Κι άν ξημερώνει κυριακή
Κι άν ξημερώνει κυριακή
είναι η καρδιά μου άδεια
μ' έριξες μέσα βρέ ζωή
γιατ' ήμουνα φτωχό παιδί
στης ξενιτιάς τα χάδια
’φησα φίλους και γονείς
για πλούτη μεγαλεία
μα όσο και να προσπαθείς
γρανάζι είσαι μηχανής
χωρίς καμιά αξία
Κι εσύ πλανεύτρα ξενιτιά
ποτέ σου δέν αλλάζεις
χωρίζεις μάνες και παιδιά
το ίδιο έργο όπως παλιά
ψυχές εξουσιάζεις
Έδωσα νιάτα λεβεντιά
τα χρόνια έχουν περάσει
μέσ' το μυαλό μου τα παλιά
κι αυτή η δόλια μου καρδιά
δε λέει να ξεχάσει
Κι όταν σκεφτώ το σπίτι μου
η θλίψη με σκεπάζει
τη μάνα και τον κύρη μου
που λιώνουν για χατίρι μου
αίμα η καρδιά μου στάζει
στιχοι ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ioannis61@hotmail.gr
κατοχυρωμενοι στιχοι
