς γι αυτό το λόγο ποστάρισα : για το πως έμαθε ανάγνωση παρτιτούρας. Γιατί ταλέντα παίζοντας ''απ' έξω'' υπάρχουν πολλά....πχ με τρομπέτα ή μάλλον ταυτόχρονα 2 τρομπέτες από 6 χρονο:

Το να έχει μάθει ένα παιδί χαρισματικό να διαβάζει παρτιτούρα θεωρώ πως δεν είναι και τόσο δύσκολο για το ίδιο όσο εμείς φανταζόμαστε. Έχω συναντήσει αρκετά παιδιά που διάβαζαν σαν ενήλικες από την ηλικία των 3 χρόνων. Ένα τέτοιο παιδί, λοιπόν, που στην ηλικία αυτή είναι σαν σφουγγάρι απορρόφησης γνώσεων, αν έχει διάθεση για κάτι τέτοιο, δεν θα είχε πολύ μεγάλες δυσκολίες να τα καταφέρει και σ΄αυτό. Γιατί να θεωρείται "ευκολότερο" το να παίζει με τα λιλιπούτεια χεράκια του σε ένα τεράστιο, για τα μέτρα του, πιάνο και με τόση δεξιοτεχνία; Είναι σαφές πως αξιολογούμε όχι τόσο με βάση την προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί για να υπάρξει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα όσο με βάση αυτό που μοιάζει να υπάρχει, ως ικανότητα, από την αρχή...

Αρκετές φορές, ακούμε σχόλια του τύπου «Αυτός/αυτή είναι πραγματικό ταλέντο!», που έχουν μια έντονα θετική χροιά ή που εκφράζουν ιδιαίτερο θαυμασμό και που, αν το αντιπαραθέσουμε σε ένα σχόλιο του τύπου  «Αυτός/αυτή είναι πολύ καλός/-ή, επειδή διαβάζει, ασκείται ή προσπαθεί πάρα πολύ», οι περισσότεροι θα εντυπωσιάζονταν από το πρώτο και όχι από το δεύτερο σχόλιο που, αν όχι να το υποτιμήσουν, δεν θα το εκτιμούσαν, τουλάχιστον, ιδιαίτερα…

Όταν μιλούμε για ταλέντο, σχεδόν όλοι μας θεωρούμε πως κάποιο άτομο έχει ιδιαίτερες επιδόσεις από την αρχή της ενασχόλησής του με κάτι, και όχι πως το άτομο αυτό έχει την ικανότητα να προσπαθεί σκληρά και να διαθέτει ατσάλινη θέληση.

Όσο προικισμένο, όμως, και αν είναι ένα άτομο, π.χ. οπτικοκινητικά, νοητικά κ.τ.λ., φθάνει σε ένα σημείο που η οποιαδήποτε εξέλιξη δεν παρέχεται δωρεάν. Με άλλα λόγια, είναι θέμα χρόνου η όποια εξέλιξη, από μόνη της, να φθάνει στο ζενίθ της και, στη συνέχεια, η όποια συνέχισή της να μην είναι τίποτα άλλο από ένα προϊόν σκληρής και συνεχούς προσπάθειας. Αυτό σημαίνει πως ένα, ακόμα και πολύ μεγάλο ταλέντο, δηλαδή ένα άτομο προικισμένο από τη φύση από την αρχή, αν δεν διαθέτει δύναμη θέλησης και διάθεση για σκληρή προσπάθεια, μετατρέπεται κάποια στιγμή σε μετριότητα ή απλά καλό/-ή στον τομέα του/της, σε αντίθεση με ένα άτομο χωρίς ανάλογο ταλέντο που, όμως, διαθέτει τα υπόλοιπα. Στην περίπτωση αυτή, τι είναι προτιμότερο ή σημαντικότερο. Το ταλέντο ή τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά, π.χ. θέληση, διάθεση για σκληρή προσπάθεια κ.τ.λ.; Ποιο από τα δύο είναι, λοιπόν, το ταλέντο;

Τα παραδείγματα παιδιών θαυμάτων, σε όλους τους τομείς, που όμως εξαφανίστηκαν στη συνέχεια είναι χιλιάδες. Υπήρξαν/υπάρχουν δε πολλά ταλέντα που διέπρεψαν/διαπρέπουν στον τομέα τους και που μισούν να ακούν πως είναι ταλέντα, θεωρώντας πως αυτό, σε καμία περίπτωση,  δεν αντιπροσωπεύει την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλαν για να πετύχουν τα όσα πέτυχαν και πως το ταλέντο, από μόνο του, δεν θα ήταν αρκετό για να φθάσουν εκεί που έφθασαν…

[ τροποποιήθηκε από τον/την sven, 25-11-2016 20:59 ]

Να κι ένα ελληνικό ταλέντο και μάλιστα για παραδοσιακό όργανο:

[ τροποποιήθηκε από τον/την STEFANOS604, 23-01-2017 08:44 ]